Ik ben Isabel, en gebruik soms ook wel de schuilnaam isaatje70.
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 09/07/1970 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schrijven, ....
welkom op mijn blogje. Ik vertel graag over allerlei zaken die mij bezighouden!
Niemand minder dan de Amerikaanse president Theodore Roosevelt is de naamgever van de teddybeer. De 26e president van de Verenigde Staten werd ook wel liefkozend "Teddy" genoemd en als hij in 1902 tijdens een jachtpartij weigert om een berenwelpje te doden, is de link met de beer geboren. Het verhaal over de president die weigerde een berenwelp te doden, haalt al snel de media. De cartoonist C.K. Berryman maakt een cartoon van het voorval en laat die publiceren in de Washington Evening Star. De Amerikaanse speelgoedwinkel-eigenaar Morris Michtom ziet de cartoon en besluit samen met zijn vrouw een beer te maken en deze te vernoemen naar hun president "Teddy" Roosevelt. De beer krijgt dus de naam teddybeer. Voordat het echtpaar de teddybeer op de markt brengt vragen ze Theodore Roosevelt overigens nog wel of hij er bezwaar tegen heeft. Roosevelt liet weten er geen bezwaar tegen te hebben.
Als dit universum in zijn miljoenvoudige orde en precisie het resultaat van een blind toeval zou zijn, dan is dat net zo geloofwaardig als wanneer een drukkerij explodeert en alle druklettertjes weer op de grond terechtkomen in de voltooide en foutloze vorm van het woordenboek.
De Schot McDougal reisde verbazingwekkend genoeg altijd eersteklas. Dat was immers de enige manier om te voorkomen dat hij zijn schuldeisers tegen het lijf zou lopen.
Meid: Dokter, kunt u deze voormiddag nog bij mevrouw langskomen? Dokter: Gaat het om haar gewone hoofdpijn of is het erger? Meid: Ik denk niet dat het erger is. Mevrouw is gisterenavond uit eten geweest en nu zegt ze dat ze hevige margarine heeft.
De eigenaar van een vegetarisch restaurant roept de nieuwe kelner bij zich en zegt: Wil je in het vervolg alsjeblieft geen bloemen meer op de tafels zetten? De klanten eten ze telkens weer op. Ze denken dat het om een voorgerecht gaat, aangeboden door het huis.
In het zwembad: - Wat zwem jij goed, zeg! - Ja, ik zwem al vanaf mijn derde jaar. - Dan zal je wel moe zijn.
- In ons zwembad zijn drie afdelingen: een met warm water, een met koud water en een zonder water. - Waarom een zonder water? - Voor mensen die niet kunnen zwemmen.
Max is 100 jaar geworden en zijn familie heeft een feestelijke dag gepland: naar de dierentuin, naar het pretpark, langs de burgemeester... De dag eindigt met een chic diner. Zijn dochter vraagt: "En pa, wat vond je nou het leukste aan deze dag?" Zegt Max: "Die bordjes langs de weg met 'Max 100'!"
Boven de telefoon in mijn stamcafé hangt het volgende bericht, het is al goed van pas gekomen: 1) Ja, mevrouw, hij is hier : 0 euro 2) Hij is net weg mevrouw : 5 euro 3) Vandaag nog niet gezien : 10 euro 4) Wie zegt u, mevrouw? : 25 euro
Aan de kassa van het theater: - Twee kaartjes, alstublieft. - Voor Romeo en Julia? - Neen, voor mijn vrouw en voor mij!
Een Nederlander werd gevraagd een gift te doen voor het bejaardentehuis. Hij gaf zijn vader en zijn moeder.
Verkoopleider tegen de sollicitant: - Beschikt u over verkoopervaring? - Ja hoor; ik heb mijn huis, mijn auto, de piano en bijna al de juwelen van mijn vrouw verkocht.
Léopold Nord et Vous is een project van Alec Mansion, geboren in Brugge, die hier samen met zijn broers Hubert en Benoit muziek maakte. Vooral in Wallonië scoorde hij, maar ook in Vlaanderen kende hij in 1987 succes met het nummer C'est l'amour. De groep ontstond in 1983 en het was vooral ludiek bedoeld. Het succes van C'est l'amour kwam dan ook een beetje onverwacht. De broers hadden vooral succes in theater. In 1991 gingen de broers uiteen en had vooral Benoit Mansion nog succes met een eigen cd. Vanaf 1995 zorgt hij voor een stem bij reclamefilmpjes. Alec Mansion die het nummer schreef, was ook de componist van Amour Amour dat Plastic Bertrand zong voor Luxemburg op het Eurosongfestival van 1987.
