na een lange rit van ongeveer 7 uur onderweg te zijn geweest (zijn even gestopt in Mission Beach) zijn we aangekomen op onze allerlaatste bestemming : the Peppers Beach Club in Port Douglas. We waren er eerst voorbij gereden omdat we dachten dat dit hotel veel te chique was voor ons, maar neen hoor, dat witte super grote hotel, met waterval vooraan, was ONS hotel. Het is hier enorm mooi. Het is een hotel met een eigen wit zandstrand (niet aan zee he) en dit loopt tot in het zwembad. Je kan er vanop de ontbijttafel zo in het zwembad duiken. Onze kamer heeft een eigen jaccuzzi op ons eigen terras. Ale, wat moet een mens nog meer hebben. Deze laatste vier dagen zijn echte dagen om lekker niets te doen en te relaxen en dat is hier geen enkel probleem. Deze avond eens bij de Thai geweest en scampis gegeten.
Zo 04 november :
jongens, van een superdag gesproken. Hier hebben we geen woorden genoeg voor. Toch even proberen. Deze morgen even naar het plaatselijke marktje geweest en wat toffe souveniertjes gevonden. We konden echter niet te lang blijven want om 10.30h kwamen ze ons in het hotel ophalen voor onze uitstap naar het Great Barrier Reef. Een grote bus voor ons alleen kwam ons oppikken en bracht ons naar de helicopter. Na de veiligheidsinstructies te hebben gekregen konden we instappen. De piloot zag duidelijk dat we wat zenuwachtig waren. Hij heeft ons vrij vlug kunnen geruststellen en weg waren we. Eerst hebben we de kustlijn afgevlogen tot Cape Tribulation (regenwoud dat tot in de zee komt). Dan richting volle zee met al zijn wondermooie koralen. We werden afgezet op een ponton na 45 min en daar konden we naar hartelust snorkelen. Wat we toen hebben gezien is moeilijk in weinig woorden te beschrijven. Vissen met allerlei kleuren, van helblauw tot zwart met oranje, enz. De koralen hadden ook zoveel kleuren. Hoe kan dat toch allemaal? We zijn nog steeds verwonderd. We hebben daar ook een lunch gekregen en met een klein duikboortje met glazen bodem hebben we ook al dat mooie kunnen bewonderen. Jongens, daar gaan jullie verhalen over horen. Dat verzekeren we jullie. Niet te doen, ZO MOOI. Om 15h zijn we dan terug vertrokken met een luxe catamaran voor 1.5h richting de haven van Port Douglas. Door het warme weer hier is het niet evident om kippevel te krijgen, maar we verzekeren jullie dat dit vandaag geen probleem was.
Zo onze reis zit er bijna op. Nu kunnen we onze verhalen bijna in levende lijven komen vertellen Alvast bedankt allemaal voor het volgen van onze reis en voor de vele fijne reacties. Tot later x Hilde en Peter
deze middag aangekomen op onze bestemming in Townsville. Eerst een frisse duik genomen in het zwmbad, want het is hier heel warm. Daarna hebben we even de stad bezocht, maar daar was weinig te beleven aangezien er die avond een avondmarkt was op de esplanade. Dus iedereen was daarheen. Dan maar naar de Esplanade gaan kijken he. De markt was net begonnen en we hadden geluk met een parkeerplaatsje heel dichtbij. Het was super gezellig. Langsheen de zee waren er allelei kraampjes van allerlei aard. Van rommel, tot juwelen, tot echte kunstwerkjes. Je kon er ook de plaatselijke gerechtjes proeven en dat hebben we natuurlijk gedaan. We hebben er zelfs een soort oliebol gegeten, ale 6 eigenlijk. Het was al ruim donker als we terug gingen naar het hotel. S anderendaags vertrokken we naar onze laatste bestemming PORT DOUGLAS
deze morgen zijn we om 7.30h vertrokken voor een daguitstap naar de Whitsunday Islands. Van de in totaal 74 eilanden hebben we er 3 bezocht, waaronder Daydreamisland, Hamilton Island en last but not least, White Island Beach. Dit staat vooral bekend voor zijn sneeuwwitte strand en kristalhelder azuurblauwe water. Op weg naar dit laatste strand hebben we een lekkere bbq gekregen op de catamaran. De bemanning had dit voo r ons klaargemaakt. We hebben daar vooral op ons luie kont gelegen en een klein wandelingetje gemaakt. Resultaat : Peter heeft een mooi bruin kleurtje en ik heb een rode neus en mijn zonnebril staat in mijn gezicht gebrand. Mooi zicht moet ik zeggen. Maar, .... we hebben nog een paar dagen om het weg te werken en lekker bruin thuis te komen en jullie wat jaloers te maken. Hier is het steeds 30 graden en veel zon. Dus, we moeten jullie niet veel meer zeggen zeker. Nu komen er nog een paar relax dagen aan. Morgen vertrekken we naar Townsville.
