In één van de cafés aten we ons lunchpakket op met een goeie pint of een tegenvallende mooi gepresenteerde warme chocomelk. We zaten allemaal samen op het terras. Nog steeds geen contact met de achterblijvers. We maakten nog een vlotte wandeling en toen we terug aan de wagens kwamen zagen we dat Cois en Freddy reeds terug naar Le Crupet waren.

We gingen een frisse pint drinken alvorens ons om te kleden. Brigitte was ondertussen ook toegekomen en werd door iedereen warm onthaald.

Deze avond was het Frans die op zijn zestigste verjaardag ( of was het op zo veel jaren samen met Magda?) het aperitief met hapjes aanbood. Het wad iets rustiger dan gisteren, alhoewel na enkele glazen daar niet veel meer van te merken viel. De Roger zorgde opnieuw voor bijpassende muziek. Vanavond  is het vol-au-vent  met frietjes en kaas met wijn. Na het eten heeft er blijkbaar niemand zin om aan de caféspelen te beginnen. Dankzij Magda komt er dan toch schot in en worden de ploegen afgeroepen. De kopmannen zijn de bakschieters en  vanaf het ogenblik dat de bak op tafel stond hadden zij hier nog enkel  oog voor en was de rest bijzaak. Mede hierdoor verliep het begin een beetje chaotisch. Trees en Brigitte vonden elkaar bij de scrabbel. Rudy  zorgde er voor dat de pitjesbak vlot verliep. Ondertussen waren Guy en Roger en Freddy aan het biljarten begonnen en nam Ans en de Cois samen met Jeroen en David het tegen elkaar op aan de kikkerbak met Arne als scheidsrechter. Roland toonde zich een sterke boller terwijl Frans iedereen veraste aan de biljart. In het bakschieten lieten de favorieten het afweten en gaf Johny  zijn tegenstrevers het nakijken. Het nieuwste spel met de knikker was zeer moeilijk en enkel geduldige behendige spelers konden enig resultaat boeken. Deze avond werd veel vlugger afgesloten, ik denk dat Jan of  Frans volgend jaar weer beter een quiz inrichten.

Zondagmorgen, onze laatste dag. De vroege vogels hadden voor de broodjes en sandwiches

gezorgd. Een korte gezellige wandeling afsluiter met een zeer zware klim ( links van het kerkhof omhoog) waarop Jan in het verleden ontdekte dat hij een kleine vernauwing had. De Cois heeft opnieuw de kans gezien om niet mee te wandelen tot ongenoegen van velen onder ons. Dit jaar was Eva ongerust over Freddy en kwam hem tegemoet. Er werd nog een kerstboompje gered alvorens een uitgebreid aperitief te nemen. Een stralende zon op het terras maakte iedereen vrolijk ( of de trapist?). De overschotten werden opgegeten en iedereen begon zijn kamer te ontruimen. Na heel wat gekus en handjes schudden reed iedereen terug naar huis. Einde van opnieuw een mooi Ardennen WE.

Vrijdag 18 november reden we via Soignies en Charleroi naar Hastière.

Bijna ter plaatse met behulp van de GPS was het opnieuw zoals 5 jaar geleden een moeilijke

bevalling. Gelukkig had Frans  aan elke deelnemer een routebeschrijving gegeven zodanig dat we er rond 16 h waren. We werden er welkom geheten door Johny en Frieda . Nu deden we onze ronde bij alle aanwezigen.

Het was er al behoorlijk druk want iedereen die aankwam wou weten waar er nog plaats was om te slapen. Het gesnurk van de Cois is blijkbaar iedereen bijgebleven want er waren zeer weinig kandidaten om met hem een kamer te delen.

Wij sliepen links op de eerste verdieping waar we door de kamer van Jan en Mia  moesten om onze kamer te bereiken. De auto’s werden uitgeladen, het bier in de diepvriezer en  de frigo gezet en de rest van de bakken buiten op het terras achteraan. Groenten en de rest van het eten ging in de keuken.

