Ik had mijn weblog volledig bijgewerkt op vrijdagmorgen, toen, bij het opslaan van de tekst, de computer kuren kreeg en ik alles kwijt was. Nu dus maar weer opnieuw, zij het dagen later en nu vanuit Belo Horizonte.
Maandag 23 februari 2009
Wakker geworden om ongeveer half elf.........stortregen, zoals alleen in de tropen kan (volgens mij). En de hele dag, tot 's avonds toe. Wij dus niet naar de carnaval.......wel op TV er wat van gezien.
Dinsdag 24 februari 2009
Blijkbaar was maandag alle voorraad regen gevallen, want dinsdagmorgen was het volle zonneschijn.en dus HEET !! Fatima wilde mij de stranden van Salvador laten zien, en , als ik wilde, ook haar ""eigenlijke huis"" in Salvador,( vlak bij het vliegveld) aan de rand van de duinen en een paar honderd meter van zee) Omdat het nog carnaval was in de wijk waar Fatima woont was de normale bushalte buiten gebruik.........dus moesten we eerst de ""carnaval vierende " wijk Campo Grande door..........daarbuiten was de dichtsbijzijnde in gebruik zijnde bushalte. Het was een bus speciaal voor toeristen met een tour door de stad en langs de stranden.......... Dus eerst door het centrum van de stad. Om een voor mij onduidelijke reden deed de bus dit 2 keer (dezelfde route) en ging daarna langs het strand. Salvador heeft enorm veel strand, omdat er een baai ""in de stad"" ligt..........ook allemaal strand....met wit zand. De bus had (zoals alle bussen overigens) slechts airco door alle ramen open te hebben............ik zweet erg snel en dus heb ik daar (maar misschien ook op mijn kamer) kou gevat. De dagen hierna flink gesnotterd. In Etapoan (klein plaatsje aan het strand) zijn we uitgestapt en ben ik getracteerd op 2 speciale Bahiaaanse lekkernijen : acarajé (een van bonenmeel gemaakt soort broodje - opengesneden en gevuld met garnalen - uit de frituur.) Wordt uitsluitend door Baiana's gemaakt. Daarna een abara..........een met vruchten gevuld soort broodje. In Natal heb ik guarana leren drinken, een frisdrank, die voor mij het midden houdt tussen Rivella en Cola.......... Dus .........bij deze versnaperingen een guarana. Daarna hebben we per bus onze tocht vervolgd naar Stella Maris.............doordat de buschauffeur niet op tijd stopte zijn we eerst naar het strand gegaan en daarna zouden we het huisje bezichtigen. Fatima was andersom van plan geweest, maar goed.........misverstanden kunnen tussen brazilianen ook ontstaan............ Aan het strand zijn we naar een pavilloen gegaan dat Fatima kent omdat ze jaren daar vlakbij gewoond heeft. Het was druk.........prachtig weer....maar voor mij erg heet............ Toen we mensen naast ons een grote gefrituurde vis zagen genieten kreeg ik trek, dus wij ook zo'n vis besteld. Na ongeveer een half uur keek ik - Nederlander en niet zo geduldig als de Brazilianen - eens rond waar de vis bleef...... Na nog ongeveer 20 minuten zag Fatima mij weer rondkijken en toen ging zij eens vragen waar de vis bleef........""een momentje ""!! was het geruststellende antwoord.................. Vervelend vond ik om te ongeduldig te zijn (ik was met Fatima in ""haar cultuur"") en blijkbaar vond Fatima.het genant voor mij........... Na nog eens een klein half uur ben ik (na overleg met Fatima) naar de eigenaar gegaan en heb hem in mijn portugees gevraagd of we nog lang moesten wachten. "Binnen 5 minuten" zei hij............op mijn kritische blik en vraag hoeveel minuten er in zijn ""5 minuten"" zitten verzekerde hij nogmaals:: er was een probleempje geweest (zei niet welk), maar binnen 5 minuten zouden we onze vis krijgen............en werkelijk.............BINNEN 5 minuten stond de vis op tafel..........................en de vis was heerlijk............
