In deze categorie WesterseWandelWegen worden beloftvolle perspectieven verkend om humanisme en ecologie samen te denken. Deze bijdragen willen inspirerend en aspirerend werken om door te zetten met denken, om een moedig denken blijvend op de sporen te houden. Deze blog wil graag een kaleidoscoop van inzichten genereren. Al deze brokstukjes kunnen zich in het denken reflecteren tot een bijzondere kijk op het ecologische gebeuren.
Categorie:WWW- project
02-02-2012
een uitweg uit het WTK-bestel?
H. Dethier, grondslagen vrijzinnig humanimse, p. 111
De humanist zal zeggen dat niets menselijk hem vreemd is, en dat hij pas hierdoor mens wordt. De blik richt zich daardoor op het niet-menselijke, maar op al wat natuur genoemd wordt. De ondergang in de natuur is een opgang in de nieuwe mens. De mens moet zichzelf ontdekken als een natuurlijk wezen in tijd en ruimte. Een nieuw humanisme kan daarm niet langer esthetisch of literair zijn. Het heeft behoefte aan een natuurwetenschappelijek grondslag. De wetenschap leert de mens een zeer bepaalde bescheidendheid aan. Hij weet maar al te goed dat hij van eenvoudige stoffelijke factoren afhangt. Hij moet deze kennen, niet om zich erdoor te laten opslorpen, maar om tot een diepe en authentieke menselijkheid te komen. Materialisme is geen doel op zich, maar slechts een uitgangspunt voor een spiritueel atheïsme. Het spiritualisme kan niet gegrondvest zijn op een Onbekende of een God, maar op een realiteit die het "wij" is. Enkel een eerlijk realisme, dat de mens zo breed mogelijk inlicht over zijn reële Ik en zijn zelf, kan naar een dialoog met de anderen leiden, waardoor het ideale Ik opgebouwd wordt. Het ideale Ik eist de samenwerking van vele individuen door middel van een gesprek dat de mens uit zijn dierzijn doet oprijzen.
E. Vermeersch, de ogen van de panda, p. 84
Ons pleidooi komt er neer op het herformuleren van een ethische regel die Kant reeds naar voren bracht ; "handel steeds zo dat de regel avn uw handelen tot algemene gedragsregel kan verheven worden". Bij elk van mijn handelen moet ik kunnen zeggen: wanneer alle mensen zo handelen, dat ze telkens opnieuw blijven doen, eeuw na eeuw, dan kan onze aarde onverstoord blijven voortbestaan. Elke daad waarvan men kan aantonen dat die bij de veralgemening ervan over brede lagen van de mensenbevolking of gedurende verschilllende eeuwen tot een onomkeerbare limiet zou leiden, is een daad die ingaat tegen de moraal van een verantwoordelijk globaliserend denken.
Deze ethiek lijkt onomtkoombaar voor wie verlangt dat de mens en al wat hem omringt nog lange tijd verder kan leven. Maar kan dat verlangen een rationele fundering vinden?
Categorie:WWW- project
23-01-2012
een radicaal idee, ... de moeite waard om te denken
L. Abicht, De Verlichting Vandaag, p. 12
Radicale ideeën raken aan de wortels van ons wereldbeeld, en kunnen niet meer uitgewist worden, zolang de problemen die ze opnoemen niet op een bevredigende manier zijn opgelost.
