Onze gids zegt altijd dat dit een ‘Sabaai, Sabaai’ reis is, maar niemand van de groep vindt ze rustig, rustig. Vanmorgen gaat de wekker weer om 6u en het belooft een pittige dag te worden met een vol programma terwijl de meesten van ons behoefte hebben aan wat vrije tijd.... nog geen keer kunnen zwemmen.

Vandaag vertrekken we al om 7u30 richting Chiang Rai, via het Phayao meer waar we onze eerste sanitaire stop hebben en wij een prachtige ‘Cafe Latte’ kunnen drinken met een stuk appeltaart. Jean lukt er in om zijn tekening bijna tot het einde intact te houden.

Daarna vlug de bus en op naar de boeddhistische Wat Rong Khun, ook wel de Witte Tempel genoemd. Deze tempel weerspiegelt de reinheid en de wijsheid van Boeddha. Het is een hedendaagse en onconventionele boeddhistische tempel ontworpen door Chalermchai Kositpipat in 1997. Naar verwachting zal de bouw van het complete tempelcomplex pas rond 2070 volledig gedaan zijn en het zal dan uit 9 gebouwen bestaan, waarbij ieder gebouw een eigen betekenis heeft. Bij een aardbeving op 5 mei 2014 met een kracht van 6,3 op de schaal van richter in het noorden van Thailand is Wat Rong Khun zwaar beschadigd geraakt. Wauw! Wow! Whoeha! Vergeet alle tempels die wij hiervoor gezien hebben, want Wat Rong Khun blaast ons letterlijk omver. Wij hebben twee mogelijkheden: ervan houden of het kitsch vinden …..   De intens witte kleur die fel afsteekt tegen de blauwe lucht. De gerimpelde weerspiegeling in het heldere water. De flikkerende mozaïekdeeltjes die ons verblinden. De duizenden fraaie, maar ook bizarre versieringen op, rond en in de tempel. Het is de meest veelzijdige tempel die je maar zult aantreffen in heel Thailand en wij waren er…. welgeteld 30 minuutjes.

De White Temple is gebouwd in een stralend witte kleur om op deze manier de reinheid van Boeddha weer te geven. Het witte mozaïekglas dat gebruikt is, slaat op de wijsheid van Boeddha. Om de tempel zelf te bereiken, moeten wij eerst over een brug die gebouwd is over de ‘put van de hel’. Beneden in de put bevinden zich vele mensenarmen die angstvallig uit de grond omhoog gestoken worden. Binnenin de Wat Rong Khun tempel valt onze mond nog verder open. Niet omdat het binnen nóg mooier is, met een wassen biddende monnik, maar omdat de muren en het plafond beschilderd zijn met Disney-figuren, ruimtewezens, Spiderman, personages van The Matrix, George Bush en de instortende torens van het World Trade Center. Dat verwachten wij niet. ‘Mijn boodschap is dat er in het echte leven geen helden zijn die je kunnen helpen. Je moet je eigen held worden, in je eigen hart op zoek gaan naar moraliteit, goedheid en liefdadigheid jegens de armen en vertrapten.’

 Rond de middag gaan we lunchen in de buurt van de Gouden Driehoek. Dit is het drielandenpunt waar Myanmar (Birma), Thailand en Laos samenkomen. Birma was de grootste producent van opium en Thailand was het smokkelland. De drie landen hadden wel verschillende muntsoorten maar voor de illegale handel in opium werd goud als betaalmiddel gebruikt, vandaar de naam Gouden Driehoek.

Na de lunch varen wij op de Mekong rivier en meren aan op een groot eiland op grondgebied van de provincie Bokeo in Laos. Wij krijgen hier een welkomstdrankje aangeboden: een Whisky met een Cobra of de geslachtsdelen van een tijger in de fles!! Wij proeven er niet van ….  Laos is een zeer arm land, maar de oevers zijn bezaaid met casino’s die horden Chinezen en Thai lokken omdat in hun land gokken illegaal is. Af en toe zien wij een speedbootje met spleetoogjes die zo op een paar uurtjes vanuit China naar hier zoeven. In Laos komen wij terecht op een lokale markt in een taksvrij gebied. De dames gaan op handtassenjacht en ik heb beet: een fake Gucci.