[Ik heb een aantal keren gemerkt, dat, als ik ""voorzichtige kritiek"" heb op iets dat gebeurt, Fatima dat voelt als kritiek op Brazilie, en dat voelt voor haar niet goed. Er lijkt een soort minderwaardigheidsgevoel te bestaan, dat erg snel wordt aangeraakt.....zo van.........jullie europeanen vinden ons - brazilianen- maar een derderangs volkje. Dus ben ik erg voorzichtig (op mijn manier) met dergelijke reacties. Later in sprak ik een braziliaanse vrouw, getrouwd met een Duitser uit Hamburg en in Duitsland wonend en goed duits sprekend hierna. Zij legde uit, dat zij dat gevoel herkende.............honderden jaren zijn de brazilianen door portugezen uitgebuit en voor dom en minderwaardig gehouden......de amerikanen buiten brazilie nu nog uit..................dus dit gevoel zit diep.............en..........alhoewel buitenlanders vrij in brazilie kunnen komen wonen sluit Europa het in Europa wonen van Brazilianen uit (zo zien zij het) en dat voelt voor de brazilianen weer als ""wij zijn niet goed genoeg""]
Na de lekkere vis zijn we naar Fatima's huisje gewandeld........... Met uitzicht op de duinen staat het huisje op een ""plek met een complex van bij elkaar behorende huizen"", afgeschermd door een hoge muur aan de ene kant en een rij garages aan de andere kant. Het is een huis met 4 slaapkamers, een grote living, een keuken, badkamer m/ toilet en een zwembad. Zij heeft dit huis verhuurd en van de huuropbrengst betaalt ze het appartement dat ze nu bewoont, omdat dit appartement ""dichterbij"" haar werk is. Echt dichtbij haar werk (""bedrijfsrestaurant "in een school) is het ook weer niet, maar in de wijk van de school is het een wat verpauperde buurt, daar wil ze haar kinderen niet laten opgroeien Het weerzien met haar (voormalige) buren was uitbundig en warm. Omdat we veel tijd hadden verbruikt bij de vis zijn we weer snel huiswaarts gegaan, want Rodrigo was alleen thuis. Een buurman van daar bracht ons naar de bushalte....dat scheelde weer een stuk lopen in de hitte....
In de bus terug, overvol met carnavalsgangers naar Camo Grande (Fatima's wijk), heb ik ervaren hoe ver haar huis in Stella Maris verwijderd is van het centrum van de stad..............anderhalf uur hangen aan stangen en/of lussen in de bus..........!!!!!!! Daarna door het feestgewoel van Campo Grande carnaval naar Fatima's huis............wat gegeten en toen naar de afsluiting van de carnaval..............eindigend met een groot vuurwerk.
Doodmoe naar bed. Daar de keuze tussen 2 kwaden :: slapen met de ventilator aan en mijn opkomende verkoudheid ""aanwakkeren"" of drijfnat de nacht doorbrengen..............gekozen voor de ventilator....iets van mij af gericht.............en toch drijfnat wakker geworden de volgende morgen.
Woensdag 25 februari
Na douche en ontbijt wat geklungeld........Fatima redderde wat in haar huis........daarna zijn we (zonder Rodrigo....die was naar bevriende mensen) naar het winkelcentrum gegaan..............Fatima moest diverse dingen hebben en ik wilde wat presentjes kopen voor hen.......uiteindelijk heb ik 14 dagen gastvrijheid genoten............ Voor Rodrigo 2 muziek-CD's............voor Luciana 4 oplaadbare batterijen en voor Fatima's camera een 2GB kaart, zaken die voor mij betaalbaar zijn maar voor hen erg duur............ Met Fatima een lunch gebruikt....het was haar laatste vrije dag tot Kerst.......... Voor de moeder van Fatima een presentje gekocht (Fatima vond een eau de toilettte die haar moeder graag had) en we zijn daarna naar haar moeder gegaan. Ik wilde van deze dame ook afscheid nemen voordat ik weer vertrok......uiteindelijk gaf zij ons ook gastvrijheid tijdens de carnaval............ Na een beetje eten snotterend en hoestend naar bed...........paracetamol genomen in de hoop dat dat helpt
Donderdag 26 februari 2009
