Vandaag een vrije dag maar als je dacht dat wij eens langer in onze nest mochten blijven liggen ….. Om 8u staan wij al gewassen en gevoed terug op het bordes van ons hotel. (Het taaltje van die Hollanders begint door te sijpelen)

Wij gaan een fietstocht maken op het platteland. Met minibusjes rijden wij tot buiten de stad. Onze chauffeur was even het noorden kwijt en deed er dus dubbel zo lang over als de andere. Net naast een tempel krijgen wij een Trek mountainbike met verende voorvork en een aërodynamische helm. Elegant …. Met een Engels sprekend meisje als gids fietsen wij zo’n 4u en 29 km langs niet-toeristische plekjes rond Chiang Mai. Wij maken verschillende stops maar echt mooi is het hier niet. Wij komen langs een revalidatiecentrum voor gehandicapten, een hospitaal en traditionele verbrandingsplaats voor overledenen, wat plantages en een paar kleine dorpjes en de lang verwachte rijstvelden, maar dat viel flink tegen want we zien alleen een kweekbed dat nog moet uitgeplant worden. Na Java en Bali zal elk rijsveld voor ons wel een teleurstelling zijn.

Op de middag krijgen wij een lunch aangeboden van weer gefrituurde kip met gewokte groentjes, rijst en nog twee andere schotels. Sommige Nederlanders eten ervan alsof zij kreeft voorgeschoteld krijgen.  Jean krijgt het stilaan op zijn heupen van al dat Thais eten en als ik nu niet vermagerd ben, is het hopeloos. De wc hier maakt ons weer wat slimmer: als je geen plaats hebt voor een wastafel maak dan een tuinslag vast aan een paaltje. Handig want zo zijn je voeten ineens ook netjes. Tim (reisleider) had gezegd dat het heel goed doenbaar was, maar het is toch ietwat afzien vanwege het glooiende karakter van het landschap en ons gidsje begint almaar sneller te fietsen. Ik tracht haar uit te leggen dat zij op Speedy Gonzales lijkt, maar begrijpen doet ze het niet. De anderen worden door een mooie rode songthaew (taxibusje) naar het hotel gebracht samen met Roger, maar ik mag vooraan in een beest van een Isuzu. De Thaise dame aan het stuur blijkt de echtgenote te zijn van een man uit Peer die hier al 20 jaar woont en de fietsenverhuur doet.

Tegen 15u zijn we terug aan het hotel en om 17u vertrekken wij met een paar songthaew naar de zondags avondmarkt van Chiang Mai. Aziaten zijn notoir slechte auto-, motor- en brommerrijders, dat is algemeen bekend. De Thais zijn daar geen uitzondering op. Sterker nog, we hebben sterk de indruk dat de Thais op het gebied van slecht en zorgeloos rijden Aziatisch kampioen zijn. Want links rijden is de wet, maar rechts rijden is vaak (tijdelijk) veel makkelijker. Sommige deskundigen zeggen dat het feit dat 97% van de Thais Boeddhist is, daaraan bijdraagt. Boeddhisten geloven immers in reïncarnatie, en als je nog een keer terugkomt om een nieuw leven te leiden, hoef je in het huidige leven niet zo voorzichtig te zijn. Tel daarbij op het sterk hiërarchische respect dat de Thais van kindsbeen af wordt aangeleerd, en je begrijpt de enige voorrangsregel die echt werkt in het Thaise verkeer: hoe groter of hoe duurder, hoe meer voorrang! Dit klikt als een grapje, maar het is de onrustbarende werkelijkheid. Net zoals het standaardgedrag van een Thai bij een aanrijding: hard weglopen en nooit meer terugkomen. In Thailand hebben ze ook 4-persoons-brommers! (en soms zelfs 5-persoons)

