Unfa, U fangè : Hallo, hoe gaat het? (Saramaccaans)

Nu is het ondertussen al weer een hele tijd geleden dat ik iets op de blog heb kunnen zetten, we zijn zo ontzettend druk bezig met de stage, uitstappen, genieten,… dat we zo weinig tijd vinden om achter de computer te zitten. Ik heb deze keer wel weer hééél veel te vertellen over de voorbije week:

Do: feest in Havana lounge

Vr: genieten aan de waterkant + voorlezen in Mc donalds

Za: markt en Shopping Suriname

Zo: vertrek Moengo

Ma/Di: voorleeslessen in Moengo

Woe/Do: Brownsberg/ Ston eiland (ik heb 2 piranha’s gevangen!!!!!!!)

Ja je ziet het we hebben zeker niet stil gezeten!!

Na de drukke werkdagen in Moengo gingen we het wat rustig aan doen om te bekomen omdat we allemaal toch wel heel erg moe waren. Omdat we donderdag toch al vroeg een afspraak hadden met onze stagebegeleidster. Zijn we in de voormiddag meteen eens goed gaan winkelen. Tot nu toe hadden we nog maar 1 winkelstraat ontdekt, de domineestraat waar we nog niet echt iets naar onze goesting gevonden hadden. Op weg naar het centrum liepen we een paar schoenwinkels binnen en jaja.. onze eerste aankoop van sandalen was meteen gebeurd!! We waren al voorbereid dat hier blijkbaar mooie sandalen te vinden waren, maar we waren er voordien nog geen tegen het lijf gelopen. Nu hadden we bijna alle 5 onze slag geslagen. Blij liepen we allemaal met een paar schoenen naar buiten, ja onze dag kon niet meer stuk. Natalie had deze avond afgesproken met een vriendin die een half jaar stage liep in Nickerie. Ze vertrok zaterdag en sliepen daarom 2 nachten in Paramaribo om zo zaterdag meteen naar de luchthaven te kunnen gaan. Voor ons was dit meteen een goed plan om uit te gaan in Havana lounge, dé plek om eens goed te kunnen dansen. We hadden met deze meisjes in Havana afgesproken, nadat we ons helemaal hadden klaargemaakt en ons voorbereid op de avond met wat Parbo zijn we met 4 vertrokken naar Havana. In het begin is het daar altijd Salsamuziek, dan staat iedereen in een kring rond een grote groep salsadansende mensen. Wanneer de muziek dan verandert kiezen de mensen die aan het dansen zijn nieuwe slachtoffers uit. Het zag er allemaal wel heel leuk uit, we hebben ons voorgenomen om hier ook salsalessen te nemen ook heb ik ook op school al veel Salsalessen gehad, ik kan met mijn ‘danstalent’ niet op tegen deze salsadansers. Na een tijd brak het feest los en begonnen ze commerciële muziek te draaien. Stagiaires, toeristen en Surinamers dansten samen op het ritme van de muziek de hele nacht door. Na een leuke nacht (wanneer wij in ons bedje kropen, moesten jullie er al uit) hebben we eens lekker kunnen uitslapen. Nadien zijn we van gaan genieten van een wandeling aan de waterkant van de Suriname rivier. Lekker op een terrasje en achteraf een lekker ijsje als afsluiter. ’s Avonds zijn we dan weer naar het voorleesuurtje in de Mc Donalds gaan helpen. Het is leuk om steeds weer dezelfde gezichtjes te zien. Er was een heel grappig jongetje waarmee ik aan het praten was en op een gegeven moment maakte die een hele grappige opmerking. Hij zei dat ik praatte zoals Mega Mindy, we moesten allemaal heel hard lachen. Hij vond het ook geweldig dat we uit het zelfde land kwamen, ik denk dat hij zelfs een beetje jaloers was.

