Misschien heb je ooit m’n persoonlijke weblog gelezen?
Misschien ook wel niet. Maakt niet echt uit.
De verhalen die er tot nu toe opstaan hebben niet echt veel te maken met m’n HIV status.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Van wie ik het gekregen heb?
Helemaal zeker kan ik er niet van zijn. Maar ik vermoed van m'n ex. Ik heb een kleine twee jaar samen geweest, waar we de laatste 6 maanden van hebben samen gewoond. We hadden reeds een tijd onveilige sex, aangezien we eerlijk waren met elkaar. Of dat dacht ik toch! Op een bepaalde dag kreeg ik te horen dat hij me liet zitten, en van de ene dag op de  andere was hij uit m'n leven verdwenen.
Nadien heb ik te horen gekregen dat hij me vaak had bedrogen, en kwammen de geruchten dat hij al een tijd geleden zou te horen gekregen hebben dat hij seropositief is.
Zou hij het al geweten hebben toen we nog samen waren?
heeft hij mij ook besmet?
Ik liet me meermaals testen, en de test waren keer op keer negatief.

Kort geleden kreeg ik van een bevriend koppel van me te horen dat ze beidde seropositief waren. Aangezien ik wel enkele keren met beidde betrekking had gehad, en er al eens een ongelukje was gebeurd in the heat of the moment. Bestond dus de kans dat ik ook seropositief was.

Ik ging me dus terug laten testen. Maar in tegenstelling tot eerdere testen had ik er geen goed gevoel bij. Het was de eerste keer dat m’n nieuwe huisdokter mijn bloed moest laten testen op HIV. Terwijl ze de naald stak vertelde ik haar al: ‘ik ga het zitten hebben’. Ik vertelde haar over het bevriend koppel en over m’n ex. Ze trachtte me goede moed in te spreken, maar het hielp niet echt. Deze keer zei m’n voorgevoel me dat ik positief zou testen. En m’n voorgevoel is zelden fout.
Maar nog nooit heb ik zo hard gehoopt dat m’n voorgevoel fout zou zijn.

De kans is groot dat ik het virus heb overgekregen van m’n ex. De laatste test zou het mogelijk geweest zijn dat het virus net niet in m’n bloed op te sporen was, en dat ik dus al die hele tijd al drager was.

M’n dokter denkt zelfs eerder aan die mogelijkheid aangezien het ongeluk met het bevriend koppel nog niet zo ver is.

In een dergelijk geval krijg ik het idee dat ik misschien twee vrienden van me zou besmet hebben.

Dat het door mijn toedoen is dat nu ook hun leven voorgoed anders zal zijn.

Toen ik het nieuws gisteren definitief vernomen had, heb ik eerst en vooral het bevriend koppel ingelicht. Daarna een van m’n beste vrienden, en dan ben ik m’n beste vriendin gaan halen op haar werk, we zouden samen eten en films kijken die avond. Ze wist dat ik een test had laten doen, maar wist niet dat ik toen om de uitslag moest.
Na tien jaar beste vrienden te zijn, merk je aan elkaar dat er iets scheelt.
Ik trachtte het haar nog niet te laten merken. Maar ze kent me te goed, en eens ze doorhad dat ik net van de dokter kwam had ze alles door. De schok kwam blijkbaar harder aan bij haar dan hij bij mij aan kwam.

Na een deftige babbel, en meermaals te besluiten dat we wel zullen zien wat de dokter zegt volgende week, vroeg ze me of m’n familie het al wist.

Mijn ouders zijn een groot aantal jaar ouder dan ik. Een zogenaamde generatiekloof is er dus wel degelijk te vinden. En zulks een schok zou m’n ouders een zware schok zijn. Voorlopig zullen zij er dus niks over te weten komen.

Mijn broers & zussen, moeten het weten. Ik stuurde hen een berichtje met de vraag of ze gisterenavond nog konden langskomen. Aangezien we zeer hecht zijn, desondanks we elkaar niet zo vaak zien, stonden ze hier vrij snel.

Het gesprek was snel gebeurd. Ze hadden reeds een voorgevoel.

Samen hebben we afgesproken dat er verder niemand op de hoogte moet zijn.
Behalve diegenen van wie ik wil dat ze het weten.
Bij onze familie is dat dus niemand.

Morgen ga ik uit eten met een van m’n beste vrienden, en ik hoop dan de moed te hebben om hem dit te kunnen zeggen.

M’n allerbeste vriend, hetero, die ik in feite al meer dan een jaar niet meer heb gehoord, heb ik daarnet opgebeld. Ook al wou hij er ‘cool’ over doen, ik merkte toch aan zijn toon dat hij ervan schrok.

Maar tot nu toe is er 1 constante, in alle gesprekken,

Ik ben wel seropositief, maar ik ben niet ziek!

Of toch nog niet.

Vandaag heb ik extra bloed laten afnemen om de bijkomende testen te nemen. En volgende vrijdag ga ik naar de specialist om verdere stappen te ondernemen.

20-11-2008 om 23:35 geschreven door A