Over de markt ben ik vlug uitgepraat: druk, druk … Al wat je je kan inbeelden wordt hier verkocht. Omdat wij beter weten, proberen wij zo snel mogelijk weg te komen van de rand van de markt en ja: een sjaaltje kost eerst 200 Bath dan 150 en uiteindelijk (een heel stuk weg van het drukste deel) kan ik er eentje kopen voor 90 Bath. Om 18u is het wel even een kippenvel moment want dan valt heel het openbaar leven stil; iedereen stopt letterlijk met praten of al wat hij bezig is en door de luidspreker schalt het volkslied. Moest je bij ons eens proberen?Nog typisch voor al deze marktjes is de Thai met een plastiek zakje met eten of drinken in. Thais denken de hele dag maar aan één ding: eten. Niet omdat het zulke veelvraten zijn, maar omdat ze met hart en ziel houden van lekker eten en ze de filosofie huldigen dat je beter 10 keer per dag ‘klein’ kunt eten dan 3x per dag ‘groot’. Dus eten ze de hele dag door. De Thaise porties zijn daar dan ook op berekend behalve als je met Kras op rondrit bent want dan zijn de porties gigantisch. Echt Thais eten is goedkoop doordat Thailand de grootste rijstproducent van ZuidOost-Azië is en er enorm veel groenten en vruchten in het land zelf geproduceerd worden. Voeg daaraan toe dat veel kruiden en andere eetbare zaken bij wijze van spreken langs de weg groeien, dat transportkosten in Thailand laag zijn en dat de loonkosten er een fractie zijn vergeleken met die bij ons. Natuurlijk als zij de toeristen zien aankomen, denken zij dat de dollars in Europa aan de bomen groeien…

Moe rondgelopen, stoppen wij een armzalige songthaew waar de banken in rammelen en er zelfs geen baar in staat om je aan vast te houden. Voor 100 Bath brengt de man ons tegen een slakkengangetje terug naar ons hotel. Moe en voldaan kruipen wij om 23u onder ons laken.

Accommodatie:  hotel Mercure Chiang Mai. Changpuak Road 183   50200 Sri Poom, Chiang Mai  

01-02-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Vanochtend om 7u wake up cal en om 8u op naar de Bo Sang, paraplufabriek. Bo Sang is één van de 'Umbrella Villages'. Dit had ik me iets romantischer voorgesteld dan de grote, overdekte werkruimte waar de paraplu's worden gemaakt en de nog grotere verkoophal, waar veel meer spullen dan alleen paraplu's en parasols worden verkocht. We krijgen wel te zien hoe zo'n parasol wordt gemaakt. De paraplu's hebben een houten handvat, baleinen van bamboe en een scherm van geprepareerd rijstpapier, zijde of katoen waarop een patroon wordt getekend. Wij kopen een waaier en laten er een draakje op schilderen. Dit wordt gedaan met een klein puntzakje verf met onderin een klein gaatje, waarmee ze in korte tijd mooie schilderingen kunnen maken.

Daarna gaan we naar een zijdefabriekje. We krijgen eerst de zijderupsen te zien die zich in een week volproppen met eten totdat ze een cocon worden. De cocons worden gekookt en hiervan spint men de zijde. De sjaaltjes lokken maar ik hou me sterk.

Als laatste bezoeken we de grootste edelsteenverwerker van Thailand. Sjiek, sjiek en nog eens sjiek. We worden door een aantal gastvrouwen en heren een bioscoopruimte ingeleid waar een film wordt getoond in het Nederlands over het bewerken van edelstenen. Daarna worden we als een kudde koeien een deur doorgestouwd een edelsmederij in. We zien hoe sieraden en beeldjes van natuursteen gepolijst en gezet worden. Gastvrouwen staan bij je en houden je in de gaten, verder gaat de sliert toeristen. Zoals te verwachten worden wij dan naar de showroom geloodst. Verkoopsters blijven als sticky rice” aan je plakken. Een grote hal vol met vitrines met sieraden van smaragd tot emerald. Een paradijs voor elke vrouw die van juwelen houdt en wie houdt daar nu niet van? We kopen een paar oorbelletjes met 2 pareltjes. Alle mannen moeten hier hun portefeuille boven halen en de dames en heren die de centjes in ontvangst nemen bukken als knipmesjes en doen de ‘wai’ begroeting. 

