Oeps het is een hele tijd geleden dat ik nog iets heb laten weten, och ja ik ben dan ook veel weg geweest.

Ik ben echt niet de hele tijd op verlof geweest, maar toch wel een heel deel J. Eerst even vertellen over het weeshuis, voor ik op verlof ging ben ik een week gaan helpen in een weeshuis hier niet zo ver vandaan. Het is een weeshuis voor baby’s, een beetje zielig om te zien dat er al zoveel jonge kindjes in een weeshuis zitten. Het waren, of beter gezegd zijn, allemaal schatjes ik zou er zo enkele mee naar huis nemen. Misschien maar goed dat dit zomaar niet gaat.

Ik heb daar mee geholpen met zowat alle taken, de was doen, koken, kuisen, nieuwe luiertjes aandoen ….

En ik weet dus nu hoe je van een doek (herbruikbare luier) een luier moet maken J gelukkig moest ik ze niet uitwassen.

Deze lieve schatjes ga ik zeker nog eens terug bezoeken.

Na het weeshuis ben ik toch even op verlof geweest, een groot gedeelte samen met Nicolas (een Belg die ook in Zimbabwe bij vvob stage deed). Eerst zijn we naar Antilope park geweest in Gweru, een stad op ongeveer 2 uur auto van de plaats waar ik woon. We hebben daar ongelooflijk toffe dingen gedaan, wandelen met leeuwen, ritje op de olifant, spelen met welpjes, een korte safari te paard. Het was allemaal geweldig tof en met die paarden zijn we heel erg dicht bij dieren kunnen komen, ik heb zo op ongeveer 2 meter van een giraffe gestaan leuk hoor. Ik zal enkele foto’s selecteren en zeker op facebook aanvullen in het mapje dat al bestaat.

Na antilope park hebben we een auto gehuurd, ja hoor ik heb aan de verkeerde kant van de weg moeten rijden en ook aan de verkeerde kant in de auto moeten zitten om te kunnen rijden, en zijn we naar Matobo’s geweest en dan naar Hwange.

Hwange is het grootste wildpark van Zimbabwe, om even een idee te geven het heeft ongeveer dezelfde oppervlakte als België. Nu is het aan u om uit te maken of Hwange National park groot is of België klein J

Daar hebben we heel erg veel dieren gezien een massa aan olifanten, giraffen, antilope, gnoe, kudu, schildpadjes, slang, waterbok, warthog, jakhals, bavianen, nijlpaarden, struisvogels, gieren ….Jammer genoeg zijn we er niet in geslaagd katachtige te zien. Deze beesten

Wouden maar niet op de weg verschijnen.

Na dit leuke avontuur zijn we naar Harare terug gegaan waarna ik de reis allen heb verder gezet. Eerst heb ik een dagje HIFA meegepikt (een soort festival) dan ben ik naar Kariba vertrokken. Eigenlijk wel spannend in het begin zo alleen reizen. In kariba heb ik een nachtje gelogeerd in Warthog bushcamp, een gezellige plaats moet ik zeggen. En je kunt het niet geloven maar daar lopen de wilde dieren wel gewoon langs de weg. Zo was ik lekker alleen aan het wandelen aan het dromen en een suikerrietstok op aan het knabbelen toen ik plots naast een olifant stond gewoon naast de weg waar ik aan het wandelen was. Even verschieten toch wel zo’n groot beest op nog geen 5 meter naast je, ik heb dan vriendelijk dag gezegd en ben maar rustig verder gegaan wat de olifant best goed vond.

In het kamp vertelde de eigenaar me dat je op elk moment van de dag en nacht mocht rondlopen in het kamp, alleen moest je opletten als je het ’s nachts deed omdat de nijlpaarden in het kamp rondlopen en dat zijn nu eenmaal beesten waar je liever niet mee vecht dus je kunt er best niet tegen lopen.

Het kamp lach namelijk naast het water en er was geen omheining olifanten kwamen er dus af en toe ook een wandelingetje maken. Ik vond dit wel leuk om te horen dus had ik besloten om het raampje van de tent waar ik in sliep open te laten staan zodat ik eens nijlpaarden op het land zou kunnen rondlopen, regelmatig heb ik die nacht buiten gekeken maar jammer genoeg heb ik ze niet zien lopen.

