Ik ben Ines en 21 jaar jong. Mijn hobby's zijn lezen, koken en winkelen doe ik het allerliefst!
***Vava***
Mijn herinneringen aan jou, lieve Vava
Ik weet nog goed... - dat elke keer toen ik vertrok bij jouw thuis, ik een fruittella snoepje kreeg - hoe fier je wel was, wanneer je met mij in je Mercedes mocht rond- rijden - met hoeveel zorg dat je met mij omging: in bad stoppen, eten geven... - dat ik in je auto op het kussen vanachter mocht zitten en hoe fier je was, dat je dat kon doen voor mij, omdat ik het leuk vond! - toen we voor een nachtje bij jou bleven slapen - hoe leuk ik het vond om met jou in de auto rond te rijden - hoe we eens gingen winkelen in een speel- goedwinkel en ik een fiets met barbie van jou kreeg - hoe mooi je tuin met terras wel was - de rustgevende geur die in je living hing - hoe bang ik was van Jérommeke (hondje) - de manier waarop je je tanden poetste - wat voor een sterke man je was - welk beertje ik altijd mee- bracht naar je laatste da- gen in het ziekenhuis - dat ik aan moeke en vake vroeg of ik geen lege bakster van jouw mocht om thuis mee te spelen (ik zou hem dan op- nieuw vullen) - hoe... hoe... bijzonder ik voor jou was, en hoe bij- zonder jij voor mij was!!! - wanneer ik je voor de laatste keer zag... - de moment dat ik je een laatste kus gaf... - dat jij gewoon een meer- waarde bent aan mijn leventje!
Eender wie je bent... Een berichtje vind ik altijd leuk!
Ines' dagboek
Voor mijn peter Vava* Er is zeker één sterretje dat altijd waakt...
24-01-2009
Ons Pistache is niet meer...
Vava...
Wat een nacht! Ons mama stormde vannacht mijn kamer rond 3uur binnen. "Ines wilt gij onmiddelijk opstaan, ik ga met ons Daisy en Pistache naar de dierenkliniek want er is iets." Ik bleef dan ondertussen half wakker om op de jongens te passen.
Tegen half 5 waren ze terug... Pistache* wordt voortaan ook met een sterretje geschreven... Iedereen heeft hier heel veel verdriet, zelfs de jongens heel erg veel.
Van 5 oktober was ze bij ons...
Heel jong dus nog... Ze kreeg hierthuis medicatie tegen een bacterie op haar lichaam... Maar ze heeft er (onbewust) te veel van gekregen, wat haar zenuwstelsel blijkelijk aantaste... Bij de dokter kreeg ze dan een infuusje, maar door het schrikken van de prik in haar kleine pootje is haar hart in shock gegaan...
Het doet pijn de jongens te zien wenen en hen te horen zeggen dat ze ze missen... Vanmorgen dan al vlug een foto van haar voor hen afgedrukt. Die nemen ze maandag mee naar school.
Die regen hier... Zijn jullie de plantjes daarboven aan het water geven? Of misschien plezier aan het maken in een reuzegroot zwembad? Wie weet... Maar als jullie je maar amuseren. Dat is wat telt...
7 weken...
Lieve Lotte* Zwijgzaam, stil en zonder vragen Heb jij je ziekte gedragen Je vocht met al je levenskracht voor elke nieuwe dag en nacht Zo ben je langzaam moegestreden van mama en papa weggegleden En na een dappere maar ongelijke strijd uit je lijden bevrijd Rust zacht lieve Prinses!
Lieve Seppe* Zwijgzaam, stil en zonder vragen Hebben jij je ziekte gedragen Je vocht met al je levenskracht voor elke nieuwe dag en nacht Zo ben je langzaam moegestreden van mama, papa en je zusje weggegleden En na een dappere maar ongelijke strijd uit je lijden bevrijd Rust zacht lieve Piraat!
Ik denk elke dag, hele vele keren aan jullie tweetjes... Het is niet eerlijk!
Nu ga ik nog wat verder stressen (leren dus)... Straks examen om 14.00u. Dus heb ik niet zo veel tijd meer. Jij helpt me wel hé Vava?!
Vandaag hadden we de jongens beloofd dat ze een kaartje mochten gaan kopen voor hun papa. Ze mochten het zelf kiezen, zelf betalen, zelf beschrijven/betekenen en zelf posten. Direct na school gingen we eerst vlug overhuis om de boekentassen af te zetten. Onderweg was alles nog dik inorde, ze zagen het nog zitten. Maar éénmaal we thuis waren, had geen van beiden er nog zin in! ... Hun eigen keuze, dus aanvaard. Ik ging ze niet forceren.
Wat hebben we dan gedaan? Gewoon zelf een kaartje gemaakt natuurlijk!! Vele leuker, origineler én persoonlijker! Ze vonden het beide heel leuk. Ben ik blij om.
Gewoon even genieten van mijn twee kleine broertjes was de boodschap! En of ik dat deed!! Het was reuzeleuk!
Nog even de presentatie van morgen overzien, en dan op tijd gaan slapen! Hopelijk lukt het deze keer!!
Heel weinig kom ik je zo van dat leuke nieuws brengen... Het is precies of ik klaag altijd maar... Ik zou zo graag eens een berichtje beginnen met een lieve 'hoi' of gewoon een blij gezicht.
Maar nee, niet dat ze er altijd zijn, maar vandaag weer wel... Die tranen. Vava... Konden we de tijd maar héél ver terug draaien... Naar de tijd toen jij er nog was, moeke en vake nog samen waren, de man van ons mama haar nicht nog leefde, mijne 'schonenbroer' die toen nog geen kanker had, vele sterretjes die toen nog leefden! Een hele andere tijd dus als de deze!
Volgende week donderdag moet mijne schonenbroer (vriend van zus) terug naar de dokter... Vava, ik weet niet of je dat al weet, maar ook hij heeft 'het'. Op 5 december 2007 werd hij opgenomen na al een tijdje klachten te hebben. Er werd een hele hoop vocht onmiddellijk weggepompt (weet de juiste woorden allemaal niet). En daar was de diagnose dan... Een gezwel aan zijn hart van 8 op 10cm!! Lymfoon van Hodgkin. Hij vocht en met succes. Bij de laatste controle was er enkel nog maar littekenweefsel te zien... Maar nu... Vava, hopelijk niet... Maar hij heeft (sorry voor het directe woordgebruik) heel veel diaree, pijn en zijn darmen rommelen veel... Ons mama zei me daarstraks dat het bij de man van ons mama haar nicht ook zo begonnen was... Alsjeblief niet hé Vava!!??
En dan ons groot broertje (5jaar). Die heeft het ook lastig soms... Waarschijnlijk met de problemen tussen ons mama en zijn papa... Hij doet heel negatief dikwijls, pitst, nijpt, pakt dingen af, enz...
En dan ons vake die ook nog een serieuze ontsteking heeft in zijn darmen... Hij heeft vorige week een endoscopie van de darmen laten doen, en daar hebben ze een vernauwing gezien en vele blaasjes... Resultaten afwachten.
Vandaag hadden ons mama en zus het er dan over over dat onderzoek van volgende week donderdag.. En toen kwamen ze bij jou uit... (het onderwerp van gesprek veranderde dus). Ons mama vertelde dat het K-monster in je lichaam een kleincellige longkanker was...
Sinds dat ze nog eens over jou gepraat heeft, komen er allerlei nieuwe beelden van jou in mijn hoofd... Hoe je in het ziekenhuis lag, en dronk uit zo een speciaal bekertje.. Dat je mond dan droog gedept werd... Dat je graag iets wou tekenen op een papiertje, maar toen je het papiertje kreeg wist je plots niks meer!
Als ik ooit één wens zou mogen doen... dan zou ik alle sterretjes laten terugkomen, gezond en heel gelukkig...
****Slaapwel Vava, Frank (man van nicht van ons mama), Seppe, Lotte, Dorien, Emily-Grace, Rune, Soetkin, Lien, Stef, Paultje...****
Niet dus, 't is al kwart voor 12 en ik ben nog bezig... Ik wou graag nog iets afronden, en ik denk dat dat nog een klein uurtje zal duren . Anders lukt het me morgen niet zo goed denk ik...
Maar ja.. Het is dat het zo moet zijn zeker?!
Slaapwel Vava!! Liefs, Ines XXX
0u40... Nu ga ik slapen... Spijtig genoeg maar voor 7uurtjes...
Hij is op 55-jarige leeftijd naar de hemel gegaan. Hij leed aan kleincellige longkanker. Het was een hele zware tijd. Ik vergeet hem nooit. Hij blijft steeds aan mijn zijde én diep in mijn hartje. Deze blog heb ik voor hem gemaakt. Zo kan hij mijn verhalen mee lezen. Vava, Ik mis je!
... Hun eigen keuze, dus aanvaard. Ik ging ze niet forceren.
. Anders lukt het me morgen niet zo goed denk ik...
