Ik ben wat achter met het schrijven van mijn weblog; vandaag is het al de 14e. Maar k heb aantekeningen van wat ik heb gedaan.........dus........... De reden is, dat ik niet op alle dagen de computer kan gebruiken. Als ik ben weggeweest en terugkom, heeft de dochter soms de PC nodig voor haar school...........en later p de avond is het soms lastig als Marinete vroeg wil gaan slapen :: de PC staat in haar (huidige) slaakamer (haar eigenlijke slaapkamer heb ik als gastenverblijf in gebruik.
Omdat ik wel de omgeving van Vitoria (en beetje) heb bezichtigd gaan we vandaag naar de stad Vitoria zelf. Eerst de oude stad. Marinete vetet dat de oude stad erg verpaupert. Veel mensen trekken naar het (veel mooiere) niewe gedeelte van de stad en er komen in de oude stad steeds armere mensen wonen. Het ziet er echt verwaarloosd ( en soms vies) uit. Terwijl je aan (inmiddels verwaarloosde) gebouwen kunt zien dat het er eens prachtig geweest moet zijn. Jammer dat paleisachtige gebouwen zo verwarloosd zijn. Dan een kijkje bij de haven. Vitoria heeft een open verbinding met de oceaan.........en is gebouwd op een aantal eilanden........(zoals Venetie??)........maar dat zie je alleen maar, als je weer een brug overgaat. Het heeft normale straten. Het nieuwe gedeelte van Vitoria is ""modern"", hoge fatgebouwen omringd met groenstroken en erg schoon........... Zo vuil als de winkeltjes in de oude stad zijn, zo ""ziekenhuis-clean"" zien de shops in het nieuwe gedeelte eruit.......winkecentra met vele winkels er in
Ook even naar het strand........... Daar kwam bij mij de vraag op :: zouden we niet een boottocht om de stad kunnen maken. In principe ja , maar er moeten tenminste 12 deelnemers zijn, luidde het antwoord van de ""bootsman"" die we vroegen. Dus de volgende dag even bellen hoeveel er al zijn aangemeld. Bij Marinete 's avonds gegeten.
Wat mij opvalt in dit gezin is dat de dochter eet, zodra zij zin heeft en Marinete (beleefdheidshalve??) samen met mij eet........ok in Natal viel mij op, dat (thuis) ETEN meer een ""technische kwestie"" is en geen moment van gezamenlijkheid.
11 februari 2009
In de loop van de ochtend belde Marinete (spreek uit MARINETJE........vriendinnen zegen soms ook NETJE) de bot op en JA !!! er waren 10 aanmeldingen........dus met ons erbij !!
Wij met de taxi (om toch maar op tijd te zijn) naar de boot.........een half uur te vroeg.............. Inmiddels kwamen er ook nog 2 meisjes die een rondvaart wilden.............dus............
Maar het groepje van 10, dat zich had aangemeld , kwam niet opdagen.............GEEN RONDVAART !!!!!!!!! You cant have all !!! Maar toch echt jammer........Het blijkt dat in januari (vakantiemaand in Brazilie) het stormloopt, maar nu - in februari - hangt het van het toeval af.
We waren van plan om na afloop van de boottocht naar het strand te gaan, dus ik had een zwembroek onder mijn bermuda aan........ Dus nu de rondvaart niet doorging maar naar de praia (strand)...................Daar heb ik voor het eerst (uiterst voorzichtig) mijn eerste 2 x 20 minuten ""zonnen"" gedaan...........met veel zonnebrandolie..............het is nu a een beetje rose op mijn benen............buik en rug verkeuren minder snel, want ik loop met bote benen , maar altijd met shirt...........dus de benen hebben voorsprong. Blijkbaar heb ik het goed gedaan want ik ben niet verbrand.
In latere dagen mogelijk verdergaan !!???
Op het strand troffen we ..................Nedrlanders............uit Alphen aan de Rijn, die er waren om Braziliaans graniet te kopen........ Als veel Nederanders :: luid aanwezig !! Maar wel aardig.
Ik ben wat achter met het schrijven van mijn weblog; vandaag is het al de 14e. Maar k heb aantekeningen van wat ik heb gedaan.........dus........... De reden is, dat ik niet op alle dagen de computer kan gebruiken. Als ik ben weggeweest en terugkom, heeft de dochter soms de PC nodig voor haar school...........en later p de avond is het soms lastig als Marinete vroeg wil gaan slapen :: de PC staat in haar (huidige) slaakamer (haar eigenlijke slaapkamer heb ik als gastenverblijf in gebruik.
Omdat ik wel de omgeving van Vitoria (en beetje) heb bezichtigd gaan we vandaag naar de stad Vitoria zelf. Eerst de oude stad. Marinete vetet dat de oude stad erg verpaupert. Veel mensen trekken naar het (veel mooiere) niewe gedeelte van de stad en er komen in de oude stad steeds armere mensen wonen. Het ziet er echt verwaarloosd ( en soms vies) uit. Terwijl je aan (inmiddels verwaarloosde) gebouwen kunt zien dat het er eens prachtig geweest moet zijn. Jammer dat paleisachtige gebouwen zo verwarloosd zijn. Dan een kijkje bij de haven. Vitoria heeft een open verbinding met de oceaan.........en is gebouwd op een aantal eilanden........(zoals Venetie??)........maar dat zie je alleen maar, als je weer een brug overgaat. Het heeft normale straten. Het nieuwe gedeelte van Vitoria is ""modern"", hoge fatgebouwen omringd met groenstroken en erg schoon........... Zo vuil als de winkeltjes in de oude stad zijn, zo ""ziekenhuis-clean"" zien de shops in het nieuwe gedeelte eruit.......winkecentra met vele winkels er in
Ook even naar het strand........... Daar kwam bij mij de vraag op :: zouden we niet een boottocht om de stad kunnen maken. In principe ja , maar er moeten tenminste 12 deelnemers zijn, luidde het antwoord van de ""bootsman"" die we vroegen. Dus de volgende dag even bellen hoeveel er al zijn aangemeld. Bij Marinete 's avonds gegeten.
Wat mij opvalt in dit gezin is dat de dochter eet, zodra zij zin heeft en Marinete (beleefdheidshalve??) samen met mij eet........ok in Natal viel mij op, dat (thuis) ETEN meer een ""technische kwestie"" is en geen moment van gezamenlijkheid.
11 februari 2009
In de loop van de ochtend belde Marinete (spreek uit MARINETJE........vriendinnen zegen soms ook NETJE) de bot op en JA !!! er waren 10 aanmeldingen........dus met ons erbij !!
Wij met de taxi (om toch maar op tijd te zijn) naar de boot.........een half uur te vroeg.............. Inmiddels kwamen er ook nog 2 meisjes die een rondvaart wilden.............dus............
Maar het groepje van 10, dat zich had aangemeld , kwam niet opdagen.............GEEN RONDVAART !!!!!!!!! You cant have all !!! Maar toch echt jammer........Het blijkt dat in januari (vakantiemaand in Brazilie) het stormloopt, maar nu - in februari - hangt het van het toeval af.
We waren van plan om na afloop van de boottocht naar het strand te gaan, dus ik had een zwembroek onder mijn bermuda aan........ Dus nu de rondvaart niet doorging maar naar de praia (strand)...................Daar heb ik voor het eerst (uiterst voorzichtig) mijn eerste 2 x 20 minuten ""zonnen"" gedaan...........met veel zonnebrandolie..............het is nu a een beetje rose op mijn benen............buik en rug verkeuren minder snel, want ik loop met bote benen , maar altijd met shirt...........dus de benen hebben voorsprong. Blijkbaar heb ik het goed gedaan want ik ben niet verbrand.
In latere dagen mogelijk verdergaan !!???
Op het strand troffen we ..................Nedrlanders............uit Alphen aan de Rijn, die er waren om Braziliaans graniet te kopen........ Als veel Nederanders :: luid aanwezig !! Maar wel aardig.
07 februari 200 Met Maria, de zus van Marinete,( die uitstekend Engels spreekt) zijn we naar haar buitenhuis in de bergen gegaan. De bergen deden me denken aan de Ardennen qua hoogte ec. Het stadje, waar dit buitenhuis dichtbij ligt, heet Domingos Martins, naar de naam van de stichter, die midden 19e eeuw uit Pommeren ier kwam wonen met een aantal andere duitsers daarvandaan. Tot op heden is daar een duitse traditie (vorige week Sommerfest met veel bier en wurst) en de oudere mensen spreken daar een Pommers dialect, dat uitsluitend ""gesproken"" wordt (niet geschreven) en dat waarschijnlijk allee nog daar bestaat. Mara is hoogleraar linquistiek aan de universiteit van Vitoria en zj vertelde mij dat. Na ruim 150 jaar is daar nog veel Duits te vinden....huizenbouw...typisch duitse voorwerpen als koekoekskloken en lederhosen en er is zelfs een restaurant met de naam Grossmutter, war men duitse gerechten serveert. Ik heb daar met een 84 jarige vrouw duits gesproken, zij vertelde dat bij haar ouders thuis destijds alleen maar duits gesproken werd EN Pommers !! We hebben in dit plaatsje (waar Maria vanuit haar vakantiehuis ook haar inkopen doet) onze avondmaaltijd genoten. BRAZILIAANS, omdat de dames de duitse gerechten niet lekker vonden en ik dat a ken van thuis.
Een paar kilometer verder ligt het vakantiehuis van Maria in een ""park"" (haar tuin) tegen de helling en onderin het park is een riviertje. 's Avonds hoor je alleen wat dierengeluiden en dit riviertje. Hier kon je zeggen ""je hoort de stilte"". Er is geen TV en geen telefoon en zelfs geen mobiel mogelijk omdat de bergen dit onmogelijk maken. Absolute stilte en rust dus. Het huis was prachtig, meerdere kamers beneden en boven een grote ruimte om ook te slapen etc Buiten verder o.m. ook een zwembad natuurlijk. De tuin (park) bevat allerlei vruchten voor eigen gebruik en veel bloemen en speciae bomen. Het resultaat van ruim 16 jaar geleden aanleg door henzelf. Een oudere vrouw (uit Martins, dus Pommers sprekend naast haar portugees) woont in het park en houdt dit alles bij. Daarnaast heeft ze (Maria) nog iemand die het huis schonhoud. Het geheel is een paradijs om in te leven............!!!!!!!!
Alhoewel ik gewaarschuwd was tegen mogelijke muggen en ik veel Autum gebruikt heb ben ik hier door verscheidene muggen gestoken !!! DUS TOCH MUGGENBULTEN !!
Na het ontbijt heben we nog wat aardige vergezichten bezocht, o.m. waar Marinete vorig jaar met haar vriend ook geweest was....inderdaad aardige vergezichten en leuke plekjes. Onderweg een lunch en toen naar Vitoria terug............het was weer een hete dag..zelfs Marinete en Maria vonden het erg heet. (36 - 38 graden....gelukkig had de auto airco)
De auto is van Maria, die echter niet zelf autorijdt. Op deze trip heeft Marinete gereden en normaal heeft Maria iemand die voor haar rijdt.