Klik op deze link om te luisteren naar het liedje "C'est l'amour":
"Hallo! We waren in de buurt en dachten, kom eens even kijken hoe het met onze oude buren gaat. Mogen we naar binnen? We hebben Roodkapje en Doornroosje al zoooo lang niet gezien en we zijn eigenlijk wel benieuwd of de zeven dwergen inmiddels al groot zijn!" De kassajuffrouw van de Efteling weet zich geen raad met het vreemde echtpaar, dat maar vol blijft houden vroeger in het huisje van Vrouw Holle gewoond te hebben. Ten einde raad roept ze de manager van het park erbij. Die zegt tegen de bezoekers dat ze ofwel een kaartje moeten kopen ofwel moeten ophoepelen. Dan haalt de al wat oudere man een fotoalbum tevoorschijn en laat wat foto's zien. Duidelijk het huis van Vrouw Holle, met een man en een vrouw in tuinstoeltjes ervoor. Kinderen die in kleine bedjes liggen te slapen. Moeder die in een klein keukentje de vaat staat te doen. De manager begint te twijfelen, vooral als de man ook nog wat vergeelde correspondentie toont, geadresseerd aan de familie Klijn, Efteling, Kaatsheuvel. Als ze later in een van de restaurants een kop koffie zitten te drinken, vertelt de man het complete verhaal. Zijn huis is in de tweede wereldoorlog zwaar beschadigd geraakt en als tijdelijke oplossing mocht het echtpaar van de gemeente tussen 1945 en 1948 in het pretpark wonen. Eén van hun kinderen is zelfs in het huisje geboren.
Waar of niet waar? Zoals uit de toonzetting van het verhaal blijkt, is het helemaal waar. Het gezin Klijn heeft echt drie jaar in de Efteling gewoond. Het verhaal werd bekend nadat BNDestem een artikel plaatste over deze merkwaardige geschiedenis. De Efteling bevestigt de gang van zaken. Tussen 1945 en 1948 was de Efteling overigens nog geen pretpark, maar een speeltuin. Het huisje van Vrouw Holle is oorspronkelijk gebouwd als blokhut voor de verkenners.
Gérard Lenorman (echte naam Gérard Aumard, ° 9 februari 1945) is een Frans zanger en tekstschrijver. Lenorman werd in de Normandische plaats Bénouville geboren als zoon van een onbekende Duitse soldaat en Franse moeder. Als kind al wilde hij zanger worden. Op 12-jarige leeftijd schreef hij het nummer Le Vagabond. Zijn eerste album kwam uit in 1968. Gedurende de jaren 1970 en het begin van de jaren 1980 was hij erg succesvol in Frankrijk. Toen hij op 36-jarige leeftijd ontdekte dat zijn vader een onbekende Duitse soldaat was, schreef hij het nummer Warum mein Vater. Namens Frankrijk nam hij in 1988 deel aan het Eurovisiesongfestival met het nummer Charmeur de charme, waarmee hij op de tiende plaats eindigde.
Klik op onderstaande link om te luisteren naar zijn mooie liedje "Voici les clés" (uit 1977):
De geldautomaat van een bank in Vries (in de provincie Drenthe, Nederland) is maandagavond wel bijzonder gul geweest. Door een storing kregen klanten die geld afhaalden, het vijfvoudige van het bedrag waarom ze hadden gevraagd. Dat zei een woordvoerder van de bank afgelopen dinsdag. Aan het begin van de avond ging het mis. Het nieuws van de vrijgevige automaat ging als een lopend vuurtje door het dorp. "Omwonenden hebben ons een paar uur later gebeld. Zij vonden dat het wel erg druk werd bij de automaat," aldus de woordvoerder. De politie belette iedereen geld af te halen, tot bankmedewerkers de storing hadden verholpen. Hoeveel geld er weg is, is nog niet bekend. Een medewerker meldde in een regionale krant dat het om minstens driehonderd briefjes van vijftig euro ging. Een (eerlijke) enkeling bracht het te veel gekregen geld terug.
