Vannacht rond twee uur, ik was nog even aan het zappen, hoorde ik plots de sirenes van enkele brandweerwagens. Aan het volume kon ik horen dat er heel dicht in de buurt iets aan de hand moest zijn. Nieuwsgierig keek ik dus uit het raam. Meteen zag ik een enorme rookpluim die ergens vanop de steenweg kwam. Ik trok mijn schoenen en jas aan om een kijkje te gaan nemen...

Eens daar aangekomen liepen de koude rillingen over mijn rug. Het doet een mens iets wanneer je de vlammen metershoog uit het dak van een woning ziet komen! Het zal je maar gebeuren, heel je hebben en houden gaat in rook op en je kan er niets tegen beginnen... Je kan niet, nog eventjes je dierbaarste spullen binnen weghalen, je kan niet snel je parkiet, papegaai, kat, hond of welk dierbaar beest dan ook gaan redden... Geen kleren meer, geen belangrijke papieren, geen fotootjes... Alles weg!

Na zo'n 10 minuten vanop afstand te hebben staan kijken naar die vuurzee begon het me op te vallen hoeveel mensen er met hun gsm in de aanslag stonden om foto's te trekken. Ze probeerden zo kort mogelijk bij de plaats van het onheil te komen, zelfs zo dichtbij dat ze de mensen van de brandweer hinderden, om toch maar "de beste kiekjes" te hebben van de miserie van de mensen wier huis af brandde om die dan vervolgens op facebook te kunnen gooien!

Ik ben van mening dat ieder mens wel een nieuwsgierig trekje heeft en als er zoiets ergs gebeurd als een brand of een (verkeers)-ongeval, dan heeft iedereen wel eens de neiging om te gaan kijken wat er precies aan de hand is maar daar dan entertainment van maken vind ik er over! Nee, plezier scheppen in andermans miserie... niet voor mij.

Een kwartier later dan toen ik vertrok was ik terug thuis. Dankbaar dat ik in mijn warme bed kon kruipen maar met de gedachte aan de mensen die de nacht minder fortuinlijk moesten doorbrengen. Ik ga morgen nog eens tot daar, misschien kan ik helpen met iets... Een paar dekens, kledij, een paar potten en pannen? We zien wel...