Na een uurtje schoppen, keren wij naar Thailand terug en vertrekken ‘chop chop’ naar een longneck stam. Deze giraffevrouwen behoren tot de Padaung, al worden ze liever Kayan genoemd. Twintig jaar terug zijn ze vanuit het nabijgelegen Birma naar Thailand gevlucht. Ze onderscheiden zich van andere vrouwen doordat zij vanaf hun 5 jaar koperen ringen om hun nek dragen. Naarmate de vrouwen ouder worden, komen er steeds meer ringen bij en wordt de nek uitgerekt, zou je denken. Niet helemaal waar, want het zijn de schouders die naar beneden gedrukt worden. Zij dragen niet alleen ringen om hun nek, maar ook om de armen en benen. Dit wordt door buitenstaanders als minder bijzonder ervaren terwijl het voor de Padaung in principe even belangrijk is. Het dorpje dat wij bezoeken is een project ter voorkoming van het verlies van de cultuur. We vinden het een beetje raar en het is niet meer authentiek, wat logisch is omdat men de stammen begeleid. Gelukkig is de rit er naar toe zeker de moeite waard.

Wij reizen verder naar Chiang Rai waar wij na 428km aan een restaurant gedropt worden voor onze zoveelste Thaise maaltijd. Het begin stilaan tegen te steken. Na het diner worden wij met minibusjes naar een prachtig resort gebracht. Alleen spijtig dat het al donker is en wij er dus niet van zullen kunnen genieten.

Route: 428 km

 Accommodatie:         La Luna Resort    160 Moo 14 Sanambin Road     57000 Chiang Rai  

29-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Het is vandaag weer vroeg uit de veren want het wordt een lange reisdag. Onze eerste stop is bij het Huay Krating bergmeer, ook wel ‘klein Zwitserland’ genoemd vanwege de prachtige, bergachtige omgeving. Hier dobberen wij een uurtje op een bamboe huisjesraft dat door een longtailboot op het meer wordt gesleept. Onze schipper trekt ons lustig rond, maar van rust is weinig sprake want zijn motor klinkt als een echte mixer! Thai families, vrienden en monniken huren de huisjesraften en proberen zo aan de hitte van de dag te ontsnappen in de prachtige natuur.

Via Kakhon Thai, met onderweg een lunch, arriveren we na 335km in Phrae. Dit is een karakteristieke plaats, met een vriendelijke sfeer, veel groen, traditionele houten huizen en monniken die het straatbeeld bepalen. Nadat wij onze bagage op de kamer gezet hebben, vertrekt de groep per riksja naar een marktje in het centrum. Dit is eens iets speciaal; we zien hier groenten, specerijen en vissen die wij niet kennen en waarvan wij de naam niet kunnen onthouden. We maken nog een wandeling tot bij de tempel waar onze riksja ons weer oppikken en ons terug naar ons hotel brengen.

Route: 335 km

Accommodatie: Phoom Thai Garden Hotel    Sasibutr Road 31   54000 Muang, Phrae   

28-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Na het ontbijt reizen we om 7u30 verder want we moeten vandaag een grote afstand overbruggen. Onze eerste stop is aan de Khmertempel van Prasat Hin Pimai, ook wel de ‘Angkor Wat van Thailand’ genoemd. De tempel is gebouwd in de 11e eeuw na Christus. Het was oorspronkelijk een Brahmaans heiligdom, aan Shiva gewijd en in de 12de eeuw werd het een boeddhistische tempel. Het tempelcomplex is een hoogtepunt in Noordoost-Thailand. De tempel ligt op de vroegere route naar de Khmer-hoofdstad Angkor. Tussen Phimai en Angkor liep een rechte weg van ca. 240km. De eerste restauraties van de ruïne startten in 1901 en nu is men er nog volop mee bezig.

