Unfa, U fangè : Hallo, hoe gaat het? (Saramaccaans)

Nu is het ondertussen al weer een hele tijd geleden dat ik iets op de blog heb kunnen zetten, we zijn zo ontzettend druk bezig met de stage, uitstappen, genieten,… dat we zo weinig tijd vinden om achter de computer te zitten. Ik heb deze keer wel weer hééél veel te vertellen over de voorbije week:

Do: feest in Havana lounge

Vr: genieten aan de waterkant + voorlezen in Mc donalds

Za: markt en Shopping Suriname

Zo: vertrek Moengo

Ma/Di: voorleeslessen in Moengo

Woe/Do: Brownsberg/ Ston eiland (ik heb 2 piranha’s gevangen!!!!!!!)

Ja je ziet het we hebben zeker niet stil gezeten!!

Na de drukke werkdagen in Moengo gingen we het wat rustig aan doen om te bekomen omdat we allemaal toch wel heel erg moe waren. Omdat we donderdag toch al vroeg een afspraak hadden met onze stagebegeleidster. Zijn we in de voormiddag meteen eens goed gaan winkelen. Tot nu toe hadden we nog maar 1 winkelstraat ontdekt, de domineestraat waar we nog niet echt iets naar onze goesting gevonden hadden. Op weg naar het centrum liepen we een paar schoenwinkels binnen en jaja.. onze eerste aankoop van sandalen was meteen gebeurd!! We waren al voorbereid dat hier blijkbaar mooie sandalen te vinden waren, maar we waren er voordien nog geen tegen het lijf gelopen. Nu hadden we bijna alle 5 onze slag geslagen. Blij liepen we allemaal met een paar schoenen naar buiten, ja onze dag kon niet meer stuk. Natalie had deze avond afgesproken met een vriendin die een half jaar stage liep in Nickerie. Ze vertrok zaterdag en sliepen daarom 2 nachten in Paramaribo om zo zaterdag meteen naar de luchthaven te kunnen gaan. Voor ons was dit meteen een goed plan om uit te gaan in Havana lounge, dé plek om eens goed te kunnen dansen. We hadden met deze meisjes in Havana afgesproken, nadat we ons helemaal hadden klaargemaakt en ons voorbereid op de avond met wat Parbo zijn we met 4 vertrokken naar Havana. In het begin is het daar altijd Salsamuziek, dan staat iedereen in een kring rond een grote groep salsadansende mensen. Wanneer de muziek dan verandert kiezen de mensen die aan het dansen zijn nieuwe slachtoffers uit. Het zag er allemaal wel heel leuk uit, we hebben ons voorgenomen om hier ook salsalessen te nemen ook heb ik ook op school al veel Salsalessen gehad, ik kan met mijn ‘danstalent’ niet op tegen deze salsadansers. Na een tijd brak het feest los en begonnen ze commerciële muziek te draaien. Stagiaires, toeristen en Surinamers dansten samen op het ritme van de muziek de hele nacht door. Na een leuke nacht (wanneer wij in ons bedje kropen, moesten jullie er al uit) hebben we eens lekker kunnen uitslapen. Nadien zijn we van gaan genieten van een wandeling aan de waterkant van de Suriname rivier. Lekker op een terrasje en achteraf een lekker ijsje als afsluiter. ’s Avonds zijn we dan weer naar het voorleesuurtje in de Mc Donalds gaan helpen. Het is leuk om steeds weer dezelfde gezichtjes te zien. Er was een heel grappig jongetje waarmee ik aan het praten was en op een gegeven moment maakte die een hele grappige opmerking. Hij zei dat ik praatte zoals Mega Mindy, we moesten allemaal heel hard lachen. Hij vond het ook geweldig dat we uit het zelfde land kwamen, ik denk dat hij zelfs een beetje jaloers was.