Op de avond in het huisje heb ik interessante gesprekken gehad met Maria, die een totaal ander type is dan Marinete. Ze heeft mij uitgelegd wat haar werk inhoudt : ze houdt zich bezig met de praktische kant van het taalgebruik. Voorbeeld:: als een Japanner vraagt wat 100 stuks van een artikel kost zal de braziliaan beginnen met zijn waar aan te prijzen, hoe goed de kwaliteit is, hoe speciaal zijn artkel is etc. De Japanner vreest dat dit verhaal er is om de prijs op te drijven en haakt af....... Advies:: noem simpelweg de prijs........ Ander vorbeeld:: Als een man iets zegt betekent dat vaak iets anders dan wat de vrouw denkt dat het betekent en vice versa.
Haar man, een zelfstandig advocaat met veel opdrachten van de overheid, was een verwoed visser, die elk jaar 1 maand in de Amazonas doorbracht om zijn hobby te beoefenen. Zo ook 2 jaar geleden. Maar het vliegtuigje waarin hij zat botste met een ander en hij verongelukte dodelijk. Zij is nu dus weduwe met 2 volwassen zoons. Een aardige vrouw, maar een totaal ander type dan haar zus Marinete.
Dit was mijn trip naar de bergen in Esperito Santo (de staat waarvan Vitoria de hoofdstad is)
's ochtends om 8.30 kwam de gids en werd de trip gestart. De gids had geadviseerd om bermuda en sandalen of slippers te dragen in verband met een nat onderdeel van de trip !!
De tocht startte met een wandeling over een (goed begaanbaar) pad langs de ravijn waar tegenover talloze (meer dan 65) grote watervallen te zien waren...adembenemend !! Uiteindelijk leidde het pad naar een punt waar enkele grote watervallen tezamen naar omlaag stortten en er een grote waternevel ontstond. Camera droog houden !! (Zelf was ik al lang nat van transpiratie...de waternevel was verfrissend)
Met de gids via een lift naar het hoogste punt om daar ""de keel van de duivel"" (oude indiaanse benaming voor deze plek) te zien. Werkelijk adembenemd mooi !!!!
Hierna met een jeep door de bossen van het natuurpark waarin deze watervallen liggen, naar een aanlegsteiger in de rivier. Met zijn allen (een Turkse groep toeristen) in een rubberboot en toen..............full speed over het water richting watervalen........................ en als toppunt van de attractie : met de boot onder de watervallen door........GEWELDIGE ERVARING.......en steeds maar weer........ Enkele Turkse toersten hadden een bikini aan.........erg verstandig want ieder werd drijfnat...........maar het was heerlijk. Van tevoren was ik wat benauwd over ""boot en watervallen"", maar ik heb GENOTEN !!!!!!
Daarna met de auto van de gids naar de Argentijnse zijde van deze watervallen, maar eerst lunch in een Argentijns restaurant. Aan de grens weer eens ""oude tijden"" beleefd...........geld wisselen (hoeveel moet ik wisselen voor alleen een lunch ??).........grensformaliteiten........stempel in paspoort.........(wat is EUROPA toch gemakkelijk geworden !!!) De lunch was voortreffelijk............en buffet met veel keuze van lekkere dingen.... Daarna met een open treintje naar de watervallen aan Argentijnse zijde............na drie kwartier langzaam rijden kwamen we aan een plek waar een anderhalf kilometer lange ""loopbrug was naar de eigenijke watervalen.................in de brandende zon........... Het zicht daar was erg indrukwekkend maar (voor mij) minder dan de Braziliaanse zijde.
Na afloop terug naar het hotel.............inmiddels was ik weer opgedroogd, maar te moe om nog te eten.................dus....douche en naar bed. Mijn armen en mijn gezicht hebben wat kleur gekregen, maar ik ben erg voorzichtig, wil niet verbranden.
6 februari 2009
Omdat er niets op het programma stond en de gids pas om 5 uur zou komen om mij naar het vliegveld te brengen heb ik lang uitgeslapen. Was nog net op tjd vor het ontbijt (10.00) Verder de faciliteiten van het hotel verkend, wat aan mijn emails gedaan en mijn koffer gepakt. Omdat het vliegtuig 's avonds zou gaan en ik om 5.00 al uit het hotel zou weggaan (en dus geen avondeten zou krijgen) heb ik uitgebreid geluncht in het hotel. Om exact vijf uur kwam de gids (Waldir) om me naar de airport te brengen..............problemen bij de controle (mijn schoenen veroorzaakten een piep, dus die moesten uit !!) Ook wide men dat ik mijn riem afdeed, maar die riem weer in mijn broek ""rijgen"" is lastig, dus dat wilde ik niet zonder echte noodzaak. Zonder mijn schoenen aan liep ik zonder gepiep door het controlehekje...de riem kon ik dus aanhouden !! Een weet voor de volgende keer. In Sao Paulo overstappen op een andere vlucht naar Vitoria.....................daar een taxi naar Marinetes huis.............. Marinete had mij beloofd mij een beeld te geven van een doorsnee Braziliaans gezin (gescheiden moeder met kindeen van verschilende vaders en een pover leven).........en ze had een ander voorbeeld voor me paraat :: bij haar was de electriciteit afgesneden !!! ( In dit geval wegens wanbetaling van de huiseigenaar, aan wie zij huur + energie betaalt.) Dus bij kaarslicht naar bed. De vogende morgen is er een provisorische oplossing voor de stroom geregeld, want nu (vrijdag-zaterdag-zondag) was er niets te egelen met heraansluiting en zij had - omdat ik er ben - etenswaren in de vriezer opgeslagen, die niet te lang zondr stroom kon. Jan, zei Marnete, je wilde een doorsnee Braziliaans gezin meemaken............je krijgt het... Overigens hebben we verder afgesproken dat ik de komende dagen eet wat zij normaal eten.......1 warme maaltijd per dag , 's ochtends een broodje met margarine en koffie en 's avonds idem.
Ik ben nu bij met mijn weblog tot nu......... Vanmiddag en morgen gaan we met Marinetes zus naar het buitenhuis van de zus in de bergen................ben benieuwd....
Op de airport van Vitoria stond Marinete (met een vriendin) mij op te wachten. Omdat ik Marinete altijd met haar leesbril op heb gezien op MSN en ze nu zonder bril was herkende ik haar tussen al die mensen niet. Zij kent mij ook alleen zoals ik achter mijn PC zit (en nu had ik een pet op), dus ook zij was niet zeker of ik het was. En - vertelde ze mij - ze had niet een zo grote man verwacht !! Maar uiteindelijk kwam zij op mij af en konde we elkaar begroeten. Met een taxi naar haar appartement. Daar kreeg ik een eigen kamer, de kamer van haar zoon, die nu bij zijn vriendin logeert. Nog even wat bijgepraat en om 3 uur 's nachts gaan slapen.
2 februari 2009 Uitgeslapen !!!! had ik nodig !! Ontbeten met Marinete, fruit, cake, kwark en koffie........(Later vertelde ze me dat dit een feestelijk ontbijt was ter ere van mij ). Daarna de koffers uitgepakt....(heb een eigen kast op mijn egen kamer!!) en daarna lunch gebruikt (almoco):: ze had (speciaal voor mij) feijado gemaakt.........(zwarte bnen en ""varkensvlees""/snuit-oren-staart-etc). Is een heerlijk gerecht, doet qua samenstelling wat denken aan onze erwtensoep, maar dan met bonen.
's middags naar de ""convento da Penha"", een oude kloosterkerk boven op een hoge rots, gesticht door een Spaanse monnik in 1558 ter ere van Maria. (Marinete woont tegenover een hospitaal en daar staan altijd taxis) Met een taxi hebben we de eerste grote klim naar boven gemaakt tot de plek waar ook de taxi niet verder kon. Vandaar vele trappen omhoog !! Van tijd tot tijd worden er in deze kerk ook missen opgedragen, verder is het een bedevaartplaats.... In de tijd van mijn laatste ziekte is Marinete regematig naar deze kerk gegaan om voor mijn gezondheid te bidden. Omdat deze kerk zo hoog ligt is het daar een prachtig punt om ook de wijde omgeving te bezien De oceaan aan de ene zijde, de stad Vitoria (liggend op een eiland) aan de andere zijde. (Marinete woont in een stadje Vila Velha, dat ligt net buiten het eiland Vitoria) Na de bezichtiging van de mooie kerk (veel antieke beelden en schilderijen) zijn we naar het strand gegaan, daar wat gedronken (ik ben verkikkerd geraakt op ""guarana"" - het midden tussen cola en rivella) en bijgepraat...ondertussen heb ik genoten van het zicht op zee en vooral het zeewindje...........het is hier nl erg warm (33 tot 35 graden). Na het strand wat gegeten en doodmoe naar bed. Omdat de computer niet in orde was, verder niets geschreven...komt later wel.
3 februari 2009
Lang uitgeslapen............ Marinete heeft een bezichtiging van de plaatselijke chocladefabriek geregeld. Was interessant om te zien hoe fabrieksmatig bonbons worden gemaakt.........en even proeven mocht ook. Van 4 tot 6 februari zou ik een trip maken naar Foz Iguasu, de beroemde watervallen op de grens van Brazilie-Argentinie en Paraguay. Dus de middag van 3 februari gebrukt om in mijn kleine koffer te pakken wat ik dacht nodig te hebben daar. Wat gegeten en toen vroeg naar bed, want ik moest om 8.20 vliegen.............dus om 6.30 op.
4 februari 2009 Omdat ik het tijdsverschil met Nederland weet liep de wekker van mijn mobieltje op tijd af. Douchen, aankleden, Marinete had wat koffie gemaakt en toen met de taxi naar het vliegveld. Ondanks mijn zorgvuldig vorzichtig gepakte koffertje was het gewicht weer te hoog voor handbagage en ging ales weer met de ""normale koffers mee"" In Rio de Janeiro overstappen op een andere vucht naar Iguasu, de koffer werd ""automatisch"" doorgestuurd.. In Iguasu stond de gids me op te wachten en bracht me naar het hotel...........overigens een ander dan mij was beloofd, maar dat moet ik in Nederland maar verder uitzoeken........ Tegen 2 uur 's middags was ik in het - overigens best luxe - hotel. Omdat er die dag niets op het programma stond ben ik na een douche maar wat gaan ""bijslapen""........Later toch even met een taxi naar het stadje gegaan en daar mijn ""jantar"" (diner) genoten. Toen terug naar het hotel en naar bed.
Op de boot waren al meer mensen, maar steeds bleef Edvuardo onze ""prive""-gids. Hij gaf ons drieen steeds uitleg over alles.
We gingen op weg naar waar de Rio Negro en de Rio Solimoes elkaar vinden en samen verder gaan als Amazone.............de Rio Negro met donker schoon water en de andere rivier buin/geel modderig water. Het blijkt dat het moderige water 2 x zo snel stroomt dan het schone water en er ook enig temperatuurverschil is.....reden waarom het een tijd duurt voordat ze werkelijk samensmelten.............en wij genieten dan van het ""wonder"van 2 kleuren in de rivier.
Overigens zagen we vlak bij Manaus de eerste peilers van een te bouwen brug over de Amazone.............lijkt me een enorm karwei gezien de enorme breedte van de rivier daar.