Ik krijg een groepje monniken in ’t oog en zij lijken wel verstoppertje te spelen maar uiteindelijk vragen zij zelf om een foto van ons te maken met hen erbij op. Rare kerels!

Via Chumpae bereiken we Suan Hin Ngam, waar we een leuke rit met tractors maken door een mooie omgeving met kalksteen rotsformaties tussen het groen. We worden bij een pad gedropt dat ons over metalen loopbruggen en veel trappen naar een mooi zicht op intrigerend kromgetrokken en geërodeerde kalksteen uitstulpingen: 'Beautiful Rock Garden' brengt

Terug beneden rijden wij verder naar Loei, omgeven door bergen waar we bij valavond toekomen. We krijgen hier nog een diner hoewel het al tamelijk laat is.

Route: 134km van Khao Yai tot Baan Dan Kwian + 222 tot Chumpae + 128 km tot Loei  (= 484km)

Accommodatie:  HOTEL Loei Palace    167/4 Charoenrad Road   42000 Muang, Loei  

27-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Om 7u30 verlaten wij ons hotel in Bangkok en gaan op weg naar Ayutthaya, zo’n 80km naar het noorden. Het Koninkrijk Ayutthaya was een historisch Thais koninkrijk dat bestond van 1351 tot 1767. Koning Ramathibodi I stichtte Ayutthaya als hoofdstad van zijn koninkrijk in 1351 en in 1376 nam hij het koninkrijk Sukhothai over. Gedurende de volgende vier eeuwen groeide het land uit tot de natie Siam, die ruwweg het grondgebied van het moderne Thailand besloeg. Met de val en verwoesting van de stad in 1767 door de Birmezen kwam er een eind aan dit koninkrijk. Sommigen noemen Ayutthaya een ruïnestad omdat in 1767 bijna alle tempels zijn vernietigd, maar een groot deel is al gedeeltelijk gerestaureerd.

Eerst bezoeken wij de Wat Yai Chai Mongkul waar de blikvanger een 7m lange, liggende Boeddha is. Als het ons lukt om een muntje vast te plakken aan de voeten of het hoofd van de Boeddha, zal dit groot geluk brengen. In de tempel wat verderop staat de Boeddha met de glimlach van Phra, de meest heilige Boeddha voor de tempel. Wij zien monniken in oranje gewaad voorbij lopen en veel Thai zijn er aan het bidden terwijl wij bevangen worden door de wierooklucht. Binnen is de tempel zien we terug een enorm grote, gouden, zittende Boeddha. Achter de tempel is er een enorme chedi met 3 kleinere erbij. Jean beklimt de trappen om een fotootje te treken van de omgeving. Rond de grootste chedi staan honderden intacte Boeddhabeelden die allemaal een feestelijke oranje doek om hebben. Een prachtig zicht met daarachter de wat scheefgezakte toren.

Bij het buiten gaan willen we nog even vlug even naar het toilet. Maar …..de Thai zijn een proper volk, maar hun toiletgewoonten zijn nogal afwijkend van de onze. Alleen in de op westerlingen gerichte guesthouses en hotels vinden wij ‘zit-toiletten’ zoals wij gewend zijn, compleet uitgerust met toiletpapier. Hier maken wij voor het eerst kennis met een echt Thais toilet, en dat is een ‘hurk-toilet': een porseleinen bak met een gat en twee porseleinen ‘voetstappen’ waarop je je voeten moet zetten; vervolgens ontdoe je je van je onderkleding, hurk je en doe je waarvoor je gekomen bent. Voor de gemiddelde westerling (en zeker voor de wat ouderen) vergt dit niet alleen enige lenigheid, maar vooral ook oefening, zodat bij het ontbreken daarvan deze in feite zo simpele onderneming kan ontaarden in een helse nachtmerrie. Het is inderdaad geen feestelijk vooruitzicht om, met je broek op je enkels, achterover te hellen en langzaam maar zeker in het gat te zinken! Op zo’n Thais toilet ontbreekt bovendien toiletpapier. In plaats daarvan staat er een enorme bak met water en een steelpan, waarmee je met dat water kunt doen wat je anders met toiletpapier zou doen. (Het is ons trouwens een raadsel hoe Thais het voor elkaar krijgen na zo’n ‘watersmijt-beurt’ met volstrekt droge kleren weer naar buiten te komen – voor ons één van de grootste mysteries van Azië!). Was ik nu in het begin van mijn uitleg niet vergeten te zeggen dat je je schoenen moet uitdoen voor je aan deze hele onderneming begint????