Fatima moest weer werken......dwz om 5 uur op en om 6 uur naar de ""markt"" om inkopen te doen voor het restaurant..........het restaurant openen.....het personeel instrueren............ Om elf uur kwam ze weer naar huis. Dat kon, omdat haar dochter Fatima's taak in het restaurant overnam. Ik moest postzegels hebben voor de postkaarten en een brief en dus zijn we naar de Correio (postkantoor) in het centrum gegaan..... Daarna nam Fatima mij mee naar een stukje oude stad (em baixo) in de benedenstad..........pittoresk................daarna naar een van de drie PLANO's INCLINADO - een trammetje, dat op een steil spoortje omhoog klimt van de benedenstad naar de bovenstad.......ruim 70 meter en bijna steil omhoog........... Voorheen zou ik voor geen goud daarin gegaan zijn......nu genoot ik van het uitzicht op de oude benedenstad en het zicht op de oceaan........ Later was ik verwonderd over het feit dat ik helemaal geen angst had. We hebben in de bovenstad wat geslenterd door het oude centrum, dat mij inmiddels erg vertrouwd voorkwam.........ik was er de eerste dag geweest en tijdens de carnaval ook. Al wandelend kwamen we aan een mooi parkje, daar even genoten van de stilte op een bankje. Bleek het parkje te grenzen aan de wijk Campo Grande , waar Fatima woont. Lekker gegeten, Fatima had weer feijuada gemaakt..........(een soort tegenhanger van onze erwtensoep, maar met bruine of zwarte bonen) Alvast begonnen met het pakken van mijn koffer, de meeste dingen verdeeld over de grote en de kleine, zodat ik morgen er niet meer zoveel aan hoef te doen......geeft een gerust gevoel. Moe en snotterend naar bed...........paracetamol genomen en de ventilator (ik kan niet zonder daar) op mijn voeteneind gericht, zodat er wel wat koelte voelde, maar ik de wind niet in mijn gezicht kreeg.
Vrijdag 27 februari 2009
Fatima had de vorige dag verteld dat ze op vrijdag de hele dag in het restaurant zou zijn en pas 's avonds tegen tienen terug zou komen. Ik heb dus zelf 2 broodjes genomen en de koffie die ze had klaargezet en toen aan de computer............er was nog veel bij te werken over de laatste dagen van de carnaval en morgen............(zaterdag) ga ik alweer vroeg weg naar Belo Horizonte. Toen ik ""bij was "" met mijn verhaal en het geheel wilde opslaan kreeg de computer plotseling kuren...........en stopte. Weg verhaal, dat ik dus opnieuw moet schrijven..............Omdat de computer helemaal niet meer reageerde kon ik op deze dag er niets meer aan doen. Om 11 uur 's ochtends kwam Fatima onverwacht thuis..........ze had met haar dochter Luciana (die ook behoorlijk grieperig was) geregeld, dat die het werk zou overnemen en Fatima nog wat tijd voor mij had. Zoon Rodrigo moest naar de kapper en Fatima wilde zelf ook en ik wilde van mijn fotos CD's of DVD's laten maken. In de tijd dat Fatima en haar zoon bij de kapper zaten ben ik naar een nabij gelegen internet-bedrijf gegaan en heb daar in mijn beste portugees uitgelegd wat ik gedaan wilde hebben:: 1 DVD van de foto's over carnaval in Vitoria (in 2-voud........1 voor Marinete en 1 voor mij als bach-up) en 1 DVD van de foto's van Salvador (ook in 2 voud........1 back-up voor mij en 1 als presentje voor Fatima) En dat afhalen van 3 ""kaartjes"" waarop ook meer foto's staan...............De man bleek alles begrepen te hebben en heeft de DVD's gemaakt zoals ik ze wilde..............en ik trots op mijn portugees !! (maar misschien was het voor de man simpel omdat het zijn werk is !!) Daarna heeft Fatima mij getracteerd op een lunch, omdat het mijn laatste dag was.............. Daarna nog even naar een winkelcentrum in de buurt .....ik wilde nog wat extrra paracetamol en mijn bril laten maken..........een van de vleugeltjes was verdwenen Daarna de rest van de koffer gepakt.............morgen hoeft er alleen nog maar mijn toilettas en mijn nachtgoed in en dan heb ik alles. Vroeg (half elf) gaan slapen want de volgende morgen zou ik om half 5 alweer op moeten.