Nadat we de ""tweekleuren""hadden bewonderd gingen we naar een dorpje "äan de rivier"" om te zien hoe mensen aan de rivier leven. Hun huizen staan op palen, omdat het water stijgt en daalt met het seizoen en het land dus overloopt in het natte seizoen. We hebben dat later vaker gezien. Het hoogte-verschil kan zo'n 6 tot 8 meter bedragen. Deze mensen verbouwen diverse soorten groenten die e in Manaus verkopen en verder eten ze vis en meel gemaakt van de maniokwortel, overgens nadat het gif eruit is gekookt.
Dit dorpje met zo'n dertig inwoners heeft ook een kerkje en een school.
Ons werd ook gedemonstreerd hoe honderd jaar geleden de voorvaderen leefden van ""rubber-tappen"van de rubber-bomen. In die tijd was Brazilie de belangrijkste leverancier van ruwe rubber.............nu wordt hetgeen er getapt wordt (erg weinig meer) gebruikt voor handschoenen in ziekenhuizen en oor condooms.
Na deze bezichtiging naar een dichtbij gelegen ""restaurant""...........een grote schuur op palen, waar men een buffet had aangericht. Het eten was in de prijs van de trip inbegrepen, het drinken moest extra worden betaald.
Dan 3 uur terug per boot om naar de lodge (soort hotel in de wildernis te gaan.
Omdat ik de voor-vorige nacht niet had geslapen en de voriger nacht maar kort was ik erg moe en blij toen we eindelijk de lodge in zicht kregen.
De kamers waren in het ""bos"" verspeide huisjes, een kamer met airco (gelukkig), waarin bed en kastruimte, verder een toilet met douche.
Erg eenvoudig maar alles was er.......
Om half zeven moesten Isabelle, Steve en ik bij de receptie samenkomen........we gingen in een kano in het donker het water op om te zien of we krokodillen zouden kunnen zien.
Het was een sprookjesachtige belevenis.......in het donker.......stil.......alleen af en toe de schijnwerper van de gids.......tussen bomen door........geweldig...........
We hebben geen krokodillen gezien, wel viste Edvuardo een kleine kaaiman uit het water.............later zagen we een veelkleurige kikker van zeker vijf en twintig centimeter groot. Bij het licht van de schijnwerper sprong hij weg.
Jammer dat ik met mijn nieuwe camera geen foto's in het donker kan maken van onderwrpen die wat verder weg zijn. Ik denk dat de camera het wel kan maar ik weet niet hoe.
Isabelle had htzlfde probleem dus we kunnen geen foto's uitwisselen.
Al met al een ""droom-belevenis"" ondanks het probeempje met de camera.
Omdat de Rio Negro (waar onze lodge was) "arm is aan voedingsstoffen"" zijn er daar ook geen muggen.
De volgende morgen moest ik om 6.30 op voor het ontbijt van 7.30 en de trektocht door de rain-forest..........na enig rekenwerk kon ik mijn cellular op ""wekken""instellen en de volgende morgen bleek het perfect te zijn geweest.
De tocht door de rain-forest was geweldig.......Edvuardo liet ons allerlei planten en bomen zien, vertlde daar ook veel over , maar voor mij was het meest wezenlijke te zijn in een oerbos, dat millioenen jaren geleden moet zijn ontstaan,en ik daarin........
Het geweldige gevoel daarin te zijn kan ik niet beschrijven.........maar voor mij was dit waarom ik hier wilde zijn.
De tocht duurde 2 uren, na afloop was ik behoorlijk vermoeid maar ontzettend voldaan.
Wat mij opviel was dat het woud veel opener was dan ik mij had voorgesteld:: Edvuardo legde uit, dat, omdat de hoge bomen de zon voor een groot deel wegnemen er op de bodem weinig zonlicht EN DUS weinig vegetatie is.
Voor mij waren de avond hiervoor met de tocht in het donker en dit HET VAN JE in deze trip.
's Middags naar en indianendorpje in een van de zijarmen van de Rio Negro.
Familie van Edvuardo, die hier is geboren, maar nu in de stad (Manaus) leeft.
Aardig te weten dat zij volledig ""selfsupporting"" zijn wat betreft voedsel etc, maar naar mijn mening leven zij mede van wat het toerisme hen brengt.
We kregen een welkomswoord en wat rituele dansen, een rondleiding door het dorpje en dat was het.
Erg prachtig was het ""water-""schap op de weg erheen en terug.........idyllisch..........om er te blijven zo mooi.....
In wezen zijn het allemaal kleine dalen tussen het meer heuvelachtig gebied, die bij stijgend water vollopen en zo de totale wateroppervlakte vergroten.........alsof het kreekjes zijn of zo.
De temperatuur was er broeiend warm en ik zweette steeds ernorm..........wat bij Edvuardo de opmerking ontlokte:: voor mij maakte het niet uit of het regende of niet:: ik was in alle gevallen steeds drijfnat.
Als het daar regent valt het water met bakken uit de lucht.........een of twee uren (soms ook langer), maar daarna hadden we weer redelijk weer of zon.
De voorlaatste dag om 7.30 diner...........een buffet zoals gewoonlijk.
Bij toeval was ik een kwartier te vroeg en moest wachten. Even later kwam een groep van zeker 30 mensen uit Israel, die eerder op de dag op de boot al ontzettend rumoerig waren geweest, binnenvallen en zij vielen op het buffet aan als een horde uitgehongerde honden..............van diverse gerechten was daarna bijna niets meer over.........Onvoorstelbaar zoals die hun bord vollaadden en soms zelfs maar meteen 2 borden volschepten.
Na het diner rust.........dus koffers pakken en slapen.
De volgende morgen na het ontbijt piranha's vissen en naar het apenbos.
Edvuardo ving 3 piranha's, ongeveer 20 tot 25 cm groot, Steve ving een andere grotere vis, Isabella en ik niets..........maar de idyllische sfeer.........en klein watertje tussen de bomen, die in het water werden weerspiegeld..........in een droomwereld.
Jammer dat we daar weer uit moesten.
Het aapjes-kijken liep op niets uit, omdat de apen op dit moment voldoende voedsel in het bos vinden en dus niet naar de ""voederplaatsen"" komen.
Wel zat er een aap + jonkie op de rug voor herstel........later zou zij weer in het bos worden losgelaten.
Terug naar de lodge om onze spullen te pakken en de trip Amazonas zit erop
Edvuardo vertelde overigens dat het Amazonegebied veel groter is dan de staat Amazonas van Brasil.........het bestrijkt diverse Braziliaanse staten, maar strekt zich ook uit over andere staten :: Colombia, Peru, Venezuela zelfs. Een aangesloten gebied.
Met de grote boot werden Isabelle, Steve en ik met onze gids naar een aanlegsteiger aan de overkant van de rivier gebracht en met een busje naar de airport. Daar nam ik afscheid van het amerikaanse echtpaar met wie ik deze 3 dagen de Amazone had beleefd en van onze voortreffelijke gids.
Bij het inchecken bleek dat ik wel erg veel bagage bij me had......de grote koffer was net aan het toegestane gewicht, maar mijn blauwe kleine koffertje, dat ik altijd als handbagage gebruik, woog elf kilo....teveel voor handbagage......Voordat ik het goed ene wel in de gaten had was mijn handbagage ook gelabeld en met de grote koffer op weg naar het bagagedepot.
Nog net op tijd en met veel moeite kon ik miin paspoort, reispapieren en mijn portemonnaie redden...........Ik hoop dat het het gevolg was van veel natte kleding, anders heb ik een probleem..........want overgewicht is duur bij TAM.
In dit geval hoefde ik niet te betalen, maar mijn belangrijke spullen had ik nu niet onder handbereik. In Vitoria maar eens nagaan hoe het zit.
De reis van Manaus gaat via Brasilia, waar ik op een ander vliegtuig moest overstappen naar Vitoria. Op mijn ticket staat Gate E.........dus ik op zoek naar gate E.
Op dit vliegveld staan de dingen niet zo duidelijk aangegeven als op Schiphol, maar met veel gezoek en gevraag (hoera voor miin portugues !!!) vond ik gate E op een totaal andere verdieoing dan op de borden stond aangegeven. 10 minuten voor vertrektijd!!
Blijkt er een wijziging van gates te zijn en het vliegtuig bij gate E vertrekt naar..............MANAUS!!
Ik moest naar gate 8!! Waar is gate 8 ???? Enfin...ik vind gate 8 en vraag of dit het vliegtuig naar Vitoria is...........gelukkig op tijd JA!!
Hoe anderen deze gate-wisseling hebben ontdekt weet ik niet, maar ik zit in het vliegtuig naar Vitoria...........en...omdat er niet zo heel veel passagiers waren......kon ik weer voorin zitten.
Mijn trip naar de Amazone en de rainforest zit erop.
Nu de rest van Basil !! Te beginnen in Vitoria
Op de boot waren al meer mensen, maar steeds bleef Edvuardo onze ""prive""-gids. Hij gaf ons drieen steeds uitleg over alles.
We gingen op weg naar waar de Rio Negro en de Rio Solimoes elkaar vinden en samen verder gaan als Amazone.............de Rio Negro met donker schoon water en de andere rivier buin/geel modderig water. Het blijkt dat het moderige water 2 x zo snel stroomt dan het schone water en er ook enig temperatuurverschil is.....reden waarom het een tijd duurt voordat ze werkelijk samensmelten.............en wij genieten dan van het ""wonder"van 2 kleuren in de rivier.
Overigens zagen we vlak bij Manaus de eerste peilers van een te bouwen brug over de Amazone.............lijkt me een enorm karwei gezien de enorme breedte van de rivier daar.
Nadat we de ""tweekleuren""hadden bewonderd gingen we naar een dorpje "äan de rivier"" om te zien hoe mensen aan de rivier leven. Hun huizen staan op palen, omdat het water stijgt en daalt met het seizoen en het land dus overloopt in het natte seizoen. We hebben dat later vaker gezien. Het hoogte-verschil kan zo'n 6 tot 8 meter bedragen. Deze mensen verbouwen diverse soorten groenten die e in Manaus verkopen en verder eten ze vis en meel gemaakt van de maniokwortel, overgens nadat het gif eruit is gekookt.
Dit dorpje met zo'n dertig inwoners heeft ook een kerkje en een school.
Ons werd ook gedemonstreerd hoe honderd jaar geleden de voorvaderen leefden van ""rubber-tappen"van de rubber-bomen. In die tijd was Brazilie de belangrijkste leverancier van ruwe rubber.............nu wordt hetgeen er getapt wordt (erg weinig meer) gebruikt voor handschoenen in ziekenhuizen en oor condooms.
Na deze bezichtiging naar een dichtbij gelegen ""restaurant""...........een grote schuur op palen, waar men een buffet had aangericht. Het eten was in de prijs van de trip inbegrepen, het drinken moest extra worden betaald.
Dan 3 uur terug per boot om naar de lodge (soort hotel in de wildernis te gaan.
Omdat ik de voor-vorige nacht niet had geslapen en de voriger nacht maar kort was ik erg moe en blij toen we eindelijk de lodge in zicht kregen.