De volgende ochtend heb ik een ferry genomen, ik heb er heel erg leuke mensen leren kennen en prachtige zonsondergang en zonsopgang gezien. Ook de sterren waren indrukwekkend, zoveel sterren bijeen heb ik nog niet vaak gezien. Ik heb dan ook op het dek geslapen onder de sterrenhemel. We zijn ook even gestopt om een frisse duik te kunnen nemen in Lake kariba, allé het water was eigenlijk best wel warm, een heerlijke verfrissing na een dag vol zon.

Na de ferry ben ik doorgegaan naar de Victoria falls, waaauw meer kan ik er eigenlijk niet van zeggen.

Ik was er wel op het moment dat de watervallen op zijn hoogst stonden dus op sommige plaatsen hoorde ik wel de watervallen maar kon ik niets zien door de enorme mistregenwolk die van de watervallen afkwam.

Het was echt heerlijk om te zien, natuurlijk was ik er heengegaan zonder regenjas en vertikte ik het ook om er daar een te kopen dus ik was wel volledig doorweekt. Zo erg is dat allemaal niet als je weet dat je daarna gewoon in de zon gaat zitten en nog geen uurtje later alweer volledig opgedroogd bent.

Na de watervallen ben ik weer naar Bulawayo getrokken waar mijn kamertje me opwachtte. En voila hier zit ik dan nu in de zon deze blog te typen zodat ik hem later op internet kan zetten.

Zo dit was dus ongeveer in het kort wat ik de afgelopen tijd gedaan heb. Ik kan het niet geloven dat ik nog maar minder als een maand heb. Voor je het beseft sta ik dus wee in België.

Vele groetjes en ga ook maar eens naar de foto’s kijken.

04-05-2011 om 15:23 geschreven door Gwen  

Vandaag start ik met een belangrijke mededeling; ik ben verhuist. Geen paniek alles gaat nog steeds goed er is gewoon een kamer vrijgekomen op de school en hier ben ik nu ingetrokken.

Een tweede geen paniek, ik heb met de vrouw vna het huis afgesproken hoe ik aan de post geraak dus als je iets verzonden hebt komt het wel nog aan maar als je van plan bent nog iets te sturen kan je het beter direct naar het nieuwe adres sturen.

King George VI school

P .o . Box AV 80

Ascot

Bulawayo

Zimbabwe

Tot zover de belangrijke mededeling.

Mijn nieuw kamertje is veel kleiner als mijn vorig maar ik vind het super gezellig. Al zeg ik het zelf maar ik heb het goed ingericht.

De kinderen zijn nu bijna allemaal naar huis omdat de school een maand gesloten is. Af en toe is het wel redelijk vreemd dat het hier nu zo leeg is.

Zelf ga ik geen hele maand op verlof, vermoedelijk ga ik wat weeshuizen bezoeken en zien of ik daar iets kan gaan doen. (ik vermoed dat ze dat altijd leuk vinden)

Maar ik ga ook wel een beetje op verlof het wordt tijd dat ik eens olifanten, giraffen, neushoorns, leeuwen en andere schattige diertjes in het wild kan zien. J

Voor de mensen die dachten dat ik ze elke dag zou zien omdat ze hier op straat rondlopen dat is dus een illusie. Een van de enige wilde dieren dat ik hier elke dag zie zijn mieren (altijd met een massa, en in verschillende formaten.) Ondertussen heb ik er een hekel aan want je kan bijna nergens staan zonder dat ze op je voeten zitten.

We hebben vorig weekend een daguitstap gedaan met de school. We zijn naar Matobo geweest en het was een geweldige dag. De natuur is daar nog steeds ongelooflijk mooi.

Af en toe moesten we een stukje wandelen om iets te zien. Dat is natuurlijk niet altijd even makkelijk met rolstoelen, gelukkig zijn de kinderen het gewoon om de rolstoelen te helpen met als resultaat dat die er soms sneller waren als die dat gewoon aan het wandelen waren.

Een van de kinderen had haar rolstol niet bij, enkel haar krukken. Krukken is al helemaal niet makkelijk als het omhoog gaat dus hebben we haar op de rug gedragen. Gelukkig was het geen heel erg grote en was het gewicht dus redelijk houdbaar.

Zelf heb ik haar ook verschillende keren gedragen, het was gewoon fijn. Een geweldige dag.