na een dagje reizen via Rockhampton ging onze tocht naar Broken River Resort in Eungella. Dit is een regenwoud dat bovenop een heuvel ligt en moeilijk te bereiken. Op 1km van onze bestemming zagen we enorme rookpluimen uit het bos komen. Dat zag er niet goed uit vonden we. Bij aankomst hebben we daar dan ook maar direct gevraagd of dat wel normaal was en of we daar nu wel konden verblijven, want dat leek ons toch verdacht dichtbij. Het bleek een gecontroleerde en zelf aangestoken brand te zijn door de Rangers aldaar. Om het brandgevaar te verminderen en om de grond vruchtbaar te houden. We kregen daar ook te horen dat we daar de heel schuwe en zeldzame platypus konden zien. Dat is een vogelbekdier die je alleen daar kan terugvinden. En we hadden inderdaad geluk. Toen we bij de lookout kwamen van de rivier, waren de beestjes heel actief. Ze waren druk bezig met eten te zoeken voor hun kleintjes. Maar je moet weten dat deze beestjes heel schuw zijn en ook maar maximum 5 sec boven komen. Dus we moesten vlug zijn als we een foto wilden hebben. Maar het is mijne super peter toch maar eens weer gelukt he. Toen konden we lekker gaan eten en daarna hebben we nog een begeleide avondwandeling gemaakt om de dieren in het donkere regenwoud te spotten. Zo zagen we een possum (soort ratje), een paddy melon (kleine kangoeroe), een paar gekkos, een super grote spin, een soort leguaan, super grote mieren, enz. Toch maar goed gedouct en haar uitgewassen als we terug waren. Je kan nooit weten waar die beestjes allemaal kruipen he.
Woe 31/10 : deze morgen nog eens vlug gaan kijken of we de platypus nog konden zien, maar we hadden minder geluk deze keer. De schildpadden echter waren nu wel talrijk aanwezig. Er kwam zelfs een waterslang goededag zeggen. Nadien ging het richting Airlie Beach om lekker te ontspannen en eens veel te zonnen en winkelen.
deze morgen wat rondgekuiierd in Mooloolaba en s middags iets te laat vertrokken na de lunch, zodat we ons heel erg hebben moeten haasten om onze ferry van 16h te halen richting Frasier Island. Maar eind goed al goed, we hadden het net gehaald en eens daar aangekomen kunnen we eerst eens relaxen. Na een frisse duik in het zwembad zijn we gaan eten in het restaurant daar. Er was een seafood buffet voorzien a volonte met kreeft, krab, langoustines, enz. Super dooper lekker.
Zo 28/10 :
om 8 am werden we opgehaald door een 4x4 beauty spot tour bus doorheen het eiland. Onze eerste halte was op het wondermooie Lake Mc Kenzie. Witte stranden, glashelder blauw water en schitterend weer. Peter moest wel even bekomen van de bumpy road die we achter de rug hadden vanwege het stevig engelse ontbijt die hij deze morgen had gehad. Ik denk dat zijn eitjes hem wat zwaar gevallen waren. Hij zag in het begin zo wit als het strand daar, maar na een frisse duik in het meer ging het al veel beter. Gelukkig maar, want de tocht ging verder naar het regenwoud waar we een 2 km lange wandeking hebben gedaan. Resultaat hiervan is : opnieuw veel verse muggebeten. Maar toch de moeite waard hoor. Na de lunch hebben we een busrit gemaakt op het strand daar (75 mile Beach). Dat kan je je bij ons niet voorstellen. Daar landen en stijgen sportvliegtuigjes op, daar rijden bussen en auto's, daar staan mensen te vissen, kortom, daar kan alles. Op het strand zijn we de in 1935 gezonken boot de "Maheno" gaan bezichtigen. Onze daguitstap zat er nu bijna op. Nog even stoppen bij een creek, en de mensen ophalen die een vliegtochtje deden en we konden vertrekken. Dat was echter buiten onze chauffeur gerekend die zicht in het mulle en natte zand vastreed. Zijn achterwiel zat volledig onder. Na wat graafwerk kwam er gelukkig nog een andere bus voorbij die er ons op 1,2,3, heeft uitgetrokken. Even wat ambiance extra. Dit zat er dan ook weer op voor vandaag. Na een pizza konden we gaan slapen, want s anderendaags stond er alweer een lange autorit op het programma richting Rockhampton.