Zaterdag hadden we vroeg afgesproken met Heliante, zij was samen met ons mee naar Moengo gegaan en had aan ons beloofd om eens samen naar de markt te gaan om ons alles te leren kennen. Rond half negen hadden we afgesproken, maar met Surinamers kan je eigenlijk niet afspreken ze komen toch altijd te laat. Toen we op het fort waren heeft de gids ons verteld hoe het Surinaams kwartiertje ontstaan is. Op het fort stond een soldaat die telkens om het uur een klok moest luiden zodat de inwoners wisten hoe laat het was. Maar vaak viel de soldaat in slaap waardoor hij te laat kon luiden, hierdoor dachten de inwoners dat ze heel veel konden bereiken en heel veel konden doen op een uur tijd. Nu denken ze nog steeds dat ze veel kunnen doen op een uur waardoor ze altijd te laat zijn. Genoeg geschiedenis want we hebben dus wel degelijk een úúr op haar gewacht. Uiteindelijk hebben we dan alles op de markt kunnen ontdekken. Je hebt hier echt zoveel andere groenten dan bij ons, en het grappige is dat je het allemaal moet koken, ze vinden het grappig als je ze vraagt of je het rauw kan eten. We hadden ook enkele speciale vruchten van hier gekocht. De awarra, een klein oranje vruchtje waarbij je tanden verschrikkelijk oranje van zien. We vinden ook allemaal echt niet lekker. Dan hebben we nog sterappel gekocht: het heeft een donkerpaarsachtige kleur en is zo groot als een kiwi. Je moet hem ook eten zoals een kiwi, je snijdt hem door en lepelt hem uit. Veel hebben we niet kunne kopen want de volgende dag zouden we toch weer vertrekken naar het binnenland. Zondag vertrokken we dan rond de middag weer naar ons volgende avontuur. Vorige week hebben we oriënterende bezoeken gebracht aan de scholen, met hen besproken wat het boekenfestival juist is en wat we allemaal gaan doen. Deze keer vertrokken we dus weer met 5 en 30 studenten van het ACI ( kweekschoolstudenten, studenten die hier in Paramaribo studeren om leerkracht te worden.) We moesten onszelf ook verdelen in 2 groepen, Natalie en Marlies vertrokken naar Albina en ik, Marileen en Sabrina naar Moengo. Na wat verwarringen en het inladen van alle overvolle zakken in de té kleine bus zijn we dan uiteindelijk toch vertrokken naar onze eindbestemming. We hadden een studente bij die al 7 maanden zwanger was waardoor we dus niet snel konden rijden over de ongelooflijk bultige weg. Na 2 en half uur rijden en 95km ver zijn we uiteindelijk aangekomen aan ons huisje. We verdeelden ons weer in 2 en met tienen reden we richting ons huisje. Er waren 3 kamer met in elke kamer een twijfelaar. Er was ook 1 tafel aanwezig met 6 stoelen en in de keuken was er voor 6 mensen bestek voorzien. Het was dus niet echt luxe om op de grond te slapen, om op de grond moeten eten en in de winkel plastiek bestek te moeten kopen omdat er anders te weinig was. Ik lag met Sabrina in de twijfelaar en Marileen (de stakker) op een matras op de grond. Uiteindelijk viel het allemaal heel goed mee en ik ben van op de scouts wel hééél wat anders gewoon. De andere studenten hadden het er wel héél wat moeilijker mee omdat ze de luxe van de stad gewoon zijn. Na veel discussie ’s avonds zijn we op tijd gaan slapen om de volgende dag fris les te kunnen geven. Maandag en dinsdag zijn we dan in de Fred Murrayschool een voorleesles gaan geven. Maandag deden we de 2 derde en de 3 vierde leerjaren en dinsdag de 2 vijfdes en de 2 zesdes. We gingen met 3 in de klas en verdeelden ons dan in drie groepen zodat je ze veel beter kunt begeleiden. De les ging rond drie belangrijke dingen: mooi rechtzitten als je leest, goed luid praten en na elke zin opkijken. Om dit aan de kinderen aan te brengen gebruikten we kleine spelletjes en tussendoor mochten ze voorlezen uit een prentenboek. Het lijkt vanzelfsprekend, maar voor deze kinderen is het allesbehalve vanzelfsprekend. De leerlingen praten thuis geen Nederlands en leren dit op school waardoor alles heel erg traag verloopt. Als je de taal niet begrijpt kan je moeilijk de andere dingen begrijpen. Er waren zelfs leerlingen bij die geen Nederlands konden, of die echt niet konden lezen. Deze leerlingen moeten we juist goed opvolgen en hen extra aandacht geven. Hierdoor gaan we in de namiddag een voorleesuurtje organiseren ergens in een lokaaltje waar de leerlingen naartoe mogen komen. Het enige probleem is dat de leerlingen die het juist zo moeilijk hebben met de schoolbus komen waardoor ze er ’s avonds niet geraken als je nog een extra training wil geven. Hier moeten we dus nog over nadenken hoe we dit kunnen aanpakken. We zijn begonnen in de derde klas met de voorleeslessen omdat de eerste en de tweede klas echt nog niet kan lezen. Zelfs in de derde klas was het nog met het vingertje woord voor woord volgen. Toch zijn de leerlingen echt wel gedreven en willen ze het wel kunnen. Omdat we dit nu zo gemerkt hebben dat het voor hen echt wel moeilijk is en dat dit wel een zwaar leerpunt is willen we hier wel veel aan veranderen. We voelen zelfs nu al dat we met dit halfuurtje de leerlingen al heel veel kunnen bijbrengen. Het geeft wel voldoening als je ze dan voor de 2^de keer hoort dat het dan al wat beter is. Zo hopen we toch iets te bereiken bij de leerlingen maar ook bij de leerkrachten om te laten zien dat het soms op een leuke manier ook kan. Na deze drie vermoeiende dagen zijn we dan weer naar huis vetrokken.

Ondertussen hadden Jasmine en Dennis, de 2 studenten van lager voor ons 7 een uitstap gepland voor 2 dagen naar Brownsberg en Ston eiland. Ik wil jullie hier echt super graag héééél veel over vertellen want we zijn net terug, maar ik ben zo ontzetten moe dat we nu in ons bed gaan kruipen en dan vertel ik er morgen alles over!!!

Slaapwel en tot morgen voor het verhaal van ons ongelooflijk avontuur.

XX


Om de tomaten toch maar aantrekkelijk te maken.


De weg van Paramaribo naar Moengo in een ongelooflijk slechte staat, maar we rijden wel door de jungle.


Op de grond Surinaams eten.


Kinderen waar we les aan gaven in de school.

03-02-2011 om 00:00 geschreven door Jasmine Van Gool