Sinds een week heb ik vlechtjes in mijn haar, het eerste zicht lijkt het een beetje raar maar ik ben het nu helemaal gewoon en vind het fijn om te hebben. (vooral makkelijk zo niets met u haar moeten doen)

Het deed helemaal gene pijn om ze te leggen en het ging vrij snel. Op 3 uur was mijn hele haar gevlochten.

Na een week beginnen er hier en daar plukjes uit te komen, afwachten dus hoelang het er nog kan inblijven zonder dat het er vreselijk uitziet.

Meer heb ik op dit gogenblik denk ik niet te vertellen.

Vele groetjes

03-04-2011 om 14:54 geschreven door Gwen  

Hier ben ik weer met een nieuwe update.

Wat heb ik zoal in de school / klas gedaan de laatste tijd?

Veel, natuurlijk heb ik enorm veel gedaan. Ik ga het jullie besparen om te vertellen wat ik precies allemaal gedaan heb. Laat ik het houden bij de, voor mij persoonlijk, belangrijkste zaken.

Op een dag heb ik de klas een klasbibliotheekje gemaakt. Ergens in een klas lagen een hele hoop oude boeken, ik weet niet juist wat ze ermee wouden doen maar ze kwamen me vertellen dat je er zoveel boeken uit mocht nemen als je wou om in de klas te gebruiken.

Dit klonk heel erg fijn voor mij, ik ben er dus onmiddellijk heen gegaan en heb een hele stapel boeken uitgekozen. Boeken van verschillende niveaus, boeken met verschillende onderwerpen, leesboeken, weetboeken, … ik heb dus mijn best gedaan om ervoor te zorgen dat er voor elk wat wils bij zat.

Nadien heb ik me bezig gehouden met de boeken te sorteren en er een biebje van te maken. Nu kunnen de kinderen in elk geval altijd een boek nemen om te lezen, joepie al één mogelijkheid om dode momenten op te vangen.

Iets anders dat ik heb gerealiseerd en waar ik fier op ben. Voor een van de kindjes (die niet leest) heb ik een boekje gemaakt met woorden die ze zelf aanbrengt, we noteren het woord erin en ze maakt hierbij een tekening. In dit boekje leest ze dan regelmatig en af en toe schrijven we deze woorden ook. Ondertussen heb ik ontdekt dat dit werkt, ze leest de woorden als ik ze noteer (dus zonder haar eigen tekening erbij). Blij blij blij J

Verder ben ik gestart met oefeningen voor luistervaardigheid, hopelijk gaat dit met de tijd ook vlotter gaan. Ik denk dat dit voor hen bijzonder nuttig is want de helft van de tijd kunnen ze nergens hun aandacht bijhouden waardoor ze dus ook niet luisteren.

Natuurlijk heb ik nog veel meer dingen gedaan  maar hierbij ga ik het laten wat de klas betreft.

De school is samen met vvob ook bezig om een scholenband te starten. Deze week hebben we daarover een vergadering gehad. De scholenband zou zijn met een school (bijzonder onderwijs) uit België. Ik ben benieuwd hoe het verder loopt.

Ondertussen is er weer een sportdag geweest, alweer was de sfeer geweldig. Ondanks het een snikhete dag was heeft iedereen heel erg hard gelopen en zijn best gedaan. Ik had een taak, waardoor ik heel de dag in de zon stond (ik had me ingesmeerd deze keer dus ik ben niet verbrand) en dus heel erg voelde hoe heet het was. Ongelooflijk dat de kinderen hierin zo konden lopen.

Nu verder nog iets van de vrije tijd. (dat je niet denkt dat ik niets anders doe als werken)

We zijn in een weekend een dagje naar Matobo’s  gegaan. Ik heb er erg van genoten ondanks dat we zeer weinig gezien hebben. Oh ja, Matobo’s is een soort park die vooral bekent is om zijn rotsschilderingen er zitten ook dieren maar niet erg veel. (blijkbaar)

We hebben maar enkele rotsschilderingen gezien maar ik heb erg genoten van de uitzichten. EN ik heb apen gezien, 2 troepen apen. J Mijn dag was dus goed omdat ik ze persoonlijk 2 keer gespot had, de anderen zouden er zo voorbijgegaan zijn.

Tot zover dus mijn eerste wilde dieren (niet achter een tralies)

Zonder twijfel staat Matobo nog eens op mijn programma om meer rotsschilderingen te zien.

Iets anders wat ik zeker moet vertellen is over iets wat ik gegeten heb.