Zaterdag 28 februari 2009
Fatima zou mij om half vijf wekken, maar iets voor die tijd werd ik vanzelf wakker. Snel een douche, aankleden, toilettas en nachtgoed in de koffer en ik was klaar. Met Fatima had ik afgesproken dat ik niet zou ontbijten.............dat zou voor haar en voor mij betekenen nog vroeger op en waarschijnlijk zou ik in het vliegtuig wel wat krijgen. Fatima had voor mij geregeld dat de chauffeur tegen een kleine vergoeding mijn grote koffer van ""vier-laag"" omhoog zou brengen. In de afgelopen tijd had ik al moeite genoeg de 4 trappen op te lopen zonder iets..................met een koffer van 25 kg zou ik kapot geweest zijn. De chauffeur had er overigens ook een hele kluif aan. Exact 5 uur was de chauffeur er..............om zes uur was ik op het vliegveld van Salvador (ligt een uur rijden buiten het centrum) Fatima ging even mee naar de incheck en omdat daar vrijwel geen mensen waren hadden we nog ruim tijd voor een kop koffie. Mijn vliegtuig ging pas om vijf voor 7. Na de koffie afscheid genomen van Fatima , want de taxichauffeur wachtte om haar weer mee terug te nemen.
Bij de controle bleken mijn schoenen weer de oorzaak te zijn van ""gepiep"", dus dat was snel geregeld. Op naar mijn gate...............niet zo moeilijk......ik moest bij gate 4 zijn en die ligt achter gate 1 , 2 , en 3. Toen we langzamerhand het vliegtuig in moesten werd er in het portugees iets omgeroepen voor ons dat ik niet compleet verstond. Omdat alle mensen zich begonnen te bewegen naar diverse plaatsen vroeg ik man dichtbij of hij engels sprak." A liitle bit" was het antwoord. Hem vroeg ik mij uit te willen leggen wat er precies werd gezegd tegen ons in het portugees. Het bleek een aanwijzing te zijn voor het binnengaan van het vliegtuig. In rij 1 moesten passagiers met kinderen en invaliden gaan staan............in rij 2 de passagiers met een stoelnummer voor in het tweede gedeelte van het vliegtuig en ik rij 3 de mensen die het voorste gedeelte van het vliegtuig zouden bezetten Ik had stoel 3D dus ik moest in rij 3 Hierdoor was er veel minder gedrang in het vliegtuig, omdat nu niet passagiers voor achterin moesten wachten op een passagier die voorin uitgebreid zijn spullen opbergt en zich installeert voor dat de volgende verder kan. Slim bedacht van deze maatschappij. Omdat de man die mij had ingelicht een stoel in het tweede gedeelte van het vliegtuig had. ben ik hem uit het oog verloren.
Al mijn andere vluchten waren met TAM................nu vloog ik met GOL omdat die 40 Euro goedkoper was en 5 kg meer handbagage toestond. Alle TAM vluchten startten ""min of meer op tijd""(uitloop tot 10 minuten is normaal)....deze vlucht startte exact op het opgegeven moment. Toeval op deze vlucht of een betere organisatie ?? Wel kreeg ik bij TAM zelf op korte vluchten tenminste een warme snack naast frisdrank............hier alleen frisdrank. Mijn aankomst etc beschrijf ik onder het hoofd Belo Horizonte
Salvador (en een groter deel van de kust) is vroeger een tijdje in handen van Nederlanders geweest.............veroverd op portugezen en later weer verloren............ Diverse forten, gebouwd vlak voor de kust, zijn daar nu nog getuige van. Fatima, zoon Rodrigo en ik hebben zo'n fort bezocht.(Sao Marcelo) Dit fort is rond gebouwd (in Natal vierkant) en heeft een onderaardse verbinding met het vaste land. Via deze verbinding heeft het fort o;m. zoet water.................en een vluchtweg ook......... (via deze weg veroverden de Nederlanders destijds dit fort.)
De rondleiding was in het portugees, maar een engelstalige film verklaarde later veel. We zijn er per boot heengegaan, er is (buiten) geen verbinding. Was interessant om te beseffen dat Nederlanders hier ook ""baas gespeeld hebben"" (Omdat Brazilianen slechte ervaringen hebben gehad met de overheersing door portugezen zeggen ze nu:: waren de Nederlanders maar gebleven !!! Maar Nederlanders waren volgens mij geen haar beter !!)
Leuke bijkomstigheid voor Rodrigo was, dat hij 2 oud-leraressen vanhem daar aantrof.