Op weg naar onze volgende bestemming ligt het idyliische plaatsje Surfers Paradise. Dit mocht zeker niet op onze agenda ontbreken. Eens daar aangekomen scheen de zon volop en na wat souveniertjes te hebben gekocht en lekker MC Donalds te hebben gegeten hebben we ons neegeploft op het strand daar. Zalig was het. Veel zon , mooie zee en heel aangenaam. Toen Peter echter eens de golven wou trotseren kwam hij al vlug tot de vaststelling dat het niet zo evident is om tegen die 2 meter hoge golven op te boksen. Hij vond het zelfs gevaarlijk. Eens je naar beneden werd gesleurd door een golf moest je deze eerst laten passeren vooralleer je terug boven kwam. Dus ik heb mij er maar niet aang gewaagd en ben tot boven de knie gaan pootje baden. Toch ook tof hoor. Om 15h begon het erchter te regenen en onweren, maar dat was net op tijd voor ons, want we hadden rendez-vous bij Diane en John. Zij komt oorspronkelijk uit Belgie en bij onze laatste ontmoeting hier hadden we haar beloofd eens langs te gaan. Om 16h waren we aangekomen in Ashmore. Ze stond ons al op te wachten. We werden dan ook heel hartelijk onthaald door haar zoontje John-Sebastian. Wat later kwam ook haar man thuis, en alhoewel we van plan waren om er max een uurtje te blijven had Diane eten voorzien voor ons. Super sympathiek en super gezellig was het daar op het terras met een lekkere bbq. We willen haar en haar familie dan ook nog eens via deze weg van harte bedanken voor hun gastvrijheid. Om 20.30h vertrokken we daar dan richting Noosa, waar ons hotel was voorzien. Rond 23h kwamen we daar uiteindelijk aan en wat bleek : er was geen kamer voorzien voor ons. En er was ook geen plaats meer in dat hotel en in de naburige hotels. Dus moesten we 45 min terugkeren naar Mooloolaba. We kregen daar een studio aangeboden met jaccuzzi, keuken, laundryfaciliteiten, terras met zeezicht, enz. Jammer dat we er niet lang hebben kunnen van genieten, want het was dan al rond middernacht en we waren doodmoe van het verre rijden.
na een heel moeilijke (met enorm veel haarspeldbochten) maar toch leuke beklimming kwamen we na 3 a 4h aan op onze nieuwe bestemminh in het koelere regenwoud.. Het is hier als een soort retraite oord. Een plaats om volledig tot rust te komen, dwz, geen tv, geen telefoon en iedereen moet gaan slapen om 10h, want dan sluit alles af. Niet slecht eigenlijk. Deze morgen hebben we een korte wandeling gemaakt in het regenwoud. Na een deugddoende verfrissing in het zwembad en een openlucht jaccuzzi vertrokken we voor onze tweede wandeling. We zagen hier bomen die heel rare vormen aannamen, maar dat zien jullie wel op de fotos. Eens terug op onze kamer wilden we samen eens rustig genieten op ons terras, maar dat was buiten de papegaaien gerekend. Al vlug kwamen ze de koekjes uit onze handen halen.Op een bepaald moment werden we zelfs bestormd door 20 van die beestjes. Vanavond gaan we onze laatste avond hier eens lekker een 3 ganger diner eten in het restaurant. We weten niet wat er op het menu staat, maar soit, we zullen het ons toch laten smaken hoor. Morgen gaat het richting Gold Cost (Surfers Paradise) en Ashmore om Diane even te bezoeken. Daarna gaart het richting Noosa om te overnachten.