Mijn Afrikaans moeder heeft me ‘Catapilas’ klaargemaakt. Ik had de dingen al heel vaak zien liggen op markten en wou dit graag eens proeven, nu heb ik het eindelijk gedaan en het was lekker. Nu kan ik me inbeelden dat je je afvraagt wat dat nu juist is, wel ik zou het omschrijven als een soort wormachtig dier. En als je je afvraagt hoe het is om te eten denk dan eens aan The Lion king, dat beeld van knapperig van buiten mals en sappig vanbinnen, zo is het J (alleen spoot er geen nat uit)

Binnenkort ga ik vlechtjes hebben als alles goed gaat gaat  iemand ze dit weekend leggen. Ik ben benieuwd of het zeer gaat doen, hoe ik er ga uitzien en vooral hoelang ze in gaan blijven. Ik zal er zeker foto’s van trekken.

Voor de rest ga ik in de weekends langs bij de kinderen in de hostels, ze vinden het heel erg leuk. Ik speel dan een beetje met hen of doe een babbeltje.

Af en toe gaan we naar de stad, meestal eten we dan in de ‘pizza inn’ en daarna iets bij de ‘creamy inn’ het is wel duidelijk wat ze daar verkopen zeker. J Meestal gaan we dan ook rond op de vlooienmarkten waar ze vanalles en nog wat verkopen maar vooral kleren.

Dit zal het zowat zijn denk ik. De foto’s zal ik ook proberen aan te vullen.

Vele groetjes en tot …..

27-03-2011 om 16:39 geschreven door Gwen  

Ik merkte net dat er een hele tijd voorbij is sinds mijn laatste verslagje, sorry daarvoor ik kan er niets aan doen de tijd gaat hier gewoon zo snel.

Op zaterdag 5 maart hebben de kinderen van een van de bandjes van de school een optreden mogen doen in Ascot ( het lokale winkelplein, of hoe noem je zoiets?) Het was een plezier om ze bezig te zien, ik kon me niet inhouden met foto’s trekken en filmpjes maken. Alle mensen eromheen waren heel erg enthousiast en verschillende begonnen spontaan giften te geven. Een van de voorbijgangers vond het zo fijn dat hij voor alle kinderen een fris drankje kocht (wat wel goed was want het was een hete dag en al heel snel was de zon gedraaid en was alle moeite om een plekje in de schaduw te kiezen voor niets geweest. Ik was ongelooflijk fier op de mannen J

Ze wisten maar een week op voorhand dat ze dat concert mochten spelen, alle namiddagactiviteiten van hen dus verandert in muziekrepetitie om ervoor te zorgen dat ze er stonden. Omdat ik een van de kinderen help bij het leren van de drum heb ik er ook ongeveer elke namiddag bijgezeten op het concert waren ze me dus al goed gewoon en reageerden ze ook vlot op me als ik hen teken deed om te lachen.

Als het mag kan ik misschien proberen een van de filmpjes via facebook zichtbaar te maken, maar dat ga ik eerst even vragen of ze dat goed vinden.

Onze familie heeft ons ook al eens mee uitgenomen. Eerst een ‘braai’ (bbq) gaan eten. Die braai zijn hier best wel leuk. Je gaat naar een plek waar grote vuurplaatsen zijn, iedereen brengt zijn eten  mee, het vlees kan je dat dan laten klaarmaken (misschien kan je het ook wel zelf maken dat weet ik niet juist) verder is er ook een winkel waar je als je wil drank of andere dingen kan kopen. Op de plaats waar we geweest waren was zelfs een beenhouwer maar we hadden ons vlees mee van ergens anders omdat het daar soms op is en dit wouden ze niet riskeren.

Als je vlees klaar is kan je dan gezellig eten, normaal is daar dus heel veel volk en hangt er waarschijnlijk een heel gezellige sfeer maar we hadden een slechte dag gekozen. Het begon te regenen en er was dus niet veel volk. Toch vond ik het nog steeds gezellig en het was zeer lekker.

Na het eten zijn we ‘uit’ gegaan (naar verschillende plaatsen). De laatste bar waar we zaten werd Live muziek gespeeld, heel fijn. Er zat een vrouw die ons erg fijn vond ze wou telkens dat we samen met haar zouden dansen. J Een gezellige avond, en een rustige zondag erna.