De kamers waren in het ""bos"" verspeide huisjes, een kamer met airco (gelukkig), waarin bed en kastruimte, verder een toilet met douche.
Erg eenvoudig maar alles was er.......
Om half zeven moesten Isabelle, Steve en ik bij de receptie samenkomen........we gingen in een kano in het donker het water op om te zien of we krokodillen zouden kunnen zien.
Het was een sprookjesachtige belevenis.......in het donker.......stil.......alleen af en toe de schijnwerper van de gids.......tussen bomen door........geweldig...........
We hebben geen krokodillen gezien, wel viste Edvuardo een kleine kaaiman uit het water.............later zagen we een veelkleurige kikker van zeker vijf en twintig centimeter groot. Bij het licht van de schijnwerper sprong hij weg.
Jammer dat ik met mijn nieuwe camera geen foto's in het donker kan maken van onderwrpen die wat verder weg zijn. Ik denk dat de camera het wel kan maar ik weet niet hoe.
Isabelle had htzlfde probleem dus we kunnen geen foto's uitwisselen.
Al met al een ""droom-belevenis"" ondanks het probeempje met de camera.
Omdat de Rio Negro (waar onze lodge was) "arm is aan voedingsstoffen"" zijn er daar ook geen muggen.
De volgende morgen moest ik om 6.30 op voor het ontbijt van 7.30 en de trektocht door de rain-forest..........na enig rekenwerk kon ik mijn cellular op ""wekken""instellen en de volgende morgen bleek het perfect te zijn geweest.
De tocht door de rain-forest was geweldig.......Edvuardo liet ons allerlei planten en bomen zien, vertlde daar ook veel over , maar voor mij was het meest wezenlijke te zijn in een oerbos, dat millioenen jaren geleden moet zijn ontstaan,en ik daarin........
Het geweldige gevoel daarin te zijn kan ik niet beschrijven.........maar voor mij was dit waarom ik hier wilde zijn.
De tocht duurde 2 uren, na afloop was ik behoorlijk vermoeid maar ontzettend voldaan.
Wat mij opviel was dat het woud veel opener was dan ik mij had voorgesteld:: Edvuardo legde uit, dat, omdat de hoge bomen de zon voor een groot deel wegnemen er op de bodem weinig zonlicht EN DUS weinig vegetatie is.
Voor mij waren de avond hiervoor met de tocht in het donker en dit HET VAN JE in deze trip.
's Middags naar en indianendorpje in een van de zijarmen van de Rio Negro.
Familie van Edvuardo, die hier is geboren, maar nu in de stad (Manaus) leeft.
Aardig te weten dat zij volledig ""selfsupporting"" zijn wat betreft voedsel etc, maar naar mijn mening leven zij mede van wat het toerisme hen brengt.
We kregen een welkomswoord en wat rituele dansen, een rondleiding door het dorpje en dat was het.
Erg prachtig was het ""water-""schap op de weg erheen en terug.........idyllisch..........om er te blijven zo mooi.....
In wezen zijn het allemaal kleine dalen tussen het meer heuvelachtig gebied, die bij stijgend water vollopen en zo de totale wateroppervlakte vergroten.........alsof het kreekjes zijn of zo.
De temperatuur was er broeiend warm en ik zweette steeds ernorm..........wat bij Edvuardo de opmerking ontlokte:: voor mij maakte het niet uit of het regende of niet:: ik was in alle gevallen steeds drijfnat.
Als het daar regent valt het water met bakken uit de lucht.........een of twee uren (soms ook langer), maar daarna hadden we weer redelijk weer of zon.
De voorlaatste dag om 7.30 diner...........een buffet zoals gewoonlijk.
Bij toeval was ik een kwartier te vroeg en moest wachten. Even later kwam een groep van zeker 30 mensen uit Israel, die eerder op de dag op de boot al ontzettend rumoerig waren geweest, binnenvallen en zij vielen op het buffet aan als een horde uitgehongerde honden..............van diverse gerechten was daarna bijna niets meer over.........Onvoorstelbaar zoals die hun bord vollaadden en soms zelfs maar meteen 2 borden volschepten.
Na het diner rust.........dus koffers pakken en slapen.
De volgende morgen na het ontbijt piranha's vissen en naar het apenbos.
Edvuardo ving 3 piranha's, ongeveer 20 tot 25 cm groot, Steve ving een andere grotere vis, Isabella en ik niets..........maar de idyllische sfeer.........en klein watertje tussen de bomen, die in het water werden weerspiegeld..........in een droomwereld.
Jammer dat we daar weer uit moesten.
Het aapjes-kijken liep op niets uit, omdat de apen op dit moment voldoende voedsel in het bos vinden en dus niet naar de ""voederplaatsen"" komen.
Wel zat er een aap + jonkie op de rug voor herstel........later zou zij weer in het bos worden losgelaten.
Terug naar de lodge om onze spullen te pakken en de trip Amazonas zit erop
Edvuardo vertelde overigens dat het Amazonegebied veel groter is dan de staat Amazonas van Brasil.........het bestrijkt diverse Braziliaanse staten, maar strekt zich ook uit over andere staten :: Colombia, Peru, Venezuela zelfs. Een aangesloten gebied.
Met de grote boot werden Isabelle, Steve en ik met onze gids naar een aanlegsteiger aan de overkant van de rivier gebracht en met een busje naar de airport. Daar nam ik afscheid van het amerikaanse echtpaar met wie ik deze 3 dagen de Amazone had beleefd en van onze voortreffelijke gids.
Bij het inchecken bleek dat ik wel erg veel bagage bij me had......de grote koffer was net aan het toegestane gewicht, maar mijn blauwe kleine koffertje, dat ik altijd als handbagage gebruik, woog elf kilo....teveel voor handbagage......Voordat ik het goed ene wel in de gaten had was mijn handbagage ook gelabeld en met de grote koffer op weg naar het bagagedepot.
Nog net op tijd en met veel moeite kon ik miin paspoort, reispapieren en mijn portemonnaie redden...........Ik hoop dat het het gevolg was van veel natte kleding, anders heb ik een probleem..........want overgewicht is duur bij TAM.
In dit geval hoefde ik niet te betalen, maar mijn belangrijke spullen had ik nu niet onder handbereik. In Vitoria maar eens nagaan hoe het zit.
De reis van Manaus gaat via Brasilia, waar ik op een ander vliegtuig moest overstappen naar Vitoria. Op mijn ticket staat Gate E.........dus ik op zoek naar gate E.
Op dit vliegveld staan de dingen niet zo duidelijk aangegeven als op Schiphol, maar met veel gezoek en gevraag (hoera voor miin portugues !!!) vond ik gate E op een totaal andere verdieoing dan op de borden stond aangegeven. 10 minuten voor vertrektijd!!
Blijkt er een wijziging van gates te zijn en het vliegtuig bij gate E vertrekt naar..............MANAUS!!
Ik moest naar gate 8!! Waar is gate 8 ???? Enfin...ik vind gate 8 en vraag of dit het vliegtuig naar Vitoria is...........gelukkig op tijd JA!!
Hoe anderen deze gate-wisseling hebben ontdekt weet ik niet, maar ik zit in het vliegtuig naar Vitoria...........en...omdat er niet zo heel veel passagiers waren......kon ik weer voorin zitten.
Mijn trip naar de Amazone en de rainforest zit erop.
Nu de rest van Basil !! Te beginnen in Vitoria
Op de boot waren al meer mensen, maar steeds bleef Edvuardo onze ""prive""-gids. Hij gaf ons drieen steeds uitleg over alles.
We gingen op weg naar waar de Rio Negro en de Rio Solimoes elkaar vinden en samen verder gaan als Amazone.............de Rio Negro met donker schoon water en de andere rivier buin/geel modderig water. Het blijkt dat het moderige water 2 x zo snel stroomt dan het schone water en er ook enig temperatuurverschil is.....reden waarom het een tijd duurt voordat ze werkelijk samensmelten.............en wij genieten dan van het ""wonder"van 2 kleuren in de rivier.
Overigens zagen we vlak bij Manaus de eerste peilers van een te bouwen brug over de Amazone.............lijkt me een enorm karwei gezien de enorme breedte van de rivier daar.
Nadat we de ""tweekleuren""hadden bewonderd gingen we naar een dorpje "äan de rivier"" om te zien hoe mensen aan de rivier leven. Hun huizen staan op palen, omdat het water stijgt en daalt met het seizoen en het land dus overloopt in het natte seizoen. We hebben dat later vaker gezien. Het hoogte-verschil kan zo'n 6 tot 8 meter bedragen. Deze mensen verbouwen diverse soorten groenten die e in Manaus verkopen en verder eten ze vis en meel gemaakt van de maniokwortel, overgens nadat het gif eruit is gekookt.
Dit dorpje met zo'n dertig inwoners heeft ook een kerkje en een school.
Ons werd ook gedemonstreerd hoe honderd jaar geleden de voorvaderen leefden van ""rubber-tappen"van de rubber-bomen. In die tijd was Brazilie de belangrijkste leverancier van ruwe rubber.............nu wordt hetgeen er getapt wordt (erg weinig meer) gebruikt voor handschoenen in ziekenhuizen en oor condooms.
Na deze bezichtiging naar een dichtbij gelegen ""restaurant""...........een grote schuur op palen, waar men een buffet had aangericht. Het eten was in de prijs van de trip inbegrepen, het drinken moest extra worden betaald.
Dan 3 uur terug per boot om naar de lodge (soort hotel in de wildernis te gaan.
Omdat ik de voor-vorige nacht niet had geslapen en de voriger nacht maar kort was ik erg moe en blij toen we eindelijk de lodge in zicht kregen.
De kamers waren in het ""bos"" verspeide huisjes, een kamer met airco (gelukkig), waarin bed en kastruimte, verder een toilet met douche.
Erg eenvoudig maar alles was er.......
Om half zeven moesten Isabelle, Steve en ik bij de receptie samenkomen........we gingen in een kano in het donker het water op om te zien of we krokodillen zouden kunnen zien.
Het was een sprookjesachtige belevenis.......in het donker.......stil.......alleen af en toe de schijnwerper van de gids.......tussen bomen door........geweldig...........
We hebben geen krokodillen gezien, wel viste Edvuardo een kleine kaaiman uit het water.............later zagen we een veelkleurige kikker van zeker vijf en twintig centimeter groot. Bij het licht van de schijnwerper sprong hij weg.
Jammer dat ik met mijn nieuwe camera geen foto's in het donker kan maken van onderwrpen die wat verder weg zijn. Ik denk dat de camera het wel kan maar ik weet niet hoe.
Isabelle had htzlfde probleem dus we kunnen geen foto's uitwisselen.
Al met al een ""droom-belevenis"" ondanks het probeempje met de camera.
Omdat de Rio Negro (waar onze lodge was) "arm is aan voedingsstoffen"" zijn er daar ook geen muggen.
De volgende morgen moest ik om 6.30 op voor het ontbijt van 7.30 en de trektocht door de rain-forest..........na enig rekenwerk kon ik mijn cellular op ""wekken""instellen en de volgende morgen bleek het perfect te zijn geweest.
