op een nogal woeste zee vaarden we van het noordereiland naar het zuidereiland met de ferry. Met andere woorden van Wellington naar Picton. Wellington is de officiel hoofdstad. Op de ferry ontmoetten we zielsgenoten. Namelijk vriendelijke Nederlanders , Miloe en Roland ,waar we mee een aangenaam gesprek hadden en die we zeker wel nog eens zullen ontmoeten. Ze waren ook op vakantie voor een maand in Nieuw-Zeeland. In Wellington belanden we in een Leuvens cafe, jawel een echt Levens cafe met zijn Stella Artois, met zijn Belgische vlag met Hoegaarden Hasseltse jenever en Vlaamse Brabantse spreuken .Ook de menu,s en gerechten waar typisch Vlaams. We aten lekkere frietjes uit een papieren puntzak met Jumbo mosselen . Je kon ook Vlaams stoofvlees of Oostense zeetong of blinde vinken eten ...... Ondertussen bezochten we de Gold bay met de Fare well spit. Een 26 km lange duinengordel op een smalle landtong. Daar zaten er grote zwermen zwarte zwanen .... De dag nadien stond het Abel Tasman Nationaal park op ons programma. Het park heeft verschillende mooie baaien waarvan 1 bereikbaar is met de wagen en de andere met de aquataxi. Dit is een speedboot taxi die je langs de mooie kust brengt. Deze taxi,s worden per tractor in en uit het water getrokken (vanwege het tij). We genoten van een krachtig ritje op de aquataxi en genoten van wildlife. blauwe pinguins , zeerobben met hun kleintjes die eveneens hun speelse kunstjes toonden zoals de dolfijntjes die ook aanwezig waren, We deden er een mooie kust wandeling in het park met zijn mooi groen kleurig helder water, kronkelende weggetjes op en neer temidden van de wildernis en steeds uitkomend aan het strand. We besloten een verdere wandeling te maken want de aquataxi was er nog niet maar die viel dubbel zolang uit vanwege de opkomende zee waardoor we een serieus ommetje dienden te maken. Gelukkig hebben we toch nog onze taxiboot kunnen treffen die ons terug naar ons verblijf bracht. Om in en uit de taxi te gaan dien je wel je broek op te rollen en je schoenen uit te trekken want je diende door het koude water te stappen om aan de oever te komen. We reden verder door de mooie Buller Gorge en belanden zo aaan de grillige Westkust. Stevige branding en vele rotsformatie,s waren het schouwspel. In Paparori Nationaal park bekend voor zijn pancake,s ,neen geen pannekoeken met suiker. Echter rotsformatie,s in vormen van pannekoeken, in kalksteen, gevormd door miljoenen jaren erosie. Ook daar genoten we van speelse dolfijnen. Nu zijn we aangekomem in Greymouth,bekend voor zijn Jade.(natuursteen) Heeft een groene kleur, helend voor het hartchakra, brengt voorspoed en geluk en vrolijkt je op. We vinden het hier wel leuk dat de dorpsnamen in het Maorisch zijn. Soms wel moeilijk uit te spreken. Dat is zoals een Chinees die Vlaams wil leren. Echter oefening baart kunst,