De Thais groeten elkaar niet handenschuddend, zoals wij westerlingen, maar met een ‘wai'; een combinatie van gevouwen handen en een hoofdbuiging. Dat lijkt eenvoudig, maar dat is het niet: er gaat een heel ritueel achter schuil met sociaal-culturele regels. Hoe hoger de gevouwen handen, hoe meer respect zij betonen.

Op de terugweg naar het hotel bezoeken we nog een vlindertuin annex orchideeënkwekerij waar wij volgens Tim frietjes met echte mayonaise kunnen eten en inderdaad vinden wij deze tussen de wel 10 andere Thaise gerechten. Dat Thaise gerechten altijd heet (‘spicy’) zijn is overdreven. Weliswaar eten de Thais graag pittig tot heet. In Thaise restaurants en eethuizen staan altijd schaaltjes ‘nam prik’ en ‘nam plaa’ op tafel, zodat je zelf je eten meer ‘spicy’ kunt maken -of juist niet. Na het eten ga ik nog op fotojacht bij de orchideeën en de vlinders.

Als we in het hotel aankomen hebben we juist 1u voordat wij naar de Thaise massage vertrekken. We gaan per koppel naar aparte lokalen en krijgen een soort veel te wijde pyjama aan. Dan worden wij letterlijk gekneed en uitgerekt van teen tot kruin. Hiervoor gebruiken de masseuses vingers, ellebogen, knieën en voeten. Ik had verwacht dat ik hier geradbraakt ging buiten komen, maar niets is minder waar. Wij komen als herboren uit het massagesalon en ik moest dringend plassen: een emmertje vol schat ik..

We zijn juist op tijd terug aan het hotel om met een groepje te voet naar de dagelijkse avondmarkt te gaan, wat volgens Tim in 30 min. moet lukken. Na bijna 2u zijn we in de buurt???? van de markt. Wij gaan eerst iets eten in een prachtig restaurant ‘Teak House’ waar het menu uit Duits/Oostenrijkse gerechten bestaat. Niemand geeft het graag toe maar wij waren met 9 personen en er werd niets anders dan schnitzel en cordon blue besteld: lekker zonder rijst.

Na het diner trekken wij naar de Night Bazaar en lopen langs de honderden kraampjes met al wat je je kan inbeelden. Op een bepaald ogenblik zie ik onderaan een galerij waar een tekenaar carbontekeningen aan ’t maken is. Het was voor mij liefde op ’t eerste zicht maar de anderen zeiden dat ik mij zou blauw betalen. 10 min. later vertrekt de groep naar ’t hotel en wij zoeken een ATM (geldautomaat) terwijl wij op onze passen terugkeren. Die duivelse machine praat natuurlijk alleen Thais! Wij hebben geen €100 meer op zak en ik zie het somber in maar wonder boven wonder wordt er een deal gesloten na afpingelen van 5000 naar 2800 Bath (78€). Na 20 min inpakken, afstoffen en liefdevolle strelingen, krijg ik mijn kunstwerkje in handen en ik betaal er met veel plezier 3000 Bath voor. Die man heeft het meer dan verdiend.

Voldaan gaan wij rond 11u30 terug naar ’t hotel maar niet meer te voet. We nemen de rode taxi! Die rijden overal in Chiang Mai en je kunt ze op elk moment van de dag op elk gewenst punt laten stoppen. Zeg waar je heen wilt, spreek vooraf een prijs af en een ritje binnen Chiang Mai kost 40 á 50 Baht per persoon. Om 12u30 doen wij het licht in onze kamer uit.

