SPIEGELTRANEN

in het schijnsel van de maan
voor een duister raam
  de weerspiegeling van
staart een oude man
denkend aan niets
starend naar iets
alles verstart stopt even
het verhaal zijn leven
zijn getekend gelaat
elk litteken dat ergens voor staat
die trekken om zijn mond
geluk dat hij ondervond
rimpels groeven en lijnen
zorgen en mindere tijden
 druppels rollen langs het raam
het is niet altijd goed gegaan
tracht het droog te maken
toch blijft zilt lang smaken
hij heeft zijn deel nu wel gehad
 geloof en hoop op beterschap
mogelijk nog eens
Jan