Ik weet niet meer hoe ik verder moet . Ik zie geen uitweg meer . Wat moet ik toch doen !!!
08-02-2015
leven in het vluchthuis
De weg naar het vluchthuis was zowel zwaar als zeer emotioneel . De kinderen waren ondanks alles rustig , bij onze aankomst was het zowel voor mij als de kinderen heel zwaar .
We werden zeer goed onthaald door een begeleidster , ze stelde ons meteen op ons gemak . We werden voorgesteld aan de andere vrouwen en de kinderen kregen een lekkere boterham . Nadien
werden we naar onze kamer begeleid , de kinderen vielen onmiddellijk in een diepe slaap . Toen ben ik beginnen te wenen , al mijn emoties kwamen er toen uit . Mijn gsm zette ik volledig af ,
mijn toenmalige man belde me constant en ik had er gewoon geen zin in . De eerste dagen waren zeer zwaar , ik voelde me niet onmiddellijk opgenomen in de groep vrouwen en ik zat meer
van de tijd met mijn kinderen op de kamer . De begeleiding waren mijn steun op dat moment , ook al klikte het met een aantal vrouwen niet . De kinderen voelde zich veilig , mijn zoon werd
een open jongen en mijn dochter kreeg symptomen die ik nog nooit niet had gezien . Als antwoord kreeg ik , als kinderen zich veilig voelen gaan ze dingen laten opmerken die ze nooit durfden laten zien .
We hebben toen verschillende hulp ingeschakeld om de waarheid uit mijn dochter te halen . Maar dit lukte ons niet . Ik kreeg uiteindelijk 2 scenario's die er zouden gebeurd zijn .
Maar die kans was zeer klein dat ik de waarheid ooit zou weten . Ik kon dit niet aan en ben toen naar een psycholoog moeten gaan om dit allemaal te plaatsen . Mijn dochter kreeg van de kinderwerker
therapie om haar te leren wat mag en niet mag . Ook al was ze klein , ze begreep het zeer goed . In deze periode mocht ik geen contact zoeken met familie en vrienden .
Sommige begrepen mijn situatie maar sommige begrepen dit helemaal niet en heb ook met deze mensen gebroken . Ik moest zowel mezelf en de kinderen en hun beschermen tegen hem . In die periode
heeft hij dikwijls mijn ouders , familie en vrienden bedreigd om te zeggen waar ik zat . Dus ik wist dat deze beslissing de juiste was . Uiteindelijk moest ik de hem de kinderen laten zien , de kinderen
wilden helemaal niet gaan maar we lieten hen niet alleen met hem . Nadien besliste de rechter om hem een kans te geven in het zorgen voor de kinderen omdat ik geen enkel bewijs had dat hij mijn dochter
iets had aangedaan . Met pijnlijk hart liet ik ze gaan , de kinderen kwamen altijd ongelukkig terug . Ze deden precies dat ik hen afgaf aan een moordenaar , en na al die jaren doen ze dit nog steeds .
Elke keer dat ik ze moest afgeven voelde ik dat er iets mis was , mamagevoel liegt nooit zeggen ze . Maar ik geloof dat ook , maar een mamagevoel werkt niet bij een rechter .
Mijn begeleiding wist dat hij agressief was maar als zij er bij waren deed hij poeslief . Ze zagen in hem een patroon die contant terugkwam , kwaad - agressief - overdreven spijt - smeken en dan
begon het gewoon opnieuw . Ze gaven hem 6 maanden dat hij verlies en fouten zou aanvaarden maar na zoveel jaren doet hij dit patroon nog steeds . Ik werd psychisch sterker door de begeleiding ,
mijn kinderen en mijn beste vriendin die ik daar heb leren kennen . We steunden elkaar door en door , ze is één van mijn beste vriendinnen . Ze begrijpt me als beste wat het is om te leven met zo'n man .
Ik hou nog steeds regelmatig contact met haar . Natuurlijk had ik daarbuiten ook hele goede vrienden die me nog steeds steunen als ik het moeilijk heb . Na 6 maanden nam ik de beslissing om
mijn nieuw leven te beginnen . Ik dacht dat ik er klaar voor was .