Accommodatie:  hotel Mercure Chiang Mai. Changpuak Road 183   50200 Sri Poom, Chiang Mai 

31-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Om 7u30 nemen we afscheid van Chiang Rai en gaan op weg naar Myanmar. Aan de grens kunnen wij zonder problemen oversteken nadat Tim onze paspoorten had afgegeven en wij een toeristenvisumstempel krijgen. Bij de grensovergang merken wij dat wij in een land komen waar de klok minstens 50 jaar teug gedraaid is. De wegen zijn in erbarmelijke staat, de huizen zijn nog armoediger en de mensen kijken hier een stuk stugger.

Myanmar of Birma (officieel Republiek der Unie van Myanmar) grenst in het noordwesten aan Bangladesh en het noordoosten van India, in het noorden aan China, en in het oosten aan Laos en Thailand. In het zuidwesten heeft het een lange kustlijn met de Golf van Bengalen en de Andamanse Zee (delen van de Indische Oceaan). De hoofdstad is sinds 2005 officieel het centraal gelegen Naypyidaw (bij Pyinmana). De oude hoofdstad Rangoon (Yangon), de grootste stad van het land, wordt door onder meer België, de Europese Unie en de Verenigde Staten nog steeds als hoofdstad beschouwd.

Over de grens worden wij door tuk-tuks opgepikt en die rijden als echte snelheidsduivels al hotsend over de putten en bulten in het asfalt (wat er nog van overblijft). Zij brengen ons naar een lokale voedselmarkt. Wat op valt is dat de mensen ingewreven zijn met een bruine vloeistof, tanaka om hun te beschermen tegen de zon en ook omdat zij het mooi vinden.

De tuk-tuks brengen ons dat naar een klooster waar jonge novicen opgeleid worden tot monnik. De jonge kerels zijn de tempel aan ’t boenen en handwerklieden zijn de pilaren aan het versieren met kleine inlegstukjes. Geduldwerk! Wij brengen een bezoek aan de commune die het voedsel voor de monniken bereidt. Wel 15 vrouwen zijn hier aan ’t werk om een enorme hoeveelheid eten te bereiden. Twee mannen staan aan enorme ketels met kokende olie waar hele tonnen vis in gegooid worden. Wij trekken verder door het dorpje waar de mensen nog in primitieve omstandigheden leven. Een groepje vrouwen zit onder een afdak een soort bingo te spelen voor geld. De honden komen aan onze benen snuffelen en we zien de matten waar de mensen op slapen door de deuropening.

De tuk-tuks brengen ons nu naar de Shwadegon Pagoda boven op de berg. Wij worden aan de ingang opgevangen door een vrouw en een jongetje. Zij vragen onze welke dag wij geboren zijn en wij hebben geluk dat we allebei op een vrijdag geboren zijn, dus mogen wij alles samen doen. Wij krijgen wat bloemen en wierook in onze handen geduwd, een sarong om ons midden geknoopt, onze schoenen uit en een paraplu boven ons hoofd. Pas dan brengen zij ons naar het vrijdag-boeddha-beeldje. Wij moeten 3 kopjes water over het beeldje zelf gieten, 2 over de voeten en 1 over het varken dat ervoor zit. Dan brengen zij ons naar de andere kant van het plein waar wij in de tempel verschillende gouden beelden zien: 1 Birmese, 1 Chinese en een Thaise. Wij mogen ze eerbiedig groeten en dan halen zij de prullen boven en wij kunnen niet anders dan wat centen achter laten. Terug buiten wordt een vogeltje gelost door een van de Nederlanders voor goed geluk. De tuk-tuks brengen ons nu naar een plaatselijke markt waar we wat rondslenteren voor wij terug naar de grens gebracht worden. Die moeten wij terug te voet over en wij krijgen onze passen terug.

Op Thais grondgebied worden wij door de bus opgepikt en naar het hotel in Chiang Rai gebracht om broodjes op te halen en de rit gaat tot aan ‘cabbages and condoms’ waar wij een kop koffie drinken.

