zaterdag samen met mijn oudste dochter de 5 engelse mijl gelopen. ik was wel benieuwd of ze het zou halen want ze had door school en werk heel weinig trainingskilometers gemaakt. haar langst getrainde afstand was een kleine 5 km.We stonden in het startvak gelijk achter de wedstrijdlopers. we zijn als allerlaatse van start gegaan en we zouden op haar tempo gaan lopen. tot haar eigen verbazing liep ze wel lekker en na een goede km hadden we een zestal dames van Evean al bijgehaald. Al pratend probeerde ik deze groep bijelkaar te houden om zo gezamelijk in een rustig duurlooptempo de kilometers weg te lopen. dit ging prima en gaandeweg haalden we meerdere mensen in. Dit tot tevredenheid van mijn dochter die steeds meer zelfvertrouwen kreeg, en voor in het groepje ging lopen. bij km 4,5 km zou moeders staan om ons aan te moedigen en haar optevangen als ze zou uitstappen. Maar nee hoor met een grote glimlach loopt ze erlangs en zegt tegen mij " ik ik stop niet bij haar om te zeggen dat het goed gaat anders kom ik niet meer op gang" op naar de laatste kilometers. bij de 6km krijg ik van haar te horen " pap vind je het gek als ik zeg dat ik het ook nog leuk begin te vinden" ze kijkt op haar klokje en zegt als we wat versnellen kan ik zelfs onder het uur de eindstreep halen. als we dan de laatste kilometer door de stad door de rijen supporters heen lopen om de laatste kilometer te votooien perst ze er zelfs een lange eindsprint uit. we lopen hand in hand met een grote smile over de eindstreep ,Zei omdat ze het heeft gehaald en ik reuzetrots op haar prestatie. jammer genoeg haalde ze het net niet om onder het uur te eindigen.(eindtijd 01.00.50) en voor mij was het een leuke training om in een heel rustig duurlooptempo zonder liesproblemen mee te lopen)