Droog bezichtigen wij dan de Wat Phra Si Sanphet met zijn vele chedi's. De fundamenten van de oude muren kunnen wij nog steeds zien en ooit bevatte het een 16m hoge staande Boeddha (Phra Si Sanphet) van 250kg goud. In de hoogtijdagen van Ayutthaya, was dit de grootste tempel in de stad. De drie belangrijkste chedi’s zijn gerestaureerd en bevatten de as van de drie koningen van Ayutthaya. Het is hier rustig en mooi met tussen de chedi's grote grasvelden.

Op de middag maken wij met 3 longtailboten een tocht rond het eiland Ayutthaya over de Chao Phrava rivier van waar wij de Wat Chai Watthanaram zien liggen op de westelijke oever van de rivier nabij het eiland Ayutthaya. De wat wordt beschouwd als een van de mooiste tempels van Ayutthaya en vormt een belangrijke toeristische attractie. De bouw van de tempel begon in 1630 in opdracht van koning Prasat Thong ter herdenking van het feit dat zijn moeder in het gebied had gewoond. De naam van de tempel betekent letterlijk 'de tempel van de lange heerschappij en het glorieuze tijdperk'. De tempel werd gebouwd in de stijl van de Khmer, die destijds populair was.   Wij zien nog verschillende tempels en ik kan de namen niet meer bijhouden en binnen een paar dagen gaan de tempels aan dit tempo onze strot uit komen. Wat wij wel al door hebben, is dat alle tempelnamen beginnen met Wat (=tempel). Wij meren aan bij een restaurant waar het rustig en gezellig is tot er 'een troep uitgehongerde Aziaten' gelost worden die de oorlog aan het buffel ruimschoots winnen. Even geduld en de vriendelijke Thai vullen alle schotels nog wel eens bij.

Na de lunch rijden we via Korat naar Khao Yai waar wij na een rit van 288km overnachten in een prachtig resort omgeven door schitterende tuinen, een zwembad en dit helemaal ingesloten door bergen. Wij komen hier tamelijk lat aan en kunnen er zo nog maar weinig van genieten. Wij eten in het restaurant van het hotel en schrijven daarna nog wat aan onze blog die wij vanuit de lobby kunnen oploaden.

Route: 82km tot Ayutthaya + 133km tot Khao Yai   (=215km)

26-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

We zijn vanmorgen om 6.30 uur opgestaan en om 8u brengen 2 minibusjes ons naar Co van Kessel want wij gaan fietsen in Bangkok. Dwars door China Town, nou dat hebben we geweten!