Na een dagje reizen van darwin naar Brisbane kwamen we rond 19h aan in ons hotel in Brisbane. Dinsdagavond 23/10 : het was al donker toen we in ons hotel aankwamen en we zijn meteen vertrokken om de stad te verkennen en iets te eten. Het was in de grote winkelstraat nog volop bedrijvigheid. In de Queen Mall Street hebben we lekker gegeten, het was heel gezellig. S morgens hebben we dan langsover de brisbane River de South Banks bezocht. Het was er heel aangenaam en romantisch om in rond te lopen. Eigenlijk is dit een super groot park met alles erop en eraan. Zo heb je er een mini zwembadje waar de mamas met hun babys naartoe komen om te verfrissen,. Je hebt er ook een school en een openluchtconservatorium, gezellige cafeetjes en bistros, enz. Via de botanische tuinen ging het terug richting Queen Mall Street om eindelijk eens wat te winkelen. En natuurlijkk heb ik daar wat gerief gevonden. Na een lekker biefstuk - friet, zijn we onze auto gaan ophalen om naar Lamington National Park te rijden via de Gold Cost bij de O'Reilly's.
voor ons is er weer bijna een dag voorbij. Nog 1 keer slapen in het super kleine en super hete campertje en dan kunnen we eindelijk naar een koele hotelkamer. Jullie moeten weten dat het hier 37 graden is en dat het s nachts bijna niet afkoelt. Bovendien liggen we nog eens boven in de camper, dus, ik moet het jullie niet vertellen zeker. Maar al bij al is het toch een leuke ervaring geweest en hebben we er nog kunnen mee lachen. Het is hier al om 7 uur donker en dan konden we ook vroeg gaan slapen :):):). S morgens zijn we al om 6 uur wakker. De kaketoes zorgen hier wel voor dat je je niet overslaapt. Tof allemaal. Vandaag stonden de Florence Falls em de Wangi Falls op het programma. Het was er prachtig en Peter heeft in alle falls gezwommem. En helder dat het water is, je kon de vissen aan je tenen zien zwemmen (aldus Peter), want ik spring al uit het water zodra ik iets voel bewegen onder water. Heerlijk wel hoor. Nadien zijn we terug afgezakt naar Darwin City want morgen nemen we het vliegtuig richtimg Brisbane.Hier is het al iets mooi bewoonbare wereld, je ziet terug mensen die gaan werken en er zijn terug winkels. Ook eens leuk.
zaterdag 20/10 : derde en laatste dag in Kakadu NP en deze morgen werden we om 6.25h opgehaald door een shuttlebusje naar Yellow River. Daar stond ons een wondermooie boottocht te wachten. De natuur werd pas wakker en alles was schitterend. We zagen op onze 2h durende tocht allerlei prachtige vogels, de een was aan het zonnen, de ander aan het jagen, nog anderen waren aan het bekvechten, enz. We zagen ook wel meer dan 10 krokodillen in de billabong. En ik kan je verzekeren dat ze er hongerig uitzagen. Eentje kwam zelfs recht naar Peter gezwommen en hij maar rustig verder fotos nemen. Ah ja, hij moest de dieren toch van dichtbij vastleggen. Was er niet altijd gerust in hoor. Maar het was echt zalig allemaal. We zaten net in een documentaire. Verder zagen we nog een zeearend op jacht, wilde paarden en zwijnen en enorm veel natuurpracht. Dit hadden we zeker niet willen missen. Super tevreden van onze uitstap ging het terug richting camping waar we na een frisse duik in het zwembad en een deugddoende douche doorreden richting Katherine Gorge.
zondag 21/10 : we zitten nu al in Nitmiluk National Park. Deze morgen hebben we Katherine Gorge bezocht en we zagen ook wel 20 kangoeroes die rustig aan het eten waren. Voor we gingen slapen gisteren hebben we zelfs een kangoeroe aan onze camper gehad. We konden hem elk een sneetje brood in zijn pootjes steken en hij bleef rustig bij ons zijn boterhammetje opeten. Kindjes, dat zouden jullie heel tof gevonden hebben. Hadden we gewild, we hadden hem maar gewoon in de camper te zetten en jullie hadden er een huisdier bij (grapje). Daarna reden we door naar the Edith Falls. Eens aangekomen aan de Gorge konden we naar hartelust zwemmen tussen de vissen en een frisse duik nemen onder de waterval. Door al dat zwemmem en genieten kregen we honger en deden we een bbq in het park daar. De bbq staan daar gewoon te gebruiken door iedereen. Het was heerlijk, alleen jammer van de vele, vele vliegen. En muggen zijn er hier ook veel, ik heb wel 30 muggebeten en Peter heeft er ook zeker 20. Het is hier dus krabben geblazen.