Terwijl de vrouwen een babbel deden, waren de Johny, de Guy en Freddy reeds aan het biljarten. De Orval was reeds voldoende koud om van te genieten.

William, Danny, Dina en de Roger kwamen iets later toe en nu kon de muziek aangezet worden. De Roger had heel veel liedjes op zijn  computer staan. (Time is on my side ontbrak echter wel tot ongenoegen van een paar kenners ).

Jan , Mia en Cois en de Rudy waren de volgende aankomers. Na het uitladen van alle boodschappen was het tijd voor een tweede Orval en werd er gekikkerd. Guy en ikzelf tegen

de Jan en William. Het kampte enorm en Rudy was heel bedrijvig met de stand bij te houden.

Ondertussen werden de tafels gedekt en zorgde Roland dat het lekker warm was.

Het waren de fiere grootouders Johny en Frieda, Dirk en Roosken, William en Danny en Jan en Mia die vanavond het aperitief met de hapjes aanboden. Als drank was er cava met geuze of  kriek Deze liepen vlotjes binnen en de stemming kwam er goed in.

Etenstijd,. Frans had heerlijke spaghetti klaar gemaakt. Een klein minpuntje was het vergeten van de tabasco(wie moest hier aan gedacht hebben?) Er werd een lekker oxfam-wijntje gekraakt en  het werd steeds luidruchtiger. Als dessert was er lekkere taart van Trees haar broer. Nu kwamen en verzoek plaatjes en het duurde niet lang of Dina stond op tafel. Het was plezant en de Oma’s waren zoals steeds aan de top. Dirk steelde de show met zijn tribute to Freddie Mercury  ter gelegenheid van diens 20 jaar overlijden herdenking. Rond de klok van twaalf begon de Guy aan zijn beschilderen. Sommigen waren echt prachtig gedaan. Deze vrolijke avond werd afgesloten rond 2h30.

Zaterdagochtend begon donker, Eva was vrij vroeg begonnen aan het klaar zetten van de koffie en er was een kortsluiting aan een van de koffiemachines.

Met behulp van een kaars zochten we naar de zekeringen. Niet te vinden, en eindelijk was het Jan die de sleutel van de kelderdeur vond. Toen was er weer licht. Dit hele gedoe had bijna iedereen wakker gekregen en er kwamen toch een paar minder frisse dames en heren naar de ontbijttafel.

Iedereen klaar om te gaan wandelen, de lunchpakketten waren klaar. Jan had voor een verassing gezorgd en met enkele wagens reden we tot aan het station van Falaën (het mooiste dorp van wallonië).  Hier konden we een railbike huren voor 15 €, met vier wagonnetjes hadden we voldoende om iedereen naar de  voet van de abdij van Maredsous te fietsen,.we losten elkaar regelmatig af om te trappen. Jan, Mia, Ans en ik zaten in het eerste wagentje en trapten ons los van de rest. Aan het volgend station was het terminus en nadat iedereen aangekomen was begonnen we aan de wandeling. Een mooie wandeling tot aan de abdij en terug. Halfweg zagen Freddy en de Cois het niet meer zitten om de groep te volgen en zouden zij terugkeren langs dezelfde weg. Jan schreef in het gastenboek van de abdijkerk. Opnieuw aangekomen aan de fietswagentjes was er in de verste verte geen spoor van Freddy en Cois. Na enkele vergeefse pogingen hen telefonisch te bereiken besloten we zonder hen terug te fietsen. Ditmaal was het bergaf en ging het stukken vlotter.

Grootmoeder deel 3

Als mijn ma met de namiddagploeg werkte, keek je er op toe dat ik op een degelijk uur in bed lag. En je kon van buiten controleren of het licht wel uit was. Je moet het verdacht gevonden hebben dat ik eens

enkele  dagen na elkaar met de kippen ging slapen en dat het licht steeds bleef branden. Zo kwam je eens heel stil binnen en boven omvast te stellen hoe ik met de elektrische trein zat te spelen op mijn kamer ( en er zo in op ging dat ik je niet hoorde komen) een aantal dagen voor Sinterklaas.