De tocht door de rain-forest was geweldig.......Edvuardo liet ons allerlei planten en bomen zien, vertlde daar ook veel over , maar voor mij was het meest wezenlijke te zijn in een oerbos, dat millioenen jaren geleden moet zijn ontstaan,en ik daarin........
Het geweldige gevoel daarin te zijn kan ik niet beschrijven.........maar voor mij was dit waarom ik hier wilde zijn.
De tocht duurde 2 uren, na afloop was ik behoorlijk vermoeid maar ontzettend voldaan.
Wat mij opviel was dat het woud veel opener was dan ik mij had voorgesteld:: Edvuardo legde uit, dat, omdat de hoge bomen de zon voor een groot deel wegnemen er op de bodem weinig zonlicht EN DUS weinig vegetatie is.
Voor mij waren de avond hiervoor met de tocht in het donker en dit HET VAN JE in deze trip.
's Middags naar en indianendorpje in een van de zijarmen van de Rio Negro.
Familie van Edvuardo, die hier is geboren, maar nu in de stad (Manaus) leeft.
Aardig te weten dat zij volledig ""selfsupporting"" zijn wat betreft voedsel etc, maar naar mijn mening leven zij mede van wat het toerisme hen brengt.
We kregen een welkomswoord en wat rituele dansen, een rondleiding door het dorpje en dat was het.
Erg prachtig was het ""water-""schap op de weg erheen en terug.........idyllisch..........om er te blijven zo mooi.....
In wezen zijn het allemaal kleine dalen tussen het meer heuvelachtig gebied, die bij stijgend water vollopen en zo de totale wateroppervlakte vergroten.........alsof het kreekjes zijn of zo.
De temperatuur was er broeiend warm en ik zweette steeds ernorm..........wat bij Edvuardo de opmerking ontlokte:: voor mij maakte het niet uit of het regende of niet:: ik was in alle gevallen steeds drijfnat.
Als het daar regent valt het water met bakken uit de lucht.........een of twee uren (soms ook langer), maar daarna hadden we weer redelijk weer of zon.
De voorlaatste dag om 7.30 diner...........een buffet zoals gewoonlijk.
Bij toeval was ik een kwartier te vroeg en moest wachten. Even later kwam een groep van zeker 30 mensen uit Israel, die eerder op de dag op de boot al ontzettend rumoerig waren geweest, binnenvallen en zij vielen op het buffet aan als een horde uitgehongerde honden..............van diverse gerechten was daarna bijna niets meer over.........Onvoorstelbaar zoals die hun bord vollaadden en soms zelfs maar meteen 2 borden volschepten.
Na het diner rust.........dus koffers pakken en slapen.
De volgende morgen na het ontbijt piranha's vissen en naar het apenbos.
Edvuardo ving 3 piranha's, ongeveer 20 tot 25 cm groot, Steve ving een andere grotere vis, Isabella en ik niets..........maar de idyllische sfeer.........en klein watertje tussen de bomen, die in het water werden weerspiegeld..........in een droomwereld.
Jammer dat we daar weer uit moesten.
Het aapjes-kijken liep op niets uit, omdat de apen op dit moment voldoende voedsel in het bos vinden en dus niet naar de ""voederplaatsen"" komen.
Wel zat er een aap + jonkie op de rug voor herstel........later zou zij weer in het bos worden losgelaten.
Terug naar de lodge om onze spullen te pakken en de trip Amazonas zit erop
Edvuardo vertelde overigens dat het Amazonegebied veel groter is dan de staat Amazonas van Brasil.........het bestrijkt diverse Braziliaanse staten, maar strekt zich ook uit over andere staten :: Colombia, Peru, Venezuela zelfs. Een aangesloten gebied.
Met de grote boot werden Isabelle, Steve en ik met onze gids naar een aanlegsteiger aan de overkant van de rivier gebracht en met een busje naar de airport. Daar nam ik afscheid van het amerikaanse echtpaar met wie ik deze 3 dagen de Amazone had beleefd en van onze voortreffelijke gids.
Bij het inchecken bleek dat ik wel erg veel bagage bij me had......de grote koffer was net aan het toegestane gewicht, maar mijn blauwe kleine koffertje, dat ik altijd als handbagage gebruik, woog elf kilo....teveel voor handbagage......Voordat ik het goed ene wel in de gaten had was mijn handbagage ook gelabeld en met de grote koffer op weg naar het bagagedepot.
Nog net op tijd en met veel moeite kon ik miin paspoort, reispapieren en mijn portemonnaie redden...........Ik hoop dat het het gevolg was van veel natte kleding, anders heb ik een probleem..........want overgewicht is duur bij TAM.
In dit geval hoefde ik niet te betalen, maar mijn belangrijke spullen had ik nu niet onder handbereik. In Vitoria maar eens nagaan hoe het zit.
De reis van Manaus gaat via Brasilia, waar ik op een ander vliegtuig moest overstappen naar Vitoria. Op mijn ticket staat Gate E.........dus ik op zoek naar gate E.
Op dit vliegveld staan de dingen niet zo duidelijk aangegeven als op Schiphol, maar met veel gezoek en gevraag (hoera voor miin portugues !!!) vond ik gate E op een totaal andere verdieoing dan op de borden stond aangegeven. 10 minuten voor vertrektijd!!
Blijkt er een wijziging van gates te zijn en het vliegtuig bij gate E vertrekt naar..............MANAUS!!
Ik moest naar gate 8!! Waar is gate 8 ???? Enfin...ik vind gate 8 en vraag of dit het vliegtuig naar Vitoria is...........gelukkig op tijd JA!!
Hoe anderen deze gate-wisseling hebben ontdekt weet ik niet, maar ik zit in het vliegtuig naar Vitoria...........en...omdat er niet zo heel veel passagiers waren......kon ik weer voorin zitten.
Mijn trip naar de Amazone en de rainforest zit erop.
Nu de rest van Basil !! Te beginnen in Vitoria
In het vliegtuig mocht ik van plaats ruilen en voorin zitten.......veel fijner ivm beenruimte
Het vliegtuig vertrok om 6.00 's morgens vanuit Natal......de stops in Salvador en Brasilia maakten voor mij niets uit.......ik kon gewoon blijven zitten.
Om kwart voor 2 's middags was ik in Manaus airport en werd opgewacht door een taxichauffeur, die mij naat het hotel bracht
Een geweldig groot hotel........de kamers achtereen in drie vleugels.......en ik een van de achterste kamers........einden lopen voordat ik mijn kamer bereikte vanaf de receptie..................2 keer naar de recptie moeten gaan voor vragen (electriciteit en geldwisselen)...........dus ik heb mijn verplichte wandelen echt wel gehad !!!!!
's Avonds het diner gebruikt in het hotel.....een buffet.......
De taxichauffeur had mij wel verteld dat het hotel duur was met eten en dat restaurants in de buurt veel goedkoper waren...........maar ik was moe en als ik bij de ""goedkope restaurantprijs""2x taxiprijs optel ben ik ook evenveel kwijt als in het hotel.
De kamer was in "öud-koloniale""stijl met veel hout, maar erg comfortabel.........met een bad en een douche (met warm water.....bij Taciana was er alleen koud water)
Ik heb heerlijk geslapen en de receptie gevraagd me te wekken om 6.00 uur 's morgens. Lekkere douche en dan ontbijt ..........tot nog toe in hotels in buffetvorm............
Ik had de koffers al meegenomen naar de receptie omdat ik niet weer de enorm lange weg naar de kamer terugwilde........
In de aanleunende winkeltjes en plastic ""regenjack"" gekocht en een flesje water.......zaken die ik in Natal vergeten was. Alles in mijn blauwe kleine koffer gestopt.
Om 9.00 werd ik afgehaald door een gids van de Lodge (Edvuardo)...en ik maakte kennis met een amerkaans echtpaar Isabelle en Steve, met wie ik de hele tijd samen Edvuardo als een soort prive-gids zou hebben.
De bagage werd naar de boot gebracht werd ons gezegd en dus wij op weg naar de boot. We hoefden alleen maar het park van het hotel door te lopen.............na een vijftig meter kwam er een stortbui alsof het een wolkbreuk was............en mijn plastic regenkleding zat in de koffer die naar de boot werd gebracht.......ik was dus in een mum van tijd drijfnat..........we liepen maar door........later zagen we hoe het water van de trappen gutste........
Drijfnat maar vol verwachting dus op de boot gestapt.....op weg naar het avontuur
Van de foto's tot en met Natal heb ik een CD laten maken, zodat, als er iets misgaat met mijn fototoestel of kaartje, ik de reeds gemaakte foto's nog heb. Tegelijkertijd heb ik een CD laten maken van mijn foto;s inzake Natal en die aan Taciana gegeven.......er staan veel foto's op waarop Taciana of haar familieleden voorkomen. Dit leek me beter (en aardiger) dan later (in april) de foto's over te zenden.
Bij het pakken van de koffer heb ik er rekening mee gehouden dat ik in Manaus alleen de kleine koffer zou hoeven te gebruiken. Dit op advies van de organisatie die de trip organiseerde.
Na het eten heb ik Jandira (de hulp van Taciana, die ook voor mij de was steeds heeft gedaan) haar presentje gegeven.........een armband en wat geld. (e.e.a. na overleg met Taciana)
Het vliegtuig naar Manaus zou om 6.00 ;s ochtends starten.........dus ik moest om uiterlijk half vijf op de luchthaven zijn.....dus om 4.00 uur vertrekken.
Daarom besloot ik om (na een douche) alleen (gekleed) wat te rusten op bed en niet te gaan slapen.Tot ongeveer half 4.
Paulo, Mario (zoons van Taciana) en Rebeka (girl-friend van Mario) besloten mij mee uitgeleide te doen op het vliegveld.
4.00 op weg.........half vijf op de airport.....er was maar 1 persoon voor mij, dus ik had snel mijn boardingkaart. Een plaats aan het gangpad......
Hier bleek mij tevens, dat ik via Salvador en Brasilia zou reizen (zoiets als van NIjmegen naar Zwolle over de afsluitdijk).......Maar goed...zo kreeg ik meer "äir-miles"" voor mijn geld !!!!!
We hebben gezamenlijk nog wat gebruikt en daarna ben ik uitgeleide gedaan tot aan de controle-post .
Toen ik later naar het vliegtuig mocht gaan zag ik de hele familie nog eens achter glas mij "ëcht uitzwaaien"" Lief !!