Ook hebben we de Mercado Modelo bezocht............een ""markt"" zoals ik in Istanbul ook gezien heb. Leuk om te zien.............in de kelders van deze mercado is de ingang/uitgang naar het fort en zie je de waterstroom naar het fort. Bovenin de Mercado was een restaurant met bediening in typisch Baiaanse kleding............
Salvador heeft een beneden- en een bovenstad en een van de verbindingen (ontzettend veel gebruikt) is de Elevador, een lift die beide delen verbindt. Uiteraard zijn we met de lift omhoog gegaan.............en.tot mijn eigen verbazing.........had ik geen enkele angst in deze hoge lift. Daarna naar een ""kg-restaurant"" om wat te eten. Buiten zag ik tot mijn verbazing een kg-prijs van 1,20 per 100 gram............( 12R$ per kilo) Onvoorstelbaar goedkoop !! Toen we binnen afrekenden op de weegschaal stond die op 14R$ per kilo...............op mijn vraag waarom dit verschil werd de schaal teruggedraaid op 12R$ !!!!!........En dat, terwijl het mij niet om de prijs ging , maar ik het verschil niet begreep. Nu wel !!! Overigens is het eten hier best naar mijn zin en ONVOORSTELBAAR GOEDKOOP.
Donderdag
Een niet geweldig mooie, maar erg populaire kerk is de Igreja de Bonfim....het is een van de populairste pelgrimskerken van het land Eind januari worden hier de - na een grote precessie van zwarte, in het wit geklede vrouwen, de trappen gereingd door deze vrouwen. (Lavagem do Bonfim) Deze zwarte vrouwen zijn niet katholiek, hebben een ""eigen afrikaans geloof"" en reinigen daarom wel de trappen van de kerk, maar komen niet in de kerk. In de zijgangen van de kerk zijn aan de wand prachtige taferelen in ""portugees blauw tegelwerk"!" Een van de afbeeldingen wilde ik speciaal graag fotograferen :: een kersttafereel..................maar er stond een grote zware bank voor de afbeelding, zodat het mij niet lukte een redelijke foto te maken. Ik probeerde of de bank los stond. Fatima wees mij erop, dat ik niet zomaar de bank mocht/kon verschuiven. Ik dus naar de man die toezicht hield en in MIJN PORTUGEES gevraagd of ik de bank mocht verschuiven voor een foto van het kersttafereel, om daar later in Holland kerstkaarten van te maken. En het mocht. Een beetje portuguees isdus al voldoende !!!!
Daarna zijn we naar hewt huis van Fatima's moeder gegaan...de carnaval begon 's avonds............. Fatima's moeder woont in de straat waar de Camarotes zijn, die ""tribuneplaatsen"" om de carnavalsoptocht te kunnen zien van dichtbij. Prijzen per plaats vanaf (omgerekend) Euro 350............. Wij zijn belangrijk goedkoper uit wij zitten er precies tegenover en gratis !!!! Het is een optocht over de hoofdweg Er is steeds een ""trio-elctrico"", een grote wagen met een zanger/zangeres en een band die KEIHARDE muziek speelt en duizenden hossende mensen erachter en eromheen....... Op de parallelwegen drommen van hossende mensen, ook veel toeristen, met een pilsje in de hand. Daar tussendoor steeds groepen militaire politie (8 tot 10 man) om in te grijpen als er iets misgaat. Gezien dat ze ingrepen bij ruzie, maar ook bij diefstal.......zo'n gepakte persoon gaat voor carnavalstijd achter slot en grendel........ Ook gezien hoe een man iets pikte bij een ander, vlug van shirt verwisselde, dit herhaalde, weer van shirt verwisselde, maar uiteindelijk toch door de politie werd gegrepen. Achter de ""trio-electrico" ( de muziekwagen) komt, na de hossende massa, een wagen met drank en verzorging voor de mensen die daar als immense groep hossen.........in de deze wagen zijn toiletten en ook medische verzorging. Zo'n geheel is dan 1 groep. Na enige tijd komt er weer een andere groep, op dezelfde wijze geformeerd. Het geluid is immens hard.......de ruiten in het appartement trillen !! Omdat het altijd - ondanks politie-toezicht- riskant is je onder de massa te begeven met spullen zijn we een keer zonder spullen tussen de hossende mensen in de paralleleweg gegaan.........maar het ritme deed me niet zoveel en het geluid was oorverdovend...........de massa kende waarschijnlijk de melodie, dus die hoste uitgelaten.............