In het vluchthuis leven was zeer zwaar , maar het heeft me veranderd in positieve zin . Ik had slechte dagen en zeer goede dagen , mijn slechte hebben me sterker gemaakt en de goede dagen
zijn in mijn geheugen gegrift . Ik heb dingen daar gedaan die ik nooit zou gedurfd hebben bij mijn exman . En daar wil ik mijn beste vriendin voor bedanken .
08-02-2015 om 21:16
geschreven door elza
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:leven in het vluchthuis
Deze weken zijn in mijn leven gegrift voor mijn leven , deze beslissing ben ik nog zeer trots en ik heb hiervan nog nooit spijt gehad .
Het begon allemaal de laatste weken voor mijn beslissing . Mijn ex had terug werk gevonden en wist dat ik dit niet meer aankon , zijn leugens . Ik had hem duidelijk gezegd
dat dit zijn laatste kans was . Dit werk moest hij houden . Maar het mocht niet zijn . Op een dag werd ik gebeld door zijn baas , hij vroeg waar hij was . Ik zei duidelijk dat ik hem had zien vertrekken
met zijn werkgerief . Hij zei dat hij hem wel zou vinden . Ik wachtte op de telefoon van zijn boos , rond de middag werd ik door hem gebeld . Ze hadden hem gevonden , hij zat gewoon bij de hoeren .
De baas zei onmiddellijk ' meisje vertrek toch , jij verdient veel beter ' en hij had gelijk . Ik had er genoeg van , ik wachtte hem s'avonds op , ik had de kinderen bij mijn ouders gelaten .
Ik vroeg waar hij was geweest , hij bleef heel rustig en zei ik heb op de werf gewerkt . Ik zei ' och maar dat is raar want uw baas heeft gebeld waar jij bleef en ze hebben u trouwens gevonden ' en ' ja je
bent op staande voet ontslagen' . Hij was eerst serieus geschrokken , hij wist dat ik het wist waar hij zat . Hij moest die dag ook gaan voetballen en ik liet hem gewoon gaan want mijn besluit stond vast .
Hij maakte me belachelijk op de voetbal en toen hebben zijn vrienden gereageerd dat ze mij gelijk gaven dat ik zijn leugens en bedrog kotsbeu was . Er was een iemand die hem toch een kans wilde geven ,
dus hij bracht hem zat terug naar huis . Ik sliep en hij maakte me onmiddellijk wakker voor seks , ik zei neen het is over . Ik en mijn kinderen verdienen een man en een vader waar ze op kunnen rekenen .
Hij heeft me toen gesmeekt om hem nog een kans te geven , hij ging veranderen , hij ging in behandeling voor zijn agressie en seksuele behoeften . Ik negeerde dit volledig .
Toen begonnen mijn 5 nachten op mijn werk , het zijn mijn zwaarste nachten en dagen geweest . S'nachts moest ik werken en overdag hield hij me wakker door me te slagen , stampen en met
materiaal naar mijn hoofd gooiden . Iets in mij werd sterk , ik moest dit volhouden . ik was in die komende nachten was ik klaarwakker . Toen ik uit mijn laatste nacht kwam zei ik opnieuw
dat de relatie niet meer bestond . Ik was alles kotsbeu . Die dag ben ik zoveel geslagen dat ik het niet meer weet hoeveel . Tegen de avond wilde ik vroeg gaan slapen , mijn lichaam en geest waren
volledig op . Maar dat was buiten hem gerekend , hij heeft me toen geslagen , verkracht en mijn keel dicht genegen . Toen op dat moment was mijn zoon opgestaan en riep op dat moment ' papa laat mama
los' . Hij liet onmiddellijk los . Ik stond op en stook mijn zoon terug in zijn bed en ik probeerde hem gerust te maken . Ik zag zijn angst in zijn ogen , mijn dochter was ook wakker en zei mama gaat het ' ,
Ik zei slaap maar kinderen papa is boos op mama . Ik wist als ik terug ging dat het verder zou gaan en vroeg aan hem om op te houden dat de kinderen dit niet moesten weten .
Maar het begon gewoon opnieuw , hij hield helemaal geen rekening met mij en hen . Opnieuw kroop mijn zoon uit bed en hij kroop tussen mij en zijn papa . Hij zij papa ophouden , je doet mijn mama pijn.
