vorige keer schreven we dat we panne hadden aan de motor van ons vliegtuig en dat we hoopten vlug weer verder te kunne vliegen. Niets was minder waar, want we schrijven dit bericht nog altijd vanuit Singapore.
We hebben hier een dag en nacht mogen verblijven in het Sheraton hotel van Singapore volledig op kosten van Quantas. Dat verzachtte de pijn een beetje, maar nu zijn we toch heel blij dat we eindelijk om 20.45h (plaatselijke tijd = 14.45h belgische tijd) kunnen verderreizen naar onze eindbestemming : SIDNEY.
In Singapore hebben we een citytrip gedaan en een boottochtje en vooral veel gegeten. Ik denk dat ze hier niets anders kennen dan eten en eten en nog eens eten. Je moet weten dat we gisteren wel 3 ontbijten hebben gehad. Als we nu niet gaan verdikken! Nu ja, we kunnen er maar van genieten he, want wie weet wat krijgen we maar ginder in het verre Australie.
Zo, jullie hoeven jullie dus helemaal geen zorgen te maken, het weer is hier goed, we hebben al goed gegeten en hebben ook al wat kunnen uitrusten. Op naar ons volgend avontuur.
het is nu half negen in de morgen in Singapore. In Belgie is het half drie s nachts. Alles is vlot verlopen wat de overstappen betreft. Net voor het landen echter kregen we te horen dat we het laatste anderhalf uur maar op 3 motoren hebben gevlogen. Peter had tijdens de nacht ook vonken zien komen uit 1 van de motoren. Ik zei hem dat dit normaal was. Blijkt nu dat er effectief een probleem was met de motor en ze hebben hem moeten afzetten tijdens de vlucht. Wij wisten van niets tot de landing. De brandweer op de luchthaven stond en klaar voor het geval er iets zou misgaan. Alles is nu terug in orde, want we worden nu opgeroepen om naar onze gate te gaan.
Hebben zonet ter compensatie een gratis ontbijt gekregen (super pikante noedels)
Nu is ons vertrek toch wel heel, heel dichtbij. Onze aftelklok verteld ons dat het nog 0 dagen en 7 uur is vooralleer we vertrekken. In werkelijkheid is het wel nog 14 uur ongeveer, want we vertrekken pas om 7 uur morgenvroeg. Mijn ouders, mijn kindjes en mijn zus met haar kersverse man voeren ons naar de luchthaven en gaan ons uitzwaaien. Daar mag ik niet te veel bij stil saan, want ik heb direct de krop in de keel. Ik heb donderdag reeds afscheid genomen van mijn collega's en dat was al heel moeilijk. Vandaag namen we afscheid op de voetbal en dat was ook al met trillingen in de stem. Toen Regina mij eens goed knuffelde werd het wel heel moeilijk. Zij gaat ook voor onze zoon zorgen in de weekends.Waarvoor onze oprechte dank. God wat ga ik jullie allemaal missen. Vanavond komt Linsey nog afscheid nemen, zal ook geen lachtertje zijn. Zij was een weekje voor mij in verlof gegaan en haar moest ik anders wel zes weken missen. Dat was wel een beetje te lang hoor. Dus nog even dag zeggen tot binnen 5 weken hé. We kregen ook een smsje van een collega van vroeger (Leen De Smul) om ons een fantastische vakantie te wensen. Als deze reacties doen ook wel deugd hoor. Morgen nemen we dan afscheid van onze kinderen en familie en dat zal zeker een emotionele bedoening zijn. Peter denkt dat ik zal 'bleiten' tot we in Londen zijn. Dat zou dan nog meevallen toch? Als je weet dat we in totaal bijna 30 uur onderweg zijn.
We gaan in ieder geval wel een heel mooi avontuur tegemoet en samen met ons tweetjes gaan we er eens echt van genieten. Zowel van mekaar als van de natuur enz. We zullen heel wat te vertellen hebben als we terug komen. We nodigen dan iedereen wel eens uit om onze foto's te komen bekijken.
Bedankt allemaal voor jullie steun. Tot binnenkort op de blog hé. X Hilde
Hilde: Het aftellen is nu echt begonnen. Gisteren (20 september 2007) kregen we onze papieren van het reisbureau. Indrukwekkend toch hoor. Onze reisbeschrijving omvat 10 pagina's met vermelding van alle details. Voor het eerst heb ik alles eens goed doorgenomen. Toch spannend allemaal vind ik. Peter wist dit eigenlijk al allemaal, want hij had onze reis reeds van in het aller prille begin volledig uitgestippeld. Zijn droom komt nu wel heel dichtbij.
