Een jonge moeder aan het begin van haar levenspad vroeg
" is dit een lange weg?" en de gids zei haar;
" Ja dit is een lange weg, je zal oud zijn voor het einde
maar het eind zal mooier zijn dan het begin" 

De jonge moeder was welgemoed,
ze kon niet geloven dat er iets mooiers was dan deze jaren.
Ze speelde met haar kinderen, plukte bloemen voor hen onderweg,
baadde ze in heldere beekjes, en de zon scheen op hen.
Ze zei " niets kan mooier zijn dan dit !!"

Toen de nacht kwam en het onweer, rilden ze van angst en kou
de moeder trok hen dicht tegen zich aan en beschutte hen.
De kinderen zeiden " moeder we zijn niet bang je beschermd ons"

Toen de morgen kwam moessten ze een berg op, ze waren moe.
Moeder zei "volhouden, we zijn er bijna" dus klommen ze verder.
Op de top zeiden ze "Dit hadden we zonder jou nooit bereikt" 

De moeder keek s'nacht omhoog naar de sterren en dacht;
Dit is nog een mooiere dag dan alle vorige.
Mijn kinderen leerden vol te houden als het moeilijk is.
Gisteren gaf ik hun standvastigheid, vandaag gaf ik hun moed.

Er kwamen wolken van haat en oorlog, ze tasten in het rond.
Moeder zei " Kijk omhoog, sla je ogen op naar het licht"
Ze keken omhoog en zagen de glorie van het licht
die hen geleidde door de duisternis. De moeder zei
" Dit was de beste dag van alle, want ik heb hun God  laten zien"

De moeder werd klein en gebogen, haar kinderen groot en sterk.
Ze tilden haar op en droegen haar want ze was vederlicht.
Naar de gouden poort achter de heuvel, die wijd open stond.
De moeder zei
" Dit is het eind van mijn reis. veel beter dan het begin,
nu weet ik dat mijn kinderen alleen kunnen gaan.
En hun kinderen na hen "