Al in de 14e eeuw zetten Chinese handelaren voet op Thaise bodem. Ze droegen zo sterk bij aan de bloei van de economie van Ayutthaya – destijds de hoofdstad van Thailand - dat ze de enige buitenlanders waren die toegelaten werden binnen de stadsmuren. En omdat er tot het begin van de 19e eeuw weinig Chinese vrouwen mee emigreerden naar Thailand, waren huwelijken tussen Thais en Chinezen heel gewoon. Zo komt het dat bijna elke Thai wel wat Chinees bloed door zijn of haar aderen heeft stromen, ook koning Bhumibol.  Dus waar kunnen wij onze verkenningstocht van Bangkok beter verderzetten dan in Chinatown? Een klamme warmte overvalt ons als wij op de fiets stappen bij Co Van Kessel (een Nederlanders die de Thai leerde fietsen!). Linten met Thaise vlaggetjes en helderrode lampionnen zijn over de straat gespannen. De meeste huizen en winkels tellen slechts een of twee verdiepingen waar airco’s, een wirwar van elektriciteitsdraden en luidsprekers tegenaan zijn geplakt. Veel draait hier om eten en dat wordt meteen duidelijk. Al onze zintuigen worden aan het werk gezet. De lucht is doordrongen met geuren van vers bereid voedsel. De stoep staat volgebouwd met eetstalletjes en kraampjes met groenten en fruit, zoals durians, granaatappels en netjes in kleine torentjes opgestapelde appels, mandarijnen en honderden dingen waarvan we zelfs de naam niet kennen. Voor een winkel staat een tafel waarop pekingeenden liggen uitgestald. En is dat een varkenshoofd dat ernaast ligt…? In enorme, doorzichtige plastic zakken blijken vissenmagen te zitten. We proberen ze maar niet uit. Met onze fiets trachten wij de handwerkers die voor hun ateliertje zitten, te ontwijken en soms moeten wij plots uitwijken voor een stootkar. De temperatuur loopt op naar 33°. Wat een wereld hier in de straatjes die zo smal zijn dat wij er met onze fiets maar net doorheen komen. Na een boeiend uurtje slalommen, halverwege de tocht verlaten wij Chinatown en steken de Chao Phraya rivier over. Met een magistraal uitzicht op de skyline van de stad achter ons fietsen we Thonburi in, dat ooit de hoofdstad van Thailand was (Thonburi was de derde hoofdstad van Thailand, historisch gezien). Dit deel van de stad is veel rustiger. Er is veel meer groen en de mensen zijn er gemoedelijker, vriendelijker. Wij fietsen door woonwijken, zo af en toe begroet door glimlachende bewoners.  Ogen tekort! We trekken onze schoenen nog eens uit maar nu voor een kolossale en glorieuze zittende, gouden Boeddha, die meer dan 15m hoog en 12m breed is en die ons toelacht. Weer wordt overal wierrook gebrand, orakelstokjes geschud en bloemetjes of goudschilfertjes geofferd in de Wat Kalayanamit tempel. Hij is gelegen aan de oever van de Chao Phraya-rivier op de Thonburi kant. Aan de voorzijde is er een klokkentoren die de grootste klok in Thailand herbergt. Wij waren de enige farang daar (Farang is het Thaise woord voor buitenlander)

De Thai spreken heel slecht Engels en ook nog eens binnensmonds, je kan net zo goed Limburgs met hen spreken; dat verstaan ze ook niet. De Thai die van zich zelf denkt dat hij het Engels wel onder de knie heeft, zoals ons Thaise fietsmeisjes, spreken dan ook met een soort Amerikaans accent om de boel wat vrolijker en interessanter te maken. Enkele voorbeelden van de uitspraak: 

Aaasase= massage

Joe si tsaj? = spreek jij Thais?

Wellie hoet= very good

lestelee=Yesterday

Eveliedee=Everyday

Als onze reisleider zijn doel bereikt, moeten wij elke dag een woordje Thais leren dus binnen 3 weken kunnen zij met ons lachen! Eerlijk is eerlijk. Ik zal jullie dan ook een paar woordje doorgeven als ik erin slaag om ze tot ’s avonds te onthouden. Gelukkig hebben we onze 4 fietsende begeleiders bij om ons door het doolhof van kleine, nauwe straatjes, kriskras door drukke marktstraatjes met pruttelende wokpannen, dampende barbecues en bomvolle straatrestaurantjes te loodsen. Binnen de kortste keren is er wel iemand de weg kwijt, wat helemaal niet zo erg is… de gele gidsen pikken ons weer op. Om 12u leveren wij de fietsen in en eten we naast de dropplaats.

In de namiddag zijn wij een paar uurtjes vrij en wandelen we naar een schopping mall niet ver van ons hotel; niet dat we iets nodig hebben, maar we liggen te ver van iets anders verwijderd.