Nog een berichtje over een geldautomaat:
Flappentap, poen, rooie rug. Maar weinig geldautomaten gebruiken dat soort taal. Ze staan de klant te woord in algemeen beschaafd Nederlands, of desgewenst in een andere taal. In Londen is daaraan bij vijf automaten in de wijk East End het Londense dialect Cockney toegevoegd. Zo vraagt de geldautomaat naar je Huckleberry Finn (pincode) en hoeveel worst en puree (geld) je wil opnemen. Veel Londenaren zullen een kijkje willen nemen bij de Cockney-apparaten, vermoedt de eigenaar. Zij hebben daarvoor drie maanden de tijd.
Een Britse toeriste heeft op een originele manier kennisgemaakt met de gastvrijheid in de Franse Elzas. Ze bracht een eenzame nacht door in het stadhuis van het dorpje Dannemarie doordat ze dacht dat het een hotel was, zo berichtte de Franse krant Dernières Nouvelles D'Alsace afgelopen zondag. De dertiger reisde alleen. Vrijdagavond wandelde ze het gebouw binnen waarboven een bordje hing met 'Hotel de Ville', wat stadhuis betekent. Lokale functionarissen hielden die avond een bijeenkomst in het stadhuis van het 2.500 zielen tellende plaatsje. Na de vergadering deden ze de deur van het gebouw op slot. Toen de toeriste erachter kwam dat ze was ingesloten, deed ze alle lichten aan om de aandacht te trekken, maar zonder resultaat. Uiteindelijk hing ze een briefje aan het raam in eenvoudig Frans. "22-08-2009. Ik ben hier opgesloten. Is mogelijk deur open?" Daarna probeerde ze te slapen op een stoel in de hal. Zaterdagochtend zag de apotheker van Dannemarie de noodoproep hangen en bevrijdde de ongelukkig ogende toeriste. ... Eind goed, al goed!
Een vrouw uit het Engelse Brighton heeft 200.000 pond (omgerekend 230.000 euro) gespendeerd aan schoonheidsoperaties in een poging te lijken op Nefertiti, een koningin uit het oude Egypte. Nileen Namita besliste 20 jaar geleden dat ze met de transformatie wilde doorgaan. Ze denkt namelijk dat ze in een vorig leven niemand minder dan Nefertiti zelf was. "Gedurende mijn kindertijd had ik voortdurende dromen over de koningin. Deze visioenen waren zeer intens. Ik kon zien waar ze leefde, ik zag haar slaven, haar kamers, het voedsel dat ze at. Hoewel ik de dromen aanvankelijk angstaanjagend vond, begon ik op te zoeken wat ze betekenden," zegt de vrouw. "Langzaamaan begon ik te beseffen dat ik een reïncarnatie van Nefertiti ben." De vrouw heeft intussen 51 operaties ondergaan, waaronder acht neuscorrecties, drie facelifts, twee lipcorrecties, vijf oogoperaties en twintig kleine correcties. ... Al een geluk dat zot zijn geen zeer doet...!
Een man die geld stal uit de kassa van een platenzaak heeft een wel heel domme fout gemaakt: hij liet bij de diefstal zijn contactgegevens achter. De Nieuw-Zeelander stapte met een cd van Pink Floyd naar de kassa en vroeg de winkelbediende om het schijfje even voor hem bij te houden. Hij schreef daarbij zijn naam en adresgegevens op een sticker en kleefde die op de betreffende cd. Toen een ogenblik later de winkelbediende een andere klant hielp, sloeg hij toe en haalde het geld uit de kassa. Een vrouw deed nog haar best om hem tegen te houden maar hij kon toch ontsnappen. Waarschijnlijk zal de dief niet lang van het gestolen geld kunnen genieten, omdat alles is vastgelegd door een bewakingscamera. Ook beschikt de winkeleigenaar Garry Knight over zijn gegevens. Blijkbaar gaat het om een vaste klant van de zaak. Op het ogenblik van de diefstal waren er acht mensen in de platenzaak en ze omschreven de diefstal als "komisch". Volgens Knight zal het niet lang duren voor de politie hem kan oppakken.