Momenteel zitten we in de plaatselijk pub "Butterfly Farm" in Batchelor (dichtbij Litchfield National Park dat we morgen gaan bezoeken)
Eens aangekomen in ons hotel in Alice Springs was het net een andere wereld. We sprongen maar direct in het zwembad en jaccuzzi en na een lekkere douche en wat inkopen te hebben gedaan hebben we onze dag afgesloten op het terras van het hotel met 2 duitse koppels. Dan maar in ons zalige, super dooper bed. Een super gevoel. Vandaag (woensdag 17/10) gaan we eens lekker relaxen, wat winkelen en wat dingen bezoeken. Jullie horen er nog van.
Tot later.
Nu hebben jullie toch lectuur genoeg he. Groetjes Hilde en Peter
Hey , hier zijn we terug in de `beschaafde` wereld dit is Alice Springs. Dag 1, vrijdag 12/10 : aankomst Ayers Rock om 13h. Onze gids stond ons al op te wachten om ons naar ons tentenkamp te brengen. Met z`n 24 waren we. Wel heel internationaal hoor, zo waren er Nederlanders (supertoffe mates),Amerikanen, Duitsers, Zwitsers, Fransen, Zuid Koreanen en natuurlijk wij, Belgen. Al gauw bleken we super dooper overeen te komen met Colette, Twanette, Marloes en Martijn. Super gasten waren dat. Hebben enorm veel gelachen samen. We gaan zeker eens afspreken he mates. De eerste dag begon met een 3 uur durende wandeling naar de Olga`s (Kata Tjuta=meer hoofden), gevolgd door een look out naar de zonsondergang op Uluru. We kregen Champagne om te genieten met z`n allen van dit romantische moment. Daarna ging het richting tentenkamp. Mijn god, ik kreeg het al benauwd. Luxe tenten noemen ze dat daar. Het was een echte legertent met enkel 2 bedden en 2 slaapzakken. Verder NIETS. Zelfs geen verlichting, alles moets daar gebeuren met de zaklamp, en al jullie weten dat het daar al om 19h donker is moet ik jullie niet veel meer vertellen zeker. Ben vlug onder de douche gegaan voor het avondeten, want we zagen rood van het stof. Na een lekkere bbq hebben we genoten van een schitterende sterrenhemel. Jongens, dat hebben we in Belgie nog nooit gezien. Dan maar vroeg in bed want we moesten uit onze slaapzak om 4.15h am. Pikkedonker, en alles opruimen en klaarmaken met het gehuil van Dingo`s op de achtergrond.
Dag 2 , zaterdag 13/10 : Op naar de prachtige zonsopgang op Uluru. Om 6 h begon het schouwspel en om 6.19h was ze daar, de zon in alle glorie. Schitterend hoe Uluru zo van kleur veranderde. Daarna een wandeling gemaakt rond Uluru en een paar mooie Aboriginal rotstekeningen gezien. Dit was de eerste wandeling van de dag (Mala walk). Verder doorgereden naar King`s Creek Station, ons tentenkamp. Onderweg hebben we even gestopt om hout te sprokkelen voor het kampvuur `s avonds en ook een plaspauze gehouden waar we met onze Nederlandse vrienden een partijtje baseball hebben gespeeld. Heel tof, maar ik had natuurlijk weer als enige splinters in mijn handen. Peter heeft dan maar een kleine operatie gedaan en mij heel goed verzorgd. Eens in het kamp kregen we wat vrijaf. We konden kameelrijden, quad rijden, of een helicoptervlucht maken. Wij hebben het echter heel rustig gehouden en lekker iets gaan drinken op een terras en zalig gedoucht. `s avonds hebben we dan rond het kampvuur heel veel plezier gehad, want ons Colette had een biertje gedronken.