Onze volgende halte is de Wat Phrathat Doi Suthep, 15 km van Chiang Mai. Deze tempel is voor de Thai een soort bedevaartsoord. Hij ligt op de top van een ca. 1500 meter hoge berg en vervolgens moet je nog een trap van 309 treden op geflankeerd door slangen met drakenkoppen. Wij geraken boven met een liftje. Boven gekomen blijkt dit een van de mooiste tempels tot nu toe, hoewel alle bezochte tempels wel iets speciaals hebben. Er is weer veel goud en bovendien een mooi uitzicht. Oei, nu zeg ik het weer: 'mooi' betekent in het Thais 'schaamhaar'....

De Boeddha’s staan hier in alle kleuren en groottes en overal hoort wel een verhaal bij.

Na een lange dag komen wij in ons hotel aan en na een douche ontbreekt het ons aan moed om nog ergens iets te gaan eten dus trekken wij naar een winkel naast het hotel waar we een Frans brood, wat kaas en een stuk chocolade kopen. Lekker smullen en dan ons bedje in want morgen wacht ons weer een drukke dag.

Accommodatie:  hotel Mercure Chiang Mai. Changpuak Road 183   50200 Sri Poom, Chiang Mai  

30-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Onze gids zegt altijd dat dit een ‘Sabaai, Sabaai’ reis is, maar niemand van de groep vindt ze rustig, rustig. Vanmorgen gaat de wekker weer om 6u en het belooft een pittige dag te worden met een vol programma terwijl de meesten van ons behoefte hebben aan wat vrije tijd.... nog geen keer kunnen zwemmen.

Vandaag vertrekken we al om 7u30 richting Chiang Rai, via het Phayao meer waar we onze eerste sanitaire stop hebben en wij een prachtige ‘Cafe Latte’ kunnen drinken met een stuk appeltaart. Jean lukt er in om zijn tekening bijna tot het einde intact te houden.

Daarna vlug de bus en op naar de boeddhistische Wat Rong Khun, ook wel de Witte Tempel genoemd. Deze tempel weerspiegelt de reinheid en de wijsheid van Boeddha. Het is een hedendaagse en onconventionele boeddhistische tempel ontworpen door Chalermchai Kositpipat in 1997. Naar verwachting zal de bouw van het complete tempelcomplex pas rond 2070 volledig gedaan zijn en het zal dan uit 9 gebouwen bestaan, waarbij ieder gebouw een eigen betekenis heeft. Bij een aardbeving op 5 mei 2014 met een kracht van 6,3 op de schaal van richter in het noorden van Thailand is Wat Rong Khun zwaar beschadigd geraakt. Wauw! Wow! Whoeha! Vergeet alle tempels die wij hiervoor gezien hebben, want Wat Rong Khun blaast ons letterlijk omver. Wij hebben twee mogelijkheden: ervan houden of het kitsch vinden …..   De intens witte kleur die fel afsteekt tegen de blauwe lucht. De gerimpelde weerspiegeling in het heldere water. De flikkerende mozaïekdeeltjes die ons verblinden. De duizenden fraaie, maar ook bizarre versieringen op, rond en in de tempel. Het is de meest veelzijdige tempel die je maar zult aantreffen in heel Thailand en wij waren er…. welgeteld 30 minuutjes.

De White Temple is gebouwd in een stralend witte kleur om op deze manier de reinheid van Boeddha weer te geven. Het witte mozaïekglas dat gebruikt is, slaat op de wijsheid van Boeddha. Om de tempel zelf te bereiken, moeten wij eerst over een brug die gebouwd is over de ‘put van de hel’. Beneden in de put bevinden zich vele mensenarmen die angstvallig uit de grond omhoog gestoken worden. Binnenin de Wat Rong Khun tempel valt onze mond nog verder open. Niet omdat het binnen nóg mooier is, met een wassen biddende monnik, maar omdat de muren en het plafond beschilderd zijn met Disney-figuren, ruimtewezens, Spiderman, personages van The Matrix, George Bush en de instortende torens van het World Trade Center. Dat verwachten wij niet. ‘Mijn boodschap is dat er in het echte leven geen helden zijn die je kunnen helpen. Je moet je eigen held worden, in je eigen hart op zoek gaan naar moraliteit, goedheid en liefdadigheid jegens de armen en vertrapten.’