Je moet ook flink in je vuistje gelachen hebben toen boer Van Der Pijpen kwam aanbellen bij mijn ma en klaagde dat ik samen met enkele mededaders zijn graan had plat gelopen en veel schade had aangericht.

Ze vroeg hem heel rustig wanneer dit gebeurd was en toen hij zei dat het de dag tevoren was gebeurd, kon de boer afdruipen want ik was reeds vier dagen met de mutualiteit naar Zwitserland. Van toen af moesten degenen die kwamen klagen over kwajongensstreken goeie papieren hebben.

En als haantje de voorste heb ik heel wat kattenkwaad uitgehaald. Je kon maar niet begrijpen dat ik in de buurt aan het fruit ging zitten terwijl de fruitschotel op tafel goed gevuld was. We hadden voor elke fruitsoort een plaats waar we gingen proeven, want we aten ter plaatse onze goesting en dan was het over.

In de boomgaard boven de grot van Poulk waren de jefkensperen aan de beurt, en voor de aardbeien fietsten we naar Gooik. Bovenaan de Nellekensberg waren het de kersen en aan de perziken gingen we zitten in Wolfput aan de bunkers. Uiteraard hebben we veel moeten weglopen, maar dat maakte er deel van uit.

Als tijdens de grote vakantie de verveling begon toe te slaan, had je steeds iets nieuw om ons bezig te houden. Met een oude velg van een fiets liepen we met behulp van een stok (die de velg stuurde) om het eerst langs de straat. Op kasseien was dit een huzarenstukje om de velg rechtop te houden. Je leerde ons ook een kalle maken. Een kalle is een stok van ongeveer 20cm, die langs weerszijden op een punt uitliep. Deze werd dan met een stok  van 50-60cm waarvan één uiteinde ook op een punt uitliep omhoog geslagen en dan was het de kunst om terwijl de kalle in de lucht was er een klop op te geven en ze

zover mogelijk weg te slaan. De punten waren het aantal stoklengten.

Het is nu meer dan 40 jaar geleden dat je overleden bent, maar nog wekelijks zie ik je lieve beeltenis voor mij. Ik was nog in het leger en was bijna afgezwaaid toen ik het droeve nieuws vernam. Je dood kwam voor mij heel onverwachts, ik had je enkele weken voordien nog gezien en beiden keken we er naar uit mekaar weer dagelijks te ontmoeten.

. Je werd in 1902 geboren en hebt als kind de eerste wereldoorlog meegemaakt..Je moest op zeer jonge leeftijd mee instaan voor het huishouden. Schoolplicht was er toen niet en dagelijks de talrijke monden voeden en zorgen dat er voldoende hout en kolen waren was belangrijker dan naar school gaan. Begin in de twintig huwde je met vader Cyriel . Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren.. Geen overdreven luxe, maar alles wat ze nodig hadden was voorhanden. Als kleine zelfstandige kwam vader goed aan de kost. Hij was de zakenman en gij waart de boekhouder en de budgetbeheerder. Ook tijdens de tweede wereldoorlog hebt ge het niet gemakkelijk gehad maar je creativiteit hield je gezin recht. Na de oorlog liep alles gesmeerd tot keelkanker werd vastgesteld bij vader. Alles werd geprobeerd om hem te genezen, Gent en Leuven, maar op 51 jarige leeftijd heeft hij de strijd verloren. Dit was een zeer zware klap om te verwerken. Als zelfstandige kon je toen volledig zelf voor de kosten opdraaien en alle spaarcentjes verdwenen aan ziektekosten.