Dag 3 zondag 14/10 : Terug uit de veren om 4.30h en vertrek naar Kings Canyon voor een 4h durende wandeling. Mijn Peter heeft die wandeling zonder mij moeten doen. Ik zag zo een zware klim niet zitten. Ben dan met een paar anderen beneden gebleven om een kortere wandeling te maken. Weeral super dooper. Toen ze terug waren onze avonturiers vertrokken we naar Glenn Helen waar we afscheid moesten nemen van de helft van de groep, waaronder ook Colette, Twanette, Marloes, Martijn en het oudere maar heel sympatieke Amerikaanse koppel (we mogen zelfs bij hen op bezoek gaan in de States). Dat was wel wat jammer, het klikte nu zo goed :(. Na een verfrissende duik in de plaatselijke waterhole en de lekkere spaghetti van Neg (onze gids) gingen we met z`n allen naar het happy hour in de plaatselijke pub waar we hebben gedanst op de live music. Na een telefoontje met onze kinderen gingen we terug slapen. En raad eens : een domme muis heeft ons wakker gehouden tot 3 uur `s nachts. Toen we het licht (zaklamp) aan lieten bleef ze gelukkig weg, maar dan ging ze bij onze buren en die bleven maar babbelen en roepen tegen mekaar zodat we geen oog hebben dicht gedaan dankzij de Zuid Koreanen. De enige echt onsympathieke mensen trouwens.
Dag 4 maandag 15/10 : Opstaan om 6.30 en op richting Stanley Chasm waar mijn Peter prachtige fotos heeft gemaakt van een black footed rock wallaby en een long nose water dragon. Fier dat hij was om zo dichtbij die dieren te kunnen in hun natuurlijke omgeving. Na deze prachtige wandeling ging het richting Orcher Pits waar de kleirotsen hun vele verschillende kleuren prijs gaven. Dan ging het naar Ellery Creek Big waterhole waar we even konden zwemmen en verfrissen. In Ormiston, gespleten rots heeft Peter een echte gevaarlijke rotsklim gedaan. Ik heb eens van beneden gezwaaid hoor. Niets voor mij. Toen gingen we naar ons kamp in Wallace Rock Hole waar we eerst een rondleiding kregen van een echte aboriginal women (Coleen). Dit alles was in een echte Aboriginal Community. Super. Na ons diner bij candle light, voor de laatste keer in de slaapzak gedoken.
Dag 5 dinsdag 16/10 : Uit ons bed om 6h en op naar een 2 h durende wandeling in Palm Valley. Dit was langsheen een echte 4x4 route. Onze maag was er helemaal onderste boven van. Na de lunch nog even gestopt in Hermansburg (eveneens een Aboriginal Community) om frisse cola en lekker ijsje te halen. Dan was ons avontuur afgelopen en reden we richting Alice Springs en namen we afscheid van de rest van de groep.
We zijn nu donderdag 11 oktober en vandaag stonden de Blue Mountains op het programma. Om 7.15h werden we opgehaald door een echte Aussie met hoed en alles erop en eraan. We reden met een 4x4 busje naar onze eerste stop in een dierenpark. We kregen daar een ontbijt en werden vergezeld door een echte baby koala. we konden hem aaien en fotos nemen, echter zonder flits want dat beestje was dat allemaal niet gewoon. In het park zelf konden we tussen de kangoeroes lopen en ze voederen. Wacht tot jullie die fotos zullen zien. Super gewoon. Daar waren ook nog vele andere dieren waaronder een dingo, deze was echter niet om te aaien verzeker ik u. Onze tocht ging verder door een heel smal en super hobbelig terrein in de Blue M. We zagen daar nog de resten van een grote brand van 5 jaar terug. Na de lunch ging het richting The Three Sisters. We werden met een kabellift naar beneden gelaten en na een korte wandeling terug naar boven gehesen met vroegere mijnwerkerskar (steil 52%). Toch griezelig. Onze tocht ging verder naar een plaats waar we de kangoeroes konden spotten in hun natuurlijke omgeving (van heel heel dichtbij). Na een glaasje champagne werden we naar een kaai gebracht waar een katamaran ons terugbracht naar de haven van Sydney met prachtig zicht op de skyline van Sydney.
