twaalf gelukkige kinderen Mustafa was door het dolle heen want hij koos een boekentas met horloge op die manier zal hij nooit te laat op school zijn vertelde hij
Iets wat voor onze kinderen normaal is ,om half augustus gloednieuwe schoolspullen en kleding te gaan kopen met de mama is voor deze groep kinderen een zeer ongelukkige tijd. De overblijvende ouder of voogd staat voor de hartverscheurende keuze ! Laat ik de kinderen naar school gaan en besteed ik het weinige geld voor de aankoop van de verplichte uniformen of geef ik de kinderen te eten . Iedereen zal het erover eens zijn dat er in feitE GEEN keuze is !! Het beschikbare budget voldoet zelfs niet om elke dag een voedzame maaltijd op tafel te zetten . Gevolg is dat veel van deze kinderen niet naar school gaan en op die manier ze ook geen toekomst hebben. Gelukkig zijn er mensen zoals gabriella die het hart op de juiste plaats hebben . Zij besloot om zich voor deze doelgroep in te zetten en kaartte het probleem aan bij haar gemeente. Ook daar werd al snel duidelijk dat dit probleem niet zomaar kan genegeerd worden. De gemeente stelde dan ook een prachtige som ter beschikking waarmee we ter plaatse deze twaalf kinderen volledig konden voorzien van schooluniform , schoenen , sokken en een boekentas . Voor het eerst in hun prille leventje kunnen deze kinderen naar school met een blij gezicht en zonder schaamte omdat ze deze keer niet met oude gescheurde afdankers van hier en daar de schoolpoort moeten binnenstappen . Enkele kinderen misten reeds een schooljaar bij gebrek aan middelen om alles aan te kopen. Op hun laatste dag in hurghada trokken gabriella, ikzelf en Hadya de begeleidster van jamaaja met een busje naar de uniformenwinkel. Een onbeschrijfelijk gevoel !!!! de kinderen waren zo gelukkkig en blij zelfs al was om saaie schooluniformen te passen. De meisjes moesten ofwel beige ( net legeruniformen ) ofwel het iets mooiere donkerblauw met witte blouse dragen afhankelijk van de school en de leeftijd. De jongens een grijze lange broek met een geruit of wit hemd. In deze groep waren er geen jongens die de donkerblauwe broek met lichtblauw hemd moesten dragen . Er hingen ook nog donkergroene en bordeaux uniformen voor andere districten of scholen. Voor het eerst in vele jaren zal er bij deze kinderen en hun voogd geen stress zijn of ongelukkige gezichten omdat ze nu net als de " gewone " kinderen naar school kunnen. één van de jongens fluisterde bij zijn vertrek " ik ga niet graag terug , want hier heb ik vriendjes die net zijn zoals ik " ze tonen het niet maar hieruit blijkt dat deze groep toch zwaar getekend is door het verlies van de ouders en ze voelen zich minder dan de andere kinderen op momenten valt het ons zeer zwaar , gabriella en ik moeten meermaals onze tranen verbijten maar we moeten ons verdriet verstoppen om zeker de kinderen emotioneel niet te belasten. voor hen zullen we altijd mama gabriella en mama annie blijven .
GEMEENTE LILLE JULLIE ZIJN VAN HARTE BEDANKT OM DIT MOGELIJK TE MAKEN ER ZIJN GEWOON GEEN WOORDEN OM TE BESCHRIJVEN HOE GROOTS DIT GEBAAR VAN JULLIE IS !!!DAAROM VOLGEN HIER ENKELE FOTO'S DIE ALLES VERKLAREN GABRIELLA OOK JIJ BENT VAN HARTE BEDANKT
na het strandbezoek worden alle hongerige maagjes gevuld , een korte rustpauze om de batterijen op te laden en dan is het tijd om te spelen en te knutselen
op 6 augustus is gabriella er dan toch in geslaagd om in hurghada te geraken zij het dan via een omweg langs marsa alam. Ik ben zeer blij haar te kunnen verwelkomen want ik kan alle hulp gebruiken. Een woordje van dank is hier zeker op zijn plaats want het geschenkenpakket dat gabriella samengesteld heeft is gewoon prachtig , ook de jongeren hebben enkele kleine cadeautjes aan het pakket toegevoegd Mama gabriella wordt door de kinderen in de bloemetjes gezet
Elke voormiddag trekken we met de kinderen richting zee waar ze naar hartelust kunnen stoeien in het water. Voor hen is het groot feest want ze hebben nog nooit zulke grote waterplas gezien . Soms wordt er wel gehoest en geproest als het zoute water in hun mondjes terecht komt maar dat nemen ze er graag bij. We zijn met zen allen een dagje uitgenodigd door de manager van MAGIC BEACH HOTEL de kinderen en de groep vrijwilligers keregen daaook gratis frisdrank aangeboden waarvoor hartelijk dank. Onze actie krijgt meer en meer bekendheid wat ertoe leid dat iedereen zijn steentje wil bijdragen om de weeskinderen een onvergetelijke vakantie aan te bieden enkele sfeerbeelden .....