Dat mag je niet doen . Mijn zoon kroop in ons bed en nam me in vast . hij beschermde zijn mama . Toen wist ik dat ik de volgende dag moest vertrekken met mijn kinderen , ik moest hen beschermen niet
andersom . Hij hield de hele nacht vol en gaf uiteindelijk op om 5 uur . Ik heb toen nog 2 uur licht geslapen , uit angst dat hij terug zou beginnen . Toen ik moest opstaan waren de kinderen en ik muisstil .
Ik nam niks mee , ik wilde niet dat het zou opvallen , enkel de boekentasjes van mijn kinderen . Zo leek het dat ik de kids naar school deed , ik verwittigde de school wat er aan de hand was en ze zouden de politie
opbellen als hij aan de poort stond . Ik reed naar mijn moeder en vroeg om met me mee te gaan naar de politie . Maar zowel de politie als OCMW weigerde me om te helpen . Uiteindelijk kreeg ik hulp van de
politie en ze brachten me naar het vluchthuis .
07-02-2015 om 17:24
geschreven door elza
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:eigen ervaring : een belangrijke stap in mijn leven
Toen ik mijn exman leerde kennen had ik al wat meegemaakt zowel in positieve zin als in negatieve zin . Ik heb een moeilijke jeugd gehad , opgegroeid met huiselijk geweld .
Ik zei toen altijd , geen enkel man zal mij en mijn kinderen zo behandelen . Ik heb zelfs als kind in een vluchthuis gezeten , maar mijn moeder gaf mijn vader nog een kans .
Later periode ben ik bevallen van en mooie dochter , ik heb toen gekozen om voor mijn dochter alleen te zorgen . Ik was op dat moment het geloof in de mannen kwijt . Als ik een leuke man leerde kennen
duwde ik hen gewoon telkens af . Ik was bang om terug de verkeerde gast aan te trekken , ik had ook een verantwoordelijkheid naar mijn dochter toe . Mijn exman zocht contact via toenmalige netlog ,
ik deed alles zodat hij zo opgeven om af te spreken . Maar hij bleef aandringen op een positieve zin . Hij zei de juiste woorden om me te doen twijfelen en ik sprak af met hem en mijn dochter . Ik hoopte
ergens dat hij dan zou afbreken . Maar hij was zeer attent en liefdevol naar mij en mijn dochter , ik was niet onmiddellijk verliefd maar ik wilde hem wel een kans geven . Hij woonde ver van mij en
kwam toch telkens op regelmatige basis af . Uiteindelijk zijn we een relatie begonnen en in het begin was alles perfect . Hij draagde mij en emma op zijn handen en toch merkte ik dat hij over bepaalde
vrienden en situaties zijn mening liet horen . Ik dacht toen dat hij misschien daar meer ervaring in had en geloofde hem .
Na een jaar zijn we gaan samenwonen en al vlug werd ik opnieuw zwanger , ik was super blij en hij ook . Maar in mate dat mijn zwangerschap vorderde werd hij meer overbezorgd , ik vond het eerst
wel schattig dat hij zo bang was om het ongeboren kind al te beschermen . Dus ik nam zijn raad op en luisterde ik er naar . Eigenlijk begon hij dingen mij te verbieden om te doen . Maar ik wilde
dat zo niet zien , ik stak het op mijn zwangerschap . Hij was een overbezorgde toekomstige vader . Na mijn bevalling hielt het niet op , ik moest thuisblijven om voor zijn kinderen te zorgen .
Hij was zelfstandige dus ik dacht dat het financieel wel mogelijk was om huismoeder te blijven . Ik moest enkel het huishouden en voor de kinderen zorgen . Hij was s'avonds heel moe en weigerde
om te helpen in de zorg van zijn zoon . Hij heeft de eerste levensmaanden zijn zoon nooit verzorgd , enkel als zijn familie was dan nam hij in zijn armen . Ik vond dat toen wel heel raar , maar ik zei er
tegen hem niks over . ik wilde geen ruzie uitlokken . Ik hoopte dat het hier bij zou blijven maar dat had ik verkeerd gedacht . Hij begon op seksueel gebied extreme dingen te vragen , ik weigerde om
deze dingen te doen met hem . Eerst was hij kwaad , maar de agressiviteit kwam om . Ik was zijn vrouw en ik moest hem plezieren . Hij heeft me verschillende keren me op seksueel gebied pijn gedaan .