Morgen vertrekken we voor een vijfdaagse kampeersafari naar de Outback.
bedankt voor jullie vele reacties. Het doet ons plezier dat jullie zoveel reacties sturen en we doen dan ook ons uiterste best zoveel mogelijk van onze avonturen neer te schrijven
Vandaag Sydney in sneltempo en volledig te voet verkend. Amaai onze voeten. Toch wel indrukwekkend allemaal. Mooie gebouwen zoals Opera House, Harbour Bridge, Darling Harbour, Sydney Tower, ... s avonds hebben we op Cirqular Quai met zicht op de verlichte Harbour Bridge lekker bij de Italiaan gaan eten. Super romantisch.
vorige keer schreven we dat we panne hadden aan de motor van ons vliegtuig en dat we hoopten vlug weer verder te kunne vliegen. Niets was minder waar, want we schrijven dit bericht nog altijd vanuit Singapore.
We hebben hier een dag en nacht mogen verblijven in het Sheraton hotel van Singapore volledig op kosten van Quantas. Dat verzachtte de pijn een beetje, maar nu zijn we toch heel blij dat we eindelijk om 20.45h (plaatselijke tijd = 14.45h belgische tijd) kunnen verderreizen naar onze eindbestemming : SIDNEY.
In Singapore hebben we een citytrip gedaan en een boottochtje en vooral veel gegeten. Ik denk dat ze hier niets anders kennen dan eten en eten en nog eens eten. Je moet weten dat we gisteren wel 3 ontbijten hebben gehad. Als we nu niet gaan verdikken! Nu ja, we kunnen er maar van genieten he, want wie weet wat krijgen we maar ginder in het verre Australie.
Zo, jullie hoeven jullie dus helemaal geen zorgen te maken, het weer is hier goed, we hebben al goed gegeten en hebben ook al wat kunnen uitrusten. Op naar ons volgend avontuur.
het is nu half negen in de morgen in Singapore. In Belgie is het half drie s nachts. Alles is vlot verlopen wat de overstappen betreft. Net voor het landen echter kregen we te horen dat we het laatste anderhalf uur maar op 3 motoren hebben gevlogen. Peter had tijdens de nacht ook vonken zien komen uit 1 van de motoren. Ik zei hem dat dit normaal was. Blijkt nu dat er effectief een probleem was met de motor en ze hebben hem moeten afzetten tijdens de vlucht. Wij wisten van niets tot de landing. De brandweer op de luchthaven stond en klaar voor het geval er iets zou misgaan. Alles is nu terug in orde, want we worden nu opgeroepen om naar onze gate te gaan.
Hebben zonet ter compensatie een gratis ontbijt gekregen (super pikante noedels)
Nu is ons vertrek toch wel heel, heel dichtbij. Onze aftelklok verteld ons dat het nog 0 dagen en 7 uur is vooralleer we vertrekken. In werkelijkheid is het wel nog 14 uur ongeveer, want we vertrekken pas om 7 uur morgenvroeg. Mijn ouders, mijn kindjes en mijn zus met haar kersverse man voeren ons naar de luchthaven en gaan ons uitzwaaien. Daar mag ik niet te veel bij stil saan, want ik heb direct de krop in de keel. Ik heb donderdag reeds afscheid genomen van mijn collega's en dat was al heel moeilijk. Vandaag namen we afscheid op de voetbal en dat was ook al met trillingen in de stem. Toen Regina mij eens goed knuffelde werd het wel heel moeilijk. Zij gaat ook voor onze zoon zorgen in de weekends.Waarvoor onze oprechte dank. God wat ga ik jullie allemaal missen. Vanavond komt Linsey nog afscheid nemen, zal ook geen lachtertje zijn. Zij was een weekje voor mij in verlof gegaan en haar moest ik anders wel zes weken missen. Dat was wel een beetje te lang hoor. Dus nog even dag zeggen tot binnen 5 weken hé. We kregen ook een smsje van een collega van vroeger (Leen De Smul) om ons een fantastische vakantie te wensen. Als deze reacties doen ook wel deugd hoor. Morgen nemen we dan afscheid van onze kinderen en familie en dat zal zeker een emotionele bedoening zijn. Peter denkt dat ik zal 'bleiten' tot we in Londen zijn. Dat zou dan nog meevallen toch? Als je weet dat we in totaal bijna 30 uur onderweg zijn.