We hebben ook al eens een poging gedaan om in Great Zimbabwe te geraken, dit is helaas niet gelukt omdat de chauffeur niet is komen opdagen. (Volgens mij kan dit zelfs niet volgens de Afrikaanse normen, gewoon te laat komen daarentegen is hier wel zeer normaal)

Dus voorlopig nog geen Great Zimbabwe, om toch iets bezocht te hebben zijn we enkele uren naar ‘Chipangali’ geweest. Dit is een plaats waar ze gewonde dieren opvangen en indien mogelijk weer vrijlaten in de natuur. Dit gaat natuurlijk niet met alle dieren zoals de leeuwen en dergelijke dus enkele dieren blijven gewoon daar. Als ik zou moeten omschrijven met iets dat je van bij ons kent zou ik zeggen dat het er een beetje als een ‘zoo’ uitziet.

Het leukste dier dat er rondliep was het zwijn, het was echt grappig. (soms wel een beetje wild, hij kwam altijd als een gek op je afstormen)

Verder gaat op school alles nog zeer goed. Ik ben nog steeds het merendeel van de tijd (voormiddag) in dezelfde klas. Ik begin de kinderen beter te leren kennen en begin te weten wie ik waarmee moet helpen.

Waar ik me het meeste aan stoor is dat de kinderen vaak gewoon zitten te zitten en niet te doen, daar wil ik iets aan doen.

Graag zou ik spelletjes of kleine aantrekkelijke oefeningen aanbieden die ze altijd kunnen doen als ze zitten te wachten. Ik  hoop dan dat ze dit fijn vinden en zo zijn ze dan vaker nuttig bezig.

Suggesties mogen altijd doorgemaild worden. J  Niveau; heel erg verschillend. Van heel erg makkelijk (+/- 1^ste lj) tot moeilijkere oefeningen (Max 6^de lj.). Ik dacht zowel aan taalspelletjes (engels), wiskunde dingen, kleurdingen (eventueel zo’n prenten waar ze de cijfers juist moeten verbinden),…

In de namiddagen doe ik nog steeds een beetje verschillende dingen, naast muziek doe ik ook mee met de sport (ik ben ook al eens mee gaan tennissen) Het zwemmen doen we ook nog steeds. Laatste keer zijn we met enkele andere kinderen gaan zwemmen (grotere kinderen)

Het is fijn om ze mee te nemen, sommige klampen zich zo aan je vast omdat ze zich niet zeker voelen in het water maar ze willen enorm graag zwemmen.

Ik heb zo al een aantal keer rondgezwommen met een kind (die zelf niet kan zwemmen) op mijn rug, dit vinden ze ongelooflijk spannend.

Andere kinderen hebben fysiek wel de mogelijkheid om te zwemmen maar kunnen  het niet ze zijn dan zo blij als je ze helpt om te zwemmen.

Verder zijn op school sportdagen bezig, ondertussen is de sportdag van de kleintjes en die van de iets grote al geweest. Volgende week is de sportdag van de secundaire school kinderen en de week erna is het inter-scholen sportdag. Ik ben erg benieuwd wat de volgende sportdagen gaan geven want de vorige 2 waren al zeer bijzonder.

De sfeer zit er dan in elk geval erg goed in.

Zo dit is het weer voor deze keer.

Groetjes van een verbrande ik (soms kan zon ook te hard schijnen zeker als je aan het zwemmen bent J )

13-03-2011 om 16:04 geschreven door Gwen  

Hey,

Weer eens tijd om iets op de blog te zetten dacht ik, dus even denken wat ik kan vertellen.

Ik zal misschien starten met te vertellen dat alles goed gaat met me. Ik geniet nog steeds van elke dag en verschiet hoe snel de tijd vooruit gaat. Voor ik het besef moet ik alweer het vliegtuig opstappen maar daar zal ik nu nog niet teveel aan denken.

Een beetje meer uitleg over de school is misschien ook handig. (ik weet niet meer juist wat ik al laten weten heb)  Ik doe stage in KG VI, dit is een school voor kinderen met een beperking. Op de school zitten kinderen met verschillende soorten beperkingen. Er zijn kinderen met mentale beperking, een fysieke beperking en ook een heel wat dove of slecht horende kinderen.