Op de boot waren al meer mensen, maar steeds bleef Edvuardo onze ""prive""-gids. Hij gaf ons drieen steeds uitleg over alles. We gingen op weg naar waar de Rio Negro en de Rio Solimoes elkaar vinden en samen verder gaan als Amazone.............de Rio Negro met donker schoon water en de andere rivier buin/geel modderig water. Het blijkt dat het moderige water 2 x zo snel stroomt dan het schone water en er ook enig temperatuurverschil is.....reden waarom het een tijd duurt voordat ze werkelijk samensmelten.............en wij genieten dan van het ""wonder"van 2 kleuren in de rivier. Overigens zagen we vlak bij Manaus de eerste peilers van een te bouwen brug over de Amazone.............lijkt me een enorm karwei gezien de enorme breedte van de rivier daar. Nadat we de ""tweekleuren""hadden bewonderd gingen we naar een dorpje "äan de rivier"" om te zien hoe mensen aan de rivier leven. Hun huizen staan op palen, omdat het water stijgt en daalt met het seizoen en het land dus overloopt in het natte seizoen. We hebben dat later vaker gezien. Het hoogte-verschil kan zo'n 6 tot 8 meter bedragen. Deze mensen verbouwen diverse soorten groenten die e in Manaus verkopen en verder eten ze vis en meel gemaakt van de maniokwortel, overgens nadat het gif eruit is gekookt. Dit dorpje met zo'n dertig inwoners heeft ook een kerkje en een school. Ons werd ook gedemonstreerd hoe honderd jaar geleden de voorvaderen leefden van ""rubber-tappen"van de rubber-bomen. In die tijd was Brazilie de belangrijkste leverancier van ruwe rubber.............nu wordt hetgeen er getapt wordt (erg weinig meer) gebruikt voor handschoenen in ziekenhuizen en oor condooms. Na deze bezichtiging naar een dichtbij gelegen ""restaurant""...........een grote schuur op palen, waar men een buffet had aangericht. Het eten was in de prijs van de trip inbegrepen, het drinken moest extra worden betaald. Dan 3 uur terug per boot om naar de lodge (soort hotel in de wildernis te gaan. Omdat ik de voor-vorige nacht niet had geslapen en de voriger nacht maar kort was ik erg moe en blij toen we eindelijk de lodge in zicht kregen. De kamers waren in het ""bos"" verspeide huisjes, een kamer met airco (gelukkig), waarin bed en kastruimte, verder een toilet met douche. Erg eenvoudig maar alles was er....... Om half zeven moesten Isabelle, Steve en ik bij de receptie samenkomen........we gingen in een kano in het donker het water op om te zien of we krokodillen zouden kunnen zien. Het was een sprookjesachtige belevenis.......in het donker.......stil.......alleen af en toe de schijnwerper van de gids.......tussen bomen door........geweldig........... We hebben geen krokodillen gezien, wel viste Edvuardo een kleine kaaiman uit het water.............later zagen we een veelkleurige kikker van zeker vijf en twintig centimeter groot. Bij het licht van de schijnwerper sprong hij weg. Jammer dat ik met mijn nieuwe camera geen foto's in het donker kan maken van onderwrpen die wat verder weg zijn. Ik denk dat de camera het wel kan maar ik weet niet hoe. Isabelle had htzlfde probleem dus we kunnen geen foto's uitwisselen. Al met al een ""droom-belevenis"" ondanks het probeempje met de camera. Omdat de Rio Negro (waar onze lodge was) "arm is aan voedingsstoffen"" zijn er daar ook geen muggen. De volgende morgen moest ik om 6.30 op voor het ontbijt van 7.30 en de trektocht door de rain-forest..........na enig rekenwerk kon ik mijn cellular op ""wekken""instellen en de volgende morgen bleek het perfect te zijn geweest. De tocht door de rain-forest was geweldig.......Edvuardo liet ons allerlei planten en bomen zien, vertlde daar ook veel over , maar voor mij was het meest wezenlijke te zijn in een oerbos, dat millioenen jaren geleden moet zijn ontstaan,en ik daarin........ Het geweldige gevoel daarin te zijn kan ik niet beschrijven.........maar voor mij was dit waarom ik hier wilde zijn. De tocht duurde 2 uren, na afloop was ik behoorlijk vermoeid maar ontzettend voldaan. Wat mij opviel was dat het woud veel opener was dan ik mij had voorgesteld:: Edvuardo legde uit, dat, omdat de hoge bomen de zon voor een groot deel wegnemen er op de bodem weinig zonlicht EN DUS weinig vegetatie is. Voor mij waren de avond hiervoor met de tocht in het donker en dit HET VAN JE in deze trip. 's Middags naar en indianendorpje in een van de zijarmen van de Rio Negro. Familie van Edvuardo, die hier is geboren, maar nu in de stad (Manaus) leeft. Aardig te weten dat zij volledig ""selfsupporting"" zijn wat betreft voedsel etc, maar naar mijn mening leven zij mede van wat het toerisme hen brengt. We kregen een welkomswoord en wat rituele dansen, een rondleiding door het dorpje en dat was het. Erg prachtig was het ""water-""schap op de weg erheen en terug.........idyllisch..........om er te blijven zo mooi..... In wezen zijn het allemaal kleine dalen tussen het meer heuvelachtig gebied, die bij stijgend water vollopen en zo de totale wateroppervlakte vergroten.........alsof het kreekjes zijn of zo. De temperatuur was er broeiend warm en ik zweette steeds ernorm..........wat bij Edvuardo de opmerking ontlokte:: voor mij maakte het niet uit of het regende of niet:: ik was in alle gevallen steeds drijfnat. Als het daar regent valt het water met bakken uit de lucht.........een of twee uren (soms ook langer), maar daarna hadden we weer redelijk weer of zon. De voorlaatste dag om 7.30 diner...........een buffet zoals gewoonlijk. Bij toeval was ik een kwartier te vroeg en moest wachten. Even later kwam een groep van zeker 30 mensen uit Israel, die eerder op de dag op de boot al ontzettend rumoerig waren geweest, binnenvallen en zij vielen op het buffet aan als een horde uitgehongerde honden..............van diverse gerechten was daarna bijna niets meer over.........Onvoorstelbaar zoals die hun bord vollaadden en soms zelfs maar meteen 2 borden volschepten. Na het diner rust.........dus koffers pakken en slapen. De volgende morgen na het ontbijt piranha's vissen en naar het apenbos. Edvuardo ving 3 piranha's, ongeveer 20 tot 25 cm groot, Steve ving een andere grotere vis, Isabella en ik niets..........maar de idyllische sfeer.........en klein watertje tussen de bomen, die in het water werden weerspiegeld..........in een droomwereld. Jammer dat we daar weer uit moesten. Het aapjes-kijken liep op niets uit, omdat de apen op dit moment voldoende voedsel in het bos vinden en dus niet naar de ""voederplaatsen"" komen. Wel zat er een aap + jonkie op de rug voor herstel........later zou zij weer in het bos worden losgelaten. Terug naar de lodge om onze spullen te pakken en de trip Amazonas zit erop Edvuardo vertelde overigens dat het Amazonegebied veel groter is dan de staat Amazonas van Brasil.........het bestrijkt diverse Braziliaanse staten, maar strekt zich ook uit over andere staten :: Colombia, Peru, Venezuela zelfs. Een aangesloten gebied. Met de grote boot werden Isabelle, Steve en ik met onze gids naar een aanlegsteiger aan de overkant van de rivier gebracht en met een busje naar de airport. Daar nam ik afscheid van het amerikaanse echtpaar met wie ik deze 3 dagen de Amazone had beleefd en van onze voortreffelijke gids. Bij het inchecken bleek dat ik wel erg veel bagage bij me had......de grote koffer was net aan het toegestane gewicht, maar mijn blauwe kleine koffertje, dat ik altijd als handbagage gebruik, woog elf kilo....teveel voor handbagage......Voordat ik het goed ene wel in de gaten had was mijn handbagage ook gelabeld en met de grote koffer op weg naar het bagagedepot. Nog net op tijd en met veel moeite kon ik miin paspoort, reispapieren en mijn portemonnaie redden...........Ik hoop dat het het gevolg was van veel natte kleding, anders heb ik een probleem..........want overgewicht is duur bij TAM. In dit geval hoefde ik niet te betalen, maar mijn belangrijke spullen had ik nu niet onder handbereik. In Vitoria maar eens nagaan hoe het zit. De reis van Manaus gaat via Brasilia, waar ik op een ander vliegtuig moest overstappen naar Vitoria. Op mijn ticket staat Gate E.........dus ik op zoek naar gate E. Op dit vliegveld staan de dingen niet zo duidelijk aangegeven als op Schiphol, maar met veel gezoek en gevraag (hoera voor miin portugues !!!) vond ik gate E op een totaal andere verdieoing dan op de borden stond aangegeven. 10 minuten voor vertrektijd!! Blijkt er een wijziging van gates te zijn en het vliegtuig bij gate E vertrekt naar..............MANAUS!! Ik moest naar gate 8!! Waar is gate 8 ???? Enfin...ik vind gate 8 en vraag of dit het vliegtuig naar Vitoria is...........gelukkig op tijd JA!! Hoe anderen deze gate-wisseling hebben ontdekt weet ik niet, maar ik zit in het vliegtuig naar Vitoria...........en...omdat er niet zo heel veel passagiers waren......kon ik weer voorin zitten. Mijn trip naar de Amazone en de rainforest zit erop. Nu de rest van Basil !! Te beginnen in Vitoria
Vandaag naar het winkelcenrum geweest en er geld gewisseld (voor Euro geeft men ik slechte koers, maar ik had nog wat Euro's en na inwisseling hoef ik daar geen ""veiligheidszorgen"" meer over te hebben..... In het winkelcentrum iets voor Taciana gekocht.........ze is gek op sieraden (weet ik ook van haar zoon), dus een ""hangertje "" voor haar gekocht........(haar zelf laten uitkiezen) Verder wat plaatsen aan de ""praia"" bezocht.. De rest van de tijd in Taciana's huis doorgebracht.
Dinsdag 27 januari 2009.
Taciana moest allerlei doen in haar huis, dus ik heb mijn spullen in de koffers ingedeeld voor mijn vertrek naar de Amazonas op donderdag........daarmee is niet de hele dag vergaan, maar ik heb eerst goed uitgeslapen.
Toen de portugezen ( en later de Nederlanders enige tijd) Brazilie veroverden hebben ze aan de monding van de Rio Grande de Norte (de grote rivier in Natal) forten gebouwd om hun bezit tegen de inwoners (indianan) en gevaar vanuit zee te kunnen beschermen. Enkele van de forten bestaan nog en vandaag is Taciana met mij naar zo'n fort geweest.
Een van de belagriiijkste punten in dit fort was, dat er een zoetwaterput was...........zonder zoet water was er op het fort niet te leven. Ik heb foto's gemaakt van de diveerse bezienswaardigheden in het ford, zoals de gevangenis, de ruimtes waar de soldaten leefden, de kanonnen bovenop het fort, maar van de (destijdse) Nederlandse vlag.
Was interessant.
Woensdag 28 januari 2009
We zijn vandaag naar een fotozaak geweest om van mijn ""card"" een cd te laten maken.........(idee van Maaike). 400 inmiddels gemaakte fotos maakten da ter 2 cd's gebrand moesten worden. Van de foto's van mijn verblijf in Natal (veek ervan met de familie) heb ik ook een cd laten maken, en die hier achtergelaten...........zo hebben zij snel ook de foto's die ik van/met hen heb genomen. Verder nog een presentje gekocht voor de ""hulp van Taciana"" die steeds mijn was gedaan heeft naast haar normale werk in huis. De koffer verder inpakken (toilettas mag niet in de handbagage want er zit een nagelknipper in !!) en mij reisgereed maken. Ik heb mij voorgenomen wel wat te rusten vooraf, maar niet naar bed te gaan, omdat we om uiterlijk half 4 in de nacht naar het vliegveld moeten.