 Rond de middag gaan we lunchen in de buurt van de Gouden Driehoek. Dit is het drielandenpunt waar Myanmar (Birma), Thailand en Laos samenkomen. Birma was de grootste producent van opium en Thailand was het smokkelland. De drie landen hadden wel verschillende muntsoorten maar voor de illegale handel in opium werd goud als betaalmiddel gebruikt, vandaar de naam Gouden Driehoek.

Na de lunch varen wij op de Mekong rivier en meren aan op een groot eiland op grondgebied van de provincie Bokeo in Laos. Wij krijgen hier een welkomstdrankje aangeboden: een Whisky met een Cobra of de geslachtsdelen van een tijger in de fles!! Wij proeven er niet van ….  Laos is een zeer arm land, maar de oevers zijn bezaaid met casino’s die horden Chinezen en Thai lokken omdat in hun land gokken illegaal is. Af en toe zien wij een speedbootje met spleetoogjes die zo op een paar uurtjes vanuit China naar hier zoeven. In Laos komen wij terecht op een lokale markt in een taksvrij gebied. De dames gaan op handtassenjacht en ik heb beet: een fake Gucci.

Na een uurtje schoppen, keren wij naar Thailand terug en vertrekken ‘chop chop’ naar een longneck stam. Deze giraffevrouwen behoren tot de Padaung, al worden ze liever Kayan genoemd. Twintig jaar terug zijn ze vanuit het nabijgelegen Birma naar Thailand gevlucht. Ze onderscheiden zich van andere vrouwen doordat zij vanaf hun 5 jaar koperen ringen om hun nek dragen. Naarmate de vrouwen ouder worden, komen er steeds meer ringen bij en wordt de nek uitgerekt, zou je denken. Niet helemaal waar, want het zijn de schouders die naar beneden gedrukt worden. Zij dragen niet alleen ringen om hun nek, maar ook om de armen en benen. Dit wordt door buitenstaanders als minder bijzonder ervaren terwijl het voor de Padaung in principe even belangrijk is. Het dorpje dat wij bezoeken is een project ter voorkoming van het verlies van de cultuur. We vinden het een beetje raar en het is niet meer authentiek, wat logisch is omdat men de stammen begeleid. Gelukkig is de rit er naar toe zeker de moeite waard.

Wij reizen verder naar Chiang Rai waar wij na 428km aan een restaurant gedropt worden voor onze zoveelste Thaise maaltijd. Het begin stilaan tegen te steken. Na het diner worden wij met minibusjes naar een prachtig resort gebracht. Alleen spijtig dat het al donker is en wij er dus niet van zullen kunnen genieten.

Route: 428 km

 Accommodatie:         La Luna Resort    160 Moo 14 Sanambin Road     57000 Chiang Rai  

29-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Het is vandaag weer vroeg uit de veren want het wordt een lange reisdag. Onze eerste stop is bij het Huay Krating bergmeer, ook wel ‘klein Zwitserland’ genoemd vanwege de prachtige, bergachtige omgeving. Hier dobberen wij een uurtje op een bamboe huisjesraft dat door een longtailboot op het meer wordt gesleept. Onze schipper trekt ons lustig rond, maar van rust is weinig sprake want zijn motor klinkt als een echte mixer! Thai families, vrienden en monniken huren de huisjesraften en proberen zo aan de hitte van de dag te ontsnappen in de prachtige natuur.

Via Kakhon Thai, met onderweg een lunch, arriveren we na 335km in Phrae. Dit is een karakteristieke plaats, met een vriendelijke sfeer, veel groen, traditionele houten huizen en monniken die het straatbeeld bepalen. Nadat wij onze bagage op de kamer gezet hebben, vertrekt de groep per riksja naar een marktje in het centrum. Dit is eens iets speciaal; we zien hier groenten, specerijen en vissen die wij niet kennen en waarvan wij de naam niet kunnen onthouden. We maken nog een wandeling tot bij de tempel waar onze riksja ons weer oppikken en ons terug naar ons hotel brengen.