Ik weet niet juist welke fysieke beperkingen er allemaal aanwezig zijn, ik kan wel enkele voorbeelden geven. Er zijn kinderen met een soort spierziekte waardoor ze steeds minder kunnen bewegen, er zijn kinderen met geamputeerde of misvormde ledematen, …

Het is ongelooflijk hoe de kinderen zich wel allemaal redden, soms denk je dit kind zal toch amper kunnen bewegen en dan plots zie je het rondvliegen over de grond. Zo snel dat ze soms gaan, niet te geloven. Ze kunnen zich redden en dat is telkens weer iets zaligs om te zien.

De kinderen komen soms van zeer ver om naar deze school te kunnen komen. De meeste wonen dan ook in de hostels rond de school en gaan enkel in verlofperiodes naar huis.

Voor de dove kinderen is de school zeer belangrijk, het is blijkbaar de enige dovenschool in heel Zimbabwe. (heb ik me laten vertellen, ik weet het niet over de andere beperkingen)

Er zijn hier dus niet ongelooflijk veel dove kinderen, ze komen gewoon van uit het hele land.

Nu weer iets meer over mezelf.

Op school gaat alles goed, ik begin iets meer te ontdekken wat er allemaal te doen is. De kinderen zijn heel erg schattig.

Als je het terrein van de school opkomt zijn er altijd een heel deel kinderen die naar je toe komen lopen en je dan goed vastpakken, echt te lief.

Ondertussen heb ik eens een dag gevolgd in een klas met dove kindjes, heel erg fijn wel speciaal zo in stilte. Ze vinden het allemaal heel leuk om me gebaren te leren, het vlot dus wel degelijk. Ik kan me soms al redelijk verstaanbaar maken in gebarentaal. Het blijft wel moeilijk om te verstaan omdat ze soms zo ongelooflijk snel praten, ik moet dan telkens zeggen dat ze trager moeten gebaren. Elke keer ontdek ik ook nieuwe gebaren, ik probeer dan te vragen wat het betekent of probeer het te ontdekken aan de hand van de rest van de uitleg die ze geven.

Verder gaan we (de Nederlandse studenten, Tinne en ik) sinds vorige week op vrijdagnamiddag zwemmen met enkele kinderen met een spierziekte. Tenminste als het weer goed genoeg is want het zwembad is natuurlijk in openlucht.

De kinderen vinden het ongelooflijk leuk, het is gewoon te fijn om de kinderen zo’n leuke momenten te geven.

Op woensdag namiddag (in de namiddag zijn er altijd verschillende activiteiten) is er sport. Ik begrijp waarom afrikanen altijd zo goed scoren op lopen bij de topsport. Die kinderen zijn echt te snel, het is een plezier om naar te kijken. Ik zal dus nog wat moeten trainen om hen te kunnen volgen bij het lopen.

Een van de andere namiddagactiviteiten  is muziek. Ik was blij toen ik dat ontdekte, eindelijk wat muziek zien spelen. (ik had verwacht overal groepjes te zien spelen) In de school mogen de lln. zelf een groepje maken en dan kunnen ze daar repeteren. Heel leuk, ik heb een groepje aan het werk gezien en ze zijn behoorlijk goed.

Ze spelen vooral op marimba’s. (houten latjes naast elkaar met buizen als klankkast eronder), ze lijken zelfgemaakt maar klinken best wel leuk. Ze hebben in de muziekruimte 3 maten staan, dit geeft er een heel leuk effect aan.

Verder staan er ook conga’s (die ze vaak als drum gebruiken) een piano, een drumstel en wat andere kleine troms. Ik heb het gevoel dat ik daar nog wel een aantal keren ga zitten. J

Oh ja nog iets heel leuks, je mag hier achteraan in zo’n pick-up zitten (of staan) om je te vervoeren, echt zalig zo lekker in de frisse lucht zitten.

Een kleine afsluiter, anders wordt deze tekst te lang. (en dan weet ik volgende keer niet meer wat te vertellen)

Ik geniet elke dag en heb het gevoel dat het steeds maar leuker wordt.

Vele groetjes van mezelf.

27-02-2011 om 15:39 geschreven door Gwen  

Hey,

Hier weer wat nieuws uit Zimbabwe.

Ik zit ondertussen in Bulawayo, ook hier zijn de mensen zeer vriendelijk. De mensen waar we wonen zijn heel erg vriendelijk, onze kamer zijn groot en best wel mooi.

Maandag zijn we begonnen op de school, eerst nog eens een rondleiding een beetje alles bekijken en erbij denken oei ik vind hier nooit mijn weg. Maar al bij al valt het wel mee de weg vinden.