Ik verwacht dat ik in de Amazonas geen gelegenheid heb mijn weblog bij te werken, dus zal ik mijn belevenissen van daar later beschrijven.
Mijn verblijf in Natal overtreft mijn verwachtingen:: ik leef hiermin of meer als ""normaal lid van het gezin"" e nzo maak ik dit gezin dus van dichtbij mee. Fantastisch dat ik dat mocht.
Uitgeslapen............ In de middag is Taciana met mij gegeaan naar de ""oude stad"" van Natal........het gedeelte waar destijds de stad is gegrond door Portugezen en ook Nederlanders..............als fort ter bescherming van hun belangen.....aan de mond van de Rio Grande de Norte (Potengi = rivier met garnalen).......een rivier die vanuit het binnenland in zee uitmondt. Nu zijn er nog vissersboten, die aanleggen in de oude haven. Het geheel is erg verpauperd, volgens mij is er nauwelijks nog te leven nu, maar zo'n 100 jaar geleden was dit een rijke, belangrijke buurt. Verder heb ik een klein oud kerkje gezien, gebouwd destijds door slaven, die niet in de gewone kerk mochten komen. Volgens de priester, die daar was zou er zondag een latijnse mis zijn om 9.00, met zang............door mij geinterpreteerd als Gregoriaanse zang. Dus wij erheen op zondagmorgen............wel latijnse ritus (als in miijn jeugd) maar wat gezangen in het portugees. Pech dus......... In onze rondgang door oud Natal zijn we ook naar het oude kerkhof geweest.de vader van Taciana is daar begraven. Dit kerkhof lag destijds buiten de stad.........nu is de stad allang eromheen gegroeid...........en er wordt niet meer begraven. Men spreekt er zelfs over het kerkhof te verleggen......
Het is steeds erg warm in Natal, maar er is een zee-windje dat de warmte meer dragelijk maakt dan bv in Bali.......... En ik zoek steeds de schaduw.........
Bij Taciana, waar ik mag leven als een soort huisgenoot, eet ik wat de pot schaft. Zij heeft mij uitdrukkelijk verteld dat ik te eten krijg wat zij ook eten. ....... 's morgens is er fruit, koffie, juice van vruchten uit eigen tuin vaak, broodjes, kaas en ham. De kaas vind ik niet lekker en ham in de warmte ook niet, dus ik ontbijt bij voorkeur met alleen fruit. (caé de manha) 's middags is er almoco (lunch) :: dat is normaal warm eten, net zoals 's avonds (jantar):: vlees of vis, bonen, rijst en couscous , een soort koekjes van tapiocameel, en vaak een stukje taart als toetje. 2 x warm eten voelt inmiddels asl ""normaal""!!!!!!
Zaterdag 24 januari 2009
Taciana heeft een jongere vriendin (ze noemt haar"" haar oudste dochter"") Adriana. Adriana heeft een vriend in Volendam waar ze erg verliefd op is en in mei of juni gaat ze voor drie maanden naar Nederland. Adriana heeft aangeboden met Taciana en mij een tocht langs de kust te maken zuidwaarts, om mooie dingen te zien. Eerst door Ponta Negra...een ook in nederland bekende badplaats.........dan naar de plek waar Brazilie en Frankrijk gezamenlijk een rakettenproject hebben, vooral voor klimatologisch onderzoek. Het heeft te maken met de geografische ligging van de plaats. Natuurlijk fotos gemaakt (Adriana, die geen Nederlands en geen Engels spreekt praat over het maken van ""pikketuries"") Dan verder langs de kust met prachtige ""vieuws"" op zee... Op een bepaalde plaats zijn we gestopt en uitgestapt (Mirante) om naar dolfijnen in zee te kijken. Ik heb geprobeerd er fotos van te maken maar ik betwijfel of mijn fotos dolfijnen vertonen. Zodra ik er enkele boven water uit zag springen moest ik de camera erop richten en dan waren ze weer onder water.............dus ik heb maar een aantal fotos achtereen gemaakt in de hoop dat , vergroot, er misschien iets te zien zal zijn. Op dezelfde plaats hebben we wat gegeten..............vis gestoofd in een groentensaus van voornamelijk tomaten.....met veel garnalen erbij........heerlijk............... 's Avonds zag ik, dat ik spatjes op mijn (gele) shirt had van de tomatensaus..........wel een mooie kleurencombinatie..............maar de spatjes gaan er niet uit.............(misschien toch weer tijd voor een slabbertje???) Aan het eind van de dag...........rond zes uur wordt het hier snel donker.............terug naar Ponta Negra...........naar de beach...........en daar wat fotos gemaakt............... Omdat mijn toestel (voor mij) nieuw is..............is het steeds uitproberen...........
Zondag 25 januari
Om 9.00 in de kerk, waar wel een latijnse mis was, maar geen gregoriaans..... Daarna naar een kerk in ""oud-koloniale stijl"" en wat fotos gemaakt. Na wat ""side-seeing"" naar een ""shop-center"". Taciana is jarenlang gewend daar met haar kinderen de lunch te gebruiken en (zo vertelde ze) daar was voordat ik kwam het idee ontstaan mij ook te tracteren op zo'n lunch. In dit geval een ""kg-buffet"":: neem op je bord wat je lekker vind (uitgebreide keuze) en aan het eind weegt een juffrouw hoeveel je hebt en dat wordt tegen een fix-prijs afgerekend. Erg lekker, want ik koos wat ik lekker vond.
Op mijn vluchten in Bazilie mag ik maar ongeveer 20 kg meenemen (naar huis trouwens ook).........................mijn ""bepakking"" is ongeveer 20 kg (incl gewicht koffer)......................dus als ik dingen zou willen kopen.........(bv een hangmat) dan kan ik ze niet meenemen zonder problemen................... Dus naar een reisburo (in dat winkelcentrum) om te vragen om een oplossing................ TAM (de vliegmaatschappij) rekent 0,5 % van het normale reistarief perkilo voor overgewicht. Dat betekent bv voor de vlucht Natal-Manaus 12 Reais ( 4 Euro) per kilo overgwicht, maar voor mijn volgende vlucht weer een andere berekening omdat de normale vluchtprijs Manaus- Vitoria weer andere is...........................en ik ben pas begonnen aan mijn vluchtenreeks door Bazilie (Na Manaus heb ik bv nog 8 vluchten tot eind februari !!!!!!) Een beter idee is misschien zwaardere dingen te verzenden per post........ Verder heb ik 3 shirts gekocht met lange mouwen voor de Amazone...........niet echt veel goedkoper dan in Nederland. In een boekenzaak, waar Taciana wat rondsnuffelde, heb ik Capucino gedronken.....hier gemaakt met chocola en koffie :: VERRUKKELIJK !!
Eind van de dag kwamen Taciana's broer Paulo en diens vrouw Julia nog even langs en pikten een hapje mee.
Benieuwd wat de maandag brengt.
Donderdagochtend om 6.00 's morgens vlieg ik alweer naar de Amazone.............de tijd vliegt.
Taciana met haar gezin en haar broer Paulo met echtgenote Julia waren uitgenodigd bij een (voormalig) cliente van Paulo (Paulo is advocaat) om enige dagen door te brengen met haar in haar ""vakantiehuis"" aan het strand. De naam van de plaats is Pitangui, iets te noorden van Natal. We kwamen 's avonds aan, omdat Paulo (Taciana's broer) nog werk te doen had en niet werkelijk vakantie had. (Hij ging de volgende dag weer terug naar Natal voor zijn werk) Dus het was donker toen we aankwamen en ik kon pas het huis pas de volgende dag zien. Het vakantiehuis ligt in een soort ""vakantie-dorpje""met onverharde straatjes. Het huis zelf is groot, maar volgens mijn begrippen ""aan-een-gebouwd"" , steeds uitgebreid en dat maakt dat sommige delen wat onlogisch met elkaar in verbinding staan. Wel was er een geweldig zwembad en een terras van flagstones........ Claudette, de gastvrouw, was daar met haar 2 volwassen zoons omdat het vakantie-tijd is nu in januari. De gastvrijheid die ik daar genoot was overweldigend en ieder deed zijn best om met mij te praten.........in het portugues natuurlijk. En ik trainde mijn portugues door te proberen te verstaan en te antwoorden. De eerste nacht heb ik geslapen in een klein kamertje, dat wel eigen douche en toilet had, de tweede nacht heb ik buiten geslapen in een ""Rede"" een hangmat. Alhoewel het kamertje een ventilator had was het er voor mij erg warm......de tweede nacht was veel aangenamer. Het is wel een ervaring in zo'n hangmap te slapen..........het beviel erg goed..........alleen het eruit komen vergde enige oefening. De eerste dag hebben we wat luierend doorgebracht.......de dames kletsten met elkaar (en ik geloof dat dat een hobby is hier......constant vertellen), later op de dag zijn we naar het strand gelopen om dat ook te zien. Het was vloed, dus weinig strand. Wel wit zand. Op de terugweg zijn we langs een vishandelaar aan het strand gegaan om 4 kg vis te kopen, mijn bijdrage aan het gezamenlijk eten in de 2 dagen. De vissersboten brengen de vis vers langszij en de ""verkoopplaatsen"" verkopen de vis vers.......Hygiene is kennelijk een onbekend woord daar aan het strand, het was vol met vliegen in die ""werkplaats"". De vis smaakte overigens verrukkelijk. De tweede dag zijn we met een buggy de duinen ingegaan........een toeristische ""must"" !!! De duinen daar zijn behoorlijk hoog en met zo'n buggy ga je duin op en duin af...............ik heb er wat foto's gemaakt omdat het er zo mooi was.................jammer alleen was dat het van tijd tot tijd regende......en regenen daar is REGENEN..........stortregen !! We stopten bij 3 items voor toeristen :: 1. de mogelijkheid om per ""liftstoeltje van canvas"" te ""abseilen"" naar een meertje dat veel dieper lag...............Paulo (Taciana's zoon die met ons mee was deed dit)........item 2. waren watervalletjes in een riviertje en item 3 was een meer (lago) waar onvoorstebaar veel dagjesmensen aan de rand van het meer op strandstoeltjes met hun voeten in het water zaten te eten................Van heinde en verre komend..........(dit was te zien aan de nummerborden van de geparkeerde auto's)............Aardig om te zien dat het bestaat maar niet mijn soort of vakantie......... Ik had 2 fantastische dagen temidden van mensen die met mij omgingen alsof ik tot hun vriendenkring behoorde...........geweldig die gastvrijheid.
EEN ding vind ik minder prettig in Brazilie...........je mag het gebruikte toiletpapier niet in het toilet deponeren maar in een soort afvalemmertje..............en op eerdere vakanties (in portugal en in zuid-frankrijk) stond mij dat al erg tegen...............maar ja...........
Vanmiddag ga ik naar de tandarts voor controle van mijn gebit nu de ""wond in mijn mond"" is genezen. Ik hoop dat hij een oplossing weet om dit probleem voortaan te voorkomen.