Zaterdag hadden we vroeg afgesproken met Heliante, zij was samen met ons mee naar Moengo gegaan en had aan ons beloofd om eens samen naar de markt te gaan om ons alles te leren kennen. Rond half negen hadden we afgesproken, maar met Surinamers kan je eigenlijk niet afspreken ze komen toch altijd te laat. Toen we op het fort waren heeft de gids ons verteld hoe het Surinaams kwartiertje ontstaan is. Op het fort stond een soldaat die telkens om het uur een klok moest luiden zodat de inwoners wisten hoe laat het was. Maar vaak viel de soldaat in slaap waardoor hij te laat kon luiden, hierdoor dachten de inwoners dat ze heel veel konden bereiken en heel veel konden doen op een uur tijd. Nu denken ze nog steeds dat ze veel kunnen doen op een uur waardoor ze altijd te laat zijn. Genoeg geschiedenis want we hebben dus wel degelijk een úúr op haar gewacht. Uiteindelijk hebben we dan alles op de markt kunnen ontdekken. Je hebt hier echt zoveel andere groenten dan bij ons, en het grappige is dat je het allemaal moet koken, ze vinden het grappig als je ze vraagt of je het rauw kan eten. We hadden ook enkele speciale vruchten van hier gekocht. De awarra, een klein oranje vruchtje waarbij je tanden verschrikkelijk oranje van zien. We vinden ook allemaal echt niet lekker. Dan hebben we nog sterappel gekocht: het heeft een donkerpaarsachtige kleur en is zo groot als een kiwi. Je moet hem ook eten zoals een kiwi, je snijdt hem door en lepelt hem uit. Veel hebben we niet kunne kopen want de volgende dag zouden we toch weer vertrekken naar het binnenland. Zondag vertrokken we dan rond de middag weer naar ons volgende avontuur. Vorige week hebben we oriënterende bezoeken gebracht aan de scholen, met hen besproken wat het boekenfestival juist is en wat we allemaal gaan doen. Deze keer vertrokken we dus weer met 5 en 30 studenten van het ACI ( kweekschoolstudenten, studenten die hier in Paramaribo studeren om leerkracht te worden.) We moesten onszelf ook verdelen in 2 groepen, Natalie en Marlies vertrokken naar Albina en ik, Marileen en Sabrina naar Moengo. Na wat verwarringen en het inladen van alle overvolle zakken in de té kleine bus zijn we dan uiteindelijk toch vertrokken naar onze eindbestemming. We hadden een studente bij die al 7 maanden zwanger was waardoor we dus niet snel konden rijden over de ongelooflijk bultige weg. Na 2 en half uur rijden en 95km ver zijn we uiteindelijk aangekomen aan ons huisje. We verdeelden ons weer in 2 en met tienen reden we richting ons huisje. Er waren 3 kamer met in elke kamer een twijfelaar. Er was ook 1 tafel aanwezig met 6 stoelen en in de keuken was er voor 6 mensen bestek voorzien. Het was dus niet echt luxe om op de grond te slapen, om op de grond moeten eten en in de winkel plastiek bestek te moeten kopen omdat er anders te weinig was. Ik lag met Sabrina in de twijfelaar en Marileen (de stakker) op een matras op de grond. Uiteindelijk viel het allemaal heel goed mee en ik ben van op de scouts wel hééél wat anders gewoon. De andere studenten hadden het er wel héél wat moeilijker mee omdat ze de luxe van de stad gewoon zijn. Na veel discussie ’s avonds zijn we op tijd gaan slapen om de volgende dag fris les te kunnen geven. Maandag en dinsdag zijn we dan in de Fred Murrayschool een voorleesles gaan geven. Maandag deden we de 2 derde en de 3 vierde leerjaren en dinsdag de 2 vijfdes en de 2 zesdes. We gingen met 3 in de klas en verdeelden ons dan in drie groepen zodat je ze veel beter kunt begeleiden. De les ging rond drie belangrijke dingen: mooi rechtzitten als je leest, goed luid praten en na elke zin opkijken. Om dit aan de kinderen aan te brengen gebruikten we kleine spelletjes en tussendoor mochten ze voorlezen uit een prentenboek. Het lijkt vanzelfsprekend, maar voor deze kinderen is het allesbehalve vanzelfsprekend. De leerlingen praten thuis geen Nederlands en leren dit op school waardoor alles heel erg traag verloopt. Als je de taal niet begrijpt kan je moeilijk de andere dingen begrijpen. Er waren zelfs leerlingen bij die geen Nederlands konden, of die echt niet konden lezen. Deze leerlingen moeten we juist goed opvolgen en hen extra aandacht geven. Hierdoor gaan we in de namiddag een voorleesuurtje organiseren ergens in een lokaaltje waar de leerlingen naartoe mogen komen. Het enige probleem is dat de leerlingen die het juist zo moeilijk hebben met de schoolbus komen waardoor ze er ’s avonds niet geraken als je nog een extra training wil geven. Hier moeten we dus nog over nadenken hoe we dit kunnen aanpakken. We zijn begonnen in de derde klas met de voorleeslessen omdat de eerste en de tweede klas echt nog niet kan lezen. Zelfs in de derde klas was het nog met het vingertje woord voor woord volgen. Toch zijn de leerlingen echt wel gedreven en willen ze het wel kunnen. Omdat we dit nu zo gemerkt hebben dat het voor hen echt wel moeilijk is en dat dit wel een zwaar leerpunt is willen we hier wel veel aan veranderen. We voelen zelfs nu al dat we met dit halfuurtje de leerlingen al heel veel kunnen bijbrengen. Het geeft wel voldoening als je ze dan voor de 2^de keer hoort dat het dan al wat beter is. Zo hopen we toch iets te bereiken bij de leerlingen maar ook bij de leerkrachten om te laten zien dat het soms op een leuke manier ook kan. Na deze drie vermoeiende dagen zijn we dan weer naar huis vetrokken.

Ondertussen hadden Jasmine en Dennis, de 2 studenten van lager voor ons 7 een uitstap gepland voor 2 dagen naar Brownsberg en Ston eiland. Ik wil jullie hier echt super graag héééél veel over vertellen want we zijn net terug, maar ik ben zo ontzetten moe dat we nu in ons bed gaan kruipen en dan vertel ik er morgen alles over!!!

Slaapwel en tot morgen voor het verhaal van ons ongelooflijk avontuur.

XX


Om de tomaten toch maar aantrekkelijk te maken.


De weg van Paramaribo naar Moengo in een ongelooflijk slechte staat, maar we rijden wel door de jungle.


Op de grond Surinaams eten.


Kinderen waar we les aan gaven in de school.

