Met Pasen was jij het die de eieren ging wegsteken, tot ik op een dag vanachter het muurtje stond te loeren waar je ze lag (mooi op een papiertje, omdat ze toch niet vuil zouden worden).
Het jaar nadien was de pret voor mij voorbij, maar we zijn er nog enkele malen met plezier op teruggekomen.
Je kweekte zelf je eigen groenten in de moestuin en voor zover ik me het kan herinneren werd hier nooit gespoten en mocht ik af en toe meehelpen met kruid wieden. Soms had ik daar een hekel aan en dan gaf je me vlug iets anders te doen.
Het was een grote tuin maar bijna alle groenten kwamen hieruit. Diepvriezers bestonden nog niet en heel wat groenten werden gesteriliseerd en in de kelder bewaard. Spruitjes waren pas lekker als ze eens bevroren geweest waren, was een van de uitspraken die ik nog weet.
In de stal die links achter het huis stond heb je konijnen gekweekt. Er waren verscheidene koten en regelmatig waren er nieuwe kleintjes. Als de rammelaar bij een konijn werd geplaatst werd ik subtiel ervan weggehouden, kinderen zijn al vlug slim genoeg hoor ik je nog zeggen. Als het goed weer was en het gras was droog gingen ze op de weide in een renne en werden ze s avonds binnen gehaald. Als we dan op de weide speelden kon het gebeuren dat we in de konnijnenbolletjes vielen, dit hadden we liever niet.
De vellen werden na het slachten over een geplooide ijzerdraad geschoven en gedroogd. Regelmatig kwam er dan iemand langs die ze meenam en per vel betaalde.
Het gebeurde ook wel eens dat er een fret in de stal geraakte en daar werd dan jacht op gemaakt tot hij gevonden was. Er was voldoende groetenoverschot en gras, korrels werden zelden gegeven. Je had ook grote klavers in de tuin als bijvoer voor in de winter, met een sikkel kapte je de klavers af. Je hield de sikkel scherp met een wetsteen. Een gedeelte van de weide was steeds voorbestemd om het gras hoog te laten groeien en van het lang gras maakte je dan hooi voor in de winter. Met een grote zeis en met vlotte bewegingen kapte je het gras plat en liet het eerst een tijdje drogen alvorens het binnen te halen. In de stal had je een plaats ingericht waar een grote hoeveelheid hooi kon gestapeld worden.
Reeds van kindsbeen af was ik verzot op ijs, dagelijks kwam er een personenwagen rond met ijs. De rechterdeur was gewoon van de wagen afgeschroefd en de passagierszetel verwijderd,
op de plaats van de zetel stonden de ijsbakken. Er waren steeds 2 soorten ijs, ananasijs had toen mijn voorkeur. Dagelijks mocht ik me van u een ijsje kopen en als ik braaf was geweest, wat zeker niet dagelijks was, kreeg ik een grote schelp. Het gebeurde ook wel dat ik met een of andere smoes reeds één frank had ontvangen van ma, tante of nonkel zodat ik dan ook een grote kon kopen.
Wanneer de asbak van de Leuvense kachel vol was, werd deze eerst gezift en werden de nog bruikbare gruis brokken opnieuw gebruikt. Het fijne stof ging tussen de rijen groenten als grondverbeteraar. De zift die je hiervoor gebruikte was ook mijn schepnet bij het vissen.
Je sloeg met enkele nagels een borstelsteel op de onderzijde van de zift en klaar was het visnet. In de weiden achteraan de steenweg op Brussel (waar momenteel de voetbalpleinen van VK Ninove liggen) ging ik dan samen met Lucien Jacobs, Christiaan Coppens, Jean-Claude Clinet of Marcel Sunaert vissen. Ik herinner me dat we stekelbaarsjes en salamanders van alle kleuren uit de beken schepten. Enkele bronnetjes zorgden er voor dat er steeds water stroomde en deze beken dienden ook als drinkwater voor de koeien die in de weiden graasden. Op de beken dreef kikkerdril. Af en toe geraakte er een van ons in de beek tot groot jolijt van de anderen.