Zaterdag 17 januari 2009 Om 6 uur 's ochtends ben ik gewekt door de telefonische wekdienst van het hotel. Ik heb slecht geslapen...........steeds wakker om te zien hoe laat hwet was..(een vervelende gewoonte die ik thuis ook heb als ik op een bepaalde - vroege - tijd op moet staan) Snel onder de douche, aankleden en dan naar ""café de manha""(ontbijt).de laatste in dit hotel. Na het ontbijt terug naar mijn kamer...........de laatste spullen in mijn koffers.......in de kamer rondkijken of ik niets ben vergeten.........en dan met mijn koffers naar via de lift (kamer was 10 hoog) naar beneden naar de receptie. Iets na half acht kwan Ivany met de taxi me ophalen............naar de airport Daar afscheid van Ivany genomen en op weg naar Natal.
Het inchecken naar Natal verliep erg eenvoudig...........wel veel mensen voor deze vlucht, die eerst naar Fortaleza ging......... Later bleek mij, dat er veel mensen met vakantie gingen. In het vliegtuig had ik een plaats in het midden.........dus tussen 2 mensen in..........en ik zat nogal klem met mijn knieen. De dame voor mij hupte alsmaar in haar stoel en elke keer stootte dat tegen mijn knieen. Een vriendelijk verzoek van mij wat kalmer te gaan verzitten kwam niet over..........misschien verstond ze me niet of het interesseerde haar niet. Steeds ging ze eerst tegen de schouder van haar reisgenoot (vriend/man/??) aanliggen, dan weer ""sprong "" ze recht........gooide de stoelleuning achteruit, vooruit, versprong weer ...........en elke keer tegen mijn knieen. En ik maar vragen of ze rustiger aan wilde doen.............mijn buurman (een engelsman die vloeiend portugees sprak) wees haar op het probleem maar zij negeerde dit ook. Toen ze weer eens de stoelleuning achteruit gooide heb ik die ""weer rechtgezet""(geduwd)............ze reageerde furieus en de man naast haar ontplofte zowat. Hij wilde weten of ik naar Natal ging want daar zou hij wel eens met mij afrekenen..........EN HIJ SPRAK ENGELS !!zei hij ook nog.............alsof hij daardoor iets bijzonders was........... Gezien de typische blik in zijn ogen denk ik dat hij gedrogeerd was. Mijn engelse buurman verzocht de stewardess voor mij een plek met meer beenruimte te willen zoeken........... Even later kreeg ik een plek helemaal voorin het vliegtuig.................naast een man met een grote zonnebril, die lag te slapen. Omdat ik slecht geslapen had in het hotel heb ik mijn ogen dichtgedaan en wat geslapen. Toen het vliegtuig stopte in Fortaleza was de man naast mij ook wakker. Tot mijn verbazing kwamen er steeds jonge vrouwen en meisjes vragen of ze met hem op de foto mochten..en hij deed dat elke keer met een stralende glimlach..... Later........toen we weer vlogen........vroeg hij mij waar ik vandaan kwam.............of ik met vakantie was............en waarom ik deze plek had gekregen tijdens de vlucht. Ik vertelde hem van mijn ervaring op mijn vorige plaats in het vliegtuig en ook van het dreigement van de man. Ik vroeg hem of hij een bekend persoon was, gezien al die vrouwen die met hem op de foto wilden. Hij vertelde me dat hij een zanger was...........met zijn groep op weg naar Natal voor een concert.................tevens bood hij mij aan mij met zijn mensen mij te begeleiden naar de uitgang van het vliegveld, zodat ik geen zorgen hoefde te hebben over de dreigementen van de boze man. Hij gaf me zijn (artiesten-)naam, telefoonnummer en e-mailadress.................als ik enig probleem zou hebben moest ik maar contact met hem opnemen. En na landing van het vliegtuig nam hij mij met groep mee naar de uitgang, waar Taciana op mij wachtte. Zij herkende hem als een bekend zanger in de regio. (Later in Taciana's huis zag ik TV-optreden van hem)
Met Taciana ben ik naat haar huis gegaan.......een redelijk groot pand...........waar steeds was aangebouwd............met een redelijk grote luxe.........Taciana leeft veel luxer dan Ivany (die moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen omdat Ivany een veel lager inkomen heeft) In het huis van Taciana heb ik een eigen (luxe) kamer met airco..........en een eigen badkamer.............Het is de kamer van Taciana, die tijdens mijn verblijf bij haar dochter op de kamer slaapt. De kinderen (Mario, Paulo en Talita) kende ik een beetje van internet, nu ontmoette ik hen in werkelijkheid............. Later op de dag bleek, dat Taciana op deze dag jarig was...........iets wat ze me al die tijd van internetten geweigerd had te vertellen...........maar nu ze verjaarsbezoek kreeg heeft ze me het nu toch verteld. Ik had -----om andere redenen ---- als presentje een Delfts blauw wandbordje voor haar meegenomen, zodat ik toch een cadeautje had. Oph aar verjaardagsfeestje 's avonds leerde ik diverse mensen kennen, die ik al middels cam gezien had...............zoals haar broer Paulo met vrouw en Adriana, die een Nederlandse vriend heeft en al eens in Nederland was........... De hele avond was het lekkers eten, wat drinken en wat praten.................omdat weinig mensen hier engels spreken was het voor mij flink trainen in mijn portugees..............
Op deze avond nodigden Taciana's broer Paulo en diens vrouw Julia ons uit voor de volgende dag om met hen mee te gaan naar een ""club"" aan het strand en daar een tochtje te maken met een catamaran naar een stuk zee waar koraal te zien was.
Het was ruim een uur rijden naar die club, waarvan men lid moest zijn om erin te mogen (men kan 6 gasten meenemen) Het was een erg luxe "soort Heijderbos"" aan het strand.(Portal de Maracajau) Na een lunch (koud-warm buffet met allerlei heerlijkheden) gingen we op een catamaran. De boot lag een heel klein stukje in zee, dus we moesten met de voeten door het water. Vooraf moest allerlei dat je meenam (ik fototeostel) in een plastic zakje worden gedaan. Paulo (Taciana's broer) deed zijn bovenbroek uit en hij had (verstandig) er een zwembroek onder......hij wist wat er gebeuren ging..........Ik had van mijn vakantiebroek ""thuis"" (Taciana's huis) al de pijpen afgeritst, zodat ik al met blote witte benen liep.............. We gingen aan boord, maar waar ik niet mee gerekend had waren de golven..........het leek maar laag water, maar toen ik erdoor liep naar de boot kwamen er - voor mij onverwachte - golven en ik wertd drijfnat. Bij dit weer is dat geen probleem het droogt snel. De catamaran voer naar een plek waar koraal is te zien en je kon - als je wilde - snorkelen.......... Ik niet dus.........Taciana, Paulo en Julia ook niet.............. Wel heb ik geprobeerd fotos te maken van de vissen, maar of dat gelukt is ????? Op de terugweg schommelde de boot veel mimder dan op de heenweg, gelukkig............ De terugweg naar huis duurde 2x zo lang vanwege al de mensen die ook op de terugweg waren vanaf een dagje strand.............""Zandvoort-problemen in Natal ""!!!! Thuis bij Taciana een avondmaaltijd.........wat rijst, kip en broodjes.............en dan naar bed...............doodmoe..........
Taciana heeft mij verteld dat er in huis gekookt wordt en gegeten wordt zoals men zelf gewend is (dus niet speciaal voor mij extra anders), zodat ik kan ervaren hoe men (hier in huis) leeft. Sommige dingen vind ik minder lekker (tapioca), de vtuchtensappen en andere gerechten zijn weer verrukkelijk.
Op deze dag heb ik uitgeslapen tot elf uur............ Daarna ontbijt in de eetkeuken....diverse soorten fruit...vruchtensap en koffie.......Dat wat zij zelf ook eten.......
Al in Sao Paulo had in veel last van mijn bovengebit......het sneed in het vlees onder mijn bovenlip...............Ik heb geprobeerd te te verhelpen door met een rolletje papier mijn bovenprothese wat lager in mijn mond te krijgen zodat het kon helen, maar het heeft niet echt geholpen. Dus naar een tandarts in Natal..........Taciana's tandarts............. Die vond dat ik een aantal dagen moest spoelen met iets desinfecterends en wattenrolletjes moest gebruiken, zoals ik al papierrolletjes had gebruikt. Ook kreeg ik van hem een wat verdovend middel om de pijn op te lossen. Ook heeft hij iets afgeslepen van de scherpe bovenrand. Eind van de week moet in terugkomen om te zien of de ""wond"" genezen is.............. Op weg naar de supermarkt ging Taciana me tmij even langs bij haar neef, die tezamen met Taciana's broer Paulo en Taciana een advocatenkantoor heeft, waar Taciana overigens weinig werkt omdat zij hoofdzakelijk lesgeeft aan de universiteit. Een kop koffie en een proefje van macaxira een soort tapioca, lijkend op aardappel, maar wat smakeloos.........met wat boter smaakt het een stuk beter. Daarna naar een supermarkt waar ik veel diverse soorten fruit kon zien die wij niet kennen.......... In Taciana's huis leeft ook de vriendin van haar zoon Mario .Rebeka.........Zij hielp Taciana met de inkopen. Taciana deed haar inkopen voor ""thuis"" en we konden daar in een bijbehorende apotheek de medicijnen kopen die de tandarts had voorgeschreven. Bij Taciana thuis hebben we gezamenlijk wat gegeten en toen - vermoeid - naar bed.
Voor dinsdag, woensdag en donderdag zijn we uitgenodigd door Taciana's broer en schoonzus mee te gaan naar een huis aan het strand...........Ik ben erg benieuwd wat daar te beleven valt.
Vrijdagmiddag 16 januari De laatste dag in Sao Paulo heb ik besteed aan op de eerste plaats mijn weblog bij te werken. In de middag hebben we nog een interessant gebouw bezocht :: het eerste gebouw van de stad...........nog altijd in koloniale kleuren en stijl.........er is nu een museum in gevestigd, maar we waren te laat om er in te gaan......(voor mij niet zo'n probleem want ik ben niet echt een museumliefhebber) Op de binnenplaats ontmoetten we een geestelijke, lid van een nieuwe ""tak"" van franciscanan...........werkend voor de daklozen in Sao Paulo. Hij (de geestelijke) was er met een kennis die engels sprak en zo konden we ook horen over zijn werk. Onderdak geven, voeding en kleding................zij hebben hiervoor contact met bedrijven die ""overtollig eten, kleding etc"" schenken aan deze broeders.
Verder nog diverse mooie bouwwerken bewonderd op hetzelfde plein........dan snel naar het hotel om de regen voor te zijn. Verwonderlijk hoe snel het daar in Sao Paulo van weertype kan veranderen........nog erger dan in Nederland. Dan naar Ivany"s huis om ""tchau"" te zeggen tegen de moeder en zoon en dochter van Ivany en hen te befdanken .
Restte nog mijn ""koffer te pakken"" met de laatste dingen, want om kwart voor 8 zal de taxi er zijn om mij naar het hotel te brengen. Het hotel zal mij telefonisch wekken. Omdat Ivany mijn taxi naar het vliegveld heeft gerelegd (belangrijk goedkoper dan de travel-agent) zal ze met mij meegaan naar de airport en wordt ze weer naar haar huis gebracht daarna. Afscheid nemen kan dus morgen.