03-02-2011 om 00:00 geschreven door Jasmine Van Gool  

Wauw, nu hebben we gewerkt hoor!! 3 zware dagen achter de rug. Maandag om 5u uit bed om tegen 6u te vertrekken met het busje richting Moengo. Ik had je misschien al verteld dat de weg er ongelooflijk slecht bijligt daarom had ik me er op voorbereid en een touristil ingenomen. Toen we eindelijk vertrokken waren viel ik al meteen als een blok in slaap, door de vermoeidheid en door het pilletje. Ik heb gelukkig niets van de slechte weg gemerkt en heb nog 2 uurtjes goed kunnen slapen. Toen we aankwamen hadden we een gesprek met Mevrouw Sangi, we hadden gehoopt dat zij ons meer duidelijkheid zou geven wat juist onze opdracht was voor deze 3 dagen. Toen we haar belde wist ze heel weinig van een afspraak, ook was ze nog aan het werken en zou pas om 1u gedaan hebben in Albina. Ze had beloofd om langs te komen na haar werk, maar de weg van Albina en Moengo is ook een uur rijden, het zou dus pas in de namiddag zijn dat ze kon langskomen. Toen we dat wisten waren we allemaal wel een beetje ontgoochelt omdat we dus voor niks zo vroeg zijn opgestaan en omdat we dus nog geen scholen konden gaan bezoeken die dag. Uiteindelijk mochten we dan ons huisje binnen dat de stichting voor ons geregeld had, omdat we natuurlijk veel vroeg aangekomen waren, moesten ze het huisje nog kuisen. Ook op voorhand wisten we totaal niet waar we terecht zouden komen dus we hadden wat noodles meegenomen en ons voorbereid op het ergste. De stichting had voor een ons een heel vakantiehuisje geregeld, toen we aankwamen viel onze monden open van verbazing. Dit huisje was zelfs groter dan ons huis in de Anniestraat!! Er waren 3 slaapkamer waar telkens 2 grote bedden instonden en waar een eigen badkamer aan verbonden was. We hadden een hele living met een grote eettafel en een aparte keuken met een super grote ijskast en een kei groot elektrisch vuur en nog eens een grote eettafel, ook hadden we overal airco. Het huisje was groter en chiquer dan ons eigen huisje, maar ik zou zeker niet willen wisselen. We hadden nu dus ruim de tijd om met allerlei dingen bezig te zijn, maar we waren allemaal heel moe van de vermoeiende rit (ja ik ook nog ook al heb ik heel te tijd geslapen). Toen we op verkenning gingen op het domein kwamen we een zwembad tegen, hadden we nu toch geluk dat we onze bikini bij hadden!! In de namiddag zouden we zeker gaan zwemmen. Wanneer we van de winkel kwamen en ons buikje rond gegeten hadden kregen we bezoek van mevrouw Sangi, gelukkig eindelijk zou alles duidelijk worden. Weer hadden we niet veel geluk want zelfs zij wist niet wat we juist kwamen doen. Hmm voor mij was het echt niet duidelijk, we gaan dus naar scholen en promoten het voorlezen, hier we dit gingen aanpakken wisten we van haar of pluim. Dan maar afwachten tot de volgende dag.. Na het bezoek hebben we heel de namiddag aan het zwembad gelegen, ja we hebben enorm hard gewerkt die dag!!

’s Avonds zijn we heel vroeg in bed gekropen want we moesten weer om 6u opstaan, de scholen beginnen hier om 8u en we moesten nog een uur naar Albina rijden. Weeral een vermoeiende rit want deze weg ligt er zeker niet beter bij, maar we hadden een goed vooruitzicht want eindelijk konden we scholen gaan bezoeken. We werden in 2 gesplitst en we gingen zo alle klassen af, van de kleuterklas naar de zesde klas. Hier beginnen de kleuters pas vanaf hun 4 jaar naar school te gaan, dus hier is maar 1 kleuterklas en vanaf het eerste leerjaar begint men met de eerste klas. Ik begon met Marileen in de kleuterklas, eerst hebben we gekeken naar de les. De kleuters krijgen moeten hier op bankjes gaan zitten zoals in het eerste leerjaar en moeten naar het bord kijken. Kleuters mogen niet spelen, niet praten en krijgen les van de juf. Veel speelgoed lag er ook niet in de klas, een paar poppetjes en wat boekjes en puzzels maar dat was het ook. De juf geeft les in het Nederlands maar af en toe vertaald ze heel veel, de kinderen in het district Marowijne kunnen heel weinig Nederlands. Ze krijgen les in het Nederlandsen leren zo de taal maar voor deze kleuters is het een nieuwe taal voor hen.

