we verlieten ondertussen de Alpen waar het ons opviel dat er veel dode eucalytusbomen waren vanwege de droogte maar waar er tussenin toch ook heel veel nieuw leven aan het ontluiken is. Mooi om te zien hoe de natuur zich herstelt. De Alpen op zich zijn mooi maar in de zomerperiode zijn er weinig toeristen te bespeuren . Wat goed voor ons is.Hier zijn vooral skioorden waar je in de winter op de koppen kunt lopen. Toch vonden we de Alpen mooi op zijn zomers. We reden verder via de bergen weg naar de kust . Na ongeveer 4 uur rijden kwamen we aan in Wilson National park. Dit is het Zuidelijkste punt van het vaste land. Wat een schiereiland is en waar het hoogtepunt de Mount Oberon voor ons was. Die we op eigen tempo beklommen ,ongeveer 3 km ,wel in stijgende lijn, waardoor onze kuiten stevig getraind worden. Aangekomen op de top was het uitzicht zo prachtig en had je een magnifiek zicht op kleine eilandjes en baaien. Het water was er zo helder en blauw ,net als in de reisboekjes. De terugweg naar beneden ging natuurlijk veel sneller . Er waren enkele mooie baaitjes waar Jasmijn haar voeten onderdompelde (niet verder) want het voelde ijskoud aan. Brrrrr Er waren maar enkelingen in het water. Het water is er steeds koud vanwege de stroming van het water van Antartica. Na al dat moois reden we verder richting Philip Island waar we voor het eerst de koala tjes konden bewonderden . Ze zijn zo schattig en li ef dat je ze zou willen knuffelen,echter pas op voor hun lange nagels. De koala slaapt 20 uur per dag en bevindt zich meestal erg hoog in de eucaplytus bomen. Hij slaapt niet omdat hij lui is maar omdat hij enkel eucaplyptusblaadjes eet en dus spaarzaam met zijn energie omgaat. Wat zou Australie geweest zijn zonder koala s te zien? We zagen er enkele eten en kruipen in de bomen. Sommige zaten op zo n dun takje dat je het niet begrijpt hoe ze zo kunnen slapen . We namen de overzet boot van Sorrento naar Queenscliff. om zo de aanvang van de Great Ocean Road (350 km lang ) te beginnen. Deze streek is gelegen zuid-West onder Melbourne (Victoria Staat) . Deze kustweg is een pareltje qua natuurschoon, met zijn vele bochten, hellingen en vele stopplaatsen met lookouts. Zeker een must om te ervaren. Het heeft 13 jaar om deze bijzondere weg aan te leggen. De kuststrook is zandsteen en verderop is het kalksteen waardoor je een verschillend structuur qua vormen krijgt. Deze weg bracht ons tot aan de 12 apostelen,(niet Meester Jezus en zijn gezellen) maar reusachtige rotsformatie s in verschillende vormen . Deze zijn gecreerd door de Tasmaanse zee (150 miljoen jaar erosie ). Spectaculair vooral met die woeste zee en krachtige frisse wind ( goed ingeduffeld ). Na al dat moois genoten we van een zak frieten met verse sla en mayonaise. Temidden van bedelende meeuwen die door Daniel beloond werden met de restjes frieten. Een vechtend spektakel. We vinden Austalie een mooi en prachtig land met een aangenaam klimaat en we zijn zo dankbaar dat we in vreugde van moeder aarde zo mogen genieten.
Een warme Austalische knuffel om jullie te verwarmen in jullie winterse periode