Ik durfde dit tegen niemand zeggen , zelf mijn beste vrienden weten dit nog steeds niet . Toen ik wegduwde van mij heeft hij mij de eerste keer geslagen . Ik was zijn hoer en ik moest luisteren naar hem .
Als hij gekalmeerd was nam hij terug zijn oude rol en verontschuldigde zich uitvoerig . Toen heeft hij zich periode gedragen , maar de verplichtingen en verbiedingen bleven .
Ik durfde eigenlijk niet meer reageren op hem , uit schrik voor reactie . ik dacht toen dikwijls , dit verdien ik niet . wat doe ik toch verkeerd in deze relatie .
Ik sprak mijn vrienden nog enkel via sms , telefoon of facebook . Er met afspreken was helemaal niet mogelijk . Op een dag moest ik met mijn kinderen ergens naartoe en ik had hem dit niet verteld ,
toen ik s'avonds thuiskwam rond het avondeten was hij al thuis . Hij was kwaad , ik zag het aan zijn gezicht en lichaamshouding . Ik negeerde dit en zorgde dat er eten op tafel stond , de kinderen
waren mooi aan het eten . Ik riep hem dat het eten klaar was , hij kwam en gooide het eten op de grond . Zowel de kinderen als ik schrokken enorm , de kinderen waren zo geschrokken dat ze weigerde
om nog verder te eten . ik vroeg hem om te kalmeren voor de kinderen , maar hij maakte me uit voor vanalles en gooide met messen en borden naar mijn hoofd . Ik bracht de kinderen toen even op
hun kamer en zei dat papa even boos was op mij . ik zei dat alles inorde kwam . Ik wilde de eetkamer proberen te poetsen en hij kwam voor me staan . Hij pakte me recht op en gooide me terug
op de grond . Hij pakte me terug op en sloeg me in mijn gezicht . Hij dacht dat ik er vandoor was met zijn kinderen , ik moest van hem altijd toestemming vragen om met mijn kinderen weg te gaan .
Vanaf toen werd het steeds erger en erger . Hij ging overal met me mee . Hij dreigde als ik met mijn kinderen wegging dat hij me ging vermoorden . Ik dacht dat hij enkel dit deed omdat hij bang
was om mij te verliezen . Dus ik liet dit toe . Zijn familie deed telkens er nog een schep bovenop , ik was een luie doos , ik was geen goede moeder . Elke keer als hij me sloeg of misbruikte maakte
hij het telkens goed . Hij stak het steeds op mij en op zijn werk . Hij was bang om me te verliezen en hij had problemen op zijn werk . Dus ik probeerde hem telkens te vergeven .
Toen hij zijn werk moest stoppen , werd het weer erger . Toen moest ik gaan werken om zijn kosten te gaan betalen . Ik was blij dat ik niet thuis was als hij thuis was , ik ging eigenlijk lopen
van het probleem . Niemand in mijn werkomgeving wist over mijn situatie , dat hield ik voor iedereen geheim . Als ik dan thuiskwam had hij niets gedaan in het huishouden ,
mijn dochter ging naar school en mijn zoon naar de opvang. Dus ik wist dat mijn kinderen veilig waren overdag . Als ik er dan iets over zei kreeg ik hetzelfde antwoord .
Een vrouw dient voor het huishouden en de kinderen te zorgen . Een man moet niks doen . In plaats van slapen was ik bezig met huishouden en de kinderen . Ik werd stilaan een lichamelijk wrak .
Maar ik hield vol . Toen vroeg mijn ex me te huwelijk op familiefeest van zijn familie , ik wist niet wat ik hoorde . Maar ik durfde ook geen neen zeggen . Hij beloofde als we zouden trouwen
dat zijn onzekerheid zou weggaan . Dan moest hij niet meer bang zijn dat ik zou vertrekken en zijn agressie zou weggaan . Ergens wist ik dat zijn verhaal niet waar was , maar ik durfde geen neen te zeggen
En aan de ene kant had hij ook soms goede kanten . misschien was hij gewoon onzeker en moest ik hem een kans geven . De dag dat we trouwde zei hij tegen mij ' ik heb u bijna , je bent bijna van mij alleen '
Ik wist niet wat dit betekende , was dit positief of negatief bedoeld . Ik probeerde van mijn dag een leuke dag te maken , en ik gaf een mooie speech maar daar was hij niet mee opgezet .