Vrijdag
Vrijdag uitgeslapen, omdat het donderavond laat was geworden 's Middags naar het strand, zo'n 2 km verder...........om wat te bruinen........Ik had wat last van mijn darmen en dat werd gaandeweg erger. En - in verband met de carnavalsoptochten - zijn de enkele aanwezige restaurants en tentjes gesloten (drank wordt uit tempex kratten verkocht) Op enig moment kreeg ik hoge nood......wat te doen. Ik - zonder Fatima en Rodrigo) naarde post van de militaire politie en in mijn gebrekking portugees mijn probleem uitgelegd. Na enig overleg met andere functionarissen mocht ik gebruik maken van hun chemisch toilet !! Op het strand hebben we 3 stoelen en een parasol gehuurd.........wat gedronken.....en toen kwam er een ""tropishe stortbui"" !!!! De parasol beschermde te weinig, maar omdat ik in zwembroek was (het uitstapje was gepland) viel het allemaal wel mee. Nadat de ergste bui over was maar weer naar huis (Fatima's moeders huis)..........Halverwege ging de zon weer hevig schijnen............. Vanwege de dorst ijsgekoelde kokosnootsap gedronken. Fatima's moeder heeft feijado gekookt, heerlijk gegeten en toen weer kijken naar - luisteren naar hetzelfde (voor mij) alsde vorige dag............alleen nu ook in de beschermde ""groundfloor""....achter bewaakte hekken van het appartementencomplex (flat). Doordat er daar wat meer mensen waren was het wat leuker voor mij....kon wat met hen praten in mijn gebrekking portugees. (Brazilaanse vrouwen kletsen en kletsen over vanalles constant met elkaar.........alleen in februari doen ze dat minder......... waarom?? februari heeft minder dagen !! :: mopje van een van de bewoners !!!)
Zaterdag
Om verschil te zien tussen de carnavalsviering in de ""voorname buurten"" en in de woonwijken zijn Fatima en ik zaterdagavond naar de carnavalsviering van Campo Grande (de wijk waarin Fatima woont) gegaan. Omdat er altijd gevaar voor beroving bestaat dimaal zonder fototoestellen....om sfeer te proeven........... Er waren diverse persfotografen, dus ik had mijn camara ook mee kunnen nemen. De carnavalsviering hier was veel minder formeel, met toch ook heel wat mensen........maar minder massaal dan in de ""deftige wijk"" Afgesproken dat we, als het weer het toelaat, op een andere avond weer gaan, maar dan met fototoestel........... Lter op de avond kreeg Fatima erge pijn in haar onderrug.............ze heeft jaren geleden veel last gehad van nierstenen en dat kreeg ze nu weer. Naar de Farmacia voor de (haar bekende) medicijnen en naar haar huis, waar haar dochter inmiddels ook was . Even wat carnaval uit Rio op TV gzien, toen gaan slapen.
zondag 23 februari
's ochtends bleek de pijn van Fatima redelijk gezakt.............na ontbijt etc zjn we naar de carnavalsviering in de wijk Pelourinho gegaan Dat is een (in mijn ogen) pitoreske wijk.......de oude stad Salvador, die wat uit het ingetreden verval is geraakt doordat kunstenaars etc zich hebben ingezet tegen de totale verpaupering van deze wijk. Er wonene vrijwel uitsluitned zwarte mensen. Hier waren groepen carnavlsvierders maar ook veel families met kleine (verklede) kinderen, die als volleerde danseressen shows weggaven vanhoe een Baiana dant op het ritme vande muziek. Msschien mede door de schilderachtige wijk vond ik het hier het mooist.............Met fototoestel tussen de mensen zonder enig probleem.........hier en daar bij het passeren in drukte ook kusjes gekregen van Baiana's........en veel foto's gemaakt............... Na het genieten daar in Pelourinha weer naar de moeder van Fatima, omdat haar zoon daar ook was en Fatima haar zoon niet altijd alleen wil laten. In het huis van haar moeder waren nu meer familieleden. Fatima's moeder had voorkeur om op TV de carnavalsoptochten van Rio en Sao Paulo te zien...............dusheb ik daar van meegenoten.