Toen de juf haar les gedaan was, mochten we een verhaal voorlezen voor de kleuters. Om de beurten lazen we een stukje voor, toen Marileen aan het lezen was kon je goed merken dat de kleuters het wel erg fijn vonden dat er werd voorgelezen, dit was voor hen echt iets nieuws. Maar ik denk niet dat ze er iets va begrepen hebben, wij hebben dan ook een heel ander accent dan hier. Van de kleuterklas naar de tweede klas, ik had eerst een gesprek met de leerkracht. Ze was heel vriendelijk tegen ons, we mochten in de klas komen kijken, we mochten foto’s trekken en ze legde me uit dat de kinderen in deze klas toch al redelijk wat Nederlands konden maar dat het lezen nog niet zo heel vlot ging. We hebben da zelf weer wat voorgelezen voor de kinderen van de tweede klas, ze genoten ervan en ze begrepen het verhaal ook wel. De school hier kan je echt niet vergelijken met een school van in België. Kleuters en kinderen komen zelf te voet naar school, toen we onderweg naar Albina reden zagen we veel kinderen aan de kant van de weg staan, ze wachten op de schoolbus. De school heeft geen schoolpoort, de kinderen komen meteen op de ‘speelplaats terecht. Dit is het binnenplein van de schoolgebouwen die in een soort vierkant staan. Het zijn hele dikke muren met hele kleine raampjes om de zon buiten te houden. Ze hebben van 8 tot 1 les omdat het anders te warm is. ’s Morgen om 8u beginnen ze telkens met de vlaggenceremonie. In het midden van de speelplaats staat een grote vlaggenstok, hier halen ze elke morgen de Surinaamse vlag op terwijl alle kinderen het Surinaams volkslied zingen. We maakten eerst kennis met de leerkracht van de klas, de leerkrachten waren telkens heel vriendelijk tegen ons. Toen we in de klassen gingen kijken en zagen hoe ze lesgaven kon je bijna niet geloven dat het diezelfde vriendelijke juf was die we daarnet gesproken hadden. Ze spreken altijd in de gebiedende wijs tegen de kinderen en ze roepen heel luid in de klas. De kinderen moeten ook alles van de juf nazeggen, zo krijgen ze het grote deel les. Tijdens het eerste scholenbezoek hadden we toch heel erg een cultuurschok. Tijdens de pauze gingen we naar een andere school. Toen we daar aankwamen was de pauze nog steeds bezig. Het is heel grappig maar enkele kinderen verkochten drank, ijs en zelfs bami op de speelplaats. Daar konden we nu toch echt niet aan weerstaan en kochten iets van de kindjes. Ik had gemberbier genomen, een soort drankje met gember en héél veel suiker.. Géén aanrader!! Hier was de school wel wat meer verzorgder, je zag ook in de klassen de poster van het kinderboekenfestival hangen en de kleuterklasjes zagen er verzorgder uit. Wel krijgen ze op dezelfde manier les. Kinderen zitten muisstil op een bankje en kijken naar het bord, dat kunnen de kleuters in België zich niet voorstellen. Ondertussen was het middag, de bus kwam ons weer halen om weer naar Moengo te rijden. Pech hadden we wel want onderweg kregen we platte band. Toen de man zijn reserveband tevoorschijn haalde merkte we dat deze ook gescheurd was, daar stonden we dan met 2 kapotte banden. Het duurde niet lang of er stopte een auto van het zelfde merk als die van ons. Meteen verkocht hij zijn reserveband aan ons en nam de onze mee. Zo konden weer veilig en wel met 4 goede banden vertrekken. Door de pech onderweg kwamen we redelijk laat aan en toen we gegeten hadden was het ondertussen al 3u. Ik ben meteen na het eten in slaap gevallen en heb heel de namiddag geslapen, het vroeg opstaan, de warmte en het scholenbezoek had me helemaal afgemat. Toen ik weer wakker werd was onze begeleidster al aan het koken, ze ging voor ons echte Surinaamse Nasi maken. De Surinamers hebben hier hele rare eetgewoontes, ze eten ’s morgens en ’s middags warm en ’s avonds meestal een boterham. Uiteindelijk is niet raar want ontbijt is de belangrijkste maaltijd en dat moet je energie geven voor heel de dag. ’s Avonds heb je niet veel nodig dus eten ze hier heel laat en weinig. ( we kunnen er nog iets van leren) Toen we weer aan tafel zaten was het ondertussen 10u geworden. Het zag er heerlijk uit, een hele grote pot nasi met gebakken bananen. Na een geweldige maaltijd zijn we in ons beddeke gekropen. De volgende dag hebben we 3 scholen gezocht in Moengo, nu konden we weer wat langer slapen want de scholen waren valkbij. Het was weer hetzelfde wat we moesten doen en nadien vertrokken we naar huis. Na weer een ongelooflijk zware en hobbelige rit waarbij we bij elke bult 30cm de lucht invlogen kwamen we vermoeiend aan in de Anniestraat.

Blij en voldaan hebben we weer vroeg ons bedje opgezocht.

Slaapwel! X

27-01-2011 om 14:14 geschreven door Jasmine Van Gool  

27-01-2011 om 02:48 geschreven door Jasmine Van Gool  

We hebben dit weekend allemaal onze mooie ‘rode’ huid verloren. Na het verbranden komen nu de blaasjes en dan  de velletjes, ik ben ondertussen bruin met witte vlekken.. Ongelooflijk mooi dus! We hebben dus voor dit weekend op save gespeeld en niet naar het strand geweest want we wilde niet weer verbranden. We gingen het dit weekend ook rustig aan doen want we vertrekken maandag om 6u ’s morgens naar het binnenland. We vertrekken met een busje richting Moengo en Albina, dit is een dorp in het district Marowijne. We gaan daar op oriënteringgesprek in verschillende scholen, we gaan in klassen kijken en voorlezen met de kinderen en praten met de leerkrachten hoe ze de kinderen moeten voorbereiden op het festival. Er zijn verschillende criteria waaraan ze de gaan beoordelen, wij gaan samen met leerkrachten de kinderen voorbereiden. Ik zie het al volledig zitten om naar het binnenland te gaan, het enige nadeel is dat er zo ongelooflijk veel muggen zitten!! De enige lange broek die ik bij heb is een jeans dus dat is al geen optie om aan te doen. Al een paar dagen ben ik op zoek naar een linnenbroek maar blijkbaar is dat een hopeloze zoektocht.. Zaterdag zijn we nog heel de namiddag in de stad zelf gaan shoppen maar zijn met lege handen teruggekomen. Hopelijk vinden we in het binnenland meer plaatselijke kleren en schoenen want in de hoofdstad zijn de winkels heel erg commercieel. Hopelijk vinden we toch nog iets leuks..