Hij gaf ook een speech om mij te vernederen voor mijn vrienden en familie . Ik schaamde me dood . Als ze vroegen wat ik er van vond zei ik dat hij teveel had gedronken en dat hij het zeker niet zo
bedoelden . Maar toen wist ik dat mijn leven nog zou erger worden . Na de trouw werd het elke dag erger en erger .
De pijnlijke woorden , slagen , vernederingen , verbiedingen , de seks werd elke dag agressiever . Ik probeerde de kinderen te beschermen , maar dat lukte dikwijls niet .
Ik werd zowel lichamelijk als psychisch een wrak . Mijn zin in seks verdween volledig . Ik leefde als een robot . Hij ging met al mijn afspraken mee , uit angst dat ik een hulpkreet zou geven .
Mijn vrienden en familie zagen me veranderen en wisten dat er iets aan de hand was , maar mijn ex liet me nooit alleen . Ik was enkel alleen op mijn werk , en juist daar wilde ik niet dat ze mijn situatie kende .
De politie kwam dikwijls bij ons thuis om mijn ex te verhoren ( niet voor mij ) , mijn ex hield me overal buiten . Ik wist dat er iets boven mijn hoofd hing , maar politie mocht tegen mij niks zeggen .
Uiteindelijk ontdekte ik dat hij vreemd ging , dat er een aantal klachten waren tegen hem van agressie en ongewenst seksueel gedrag naar volwassenen maar ook naar jonge meisjes . Hij zei dat hij
dit deed omdat ik niet voldeed aan zijn eisen . Ik schaamde me volledig , maar hoe kan ik iets geven wat ik niet wil ? je hoort toch als koppel overeen te komen over zoiets belangrijk .
Hij weigerde in deze periode ook om te gaan werken , het was allemaal mijn schuld en ik moest daarvoor boeten . Het leven werd voor mezelf en voor de kinderen een hel .
Ik heb hier een aantal persoonlijke verhalen van zowel de pleger , slachtoffer en de omstaander .
Degene die graag hun verhaal anoniem erbij willen mogen dit me altijd via mail laten weten en dan zal ik met plezier hier je verhaal vertellen .
Ik wil hier iedereen bedanken dat hij zijn verhaal hier wil vertellen , zo kunnen we onszelf en anderen helpen in de juiste keuze te maken .
Katrien ( 48 )
Het begon allemaal toen mijn man zijn werk kwijtgeraakte. Eerst was hij teleurgesteld en boos op zijn baas en zijn collega's , daarna was hij op alles en iedereen boos .
Hij reageerde dit echter enkel op mij af . Als ik het huis juist had schoongemaakt nam hij een volle vuilbak en gooide het op de grond . Kon ik opnieuw beginnen .
Als ik eten maakte en hij moest het niet hebben dan gooide hij het gewoon op de grond en kon ik iets anders maken . S'nachts hield hij mij wakker , als hij niet kon slapen
dan ik ook niet . Langzaam werk ik een wrak. Kon niet meer helder denken . Ik dacht er toen ook niet aan om bij hem weg te gaan . Hij was mijn man en ik moest hem toch steunen
in deze moeilijke periode . Hij was zijn baan kwijt en kreeg constant aanwijzingen op zijn sollicitaties . Ik hoopte dat het zou overgaan als hij terug werk had , dus ik hield vol .
Daarom heb ik heel lang geen hulp gezocht . Ik durfde niet . Uiteindelijk heb ik het wel gedaan en leerde ik mijn grenzen bepalen . Dat heeft mijn man wakker geschut .
Sara ( 32 )
Ik wist dat het niet goed was dat ik mijn vriend controleerde en dingen verbood . Maar ik was bang om hem te verliezen , hij was tenslotte een zeer knappe man .
Door mijn angst ging ik steeds extremer dingen doen . Ik volgde hem stiekem als hij met zijn vrienden ging sporten . Nu besef ik dat ik hierdoor hem juist wel kwijtgeraakte .
