Welke auteur schrijft de beste kinder-&jeugdboeken?
Jeugdboeken
Verhalen voor jong en oud mét fantasie!
26-06-2008
Hoofdstuk 2 - Augustus
2. Augustus
De meisjes spraken vaak af in de stad, zodat Charlotte niet heel dat eind alleen moest lopen. Ze woonden toch twintig minuten stappen van elkaar af en Charlotte hield niet van de bus nemen, dus deed ze het maar te voet. De meisjes kenden de stad ondertussen al op hun duimpje. Céline had heel erg uitgekeken naar die dag en stond al een kwartier te vroeg aan het Gruuthuse museum, de afgesproken plaats. Ze hadden daar al enkele keren afgesproken en haar vader had al verschillende keren herhaald dat ze het beter eens zouden bezoeken in plaats van er enkel aan de voorkant af te spreken. Het is een schat aan informatie en voorwerpen die een mens eens moet gezien hebben! vond hij. We zullen wel eens samen gaan. Céline had niks geantwoord op dit voorstel en na een knipoog van moeder was ze snel in haar schoenen gesprongen en vertrokken.
Céline! Céline! kwam Charlotte wuivend aangelopen. Charlotte! Eindelijk! Wat eindelijk? Ik ben zelfs nog vijf minuten te vroeg!' 'Ik ben hier al een kwartier!' 'Ja, gek! Kan ik niet weten, toch!' De meisjes hoorden zelf niet hoe luid ze aan het spreken waren. Ze kwetterden maar door en zagen niet dat sommige mensen hen raar bekeken. Ze begonnen te wandelen en vertelden elkaar honderduit over nieuwe dingen die ze gekregen hadden, wat ze allemaal gedaan hadden in de vakantie en over hoe ze helemaal geen zin hadden om terug naar school te gaan binnen twee weken. 'Eerst even naar mij thuis?' stelde Céline voor. 'Goed hoor, kan ik Helena even zien. Ze zal wel weer heel wat veranderd zijn.' zei Charlotte. Voor ze naar boven gingen, liepen ze dus even de woonkamer binnen. Charlotte begroette Céline haar moeder hartelijk, ze was dol op mevrouw Fontijne. Als ze daar binnenkwam was ze steeds weer onder de indruk van het huis en de goede sfeer binnen het gezin. Als kind van gescheiden ouders en een moeder die keihard moest werken om rond te komen, vond ze het verademend om even ergens anders te kunnen zijn. Ergens waar de moeder tijd had om in de keuken te staan en de vader grapjes maakte. Charlotte's moeder was wat verbitterd geraakt na de scheiding van haar man, en dat was Charlotte niet ontgaan.
'Mam, we gaan even wandelen als het goed is?' riep Céline vanuit de hal, waar ze haar schoenen al aantrok zonder antwoord gekregen te hebben. 'Ssssssst! De baby slaapt net.' kwam moeder de woonkamer uit. 'Oeps, sorry.' fluisterde Céline nu het eigenlijk niet meer nodig was. 'Gaan jullie maar, dan is het hier even stil.' knipoogde moeder al over haar fronsende dochter naar Charlotte. Die kon een giechel niet laten.
Terwijl ze zowat alle etalages bekeken babbelden ze honderduit, zoals enkel meisjes het kunnen. 'Hé, kijk,' zei Céline plots, 'Middeleeuws feest 19 augustus - iedereen van harte welkom - kostuums verplicht' las ze luidop. Toen ze daarnet aan het museum stond te wachten had ze die poster niet gezien omdat ze zo stond uit te kijken naar Charlotte. 'Dat is iets voor mijn pa!' riep ze uit. 'Lijkt me wel leuk.' zei Charlotte, die zich al als hofdame verkleed zag. 'Zouden je ouders je laten komen?' vroeg ze. 'Dat meen je niet! Wil jij naar zo'n verkleed bal komen?' vroeg Céline verwonderd. 'Dat is een uniek ervaring, juffrouwtje. Het geeft u een beeld van hoe het leven was in het hertogdom van Brugge. Karel de Stoute, Isabella van Bourbon, Maria van Bourgondië, allemaal grote namen uit de vijftiende eeuw die hier in deze tuinen rondgelopen hebben. Werkelijk ongelooflijk!' zei een oude man die plots naast hen stond aan het uithangbord. 'We kunnen het vragen hé.' zei Céline. 'Hoe erg kan het zijn, iedereen zal tenslotte verkleed zijn, kunnen we eens goed lachen.' 'Fijn!' antwoordde Charlotte, die het helemaal zag zitten! 'Komt U ook?' vroeg Céline aan de man, maar die bleek al weg te zijn. 'Waar kwam die eigenlijk zo plotseling vandaan?' vroeg ze Charlotte. 'Geen idee, rare kwast.' antwoordde die en ze trok haar schouders op.