Categorie:WWW- project
21-01-2012
J. Kruithof : de moed niet in sprookjes te geloven
J. Kruithof : de moed om niet te geloven in sprookjes (Mens aan de grens, p. 53)
Persoonlijk zijn we van oordeel dat zingeving een antropologische eigenheid is.[ ]. Biologisch en psychisch zijn mensen zover ontwikkeld dat zij hun existentie niet kunnen ontwikkelen zonder zelf een algemene, voor hen allesomvattende zin te formuleren. [ ]. Het centrale discussiepunt is of er een zin bestaatde buiten de mens, in de natuurlijke kosmos zelf of dank zij een of meer hogere wezens. [ ]. Neem ons zonnestelsel. Volgens wetenschappers staat het vast dat overongeveer één miljard jaar onze zon zal uitdoven waardoor ook de aarde en de andere planeten die er rondwentelen, zullen verdwijnen. Van de mensheid zal er niets overblijven. [ ]We kunnen waarschijnlijk weinig uitrichten tegen de kosmische processen, ze beetje bij beetje leren kennen en ons proberen aan te passen, maar ze niet volledig in ons voordeel besturen. Het bestemmingsoptimisme moet dus getemperd te worden.Hoewel profetiëeen gevaarlijk zijn, lijkt de mensheid uiteindelijk ten dode opgeschreven en ook dat inzicht behoort tot het religieuze beleven.
Is aanvaarden van een extra-humane zin bij nader inzien een menselijke projectie?Dat lijkt ons de meest houdbare hypothese. [ ] Als we, zoals uit alle beschikbare gegevens blijkt, in ons zonnestelsel als mensen alleen staan, moeten we de moed hebben niet in sprookje te geloven.
Categorie:WWW- project
26-12-2011
een pleisterplaats : mijn ligstoel, ....
Een ligstoel, .... bijdrage : E.M.
In "de wandelaar en zijn schaduw - onderweg van humanisme naar ecologie en terug" houdt H. Manschot [Cahier 2, pp. 86-94] een pleidooi om de Renaissance als voorbeeldperiode uit de humanistische geschiedenis te nemen, om zo de ecologische ongevoeligheid van het humanisme te overwinnen, en de kracht te vinden om in gesprek te gaan met de eigen "schaduw", - naar het voorbeeld van Nietzsches Wandelaar en Zijn schaduw - om in gesprek te gaan met de destructieve krachten die het humanisme al lang vergezellen zonder dat dit werd beseft. -
Zijn slotparagraaf nemen we als exemplarisch voorbeeld voor het www-project . citaat :
Pleisterplaatsen
Gelukkig leven er, naast denkers en doeners, ook nog dichters die mij telkens weer op weg helpen. Als ik moe ben van de wereld, dan lees ik een gedicht van Herman de Coninck bijvoorbeeld. Lekker languit liggend in zijn 'Lligstoel' laaf ik me aan zijn lichtvoetige mijmeringen en schier kinderlijke verbazing over 'bevlogene van zwaluwen', en voel ik hoe vitaliserend zulke bronnen kunnen zijn op de weg van ecologie naar humanisme.
LIGSTOEL, ....
VOOR JAN FABRE
Het is een soort niets dat ik zoek. Wat je overhoudt als je uit de kom van je beide handen hebt willen drinken: je beide handen. Geuren lanterfanten door de tuin. Ik heb een lange ligstoel onder me waarin ik zo laag maar
in mezelf kan liggen, op mijn rug, het onderste wat ik heb, lig. Hoe is dit liggen? Zoals je een cognac afmeet door het glas horizontaal te leggen, zo is dit liggen. Ik heb niet veel van mezelf nodig om vol te zijn, wat ik nodig heb is vooral: weinig.
Er is te weinig weinig. De vergevingsgezindheid van het niets waarin wij, als we eveneens niets zouden zijn, zouden passen.
De lucht is zo blauw als vergeetachtigheid.
De lucht is zo blauw als blauwsel waarmee destijds linnen werd gewassen om witter te zijn. Horizontaal te leggen, zo is dit liggen. Ik heb niet veel nodig van mezelf om vol te zijn, wat ik nodig heb is vooral: weinig.
Ik lig hier het bevlogene van zwaluwen te bestuderen. Soms wordt er een hele zwerm over gesmeten, ik probeer te begrijpen wie dit doet, de wind niet, maar ook zij niet, ze hebben geen wij, alleen gewirwar. Ze proberen uit hun staart te vliegen,
knip-knip door het heelal, hier waren we al, hier waren we al. Ik lig te snorkelen aan mijn luchtpijp. Ik zie dat het goed is. Ik wil er mijn handtekening wel onder zetten.
Hello, Humanisme in Leuven