Route: 335 km

Accommodatie: Phoom Thai Garden Hotel    Sasibutr Road 31   54000 Muang, Phrae   

28-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Na het ontbijt reizen we om 7u30 verder want we moeten vandaag een grote afstand overbruggen. Onze eerste stop is aan de Khmertempel van Prasat Hin Pimai, ook wel de ‘Angkor Wat van Thailand’ genoemd. De tempel is gebouwd in de 11e eeuw na Christus. Het was oorspronkelijk een Brahmaans heiligdom, aan Shiva gewijd en in de 12de eeuw werd het een boeddhistische tempel. Het tempelcomplex is een hoogtepunt in Noordoost-Thailand. De tempel ligt op de vroegere route naar de Khmer-hoofdstad Angkor. Tussen Phimai en Angkor liep een rechte weg van ca. 240km. De eerste restauraties van de ruïne startten in 1901 en nu is men er nog volop mee bezig.

Ik krijg een groepje monniken in ’t oog en zij lijken wel verstoppertje te spelen maar uiteindelijk vragen zij zelf om een foto van ons te maken met hen erbij op. Rare kerels!

Via Chumpae bereiken we Suan Hin Ngam, waar we een leuke rit met tractors maken door een mooie omgeving met kalksteen rotsformaties tussen het groen. We worden bij een pad gedropt dat ons over metalen loopbruggen en veel trappen naar een mooi zicht op intrigerend kromgetrokken en geërodeerde kalksteen uitstulpingen: 'Beautiful Rock Garden' brengt

Terug beneden rijden wij verder naar Loei, omgeven door bergen waar we bij valavond toekomen. We krijgen hier nog een diner hoewel het al tamelijk laat is.

Route: 134km van Khao Yai tot Baan Dan Kwian + 222 tot Chumpae + 128 km tot Loei  (= 484km)

Accommodatie:  HOTEL Loei Palace    167/4 Charoenrad Road   42000 Muang, Loei  

27-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen  

Om 7u30 verlaten wij ons hotel in Bangkok en gaan op weg naar Ayutthaya, zo’n 80km naar het noorden. Het Koninkrijk Ayutthaya was een historisch Thais koninkrijk dat bestond van 1351 tot 1767. Koning Ramathibodi I stichtte Ayutthaya als hoofdstad van zijn koninkrijk in 1351 en in 1376 nam hij het koninkrijk Sukhothai over. Gedurende de volgende vier eeuwen groeide het land uit tot de natie Siam, die ruwweg het grondgebied van het moderne Thailand besloeg. Met de val en verwoesting van de stad in 1767 door de Birmezen kwam er een eind aan dit koninkrijk. Sommigen noemen Ayutthaya een ruïnestad omdat in 1767 bijna alle tempels zijn vernietigd, maar een groot deel is al gedeeltelijk gerestaureerd.

Eerst bezoeken wij de Wat Yai Chai Mongkul waar de blikvanger een 7m lange, liggende Boeddha is. Als het ons lukt om een muntje vast te plakken aan de voeten of het hoofd van de Boeddha, zal dit groot geluk brengen. In de tempel wat verderop staat de Boeddha met de glimlach van Phra, de meest heilige Boeddha voor de tempel. Wij zien monniken in oranje gewaad voorbij lopen en veel Thai zijn er aan het bidden terwijl wij bevangen worden door de wierooklucht. Binnen is de tempel zien we terug een enorm grote, gouden, zittende Boeddha. Achter de tempel is er een enorme chedi met 3 kleinere erbij. Jean beklimt de trappen om een fotootje te treken van de omgeving. Rond de grootste chedi staan honderden intacte Boeddhabeelden die allemaal een feestelijke oranje doek om hebben. Een prachtig zicht met daarachter de wat scheefgezakte toren.