Ik besefte dat ik hem heel veel verdriet hem aandeed . En dat spijt me enorm . Ik ben geschrokken van mezelf , maar door de hulp dat ik achteraf kreeg kan ik verder .
Ik weet nu dat ik over mijn gevoelens en mijn onzekerheid moet praten . Dit zal ik nooit meer iemand anders aandoen .
Jan ( 66 ) en An ( 64 )
Toen onze buren naast ons kwamen wonen leken het hele lieve mensen , ze kwamen zichzelf ook aan ons voorstellen . Al in de eerste week hoorden we kabaal bij onze buren ,
we dachten dat ze nog aan het sleuren waren met meubels . Er ging bij ons ook geen lamp branden . Ook de maanden erna hoorden we regelmatig kabaal en vreemde geluiden .
De buurvrouw zagen we zelden buiten . Wat zou daar toch gebeuren . We durfden ook niet aanbellen en vragen wat er aan de hand was . Je bemoeit u meestal niet met iemand zijn huishouden .
Bovendien heb je zeer keurige mensen de hand geschud , die doen toch niet aan zoiets . Uiteindelijk hebben we de vrouw na een onrustige nacht toch gevraagd of er iets aan de hand was .
Toen werd ze heel boos ! Waar hadden wij ons mee te bemoeien . Toch voelde het dat het niet goed zat bij onze buren . Een week later hebben we dan onze buurvrouw uitgenodigd op de koffie ,
en na een uur barste ze in tranen uit . Ze was zo opgelucht dat nu iemand naar haar wilde luisteren . We hebben haar toen meteen geholpen en ze is ons nog steeds dankbaar voor de hulp .
Kris ( 20 )
Het was bijna altijd s'nachts . Dan hoorde ik mijn vader schreeuwen en kabaal op de slaapkamer van mijn ouders . Ik weet niet hoelang het duurde , maar voor mij duurde dit de hele nacht .
Ik was altijd heel bang voor mijn moeder . Bang dat hij mijn moeder zou doodslaan of naar mijn kamer zou komen . Ik hield me altijd stil onder mijn dekens . Mijn vader bleef altijd
s' morgens in zijn bed liggen . Ik zat altijd alleen met mijn moeder aan de tafel . Vaak had ze blauwe plekken en een blauwe oog . Mijn moeder vroeg me altijd of ik goed geslapen had en ik zei altijd ja .
Ik wilde niet dat ze over mij ongerust maakte . Omdat ik bang was dat hij mijn moeder zou doodslaan als ik hulp zou zoeken durfde ik ook geen hulp zoeken . Mijn moeder heeft toen zelf hulp gezocht en
me meegenomen naar een vluchthuis . We gingen nadien alleen wonen en het rust kwam terug . Maar na al die tijd heb ik nog steeds nachtmerries dat ik mijn vader hoor schreeuwen tegen mijn moeder .
Vluchthuizen zijn ontstaan als vrouwenopvanghuizen. Ze bieden vrouwen en kinderen die het slachtoffer zijn geworden van partnergeweld , die hen ondersteuning , veiligheid en rust biedt .
Het gaat om vrouwen die op seksueel , psychisch , lichamelijk en sociaal agressie te maken krijgen en dit herhaaldelijk wordt herhaald. Het aanbod is gericht op individuele , groepswerking en kinderwerking .
Bij de individuele werking probeert men een mentale ommekeer te bewerkstellingen , waardoor de client zich sterker wordt en voor zichzelf op te komen .
De hulpverlening werkt eerst aan het versterken van een positief zelfbeeld .
Ook belangrijk in het vluchthuis is het groepsleven , ze hebben wel een eigen kamer maar delen toch in een gemeenschap . Ze doen samen het huishouden en verdelen de klussen in het huis .
Zo leren ze ervaringen uit te wisselen en zo hulp en steun aan elkaar te bieden .
Er is ook een kinderwerking met een speciale kinderbegeleidster aanwezig , ze begeleiden de kinderen maar ook de moeders om de gevoelens van de kinderen te begrijpen .
De partner wordt door de politie verwittigd dat de vrouw en/of de kinderen dat ze in een vluchthuis zitten , maar de plaats wordt nooit doorgegeven om de veiligheid van de vrouwen en kinderen te garanderen .