Gisterenavond zijn we voor de eerste keer weggegaan, gelukkig hadden we iedereen kunnen overtuigen om mee te gaan en we hadden er allemaal vee zin in. Na een zalig verfrissend douchke zijn we in onze kleerkast gedoken, na duuzende outfits gepast te hebben, hebben we ons opgetut en zijn we met de taxi vertrokken richting ’t vat. ’t Vat is een café waar je veel Surinaamse maar ook Hollandse gerechten kunt krijgen, maar het allerbelangrijkste is dat je daar ook overheerlijke cocktails kunt krijgen. Na onze eerste cocktail voelde ik de drang naar een Blue thrilleke zwaar opkomen (ik kan het niet laten). Je kan hier je eigen cocktail samenstellen op basis van ijs. Je kiest een sapje en daarbij een passend drankje. Omdat ze geen citroensap hadden koos ik zuurzaksap omdat dat waarschijnlijk wel zuur ging zijn waardor da wel op citroen zou lijken. Toen ik dat dus vroeg aan die ober, lachte die mij dus echt vierkant uit.. die kwam niet meer bij van het lachen, ja ik ken zuurzaksap nu ook niet, maar de combinatie kon toch niet slecht zijn? We wilde het er toch opwagen en we hebben de cocktail besteld. Toen de ober de bestelling aan de barman gaf brak die spontaan in een lachbui uit. Iedereen moest het gezien hebben en iedereen kwam niet meer bij van het lachen, ik zag het echt niet zitten om die cocktail te krijgen.. wie weet wat voor iets was het!! Na een tijdje zagen we iedereen uit een bekertje iets blauws drinken, ja sowieso mijne cocktail! Iedereen wilde de cocktail wel proeven! Zelf had ik ineens zoveel schrik voor die cocktail maar het was ontzettend grappig omdat ze blijkbaar de combinatie blue bolls en citroen niet kennen. De kleur vond de barman wel goed en vond de combinatie geslaagd, dus nu krijg ik waarschijnlijk een eigen cocktail in ’t vat!! Hoe grappig!! JASMINE TRHILL, de barman ging het bespreken en hoopte het voor 24 mrt op de kaart te krijgen!! Woop woop, ik heb ze hier weer iets nieuws geleerd! Na een super gezellig avondje zijn we in ons bedje gekropen en weer vroeg opgestaan om naar de ‘vogelmarkt’ te gaan. We zien hier iedereen met een vogelkooi rondlopen en hebben al aan verschillende mensen gevraagd waarvoor ze die vogel altijd meenemen. Blijkbaar is het een zangvogel dat meeste mannen als huisdier nemen, de twatwa of twitwi. Ook zijn ze heel veel geld waard. Elke zondag komen ze samen op het onafhankelijkheidsplein om de vogels te laten zingen, dit wilde we zeker niet missen en volgens de taxichauffeur begon dit om 9u. Wij dus enorm vroeg uit ons bed richting de vogels, maar we kwamen op een leeg plein terecht, geen vogel te bespeuren. Toen we vroegen waar alle vogels waren vertelden ze ons dat we te laat waren, al om 7u staan de vogels hier te fluiten, maar dan lig ik nog liever in mijn bedje te fluiten hoor op zondag.. jammer van de vogels maar een terrasje aan de waterkant is ook altijd leuk. We hadden met de rest afgesproken om 11u om een rondleiding te volgen in het Suriname museum dit is in het fort van Suriname, nadien gingen we picknicken in de palmentuin. Het museum was wel heel interessant, en nadien was er nog een tentoonstelling over voorwerpen van inheemse bevolkingen.  Ohja dit was eigenlijk stiekem het leukste wat we zagen maar er liep een aapje los rond op het fort. Blijkbaar wel agressieve aap, maar het zag er een schatje uit! De picknick was ook enorm gezellig en nadien hebben we nog een Parbobiertje in de zus en zo gedronken, ook een Hollands café bij de palmentuin. We hadden afgesproken met 2 Belgische meisjes die ook stage lopen bij de stichting als logopedisten.  Na een gezellige babbel keerden we huiswaarts om alles in te pakken om naar het binnenland te trekken. We zien het enorm hard zitten en jullie horen woensdag alle verhalen!!!

Tot dan!!!

Binnenkort kan je ook genieten van een fotoreeks ( als het internet werkt natuurlijk…)

Bijlagen:
paramaribo.jpg (44.8 KB)   

Héla iedereen!!

Ondertussen is er weer een week voorbijgevlogen en ik heb weer heel wat te vertellen over onze Surinaamse avontuurtjes. Het is nu zaterdagvoormiddag en ben met een gezellig sfeermuziekje op de achtergrond aan de blog bezig. Heel de week zijn we druk bezig geweest om ideeën te zoeken rond het boekenfestival, we hebben enkele vergaderingen op de stichting mee gevolgd, we hebben deelgenomen aan een training over voorlezen, we werken aan onze opdrachten voor school en ondertussen genieten we hier nog van de omgeving, de cocktails, lekkere ijsjes, het Parbobier, heerlijke afkoeling tijdens een zwembeurt en ondertussen proberen we ook nog eens ontzettend lekker eten klaar te maken na een drukke dag.

Maandag liepen we al tegen 8u naar stichting projecten, elke maandag beginnen ze de week met een viering om Jezus te bedanken dat ze elke week kunnen gaan werken. Je merkt het wel, ze zijn hier heel gelovig. We zongen liedjes, dansten rond de tafel en gebeden konden ook zeker niet ontbreken. Het was een hele ervaring want dit zijn we echt niet gewoon, ook moesten we ons voor de hele groep voorstellen (best wel eng).

We kregen nadien enkele filmpjes te zien over het boekenfestival, zo krijgen we een beeld over hoe het er daar aan toe gaat. Er werd nog wat besproken wat juist onze opdracht is, het begint een duidelijkere vorm te krijgen. We konden ook eens in de boekenkast neuzen om al een boek te kiezen voor het festival. Na de middag waren we uitgenodigd op een trekkersvergadering, dit is een vergadering over de organisatie van het kinderboekenfestival. Zo maken we kennis met alles wat er rond het festival afspeelt: het transport, de voorrondes, prijzen voor de deelnemers en winnaars, de logistieke kant zoals de slaapplaatsen, voedsel, materiaal,… We hebben zelf ook opdracht gekregen om na te denken hoe je een soort voorleeswedstrijd bij kleuters kan organiseren. Ze proberen de kleuters er ook bij te betrekken bij de wedstrijden en het festival, hiervoor hebben ze ons dan heel hard nodig. Het was voor ons wel een interessante vergadering, zo krijg je echt een duidelijk beeld van het hele festival en weet je wat je plaats is in het geheel.