Je woonde in een kleine rijwoning met langs weerszijden een dochter en je zoon op enkele stappen daar vandaan. Ik herinner me nog steeds je huisje met de mooie zwart-witte diagonale vloer en de Leuvense stoof. Rond deze kachel hebben we, met onze voeten dicht bij de gloeiende pot, uren zitten vertellen. Regelmatig moesten we onze voeten verzetten omdat het te heet werd en onze kousen zouden verbranden. Het was ook op deze kachel dat de strijkijzers werden opgewarmd en dat het eten werd klaargemaakt. En laat ik zeker niet vergeten de lekkere wafels. Die dag was het altijd een beetje feest. Het deeg werd op voorhand klaar gemaakt en dan met een handdoek erover moest het langzaam rijzen. De tafel werd van een laag stro voorzien en het wafelijzer werd met een stuk spek na elke wafel opnieuw ingesmeerd. Met een pollepel Werd het deeg in het ijzer gegoten. Voor zover ik me herinner was de eerste nooit perfect. Stapels werden er steeds gebakken en de volgende dagen aten we allen er nog van. Het water komt me nog in de mond als ik aan die lekkere wafels(met bruine suiker) terug denk.

De radio die op een verhoog in de hoek stond was niet weg te denken, een televisie was er nog niet en ’s avonds luisterden we samen naar zangwedstrijden en blijspelen. Als het nieuws werd omgeroepen was het muisstil, om zeker alles te kunnen horen en later te becommentariëren. Met Nieuwjaar kwam de ganse familie over de vloer en was het steeds een leuke bedoening. Vooral de verhalen hoe het verkeerd liep in de Sofilaine en wat er zou moeten verbeteren zijn me bijgebleven. Als mijn ma werkte werd ik door u opgevangen, ’s morgens opgeroepen om naar school te gaan.’s middags stond het eten steeds klaar.( melksaus met eieren, spinaziestomp en ajuinsaus zijn nog steeds mijn lievelingsgerechten). ’s Avonds maakte ik mijn huiswerk en als het slecht weer was en ik niet buiten kon spelen werden de gezelschapsspelen of de kaarten boven gehaald. Ik kreeg van u zoveel waarden en goede raad mee.

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

Dit is dan mijn eerste blog, deze kwam er
vooral na het zien hoe passioneel Karel*
er dagelijks mee begaan is. Het is voor hem
meer dan een passie, het is bijna een obsessie.
 De vreugde die hij uitstraalt bij het plaatsen
van het blog op het web werkt danig
aanstekelijk dat ik het ook wel eens wil ervaren.

 

Met zicht op drie palmbomen rechts van
mij en een haastige roker onder de bomen
 kijk ik recht op het bruggetje, de schaduw
van
de leuning ligt tot op de helft van het bruggetje.
 Ontpitte olijven en een toastje met chorizo
zijn deze middag onze aperitiefhapjes.
Ans drinkt een biertje en ik hou het bij een
rood wijntje “ Los Molinos” een zacht wijntje
 met aangename aroma’s en goed evenwicht.

 

Het is hier momenteel 28°C, de zon
overheerst het terras. Een atletische jongeling
duikt het zwembad in, klieft met een
perfecte crawl door het water. De rode
reddingsboei op de brug is door de zon flink
verschoten en is nog slechts oranje.

 

Er is nu veel volk dat langs het zwembad,
of over het bruggetje naar de barbecue hoek
stapt, het is er duidelijk een ontmoetingsplaats
voor de bewoners op zaterdagmiddag.

 

Het aperitief is wat uitgelopen, de fles wijn is
 leeg, het is nu twee uur en Ans wil wat
zonnebaden. Ik zal haar later vervoegen,
maar nu is het nog te heet.

 

Ik maak me de bedenking na het lezen van
een krantenartikel waarin staat dat de Patron
 van de “Comme chez soi” een wijnveiling zal
houden. De flessen “Petrus” hoopt hij tussen
de 2.200 en 2.400 € te verkopen.

De kost van één fles “Chateau Petrus” is
ongeveer dezelfdeals 1500 flessen Los Molinos.

 

 

 

*Karel Mortier