We gaan in ieder geval wel een heel mooi avontuur tegemoet en samen met ons tweetjes gaan we er eens echt van genieten. Zowel van mekaar als van de natuur enz. We zullen heel wat te vertellen hebben als we terug komen. We nodigen dan iedereen wel eens uit om onze foto's te komen bekijken.
Bedankt allemaal voor jullie steun. Tot binnenkort op de blog hé. X Hilde
Hilde: Het aftellen is nu echt begonnen. Gisteren (20 september 2007) kregen we onze papieren van het reisbureau. Indrukwekkend toch hoor. Onze reisbeschrijving omvat 10 pagina's met vermelding van alle details. Voor het eerst heb ik alles eens goed doorgenomen. Toch spannend allemaal vind ik. Peter wist dit eigenlijk al allemaal, want hij had onze reis reeds van in het aller prille begin volledig uitgestippeld. Zijn droom komt nu wel heel dichtbij.
Peter: Eigenlijk begon dit verhaal meer dan 2 jaar geleden toen ik het idee kreeg om voor mijn 40e verjaardag een reis te plannen naar Australië. Een soort van midlife-gedachte kwam in me op. Iets echt speciaals, wat niet iedereen in gedachten heeft en zeker niet alledaags is. Een verre, onbereikbare droom. Wel die droom is nu wel echt heel dichtbij. Slechts 2 weken scheiden ons van vertrek. Onze reis is in samenwerking met Aussi Tours uitgewerkt. Hier volgt een zeer korte beschrjving van onze route down under. Vertrek op 7/11 om 10u en aankomst te Sydney op 8/11 rond 19u. Aldaar verblijven we 4 dagen met bezoek aan de Blue Mountains. Vervolgens vertrek naar Ayer Rock voor 5-daagse tocht tot in Alice Springs. Vandaar gaat het richting Darwin om 6 dagen rond te trekken in een kampeerwagen. De vlucht naar Brisbane is het volgende traject van waaruit we met de wagen langsheen de kust noordwaarts trekken richting Cairns, met oa. bezoek aan Fraser Island, Whitesunday, Great Barrierreef, enz... tot in Port Douglas waar de reis afgesloten wordt.
Deze blog hebben we speciaal aangemaakt voor onze kinderen die even niet meekunnen met ons op reis naar Australië. We vertrekken op zondag 7 oktober 2007 en komen terug op donderdag 8 november 2007. Wij bedanken dan ook onze familie (ouders, zussen) en vrienden (Regina, Linsey, collega's Lochristi, buren,enz) die deze reis ook helpen realiseren door onze kinderen op te vangen en ons te steunen en aan te moedigen dit avontuur aan te gaan. Kortom om er voor ons te zijn. Onze bedoeling is in de eerste plaats om onze avonturen zoveel mogelijk neer te schrijven zodat iedereen hier onze belevenissen kan volgen. Wie wil kan ook naar ons een berichtje doen, en zo blijven we ginder in het verre Australië toch wat dichter bij jullie. Alvast veel leesplezier en hopelijk horen we jullie ook eens. Groeten Hilde en Peter
Vrij 02 november :
Dag iedereen daar op het thuisfront,
di 30/10 :
Do 25/10 :
Na een dagje reizen van darwin naar Brisbane kwamen we rond 19h aan in ons hotel in Brisbane.
Maandag 22/10 :
zaterdag 20/10 :
Hey , hier zijn we terug in de `beschaafde` wereld dit is Alice Springs.
We zijn nu donderdag 11 oktober en vandaag stonden de Blue Mountains op het programma. Om 7.15h werden we opgehaald door een echte Aussie met hoed en alles erop en eraan. We reden met een 4x4 busje naar onze eerste stop in een dierenpark. We kregen daar een ontbijt en werden vergezeld door een echte baby koala. we konden hem aaien en fotos nemen, echter zonder flits want dat beestje was dat allemaal niet gewoon. In het park zelf konden we tussen de kangoeroes lopen en ze voederen. Wacht tot jullie die fotos zullen zien. Super gewoon. Daar waren ook nog vele andere dieren waaronder een dingo, deze was echter niet om te aaien verzeker ik u.