Voor de rest van de dag hebben nog eten gekocht en ’s avonds hebben we samen met Dennis en Jasmine een rustig avondje gehad met een hapje en een drankje.

Dinsdag hebben we heel de dag voor school gewerkt. We zijn aan onze taken begonnen van school en ideeën gezocht voor het kinderboekenfestival. Wat gebeurde er toen: Het wonder is geschied…  de pruimen werden wel degelijk nat , want het REGENDE!! We hebben al enkele keren gehad dat het druppelde maar nog nooit een hevige stortbui. We waren er op voorzien dat het regenseizoen was, dus hadden deze droogte niet verwacht. Toch heeft het eens heel goed geregend en enkele keren, waardoor we net als kinderen in de plassen begonnen te springen. De geur was onbeschrijflijk, je kent het wel dat er na een lange periode droogt eindelijk was regen valt en dat er dan zo’n heerlijke geur door je neusgaten dringt. Deze keer was het net zo, maar je geniet er nog harder van omdat je hier echt snakt naar een beetje regen. Eigenlijk wilde we gaan zwemmen maar met de regen zijn we maar wijselijk thuis gebleven. Als beloning voor ons vele werk hebben we ons dan maar getrakteerd op een overheerlijke cocktail en een zalig ijsje! Geweldig om zo af en toe van de kleine dingen te kunnen genieten!

Uiteindelijk zijn we woensdag gaan zwemmen. We hebben van de stichting opdracht gekregen om tijdens een training van voorlezen op donderdag de klas in te richten zodat het kleuters en kinderen zou aantrekken om te gaan lezen en om enthousiast te zijn op het lezen. We zijn woensdag dan weer naar de stichting gegaan om materiaal te gaan halen voor onze ideeën, nadien hebben we heel de namiddag. Ook deze keer begon het beetje te regenen, het was zaalig om in de regen te zwemmen. Na al de zaligheid van een frisse duik, weer terug naar huis om te eten. ’s Avond heb ik bijna mijn teen eraf gehakt, ik had een scherp mes laten vallen tijdens het afdrogen dat pal recht met de punt een millimeter naast mijn voet is beland. Dat was even verschieten, om te bekomen zijn we na het eten maar gaan genieten van een lekker parbobiertje, het was nodig!

Donderdag was het dan zo ver, we hadden samen met studenten van de kweekschool (studenten die ook voor leerkracht studeren) een training over voorlezen. We hadden de klas ingekleed en mochten de training ook mee volgen. Het was vooral interessant om met de studenten te praten over hoe ze het hier aanpakken. Ook de training was voor ons ook wel een verrijking, we hebben er veel uit geleerd. We moesten wel ongelooflijk vroeg opstaan waardoor we ontzettend moe waren. De training duurde tot 13u en zijn daarna uitgeput naar ons huisje teruggekeerd. Wanneer we eindelijk thuis waren, zijn we meteen begonnen aan onze verslagen en nadien hebben we lekker gegeten. Door de vermoeiende dag hebben we rustig wat spelletjes gespeeld en zijn vroeg in bed gekropen.

Vrijdag gingen we Shoppen, voor de muggen had ik nog een lange linnenbroek nodig en die had ik hier in de buurtwinkels nog niet gevonden. Omdat dit wat meer buiten de stad ligt hebben we dit gecombineerd om naar vreemdelingenpolitie te gaan om ons visum te verlengen want nu voordien waren we maar voor 2mndn ingeschreven. Nadat we dat allemaal in orde gemaakt hadden vetrokken we naar de mall, het ‘grote’ winkelcentrum van Paramaribo. Toen we aankwamen viel dit toch tegen want ongelooflijk veel was er niet te zien. We moesten op tijd terug vertrekken want we moesten weer naar het voorleesuurtje ion de Mc Donalds, nu hadden ze aan ons gevraagd om te komen helpen. Ook de mascotte Boegie woegie kwam en die moest nog helemaal geschminkt worden.

Deze keer kwam een Surinaamse schrijfster haar eigen boek voorlezen, en er was een fotoshoot voor de kinderen met de mascotte, het beloofde dus een drukke avond te worden en we zaten vol verwachtingen. Er waren zo ontzettend veel schattige kinderen, je merkt ook dat er veel kinderen zijn die er de vorige keer ook waren. Er waren wel een pak minder kinderen dan vorige keer, maar toch was de opkomst nog goed.

Onze week zat er ook weeral op. Het beloofd een rustig weekend te worden want vanaf maandag mogen voor 3 dagen naar het binnenland!! Gelukkig kunnen we dan eindelijk scholen bezoeken en aan onze opdrachten beginnen.

Geniet van jullie weekend!!!

Check hoe mooi onze  kokosnoot in 2 was..

