Nu is ons vertrek toch wel heel, heel dichtbij. Onze aftelklok verteld ons dat het nog 0 dagen en 7 uur is vooralleer we vertrekken. In werkelijkheid is het wel nog 14 uur ongeveer, want we vertrekken pas om 7 uur morgenvroeg. Mijn ouders, mijn kindjes en mijn zus met haar kersverse man voeren ons naar de luchthaven en gaan ons uitzwaaien. Daar mag ik niet te veel bij stil saan, want ik heb direct de krop in de keel. Ik heb donderdag reeds afscheid genomen van mijn collega's en dat was al heel moeilijk. Vandaag namen we afscheid op de voetbal en dat was ook al met trillingen in de stem. Toen Regina mij eens goed knuffelde werd het wel heel moeilijk. Zij gaat ook voor onze zoon zorgen in de weekends.Waarvoor onze oprechte dank. God wat ga ik jullie allemaal missen. Vanavond komt Linsey nog afscheid nemen, zal ook geen lachtertje zijn. Zij was een weekje voor mij in verlof gegaan en haar moest ik anders wel zes weken missen. Dat was wel een beetje te lang hoor. Dus nog even dag zeggen tot binnen 5 weken hé. We kregen ook een smsje van een collega van vroeger (Leen De Smul) om ons een fantastische vakantie te wensen. Als deze reacties doen ook wel deugd hoor. Morgen nemen we dan afscheid van onze kinderen en familie en dat zal zeker een emotionele bedoening zijn. Peter denkt dat ik zal 'bleiten' tot we in Londen zijn. Dat zou dan nog meevallen toch? Als je weet dat we in totaal bijna 30 uur onderweg zijn.
We gaan in ieder geval wel een heel mooi avontuur tegemoet en samen met ons tweetjes gaan we er eens echt van genieten. Zowel van mekaar als van de natuur enz. We zullen heel wat te vertellen hebben als we terug komen. We nodigen dan iedereen wel eens uit om onze foto's te komen bekijken.
Bedankt allemaal voor jullie steun. Tot binnenkort op de blog hé. X Hilde
