'Kben moe... moe maar voldaan, want ik en mijn man hebben vandaag hard gewerkt in de tuin.
Ik ben zot op zo'n Japanse zentuin, zo een tuin waar je tot rust kan komen, zo eentje met een watertje, een paar rotsblokken, enkele mooie planten
en een Boedha-beeldje. Een zentuintje met een paar Japanse esdoorns erin en wat bamboe... kleine bamboe wel te verstaan, die natuurlijk niet gaat woekeren.
Ja...ik weet wel wat ik mooi vindt.
Maar onze tuin bestaat nu 15 jaar, het is een kleine tuin van 10 meter op 10 meter met een tuinhuis en een kleine serre waarin ik kruiden, sla,
tomaten , bieslook en druiven kweek. In onze tuin staat ook een grote vijgenboom die ik al 20 jaar heb en al een verhuis heeft meegemaakt.
Deze vijgenboom is een dankbare boom die ons elk jaar immens veel lekkere vijgen schenkt. Vijgen waarvan ik dan confituur maak of in schijfjes
bij een koude schotel voeg... en de rest geef ik aan iedereen die het maar wil.
Maar terugkomend op de plannen voor een Japanse tuin... ik kan mijn vele planten en struiken die ik al jaar en dag heb, niet zo maar weggooien.
Verscheidene planten heb ik al aan onze dochter gegeven en de rest heb ik uitgedund of een plaats gegeven in de voortuin.
Een klein vijvertje (echt wel heel klein van zo'n 520 liter) met wat visjes erin heeft hier ondertussen al een mooi plaatsje gekregen.
Rond het vijvertje heb ik Japanse split ( een zeer kleine soort kiezel) gelegd met wat kleine plantjes en natuurlijk wat kleine rotsen.
Vandaag hebben we de bestaande-, uitgedunde border terug herplant en verhoogd ( anders hebben we teveel zand over). En rond deze border
heeft mijn man nu hekwerk geplaatst van kastanjehout (dit doen we om de border af te bakenen voor de hond ... en voor onze 2 kleinkinderen
die overal wel eens graag tussen kruipen), volgende week gaan we nog grasrolletjes halen die dan komen tot tegen het hekwerk en klaar is Kees .
Een Boedha-beeldje heb ik ook in de tuin gezet dat ik goed kan zien op de plaats waar ik graag in de tuin vertoef en waar ik ook nu dit aan
het typen ben... het is een simpel beeldje, mooi en sereen.... en het geeft me rust... rust in mijn hoofd....er is namelijk nog een reden waarom
ik dit blog ben begonnen. Het is op aanraden van de Mevrouw (psycholoog... maar ik noem ze 'mijn babbelmie') waar ik om de 14 dagen
moeilijke maar leerzame gesprekken mee voer, die me het heeft geraden om een blog te beginnen.
En nee, ik schaam me niet om te zeggen dat ik als omi, als mens, hulp heb ingeroepen om mijn leven en gedachtengang terug wat op rails te krijgen.
Iedereen draagt wel een 'rugzakje' mee met dingen die hij/zij heeft meegemaakt in het leven en geen plaats kan geven, zo ook ik 
Bijkomend is dan nog dat ik (ondanks ik redelijk zelfzeker ben) geen neen tegen iemand kan zeggen.. niet tegen mijn man, mijn dochter,
kleinkinderen, schoonzoon, mijn familie, collega's, buren, en alle andere mensen die ik tegenkom.
En dat maakt het wel heel moeilijk soms, ik doe alles om iedereen gelukkig te stellen... en vergeet mijn eigen persoontje dan steeds waardoor ik wat verloren ben geraakt.
Nu ga ik leren om mezelf eens wat liever te zien, om af en toe eens neen te zeggen (zonder dat dat dan moet uitdraaien op ruzie of een
conflict....nee nee, conflicten daar pas ik voor )... dus terug leren leven en mezelf niet altijd weg te cijferen... dus af en toe ga je wat flarden of gedachtegangen van deze gesprekken met mij en mijn 'babbelmie' op mijn blog terugvinden.... en misschien hebben sommigen daar dan ook steun van
of kan misschien iemand van jullie het ook gebruiken in je leven( als je er nood of behoefte aan hebt )
Maar genoeg 'zware praat'.... ik wil nog even terug komen op het etentje dat we gisteren hebben gedaan. We doen dit dus elke maand ( met mijn
zus, broer en partners).. een soort 'blind diner' ;-)
We hebben lekker gegeten, niet echt uitgebreid of 'grand chique'... maar gewoon fritjes met een slaatje met vis/ vlees... en natuurlijk een
dessertje (dat mag niet ontbreken ) Op voorhand had de gastvrouw gevraagd of we in de tuin wilden zitten, en met het lekkere warme weer zagen we dat wel zitten.
Maar 10 minuten na we daar aankwamen begon het te stortregenen... net op tijd konden we nog plaatsnemen onder een 'afdak'
en zo konden we dan toch nog buiten blijven zitten... 't was een gezellige avond, met veel gebabbel, lekker eten en drinken.
%%%FOTO1%%(foto is genomen toen het net hevig begon te regenen en we onder het 'afdak' zaten)
Hopelijk heb ik je even een prettig leesmoment gegeven en ik zou zeggen.... tot morgen
Groetjes Bridget P.
|
Het is alweer zo lang geleden, maar het staat nog steeds in mijn geheugen gegrift ; een onaangename herinnering van toen ik nog kind was.
Ach ach, wat is het weekend weer voorbij gevlogen...gisteren iets later gaan slapen met het gedacht dat het dan nog iets langer weekend bleef 😁 belachelijk natuurlijk hahaha... en ik geraak dan alleen 's morgens nog slechter uit mijn bed. Ook de nacht van zondag op maandag slaap ik altijd iets minder goed.. gewoon omdat ik dan alweer aan het werk lig te denken, afsluiten van het weekend... een nieuwe werkweek tegemoet.