Peter: Eigenlijk begon dit verhaal meer dan 2 jaar geleden toen ik het idee kreeg om voor mijn 40e verjaardag een reis te plannen naar Australië. Een soort van midlife-gedachte kwam in me op. Iets echt speciaals, wat niet iedereen in gedachten heeft en zeker niet alledaags is. Een verre, onbereikbare droom. Wel die droom is nu wel echt heel dichtbij. Slechts 2 weken scheiden ons van vertrek. Onze reis is in samenwerking met Aussi Tours uitgewerkt. Hier volgt een zeer korte beschrjving van onze route down under. Vertrek op 7/11 om 10u en aankomst te Sydney op 8/11 rond 19u. Aldaar verblijven we 4 dagen met bezoek aan de Blue Mountains. Vervolgens vertrek naar Ayer Rock voor 5-daagse tocht tot in Alice Springs. Vandaar gaat het richting Darwin om 6 dagen rond te trekken in een kampeerwagen. De vlucht naar Brisbane is het volgende traject van waaruit we met de wagen langsheen de kust noordwaarts trekken richting Cairns, met oa. bezoek aan Fraser Island, Whitesunday, Great Barrierreef, enz... tot in Port Douglas waar de reis afgesloten wordt.
Deze blog hebben we speciaal aangemaakt voor onze kinderen die even niet meekunnen met ons op reis naar Australië. We vertrekken op zondag 7 oktober 2007 en komen terug op donderdag 8 november 2007. Wij bedanken dan ook onze familie (ouders, zussen) en vrienden (Regina, Linsey, collega's Lochristi, buren,enz) die deze reis ook helpen realiseren door onze kinderen op te vangen en ons te steunen en aan te moedigen dit avontuur aan te gaan. Kortom om er voor ons te zijn. Onze bedoeling is in de eerste plaats om onze avonturen zoveel mogelijk neer te schrijven zodat iedereen hier onze belevenissen kan volgen. Wie wil kan ook naar ons een berichtje doen, en zo blijven we ginder in het verre Australië toch wat dichter bij jullie. Alvast veel leesplezier en hopelijk horen we jullie ook eens. Groeten Hilde en Peter
Hier zijn we terug. Eergisteren nog een keertje in een hotel geslapen in Darwin Airport Resort. Na een lekkere duik in het zwembad en een lekkere douche hebben we eens met de kinderen kunnen chatten. Het was dus al avond als we toegekomen waren in Darwin.
Gisteren , donderdag 18/10 zijn we in alle vroegte de camper gaan halen. Jongens, wat ben ik ervan verschoten. De camper was zo groot als mijn jeep, behalve dat je het dak kon naar omhoog duwen en dus recht kan staan. Heb er een halve dag van op mijn ongemak gelopen, maar gelukkig was Peter heel positief over dit alles en ben ik vlug bijgedraaid. Ik kan jullie verzekeren, het is even wennen hoor. Nu soit, voorlopig leven we nog. En het is hier ook links te rijden. Even aanpassen. Onze eerste uitstap ging naar de Jumping Crocodilles. We gingen met een bootje op zoek naar krokodillen en als we er een gespot hadden gaf onze gids hem een varkenssnoet als lunch. We hebben er zo 4 van heel, heel dichtbij zien springen naar het eten. Was er ook niet zo gerust in, want onze gids vroeg ons bij aanvang ervoor te zorgen dat er geen centimeter buiten de boot mocht uitsteken. Toch moeilijk als je wat fotos wil trekken, maar mijne Peter heeft dat weer eens geflikt he. Vervolgens sloegen we een 4x4 baantje in op weg naar Jaburi. Dit avontuur duurde heel wat langer dan verwacht en bovendien werd het nog spannend ook. Opeens zaten we ergens in de middle of nowhere, geen kat te zien en de weg werd steeds moeilijker en moeilijker berijdbaar. We zagen wel heel wat natuurschoon en mooie vogels, bloemen en kangoeroes in hun natuurlijke ongeving. Plots kwamen we op een weg terecht waar we nog vooruit of achteruit konden en er stond ook een bord "danger crocodilles".Dit was aan een billa . Er stonds ons niets anders te doen dan de 1 uur durende bumpy route helemaal terug te keren. Het werd nu hoogtijd om een camping te zoeken en we kwamen terecht op een camping met zwembad en veel kakatoes en een soort van barberie. Deze hebben ons in alle vroegte ook wakker gemaakt.
Vandaag , vrijdag 19/10 ; Vertrokken naar Ubirr rock, een plaats waar er nog vele aboriginal rotstekeningen te zien waren. Heel mooi. Vandaar richting Jim Jim Falls en Twin Falls en wat denken jullie, na 2 uur op een echte, maar dan ook echte 4x4 route te hebben gereden om de watervallen te zien, was er bijna geen water te bespeuren aan die watervallen. We hebben ons bijna (voor mij dan letterlijk) doodgezwoten. En geen water te vinden. Gelukkig hebben we nu een camping met zwembad en lekker eten en een openluchtcinema die de zware dag wat verzacht. Slaapwel allemaal en tot de volgende. X