'Ah, daar zijn onze dochters zie!' zei papa Hans toen de meisjes de tuin in kwamen. 'Moeder!' zei Charlotte verbaasd. 'Je bent te vroeg hoor, je had gezegd dat ik tot na het avondeten mocht blijven.' Charlotte kon haar teleurstelling niet wegstoppen. 'Wie zegt dat wij direct naar huis gaan?' antwoordde haar moeder. 'Ik dacht dat je moeder wel eens een verzetje kon gebruiken en nodigde haar uit om mee te komen eten.' legde Céline haar moeder uit. 'Als we barbecuëen hebben we toch altijd teveel, dus of je moeder nu alleen zit te eten of hier met ons.'Helemaal gerustgesteld dat ze dus nog wel een uur of drie zouden samen zijn schoven de meisjes bij aan tafel. Als Charlotte's moeder op bezoek kwam bij Celine haar ouders bleven ze altijd lang napraten, dus de meisjes waren best tevreden dat ze bleef eten. 'Zeg papa, er is morgen een middeleeuws feest in het Gruuthuse museum. Er hing een affiche op het uithangbord. Charlotte zou graag gaan en omdat alleen gaan niet zo leuk is, zou ik wel met haar meegaan.' zei ze in één adem door. 'Jij?! Meegaan naar een middeleeuw feest?' riep vader verrast uit. 'Ja, je mag er enkel in als je gekleed bent in typische klederdracht uit de middeleeuwen. Maar aangezien we toch middeleeuwse kostuums hebben liggen van de processie is dat al geen enkel probleem.' Ieder jaar liepen vader en moeder ook samen mee in de processie die begint aan de kapel van Blindekens, en waarin een tweehonderdtal mensen in middeleeuwse kledij meelopen. Vader liep sinds de geboorte van Céline alleen in de processie, want moeder bleef thuis bij haar, en nu bij Helena. Vader was helemaal verbaasd dat Céline graag naar het feest wilde meegaan. 'Dus jullie gaan met me mee?' zei hij. 'Hoezo met je mee?' vroeg Céline. 'Wist jij dan dat dat feest morgen is?' 'Natuurlijk weet ik dat. Heel wat mensen die meelopen in de processie zullen er ook zijn, wij hebben al weken geleden afgesproken!' 'Maar je hebt er nog niks van gezegd tegen mij?' zei Céline verontwaardigd. 'Maar jij hebt ook nooit geen interesse in geschiedenis, dus ik dacht dat jij dat vreselijk saai zou vinden, meid.' antwoordde haar vader, die zich al schuldig begon te voelen nu Céline er zo enthousiast over deed. 'Maar papa, dit is een feest, dat is toch helemaal iets anders dan het museum bezoeken!' 'Je hebt gelijk, sorry dat ik het niet gevraagd heb.' zei haar vader verontschuldigend. 'Om hoelaat vertrekken we dan morgen, mams?' vroeg Céline. 'Jullie vertrekken tegen twaalf uur denk ik zo, want er is een breugelfestijn, dus jullie zullen daar 's middags eten.' antwoordde moeder. 'Ga jij niet mee dan?' vroeg Céline verbaasd. 'Neen, met Helena is dat te moeilijk, meisje, dat gaat echt niet. Had ik geweten dat jij ook zou gaan, had ik wel een oppas geregeld, maar ik was ervan overtuigd dat jij ook zou thuisblijven.' Céline had graag dat haar beide ouders meegingen op de uitstapjes. Na de scheiding van Charlotte haar ouders was ze zich er meer dan ooit van bewust dat ze geluk had met haar ouders. Ze waren best tof en maakten haast nooit ruzie. 'Om jullie te bedanken voor de uitnodiging van deze avond wil ik wel op Helena passen morgen. Ik heb toch een dagje vrij morgen, ik werk nooit op zondag.' stelde Charlotte's moeder voor. 'Oh papa, kijk, dat komt mooi uit, toch?' reageerde Céline als eerste. Charlotte lachtte dankbaar naar haar moeder. 'Maar dan blijven jullie hier logeren, zodat je moeder niet meer over en weer hoeft om jou te brengen. Wat denk je?' stelde moeder voor. Iedereen was akkoord, de meisjes deden niks liever dan bij elkaar blijven slapen, blijven kletsen onder de lakens tot laat in de avond, zalig! 'Ongelooflijk, met mijn anti-geschiedenis-dochter naar een middeleeuws feest.' zei vader nog vol ongeloof. 'Jaja, daar sta je van te kijken hé paps!' antwoordde ze tevreden over zichzelf dat ze haar vader zo had kunnen verbazen. 'En het is een unieke ervaring!' zei Charlotte met dezelfde rare uitspraak als de oude man die hen aangesproken had bij het uithangbord. De meisjes proestten het uit, en hun ouders konden alleen maar raden waarom Charlotte dat zo zei én ze het zo grappig vonden. 'Ze zijn vast met hun hoofd tegen dat uithangbord gelopen.' zei vader. 'Gekke meiden!'