Bijlagen:
DSC01272.JPG (2.6 MB)   

Waauw, zalig en ongelooflijk want onze stage begint een beetje duidelijk te worden. We gaan deze maanden werken rond het kinderboekenfestival. Elk jaar gaat de stichting projecten naar een deel van Suriname en organiseren daar een kinderboekenfestival, dit vooral om kinderen warm te maken om meer te lezen, zo zijn de kinderen aan taalontwikkeling bezig. Hier leren de kinderen vooral technisch leren, maar het blijkt dat kinderen veel meer leren uit dingen die ze graag doen. Je moet ook weten dat kinderen het hier echt niet gewoon zijn om een verhaal voorgelezen te krijgen voor ze gaan slapen, ook de juf leest heel weinig voor omdat ze dat hier niet gewoon zijn. We moeten dus kinderen van boeken leren houden, ze er goed mee laten omgaan zodat ze al spelend leren aan taalontwikkeling doen. Daarom stimuleren ze hier de kinderen door in elke klas een voorleeskampioen te zoeken. Eerst per klas, dan per school en die uiteindelijke winnaars komen naar de finale en de finale is het boekenfestival. Iedereen is er heel erg mee bezig, want ze hopen natuurlijk dat hun vertegenwoordiger wint. Een groot deel werken wij dus rond taalontwikkeling.

Een ander deel van de stage moeten we ook de ouders en de leerkrachten warm maken voor aan taalontwikkeling te doen en dat dit ook spelend kan. Maandag beginnen we met enkele workshops en kan onze stage echt beginnen. Na de uitleg zijn we naar de grote markt geweest, deze markt is grotendeels overdekt met verse groenten, fruit en veel vis. Alles lag er ook zo mooi geordend bij elkaar, het was echt mooi om te zien. Foto’s trekken hebben ze niet graag, dus we hebben ons toestel maar veilig geborgen.

Ons zwemavontuur is nog altijd niet afgelopen hoor.. Rond een uur of 2 kwamen we aan in ons huisje waar we met de andere studenten van lager onderwijs hadden afgesproken. We moesten nog eten dus wanneer we goed en wel vertrokken waren was het al 4u. Wij hop naar het zwembad, gevolgd door een enge straathond. Toen we aankwamen, konden we toch nog wel niet zwemmen zeker!?! OOh HELP, we konden enkel van 13u tot 15u zwemmen en van 19u tot 20.30u. Weer pech dus!! Ach dan maar een lekker Cocktailtje aan de kant van de Suriname rivier ( ben je al jaloers?) 

Elke vrijdag is het in Mc Donalds voorleesuur. Dit wordt ook georganiseerd door stichting projecten, ook weer om kinderen maar ook ouders warm te maken voor boeken en voorlezen. Na het voorlezen doen ze een verwerking, nu konden ze tekenen en knutselen. Dit was onze eerste keer dat we de kennis maakten met de kindjes van hier, ik kan je verzekeren ze zijn hier om op te eten!!! We hebben dus mee geholpen om te knutselen en ze konden onze hulp daar heel goed gebruiken want wat een chaos.. Na het knutseluurtje hebben we ons dan maar getrakteerd op een Mc do’ke, ach soms smaakt dat wel!

Morgen hebben we echt onwijs leuke plannen ( op z’n Hollands gezegd). We hebben op White beach, het witte strand aan de Surinaamse rivier, een strandhuisje gehuurd voor het hele weekend. Morgenvroeg vertrekken we met z’n 7 met de taxi richting het hutje. We blijven er tot zondag genieten van het witte strand, de zon en het warme weer. Nu kunnen we er nog van genieten want vanaf maandag beginnen we eraan!

Tot maandag allemaal met mijn nieuwe verhalen! Geniet van jullie weekend!

Ongelooflijk dikke zoenen XXX

Bijlagen:
DSC01086.JPG (2.6 MB)   

Om half negen liep de wekker weer, tijd om een bezoekje aan de zoo te brengen van Paramaribo. Eerst even opfrissen, lekker ontbijtje en de rugzak inladen met onze zalige ijswaterflesjes. Onze dagplanning zag er als volgt uit: We gingen eerst te voet naar de zoo, na de zoo met de taxi naar het zwembad. We hadden gehoord dat je ergens in een hotel gratis kon gaan zwemmen als je gewoon recht naar het zwembad liep. Dus we zouden naar de zoo gaan en achteraf gaan zwemmen.

In het begin verliep alles heel vlot, we hadden een flinke tocht erop zitten toen we aan de zoo kwamen. We verschoten ervan hoe klein het wel niet was en vooral hoe klein de kooien van de dieren wel niet waren. Eigenlijk was het echt super zielig, behalve de vogels en de apen zaten er heel vel dieren eenzaam alleen in een kooi. De Kwata apen waren goed vertegenwoordigd in de Surinaamse zoo, het zijn de beste slingerapen. Buiten de apen waren er ook nog, struisvogels, een alligator, Jaguars, toekan vogels, papegaaien, slangen, een miereneter en uilen. Ook was er ook een kleine kinderboerderij met enkele geiten,kippen, kalkoenen, cavia’s en konijnen. Het was wel plezierig om de zoo eens te zien maar je kan het echt niet vergelijken met een zoo van bij ons, ook is de inkom maar 5SRD (ongeveer 1€ 30ct).

Na het bezoek hebben we dan de taxi opgebeld om naar het zwembad te rijden, nadat de taxi ons had afgezet hebben we dan eerst nog iets gegeten. Het was de eerste keer dat we serieus zijn afgezet. We moesten 14SRD betalen voor 1 panini, die panini was dus gewoon een klein vierkant broodje met wat kip ertussen. De eerste keer dat het middageten toch tegenviel. Na het eten vertrokken we naar het zwembad.

Spijtig genoeg mochten we er niet zwemmen, we hadden er zoooveel zin in, maar helaas.. Dan zijn we maar gaan winkelen. We hebben neg enkele dingen voor in ons huisje gekocht, en dan zijn we uitgeput terug naar de Annastraat gewandeld. Na al het skypen hebben we een lekker maaltijdje gegeten en een overheerlijk zelfgemaakte appelcake als dessert. Na wat spelletjes zit onze avond er weer op. Morgen gaan we weer naar de stichting om meer uitleg en achteraf 2de poging om weer te gaan zwemmen..