aan alles komt een einde , ook aan deze rode zee vakantie als afsheid net voor ze richting luxor vertrekken bieden gabriella en ikzelf onze kindjes en de groep nog een lekkere taart aan hier moeten we afscheid nemen van de kinderen en de vrijwilligers ikzelf zal met zekerheid nog enkele van deze kinderen tegenkomen in hun dorp en met pretoogjes zullen ze dan vertellen over hun vakantie
langs deze weg ook van harte bedankt aan de bouworde jongeren die deze vakantie mogelijk maakten
Gisteren iets na de middag is het busje met de weeskinderen uit Luxor aangekomen. Vijf jongens en zeven meisjes , zeer ongewoon want het is een echte mannenwereld hier en gewoonlijk worden de jongens bevoordeeld tegenover de meisjes.Mijn preek van vorig jaar heeft blijkbaar toch resultaat opgeleverd. Ik probeer er steeds de nadruk op te leggen om gelijke kansen aan de meisjes en jongens te geven en zie ze zijn zelfs in de meerderheid. Allemaal blije gezichtjes die uit de bus komen en het klikt onmiddelijk met onze groep jongeren . In afwachting van de lunch die voor de kinderen gemaakt wordt trekken we met zen allen richting aquarium om de prachtige onderwaterwereld van de rode zee te bewonderen. Nadien namen we plaats op een terras met mooi uitzicht over de zee waar iedereen getrakteerd wordt op een frisdrank. De kinderen kunnen er maar niet genoeg van krijgen ! Mustafa en zijn vriendje zijn stomverbaasd over de grote plas water die oneindig lijkt . Terug in het hotel gekomen wordt er nog wat gespeeld , en na een lekkere maaltijd gaan de kinderen naar hun kamers. Moe maar tevreden vallen ze in slaap.
Mijn kamergenote en vriendin Gabriella kon helaas er niet bij zijn van in het begin. Zij komt morgen aan en in afwachting van haar aankomst heeft het hotelpersoneel voor een andere roommate gezorgd mooi gedaan om enkele handdoeken om te toveren tot een pop Gabriella bezorgde ons voor elk kind een mooi geschenkenpakket WAARVOOR HARTELIJK DANK
Weer opgewekte gezichten aan het ontbijt en iedereen heeft echt zin om er weer in te vliegen. De groepsbegeleiding bespreekt met de jongeren wat er de volgende dagen met de kinderen zal gedaan worden. Rond half elf vertrekken we richting sekala om daar de nieuwe grote moskee te bezoeken . Ik had vooraf iedereen gemeld om zich deftig te kleden en een grote sjaal mee te nemen om eventueel nog wat blote lichaamsdelen te bedekken . Volgens onze normen zien we er zeer " deftig " uit. Niet dus !!!! Aan de poort krijgen we allemaal een mooi lokaal " kleedje " aangemeten met aangehechte hoofddoek. Plots staan er twaalf Egyptische meisjes aan de poort en kan niemand nog zien dat het vijf minten geleden Belgische tieners waren . Het bezoek loont echt de moeite ! De moskee is prachtig ! De buitenkant is volgens mijn mening zelfs veel mooier dan de blauwe moskee in Istanboel. Mohammed die met ons mee is legt uit hoe de " wassing " dient te gebeuren voor het gebed. Een aanwezige bewaker weet ons te zeggen dat er binnen plaats is voor duizend gelovigen en op het grote buitenplein kunnen nog eens duizend mensen deelnemen aan het gebed. Tegen de middag keren we terug naar het hotel waar een lunch volgt en een korte rustpauze. In de namiddag wordt al het knutselmateriaal gesorteerd en worden de activiteiten met de kinderen voor de komende dagen besproken want morgen is het de grote dag , dan zullen de weeskinderen