Om 18u stappen we met 8 in een minibus dat ons naar ‘Asiatique’ brengt; een luxe winkelcentrum aan de rand van de rivier. Het doet ons een beetje denken aan Victoria & Alfred Waterfront in Kaapstad. Hier eten we vlug een pizza want onze ogen beginnen al scheef te trekken van al die rijst. We slenteren langs restaurantjes en winkeltjes naar een Moulin Rouge-achtige zaal voor de Calypso Cabaret show. De show is ook een en al van glamour, muziek, dans en kostuums maar alle 'vrouwelijke' artiesten zijn travestiet. Thailand staat bekend om zijn ladyboys; ze zijn getalenteerd en kunnen het publiek uitstekend entertainen. Na de kleurrijke show kan Jean wat onwennig met de bloedmooie ‘vrouwen’ op de foto. Een nachtelijke rit brengt ons terug naar ’t hotel. Wij hadden graag nog iets meer gezien van het nachtleven van Bangkok maar onze gids is ondanks zijn jonge leeftijd zeer strikt. Wij brengen onze laatste nacht door in het Montien riverside hotel.

 Accommodatie:        HOTEL Montien Riverside      372 Rama 3 Road   10120 Bangkhlo

25-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

 Om 6u30 gaat er een vervelende bel om ons te wekken en na een vlug maar uitgebreid buffetontbijt pikt de bus ons op om 8u. Onze eerste stop is bij de bloemen- en groentemarkt, Pak Khlong Talat, wat 'de markt aan de monding van het kanaal' betekent en die behoort tot de grootste van Thailand. Wij lopen rond en bekijken de grote bloemenkransen, bloemstukken, bossen rozen, letterlijk zakken vol allerhande soorten kleinere bloemen …. Kortom een heel arsenaal aan bloemen en aanverwante artikelen en dat allemaal tegen prijzen waar je van gaat watertanden. Aan de overzijde van de straat zien wij, als we daar een van de zijstraten induiken, een gigantische groentemarkt. Hoewel de markt veelvuldig voorkomt in de toeristische stadsgidsen zien wij er maar weinig toeristen.

Wie voor het eerst naar Thailand gaat en een paar dagen in Bangkok verblijft, ontkomt er niet aan: een bezoekje aan het Grand Palace aan de oevers van de Chao Phraya-rivier. Dit gebied wordt gezien als het oude historische centrum van Bangkok. Het ommuurde complex is ongeveer 2,5 km² en bestaat uit meerdere gebouwen zoals het grote paleis en het tempelcomplex. Zelfs buiten de paleismuren is het eerste aanzicht al spectaculair. Achter een perfect gemillimeterd grasveld en witte muren met rood geplaveide daken, doemen drie enorme, goudgekleurde torens op. Dat belooft veel goeds…

Wij banen ons een weg langs de chaotische mensenmassa met gekleurde parasolletjes en klikkende fototoestellen en krijgen van onze gids een toegangsbewijs (500 baht). Thai mogen gratis binnen! Door het toegangspoortje komen wij midden in een schitterende binnentuin met gouden Boeddhabeelden en perfect gekapte bonsaibomen. Op de achtergrond zien wij de fonkeling en kleurenpracht van de heiligste tempel van Thailand: Wat Phra Kaew of Wat Phra Kaeo. Hoewel er meer dan 100 gebouwen zijn, eist Wat Phra Kaew bijna alle aandacht op. Eigenlijk valt met geen pen te omschrijven hoe mooi de omgeving is. We weten gewoon niet waar kijken: de gouden tempels, stenen beelden van goden en prachtig versierde torens .... Honderden pelgrims lopen voorbij om wierook en lotusbloemen te offeren. Lachende Chinezen komen vlak voor onze camera staan en bewijzen terug dat zij ‘het Gele Gevaar’ zijn.