TOY TOY TOY!!!

Slaapwel en tot morgen!

XX

13-01-2011 om 00:00 geschreven door Jasmine Van Gool  

Wat een nacht!! Het was ontzettend warm in de kamer, ik denk dat het hier ’s nachts helemaal niet afkoelt. Die airco maakt zoveel  lawaai dat we die ‘s nachts hadden afgezet, hadden we beter niet gedaan want we zijn allebei wakker geworden van de warmte. Niet alleen die airco maakt veel lawaai, maar we horen ook ontzettend veel lawaai van het straat. Om 5u ’s ochtends werden we dan weer wakker van het licht in de kamer, we hebben niet echt goede gordijnen. Gelukkig heb ik een oogmasker meegenomen waardoor ik meteen weer in slaap val. Na een helse nacht zijn we toch redelijk uitgeslapen vertrokken naar de stichting projecten om over onze stage te praten.

De uitleg die we kregen was nogal vaag, we lopen met 5 stage op het boekenfestival. Wat dat juist inhoud beseffen we nog niet goed en een andere opdracht is dat we rond taalontwikkeling gaan werken in de klassen, maar dit ook nog heel erg vaag. Vrijdag maken we opnieuw een afspraak en hopen dat we dan wat meer uitleg gaan krijgen.

Van de stichting zijn we dan het centrum in gewandeld, we waren op zoek naar een grote supermarkt voor al onze grote inkopen. Telkens leidde ze ons wel naar ergens anders waar we dan uiteindelijk niets vonden. Dan maar een lekker middagmaal, een slaatje met kip en overheerlijke frietjes, jaja ze zijn echt juist zoals bij ons!! We kregen er ook echte Hollandse mayonaise  bij, hmm lekker voor een keer!

Na het eten hebben we dan de taxi genomen en zijn we naar een echte Hollandse supermarkt gegaan, enkele Hollandse studenten die we waren tegengekomen hadden dit ons aangeraden. Het is wel een redelijk dure supermarkt maar voor onze eerste inkopen was dit nu niet erg. We hebben wel meteen inkopen gedaan voor 2, 3 weken. 2 karren vol en onze rekening van zeker 1meter lang. We hebben nogal gelachen!!

Hup alles uitladen en SKYPEN!!! De eerste keer dat we weer met de buitenwereld contact kunnen hebben. Na al het geskyp hebben we een lekkere pasta gemaakt en kregen we bezoek van onze vrienden van het lager onderwijs. Toch gaan we weer vroeg slapen want we zijn nog ontzettend moe!

Slaapwel allemaal en tot morgen!!

XX

12-01-2011 om 00:00 geschreven door Jasmine Van Gool  

Hallo allemaal,

Vandaag is het de grote dag, we vertrekken met vijven richting Suriname. Om 5u stond de wekker, wat toch wel heel erg veel zeer deed om op te staan. Ontbijt mee in de auto en hup richting Schiphol. Rond een uur of 8 kwamen we dan aan  in de luchthaven, iedereen stond ons al op te wachten want we waren weer de laatste..

Na de check in van onze bagage hadden we nog ruim de tijd om afscheid te nemen. Het afscheid was heel zwaar voor me, het deed toch pijn om Sep achter te laten. Na veel traantjes zijn we dan naar onze gate gegaan, gelukkig hadden we elkaar om troost te zoeken. Eenmaal in het vliegtuig begon ons avontuur. De vlucht is heel goed verlopen, we hadden elk ons eigen tv scherm waar we uit een ruim aanbod de laatste nieuwe films konden kiezen. We kregen meteen drinken en het eten liet ook niet lang op zich wachten. Na vele films, drankjes, 2 maaltijden en een ijsje kwamen we na 8u vliegen aan op de luchthaven van Paramaribo. Na 8u vliegen was het nog maar 16.00u plaatselijke tijd.

We hadden meteen door dat we onze jeans en vestjes niet nodig gaan hebben tijdens deze 3 maanden. Na een lange tijd veel gezweet en gepuf geraakten we door de douane en konden we aan onze bagage. Er was geen tijd om snel iets fris aan te trekken want nadat we onze Surinaamse dollars hadden afgehaald stond ons busje al op ons te wachten.

De rit was al een avontuur op zich!! Verkeersregels kennen ze hier duidelijk niet en als passagier is het even wennen op plots links te rijden. Na een uurtje op onze tanden gebeten te hebben door het zot rijgedrag van de chauffeur kwamen we bij ons huisje aan in de Annastraat. We werden heel vriendelijke ontvangen door de huisbaas en werden meteen rondgeleid in het huisje. Tot zondag hebben we 3 slaapkamers. Ik slaap met natalie in een 2persoonbed en door te tossen hebben we de masterbedroom gekregen, met AIRCO!! Yes, yes!!! De andere kamers hebben een ventilator maar met deze hitte heeft dit echt niet veel nut.

Nadat we ons een beetje gesetteld hebben zijn we naar het winkeltje om de hoek gegaan. Na een klein avondmaaltje zijn we snel ons bedje in gekropen want we waren ontzettend moe!!!

Vanaf nu is ons avontuur echt begonnen, we hebben er allemaal ontzettend veel zin in!!

Morgen vroeg opstaan want om 10u hebben we al een afspraak met project stichting om onze stage te overlopen.

Slaapwel lieve schatten!!! XX

Bijlagen:
busje.jpg (45.2 KB)