Bij het buiten gaan willen we nog even vlug even naar het toilet. Maar …..de Thai zijn een proper volk, maar hun toiletgewoonten zijn nogal afwijkend van de onze. Alleen in de op westerlingen gerichte guesthouses en hotels vinden wij ‘zit-toiletten’ zoals wij gewend zijn, compleet uitgerust met toiletpapier. Hier maken wij voor het eerst kennis met een echt Thais toilet, en dat is een ‘hurk-toilet': een porseleinen bak met een gat en twee porseleinen ‘voetstappen’ waarop je je voeten moet zetten; vervolgens ontdoe je je van je onderkleding, hurk je en doe je waarvoor je gekomen bent. Voor de gemiddelde westerling (en zeker voor de wat ouderen) vergt dit niet alleen enige lenigheid, maar vooral ook oefening, zodat bij het ontbreken daarvan deze in feite zo simpele onderneming kan ontaarden in een helse nachtmerrie. Het is inderdaad geen feestelijk vooruitzicht om, met je broek op je enkels, achterover te hellen en langzaam maar zeker in het gat te zinken! Op zo’n Thais toilet ontbreekt bovendien toiletpapier. In plaats daarvan staat er een enorme bak met water en een steelpan, waarmee je met dat water kunt doen wat je anders met toiletpapier zou doen. (Het is ons trouwens een raadsel hoe Thais het voor elkaar krijgen na zo’n ‘watersmijt-beurt’ met volstrekt droge kleren weer naar buiten te komen – voor ons één van de grootste mysteries van Azië!). Was ik nu in het begin van mijn uitleg niet vergeten te zeggen dat je je schoenen moet uitdoen voor je aan deze hele onderneming begint????

Droog bezichtigen wij dan de Wat Phra Si Sanphet met zijn vele chedi's. De fundamenten van de oude muren kunnen wij nog steeds zien en ooit bevatte het een 16m hoge staande Boeddha (Phra Si Sanphet) van 250kg goud. In de hoogtijdagen van Ayutthaya, was dit de grootste tempel in de stad. De drie belangrijkste chedi’s zijn gerestaureerd en bevatten de as van de drie koningen van Ayutthaya. Het is hier rustig en mooi met tussen de chedi's grote grasvelden.

Op de middag maken wij met 3 longtailboten een tocht rond het eiland Ayutthaya over de Chao Phrava rivier van waar wij de Wat Chai Watthanaram zien liggen op de westelijke oever van de rivier nabij het eiland Ayutthaya. De wat wordt beschouwd als een van de mooiste tempels van Ayutthaya en vormt een belangrijke toeristische attractie. De bouw van de tempel begon in 1630 in opdracht van koning Prasat Thong ter herdenking van het feit dat zijn moeder in het gebied had gewoond. De naam van de tempel betekent letterlijk 'de tempel van de lange heerschappij en het glorieuze tijdperk'. De tempel werd gebouwd in de stijl van de Khmer, die destijds populair was.   Wij zien nog verschillende tempels en ik kan de namen niet meer bijhouden en binnen een paar dagen gaan de tempels aan dit tempo onze strot uit komen. Wat wij wel al door hebben, is dat alle tempelnamen beginnen met Wat (=tempel). Wij meren aan bij een restaurant waar het rustig en gezellig is tot er 'een troep uitgehongerde Aziaten' gelost worden die de oorlog aan het buffel ruimschoots winnen. Even geduld en de vriendelijke Thai vullen alle schotels nog wel eens bij.

Na de lunch rijden we via Korat naar Khao Yai waar wij na een rit van 288km overnachten in een prachtig resort omgeven door schitterende tuinen, een zwembad en dit helemaal ingesloten door bergen. Wij komen hier tamelijk lat aan en kunnen er zo nog maar weinig van genieten. Wij eten in het restaurant van het hotel en schrijven daarna nog wat aan onze blog die wij vanuit de lobby kunnen oploaden.

Route: 82km tot Ayutthaya + 133km tot Khao Yai   (=215km)

26-01-2015 om 00:00 geschreven door Jean en Marleen