De eerste dagen hebben ze me ingedeeld in een klas die heet ‘Senior vocationals’ het is een klas met oudere kinderen (tussen 15 en 18 denk ik) die een mentale achterstand hebben. Dit is in elk geval wat ik begrepen heb. Bij sommige inde klas is het zeer duidelijk maar van andere vraag ik me nog steeds af wat er mis mee is, ik zal het wel ontdekken zeker. Het zou de bedoeling zijn dat we een beetje allerlei dingen kunnen zien, ik hoop dat ik zeker eens muziekles mag bijwonen ik ben nieuwsgierig naar de muzikale talentjes.

Op school zitten verder ook een heleboel dove kinderen, de meeste die ik al ben tegengekomen zijn echt heel erg vriendelijk. Ik ben dus volop gebarentaal aan het leren en ik moet zeggen het bevalt me wel, het is leuk om te leren maar het zal nog wat tijd nodig hebben. De dove kinderen geven je ook een verzonnen naam, een teken zodat ze niet heel je naam moeten spellen als ze je willen roepen. In elke klas dat ze vroegen er een te bedenken voor mij kreeg ik het zelfde teken, dus ik neem aan dat dit het wel zal worden. Wijzen naar de wang (het bolletje dat ik daar heb.)

Verder …

-  Ik heb mijn foto’s op facebook gezet, ik zal ze daar verder blijven aanvullen in dezelfde map.

- In het huis waar ik nu woon is geen internet, ja ik doe dus telkens moeite ergens heen te gaan om jullie up to date te houden J

- Het huis heeft wel een brievenbus en een adres. En dat is het volgende: 

  10 Gaul Av. – Kumalo - Bulawayo

- Ik ben nog steeds bereikbaar op mijn Zimbabwaans nummer dat je kan krijgen bij mijn mama of anderen die het al hebben. Blijkbaar komen wel niet alle sms’en aan heb ik ontdekt en terugsturen kan ik blijkbaar ook niet maar geen paniek tot nu toe verloopt het bellen vlekkeloos.

- Stroompanne is hier een dagelijkse gewoonte maar ik heb er nog niet veel last van gehad, telkens als we wouden koken was er weer stroom J oef, ik word dus nog steeds dik.

Zo ik denk dat ik weer even niet meer weet wat vertellen.

Groetjes en tot een volgende

16-02-2011 om 16:42 geschreven door Gwen  

Hey allemaal,

De afgelopen dagen hebben we een inductieweek gehad op kantoor, we hebben een heleboel info gekregen. De info ging zowel over vvob ( hoe werken ze, wat doen ze,  met wie werken ze, waar werken ze …) als over Zimbabwe zelf (welke steden zijn de grootste, wat is er te zien, …)

Ook hebben we een sessie gehad over HIV/AIDS dit vond ik persoonlijk zeer goed. Ik kwam tot de ontdekking dat ik er bijzonder weinig over wist.  (dat had ik ook wel al gemerkt op de workshop van het weekend) maar nu is het dus anders, ik weet er ietsjes meer van, uiteraard niet alles.

Woensdag zijn we een soort school gaan bezoeken. Het is niet echt een school ze noemen het een ‘learning center’. Hier vangen ze kinderen op tussen 8 en 12 jaar die nog nooit naar school zijn geweest, ze werken de kinderen bij zodat ze na een jaar (soms 2) naar een normale school kunnen en ongeveer op hun leeftijd kunnen instappen.

Het project werkt volledig op een enorm grote groep vrijwilligers, dit omdat de organisatie zeer lokaal werkt. Elke vrijwilliger is ingedeeld in een bepaald gebied waar hij/zij werkt. Als ze kinderen tegenkomen die hulp nodig hebben sturen ze de kinderen naar de juiste plaatsen, ziekenhuis, politie, school, of eventueel het leercentrum.

De meeste kinderen die in het leercentrum terecht komen zijn wezen of half-wezen, daarom zijn de vrijwilligers zo belangrijk. Ze blijven de kinderen opvolgen als ze uit het centrum zijn, op die manier heeft het kind ook steeds iemand in zijn eigen omgeving waarbij hij terecht kan als het hulp nodig heeft.

Vandaag heb ik voor het eerst heel erg verse banaantjes gegeten. Het zijn van die kleine benaantjes recht van de boom uit de tuin van het kantoor van vvob. Ongelooflijk lekker. 
 

