Vrijdag 18 november reden we via Soignies en Charleroi naar Hastière.

Bijna ter plaatse met behulp van de GPS was het opnieuw zoals 5 jaar geleden een moeilijke

bevalling. Gelukkig had Frans  aan elke deelnemer een routebeschrijving gegeven zodanig dat we er rond 16 h waren. We werden er welkom geheten door Johny en Frieda . Nu deden we onze ronde bij alle aanwezigen.

Het was er al behoorlijk druk want iedereen die aankwam wou weten waar er nog plaats was om te slapen. Het gesnurk van de Cois is blijkbaar iedereen bijgebleven want er waren zeer weinig kandidaten om met hem een kamer te delen.

Wij sliepen links op de eerste verdieping waar we door de kamer van Jan en Mia  moesten om onze kamer te bereiken. De auto’s werden uitgeladen, het bier in de diepvriezer en  de frigo gezet en de rest van de bakken buiten op het terras achteraan. Groenten en de rest van het eten ging in de keuken.

Terwijl de vrouwen een babbel deden, waren de Johny, de Guy en Freddy reeds aan het biljarten. De Orval was reeds voldoende koud om van te genieten.

William, Danny, Dina en de Roger kwamen iets later toe en nu kon de muziek aangezet worden. De Roger had heel veel liedjes op zijn  computer staan. (Time is on my side ontbrak echter wel tot ongenoegen van een paar kenners ).

Jan , Mia en Cois en de Rudy waren de volgende aankomers. Na het uitladen van alle boodschappen was het tijd voor een tweede Orval en werd er gekikkerd. Guy en ikzelf tegen

de Jan en William. Het kampte enorm en Rudy was heel bedrijvig met de stand bij te houden.

Ondertussen werden de tafels gedekt en zorgde Roland dat het lekker warm was.

Het waren de fiere grootouders Johny en Frieda, Dirk en Roosken, William en Danny en Jan en Mia die vanavond het aperitief met de hapjes aanboden. Als drank was er cava met geuze of  kriek Deze liepen vlotjes binnen en de stemming kwam er goed in.

Etenstijd,. Frans had heerlijke spaghetti klaar gemaakt. Een klein minpuntje was het vergeten van de tabasco(wie moest hier aan gedacht hebben?) Er werd een lekker oxfam-wijntje gekraakt en  het werd steeds luidruchtiger. Als dessert was er lekkere taart van Trees haar broer. Nu kwamen en verzoek plaatjes en het duurde niet lang of Dina stond op tafel. Het was plezant en de Oma’s waren zoals steeds aan de top. Dirk steelde de show met zijn tribute to Freddie Mercury  ter gelegenheid van diens 20 jaar overlijden herdenking. Rond de klok van twaalf begon de Guy aan zijn beschilderen. Sommigen waren echt prachtig gedaan. Deze vrolijke avond werd afgesloten rond 2h30.

Zaterdagochtend begon donker, Eva was vrij vroeg begonnen aan het klaar zetten van de koffie en er was een kortsluiting aan een van de koffiemachines.

Met behulp van een kaars zochten we naar de zekeringen. Niet te vinden, en eindelijk was het Jan die de sleutel van de kelderdeur vond. Toen was er weer licht. Dit hele gedoe had bijna iedereen wakker gekregen en er kwamen toch een paar minder frisse dames en heren naar de ontbijttafel.

Iedereen klaar om te gaan wandelen, de lunchpakketten waren klaar. Jan had voor een verassing gezorgd en met enkele wagens reden we tot aan het station van Falaën (het mooiste dorp van wallonië).  Hier konden we een railbike huren voor 15 €, met vier wagonnetjes hadden we voldoende om iedereen naar de  voet van de abdij van Maredsous te fietsen,.we losten elkaar regelmatig af om te trappen. Jan, Mia, Ans en ik zaten in het eerste wagentje en trapten ons los van de rest. Aan het volgend station was het terminus en nadat iedereen aangekomen was begonnen we aan de wandeling. Een mooie wandeling tot aan de abdij en terug. Halfweg zagen Freddy en de Cois het niet meer zitten om de groep te volgen en zouden zij terugkeren langs dezelfde weg. Jan schreef in het gastenboek van de abdijkerk. Opnieuw aangekomen aan de fietswagentjes was er in de verste verte geen spoor van Freddy en Cois. Na enkele vergeefse pogingen hen telefonisch te bereiken besloten we zonder hen terug te fietsen. Ditmaal was het bergaf en ging het stukken vlotter.

Grootmoeder deel 3

Als mijn ma met de namiddagploeg werkte, keek je er op toe dat ik op een degelijk uur in bed lag. En je kon van buiten controleren of het licht wel uit was. Je moet het verdacht gevonden hebben dat ik eens

enkele  dagen na elkaar met de kippen ging slapen en dat het licht steeds bleef branden. Zo kwam je eens heel stil binnen en boven omvast te stellen hoe ik met de elektrische trein zat te spelen op mijn kamer ( en er zo in op ging dat ik je niet hoorde komen) een aantal dagen voor Sinterklaas.

Je moet ook flink in je vuistje gelachen hebben toen boer Van Der Pijpen kwam aanbellen bij mijn ma en klaagde dat ik samen met enkele mededaders zijn graan had plat gelopen en veel schade had aangericht.

Ze vroeg hem heel rustig wanneer dit gebeurd was en toen hij zei dat het de dag tevoren was gebeurd, kon de boer afdruipen want ik was reeds vier dagen met de mutualiteit naar Zwitserland. Van toen af moesten degenen die kwamen klagen over kwajongensstreken goeie papieren hebben.

En als haantje de voorste heb ik heel wat kattenkwaad uitgehaald. Je kon maar niet begrijpen dat ik in de buurt aan het fruit ging zitten terwijl de fruitschotel op tafel goed gevuld was. We hadden voor elke fruitsoort een plaats waar we gingen proeven, want we aten ter plaatse onze goesting en dan was het over.

In de boomgaard boven de grot van Poulk waren de jefkensperen aan de beurt, en voor de aardbeien fietsten we naar Gooik. Bovenaan de Nellekensberg waren het de kersen en aan de perziken gingen we zitten in Wolfput aan de bunkers. Uiteraard hebben we veel moeten weglopen, maar dat maakte er deel van uit.

Als tijdens de grote vakantie de verveling begon toe te slaan, had je steeds iets nieuw om ons bezig te houden. Met een oude velg van een fiets liepen we met behulp van een stok (die de velg stuurde) om het eerst langs de straat. Op kasseien was dit een huzarenstukje om de velg rechtop te houden. Je leerde ons ook een kalle maken. Een kalle is een stok van ongeveer 20cm, die langs weerszijden op een punt uitliep. Deze werd dan met een stok  van 50-60cm waarvan één uiteinde ook op een punt uitliep omhoog geslagen en dan was het de kunst om terwijl de kalle in de lucht was er een klop op te geven en ze

zover mogelijk weg te slaan. De punten waren het aantal stoklengten.