Alleen al de buitenkant van Wat Phra Kaew is sprookjesachtig mooi. De muren zijn versierd met een patroon van glimmende edelstenen en mozaïektegeltjes beschilderd met mooie bloemen. De pilaren zijn afgezet met goud en bedekt met kleine spiegeltjes die het zonlicht weerkaatsen. Aan de rand van het plafond hangen bellen die zacht klingelen door de wind. Bronzen leeuwen bewaken de verschillende ingangen maar de bont gekleurde mythologische figuren die aan de zijmuren staan en de Kon-ventjes rond de stoepa zijn schitterend. (zie foto’s). Rondom de tempel zijn meerdere paviljoenen gebouwd.

Wij moeten onze schoenen uittrekken en stappen dan de sprookjesachtige tempel Wat Phra Kaew  binnen: over de drempel en niet erop! De wanden zijn volledig bedekt met enorme, gouden muurschilderingen die het leven van de Boeddha uitbeelden. Het rode plafond wordt onderbroken door grote balken met goudkleurige patronen. Voor de enorme, houten troon, die bedekt is met goud, zitten tientallen biddende mensen. Bovenop de troon staat het beeld waar het allemaal om draait: de Smaragdgroene Boeddha. Hoewel alles rondom Wat Phra Kaew groots is, is het Boeddhabeeld zelf maar 66cm hoog. Maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. Zijn naam ‘Smaragdgroene Boeddha’ is erg misleidend, aangezien het beeld is uitgehouwen uit een blok jade. Leuk om te weten: drie keer per jaar krijgt het beeld een ander ‘jasje’ dat alleen de koning van Thailand aan mag trekken. De enorme gouden Phra Si Rattana Chedi op het terrein, bevat relikwieën van Boeddha. Deze heilige Chedi zou ook een stuk van het borstbeen van Boeddha herbergen. Het complex is de nummer één toeristenattractie van Bangkok en na vandaag begrijpen wij waarom.

Hierna doen wij nog iets wat absoluut de moeite waard is, een boottocht op de Klongs – de kanalen – van Bangkok.

Wij varen met een grotere boot maar op de rivier zien wij veel langwerpige met bloemensnoeren versierde longtailboats die bestuurd worden met een soort roeispaan waar de motor-as met schroefblad aan vast zit, die zeker een meter of 3 achter de boot uitsteekt. Door de spaan te bewegen, verandert de schroef van positie en dus de boot van richting. Die bootjes hebben dan ook geen simpel motortje, maar wij zien er met een heuse vrachtwagenmotor! Je kan je het lawaai al voorstellen en er worden hoge snelheden mee gehaald. Maar de Thai zijn ook hoffelijk zodat er even af wordt geremd als er een tegenligger nadert. De natte broek moeten wij erbij nemen. Vele Tai leven langs de rivier en de woonboten zijn vrijwel zonder uitzondering van hout. Veel zijn de laatste twintig jaar vervangen door woningen op palen langs het water. Wat verveloos zien ze er erg schilderachtig uit. Onze gids vertelt, dat het fantastisch wonen is langs de kanalen. Er is tegenwoordig elektriciteit, stromend water en overal zie je schotelantennes en kleine tempeltjes met voedsel om de goden gunstig te stemmen. Bij een tempel is het water en de daarin zwemmende vissen heilig en mag er niet gevist worden. We krijgen broden, die we in het water gooien om de enorme vissen naar het wateroppervlak te krijgen. Meervallen van een halve meter!

Hij is overal. Op het vliegveld, in winkels en zelfs metershoog op de gevels van gebouwen. Koning Bhumibol glimlacht ons in Bangkok van alle kanten toe. De 88-jarige vorst van Thailand is niet alleen de langst zittende monarch ter wereld, maar in de Thaise hoofdstad lijkt hij ook nog eens de meest geliefde.

Om 18u vertrekken we naar het Bayoke sky hotel, het hoogste gebouw in Bangkok. Via 2 liften komen wij aan op de 78^ste verdieping waar wij een uitgebreid buffelt krijgen met krab, langoustines, vlees, vis, groenten, sausen,… in alle mogelijke kleuren, smaken en combinaties. Het enige wat echt tegenvalt, is de koffie. Daarna trekken wij naar de 84^ste verdieping op 308 m hoogte waar we, vanop een ronddraaiend platform, Bangkok aan onze voeten zien doorschuiven. Ik steek even mijn hoogtevrees in mijn broekzak en geniet van het schitterende lichtjesparadijs. In het hotel aangekomen drink ik nog een Irish koffie en Jean een Mai Thai terwijl een paar van ons gezelschap een dansje wagen. Om 12u lonkt ons bed.