toekomen . Om half zeven zitten we samen met een groepje egyptische mensen aan het ramadan ontbijt. Een hele belevenis om te zien hoe moeilijk het is met deze hitte om een ganse dag zonder eten en drinken door te brengen. Voor ons duren de 15 minuten al lang om het eten te zien staan en niet kunnen beginnen te eten . Wanner de imam dan eindelijk Allah el ahkbar roept stort iedereen zich op het eten en het water. Traditioneel wordt hun vasten gebroken met het eten van enkele dadels en het drinken van een glas water. Naeen tiental minuten zie ik de verbaasde blikken van de groep wanneer onze egyptische tafelgenoten plots opstaan en ons verlaten . Heel normaal hier , omdat het vasten zo zwaar is eet men al sneller dan normaal en er wordt ook niet gewacht to iedereen klaar is met eten zelfs buiten de vastentijd. In elk geval het heeft gesmaakt waarvoor dank aan mohammed en zijn vrouw die de maaltijd klaargemaakt heeft. Als dank geeft de groep een cadeautje voor hun dochtertje Zeinab . Weer een ervaring rijker , die ze nooit zulen vergeten Ik ben zeer benieuwd om te horen welk gevoel de groep had bij het dragen van de jelabya en de hoofddoek in de moskee en hun reactie is wat ik verwacht had. Iedereen is het er over eens dat ze nooit zo zouden kunnen door het leven gaan . Gevangen , je persoonlijkheid niet kunnen uitten , maar ergens toch een gevoel van eenheid omdat iedereen hetzelfde is zo beschreven ze hun gevoelens.
Hallo beste vrienden , familieleden en al wie onze blog opvolgt. Vandaag 1 augustus net voor middernacht is onze eerste groep voor dit jaar toegekomen. Naar gewoonte is dit hier in egypte weer verlopen met het nodige oponthoud. We zaten al van 23.00 u te wachten op het busje dat ons naar de luchthaven zou brengen. Uur van aankomst nog steeds geen busje te bespeuren en wanneer we bellen wordt de oproep geweigerd. Iets later meld de driver ons dat hij niet aan benzine geraakt.Hij had ons tenminste kunnen verwittigen. Lichte paniek want ik ben zeer stipt en ik weet dat het voor de jongeren heel belangrijk is om wanneer ze uit de luchthaven komen hun vertrouwenspersoon te zien staan . Dan maar een ander busje van de straat geplukt en tegen honderd per uur naar de luchthaven. Tot mijn grote opluchting zijn de jongeren nog binnen aan de douane. Eind goed al goed en een half uurtje later komen we aan in het hotelletje waar ze zullen verblijven. Na een korte kennismaking zoekt iedereen zijn bedje op om te genieten van een goede nachtrust. Wel dat was in elk geval ook mijn bedoeling , maar door constante stroompannes veroorzaakt door de hitte en een tekort aan stroom valt de airco om het kwartier uit en is het niet echt ideaal om te slapen. Maar dit is Egypte en we redden het wel . Tot morgen !
Onze vrijwilligers hebben toch goed geslapen en zitten opgewekt aan het ontbijt. De jeugd kan blijkbaar nog beter tegen de zware omstandigheden dan de oude garde ( ikzelf ). Er wordt info gegeven over het verdere verloop van het kamp en iets na de middag vertrekt de groep met jeeps de woestijn in om de nomaden te bezoeken. Ter plekke kunnen ze zien hoe de vrouwen het traditionele brood bakken , hoe met de hand tapijten geweven worden, een ritje op een dromedaris , zonsondergang vanop een berg en een bbq. Rond 19.00 komen ze moe maar tevreden aan in het hotel.
aan alles komt een einde , ook aan deze rode zee vakantie