Wat kan ik verder nog vertellen?

Zaterdag verhuizen we (Tinne en ik) naar Bulawayo dan kunnen we ons instaleren. Daar in Bulawayo zal ik de rest van mijn tijd in Zimbabwe verblijven. Als ik het juiste adres heb zal ik het misschien eens in mijn blog zetten.

Voor de rest, ik ben echt slecht in het trekken van foto’s ik doe mijn best maar ik vergeet de helft van de tijd mijn foto toestel. Gelukkig zijn er nog anderen die mooie foto’s trekken die ik dan kan ‘stelen’ J

Nu is er enkel het enige probleem nog dat het me blijkbaar niet goed lukt om ze op de blog te krijgen. Ik probeer het nog eens maar als het niet lukt geef ik het op en zal ik ze via facebook proberen te tonen.

Vele groetjes, uit het zonnige (maar soms ook enorm regenachtige) Zimbabwe

10-02-2011 om 20:22 geschreven door Gwen  

06-02-2011 om 18:59 geschreven door Gwen  

Hey allemaal,

Ik ben volledig veilig aangekomen in Zimbabwe. We hadden een heel klein beetje vertraging met ons laatste vliegtuig maar het was redelijk verwaarloosbaar. Op de vlucht is alles goed verlopen, we hebben vaak eten gekregen maar daardoor dus weinig kunnen slapen.

We hebben zelfs geen bagage verloren.

Als we eindelijk onze bagage hadden en naar buiten gingen werden we opgewacht door Hanne (program manager vvob). Ze heeft ons het logement laten zien waar we deze dagen verblijven, nadien heeft ze ons mee naar haar huis genomen waar we samen gegeten hebben. Onze eerste maaltijd in Zimbabwe, chinees J lekker.

De volgende dag zijn we gaan helpen verhuizen, het vvob team heeft nu andere kantoren. Het was fijn om hen al te leren kennen en te kunnen helpen met verhuizen.

We hebben ons vandaag onder andere bezig gehouden met het decoreren van een kantoor. Dit kantoor had een heel lelijke muur die we hebben opgefleurd met een hoop mooie prenten. Verder hebben we nog wat mee gekuist en opgeruimd.

Als middagmaal heb ik een typisch gerecht gegeten, Sadza (een soort maispap). Het was eigenlijk best wel lekker. Op zich proeft de sadza een beetje naar niets maar met de saus van het vlees erbij is het wel lekker, en vooral enorm vullend.

We blijven ongeveer een week tot tien dagen in Harare voor we naar Bulawayo vertrekken. De mensen zijn hier allemaal heel vriendelijk.

Ah ja, ik heb me een Afrikaanse simkaart aangeschaft, dus probeer me niet te bellen op mijn normaal nummer. Ik zal mijn nummer aan enkele mensen doorgeven, als je hem ook graag wil kan je eventueel mailen (ik weet niet wanneer ik kan antwoorden) of je kan het vragen aan anderen.

Dit zal het voor deze keer zijn. Tot een volgende keer.

Gwen

02-02-2011 om 18:37 geschreven door Gwen  

Hallo allemaal,
Vandaag is het de dag van vertrek. Eerlijk , ... toch wel een beetje spannend. Nog enkele uurtjes wachten.

Wat heb ik in tussen tijd zoal gedaan?
Ja de gewone dingen hé; valies maken, mensen bezoeken, naar repetitie's gaan, alle nodige papieren verzamelen, denken over wat ik nog allemaal moet doen...
En als een van de laatste dingen eens nadenken wat ik hier nog zou kunnen schrijven voor ik echt vertrek.

Vermits een mens toch geen volledige dag op voorhand op de luchthaven kan wachten voor de vlieger vertrekt blijf ik nog even thuis en pruts ik nog wat om de tijd te doden.
Straks is het tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Om 19.30 vertrekt het vliegtuig, we zouden normaal een nachtje doorvliegen tegen de ochtend komen we aan in Ethiopië. Daar rusten we een 2 uurtjes en stappen dan weer op een vliegtuig en vliegen naar Harare waar we tegen de 12.45 (lokale tijd, dus ongeveer middag hier in België) zouden aankomen.

Meer heb ik op dit moment even niet te vertellen.

Vele groetjes en tot de volgende keer maar weer

28-01-2011 om 11:56 geschreven door Gwen  

03-01-2011 om 15:44 geschreven door Gwen