Dit is dan mijn eerste blog, deze kwam er
vooral na het zien hoe passioneel Karel*
er dagelijks mee begaan is. Het is voor hem
meer dan een passie, het is bijna een obsessie.
 De vreugde die hij uitstraalt bij het plaatsen
van het blog op het web werkt danig
aanstekelijk dat ik het ook wel eens wil ervaren.

 

Met zicht op drie palmbomen rechts van
mij en een haastige roker onder de bomen
 kijk ik recht op het bruggetje, de schaduw
van
de leuning ligt tot op de helft van het bruggetje.
 Ontpitte olijven en een toastje met chorizo
zijn deze middag onze aperitiefhapjes.
Ans drinkt een biertje en ik hou het bij een
rood wijntje “ Los Molinos” een zacht wijntje
 met aangename aroma’s en goed evenwicht.

 

Het is hier momenteel 28°C, de zon
overheerst het terras. Een atletische jongeling
duikt het zwembad in, klieft met een
perfecte crawl door het water. De rode
reddingsboei op de brug is door de zon flink
verschoten en is nog slechts oranje.

 

Er is nu veel volk dat langs het zwembad,
of over het bruggetje naar de barbecue hoek
stapt, het is er duidelijk een ontmoetingsplaats
voor de bewoners op zaterdagmiddag.

 

Het aperitief is wat uitgelopen, de fles wijn is
 leeg, het is nu twee uur en Ans wil wat
zonnebaden. Ik zal haar later vervoegen,
maar nu is het nog te heet.

 

Ik maak me de bedenking na het lezen van
een krantenartikel waarin staat dat de Patron
 van de “Comme chez soi” een wijnveiling zal
houden. De flessen “Petrus” hoopt hij tussen
de 2.200 en 2.400 € te verkopen.

De kost van één fles “Chateau Petrus” is
ongeveer dezelfdeals 1500 flessen Los Molinos.

 

 

 

*Karel Mortier