Accommodatie: HOTEL Montien Riverside    372 Rama 3 Road   10120 Bangkhlo, Bangkok   

24-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Na onze aankomst in Bangkok om 14u15 moeten we eerst een uur aanschuiven om ons visum te krijgen, maar het voordeel daarna is dat onze bagage naast de band op ons staat te wachten. In de aankomsthal haal ik vlug het eerste Thais geld uit de muur, maar wel met de visakaart want de pinkaarten werken weer niet! Dus telefoontje naar Jan en hij mag naar de banken bellen om de kaarten weer open te zetten. Ik heb het nochtans nagekeken via internet maar de banken hebben ons weeeeer liggen! Wij worden door onze Thaise gids Radja opgewacht en de bus brengt ons naar het Montien Riverside hotel waar we de eerste drie nachten doorbrengen. We slapen op de 25^ste verdieping met een prachtig zicht op Bangkok en de Chao Phraya rivier.

Bangkok, oftewel de ’Stad der Engelen’, zoals de Thaise bevolking haar hoofdstad ook wel noemt ligt letterlijk aan onze voeten. De stad is rijk aan historische en culturele bezienswaardigheden en hier ontmoeten moderne, westerse invloeden en oosterse mystiek elkaar. Wolkenkrabbers en tempels bepalen het fascinerende uitzicht van deze bruisende, drukke en stinkende metropool.

Bangkok is niet de eerste hoofdstad van Thailand. Vroeger heette het land Siam en had het een waas van geheimzinnigheid en ontoegankelijkheid om zich heen. Het land is nooit door enig Westerse mogendheid bezet. Hoewel de grootte van het land sterk varieerde door de eeuwen heen, is het vrijwel voortdurend een zelfstandig koninkrijk gebleven. Delen van Birma, Laos, Cambodja en China hebben er korte tijd deel van uitgemaakt. Bangkok is een jonge hoofdstad gelegen vlak bij de zee ver buiten invloed van de onvriendelijke buren.

Om 19u vertrekken we met de hele groep (26 man) naar een lokaal restaurant. Ons hotel blijkt aan de rand van de moderne stad te liggen en eens buiten het terrein valt onmiddellijk de stank van afval, urine, uitlaatgassen en allerlei eten op. Dit is weer even wennen en niet nadenken over wat er onder je voetzolen gebeurt. Ons restaurant ligt deels boven de rivier en wij krijgen een mix van 2 vissoorten, scampi’s, gefrituurde kip, groenten en rijst voorgeschoteld. Het is weer even wennen … het eten is lekker maar ook niet om wauw tegen te zeggen behalve de Mai Thai en de Long Beach cocktail vooraf. Voor wij naar onze kamer gaan, maken we nog een wandeling in de prachtige tuin van het hotel. Rond 11u kruipen we onder de wol om wat slaap in te halen want morgen worden we al om 6u30 gewekt.

Accommodatie:       HOTEL Montien Riverside      372 Rama 3 Road   10120 Bangkhlo, Bangkok 

23-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

1e dag - donderdag 22 januari 2015 - Amsterdam-Bangkok

Rond 15u sluiten wij onze poort en brengen nog een bezoekje aan oma alvorens naar Schiphol te vertrekken. De files rond Brussel, Antwerpen en Rotterdam vallen heel goed mee en zo zijn wij ruim op tijd om rustig in te checken en nog iets bij Mc Donalds te gaan eten. Kartonnen voedsel: bah! Onze vlucht vertrekt met 15 min. vertraging en onverwacht krijgen wij dan toch al onze eerste keer rijst voorgeschoteld. Daarna trachten wij wat te slapen en dat lukt nog ook wonder boven wonder.

22-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

17-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen