Ziezo, bijna 4 weken in Kosovo. Time is
flying! Maar in deze korte tijdspanne is er toch al 't een en 't
ander gebeurd.
Zoals in mijn vorig logje vermeld,
hebben we ook een tweede training gekregen, 3 dagen ditmaal, wat ze
hier een induction-training noemen. Neen, weer niets nieuws, alleen
maar herhaling en herhaling nopens de toestand in dit Balkanland, en
wie er hier wat doet. Samengevat in één woord : saai!
Ik keek ondertussen reikhalzend uit
naar de vrijdag, want dit was de dag dat ik dan eindelijk mijn
functie kon waarmaken in het Nord Police Station van Pristina, alwaar
ik Chief Police Station Advisor zou gaan worden. Dit houdt in dat we
mentor, monitor en adviseur (MMA) moeten zijn voor de lokale politie,
zodat ze mettertijd een werkelijk Rule of Law principe kunnen
hanteren. Maar dit was zonder de waard
gerekend....
De dinsdag kreeg ik een telefoontje van
een zekere Ibrahim, met de leuke mededeling dat hij me op donderdag
zou komen ophalen in Pristina, omdat ik de komende vier maand in
Mitrovica mijn taak als MMA moest gaan uitvoeren. En wat nu? En
vooral, waarom? Daarom : de provincie Mitrovica
ligt in het Noorden van Kosovo, tegenaan de grens met Servië. Dit
gedeelte van Kosovo wordt doormidden gekliefd door de rivier Ibar.
Ten zuiden van de Ibar is het Albanees grondgebied, zoals het
grootste deel van Kosovo. Ten noorden van de Ibar is het een
Servische enclave, waar de Servische vlag de straten nog siert,
hoewel het officieel een deel van de 'republiek' (dit is een woord
wat wij, internationals eigenlijk niet mogen uitspreken...) Kosovo
is. En Albanese Kosovaren en Servische Kosovaren, dat komt eigenlijk
niet zo goed overeen, blijkt. Je komt van het ene (zuidelijke) deel
van Mitrovica (kortweg 'Mitro') in het andere (noordelijke) deel door
een brug over te steken. En het is net aan deze brug dat er de
afgelopen jaren de grootste strubbelingen zijn geweest. Bvb. de
rellen na de basketmatch Turkije Servië, gewonnen door de
Turken, en waarna de Albanese Kosovaren op hun deel van de brug, de
Serviërs aan de overkant wat gaan uitlachen zijn. Slecht idee was
dat! Na het geschreeuw kwam de intifada, gevolgd door het werpen van
Molotov's, om te besluiten met wat salvo's van Kalashnikovs. (het
betere loodjesgeweer, zeg maar) Daarbij zijn diverse gewonden
gevallen, waaronder een internationale politieman die in het been
werd geraakt.
--- de 'beruchte' brug (Main Bridge in Mitrovica) ---
Omdat er hier op zondag 12 december
verkiezingen zijn, vreest men dat de gespannen sfeer opnieuw zou
kunnen ontploffen, vooral dan in deze regio hier. Daarom stuurt men
van heinde en verre extra manschappen naar Mitro, om er de lokale
politie en de reeds talrijk aanwezige ordetroepen te versterken en te
coachen. Beter voorkomen dan genezen, zeg maar. Vandaar mijn plotse
mutatie!
--- Mitro, middenin de heuvels ---
Ondertussen ben ik hier dus aangekomen
en gesetteld, in een eigen appartement, met alle comfort. Alles is er
behoorlijk nieuw, er is internet, en digitale televisie via
satelliet, waarop ik zelfs alle Belgische kanalen kan ontvangen.De stad zelf is kleiner en rustiger dan
de hoofdstad Pristina. En me dunkt is het leven er nog goedkoper! Ik
heb ondertussen ook een eigen 'wagentje' gekregen, omdat ik mijn taak
als mentor dien uit te voeren in de verschillende commissariaten van
de regio Mitrovica. En deze districten liggen echt niet op
wandelafstand! Leposavic : 40 minuten rijden. Zubin Botok : 25
minuten kronkelen. Daarnaast is er nog Zvecan en Mitro Noord, dewelke
ik allemaal in shiften ga bezoeken. Ja, ook nachtdienst! (echter wel
maar tot 04u00)
Om een beeld te schetsen wat ze hier
met gespannen sfeer bedoelen : telkens ik van het centrum van Mitro,
waar ik woon, naar een commissariaat in het Noorden ga werken (over
de brug dus), dien ik vooraf radiofonisch mijn bestemming aan de
Security door te geven, alsook wanneer ik goed en wel ben
gearriveerd. Er zou onderweg maar eens een leukerd een handgranaatje
naar mijn dienstvoertuig moeten gooien....
Nu, voor diegenen die zich nu echt
zorgen beginnen te maken, wij, als Eulex personeel zijn nog nooit het
doelwit geweest van een gerichte aanval. De 3 à 4 internationals die
tijdens de missieperiode gekwetst werden, waren gewoon 'the wrong man
on the wrong place'. Maar of de Serviërs zich nadien zijn komen
excuseren, daar twijfel ik toch een beetje aan.
Volgende keer dan wat meer over mijn
samenwerking met de lokale collega's, en of er inderdaad wat kan
gesleuteld worden aan hun manier van werken. (mocht daar nog iemand
aan twijfelen)
En hopelijk blijft het toch wat rustig
tijdens en na de parlementsverkiezingen. (wedden dat ze hier sneller een regering hebben dan in België?)
Tot dan.
--- de vlag van Kosovo (R) onafscheidelijk naast die van Albanië (in het Zuiden van de brug toch..) ---
---- overal spreekt men wel een woordje Engels ---
