Ik merkte net dat er een hele tijd voorbij is sinds mijn laatste verslagje, sorry daarvoor ik kan er niets aan doen de tijd gaat hier gewoon zo snel.

Op zaterdag 5 maart hebben de kinderen van een van de bandjes van de school een optreden mogen doen in Ascot ( het lokale winkelplein, of hoe noem je zoiets?) Het was een plezier om ze bezig te zien, ik kon me niet inhouden met foto’s trekken en filmpjes maken. Alle mensen eromheen waren heel erg enthousiast en verschillende begonnen spontaan giften te geven. Een van de voorbijgangers vond het zo fijn dat hij voor alle kinderen een fris drankje kocht (wat wel goed was want het was een hete dag en al heel snel was de zon gedraaid en was alle moeite om een plekje in de schaduw te kiezen voor niets geweest. Ik was ongelooflijk fier op de mannen J

Ze wisten maar een week op voorhand dat ze dat concert mochten spelen, alle namiddagactiviteiten van hen dus verandert in muziekrepetitie om ervoor te zorgen dat ze er stonden. Omdat ik een van de kinderen help bij het leren van de drum heb ik er ook ongeveer elke namiddag bijgezeten op het concert waren ze me dus al goed gewoon en reageerden ze ook vlot op me als ik hen teken deed om te lachen.

Als het mag kan ik misschien proberen een van de filmpjes via facebook zichtbaar te maken, maar dat ga ik eerst even vragen of ze dat goed vinden.

Onze familie heeft ons ook al eens mee uitgenomen. Eerst een ‘braai’ (bbq) gaan eten. Die braai zijn hier best wel leuk. Je gaat naar een plek waar grote vuurplaatsen zijn, iedereen brengt zijn eten  mee, het vlees kan je dat dan laten klaarmaken (misschien kan je het ook wel zelf maken dat weet ik niet juist) verder is er ook een winkel waar je als je wil drank of andere dingen kan kopen. Op de plaats waar we geweest waren was zelfs een beenhouwer maar we hadden ons vlees mee van ergens anders omdat het daar soms op is en dit wouden ze niet riskeren.

Als je vlees klaar is kan je dan gezellig eten, normaal is daar dus heel veel volk en hangt er waarschijnlijk een heel gezellige sfeer maar we hadden een slechte dag gekozen. Het begon te regenen en er was dus niet veel volk. Toch vond ik het nog steeds gezellig en het was zeer lekker.

Na het eten zijn we ‘uit’ gegaan (naar verschillende plaatsen). De laatste bar waar we zaten werd Live muziek gespeeld, heel fijn. Er zat een vrouw die ons erg fijn vond ze wou telkens dat we samen met haar zouden dansen. J Een gezellige avond, en een rustige zondag erna.

We hebben ook al eens een poging gedaan om in Great Zimbabwe te geraken, dit is helaas niet gelukt omdat de chauffeur niet is komen opdagen. (Volgens mij kan dit zelfs niet volgens de Afrikaanse normen, gewoon te laat komen daarentegen is hier wel zeer normaal)

Dus voorlopig nog geen Great Zimbabwe, om toch iets bezocht te hebben zijn we enkele uren naar ‘Chipangali’ geweest. Dit is een plaats waar ze gewonde dieren opvangen en indien mogelijk weer vrijlaten in de natuur. Dit gaat natuurlijk niet met alle dieren zoals de leeuwen en dergelijke dus enkele dieren blijven gewoon daar. Als ik zou moeten omschrijven met iets dat je van bij ons kent zou ik zeggen dat het er een beetje als een ‘zoo’ uitziet.

Het leukste dier dat er rondliep was het zwijn, het was echt grappig. (soms wel een beetje wild, hij kwam altijd als een gek op je afstormen)

Verder gaat op school alles nog zeer goed. Ik ben nog steeds het merendeel van de tijd (voormiddag) in dezelfde klas. Ik begin de kinderen beter te leren kennen en begin te weten wie ik waarmee moet helpen.

Waar ik me het meeste aan stoor is dat de kinderen vaak gewoon zitten te zitten en niet te doen, daar wil ik iets aan doen.

Graag zou ik spelletjes of kleine aantrekkelijke oefeningen aanbieden die ze altijd kunnen doen als ze zitten te wachten. Ik  hoop dan dat ze dit fijn vinden en zo zijn ze dan vaker nuttig bezig.

Suggesties mogen altijd doorgemaild worden. J  Niveau; heel erg verschillend. Van heel erg makkelijk (+/- 1^ste lj) tot moeilijkere oefeningen (Max 6^de lj.). Ik dacht zowel aan taalspelletjes (engels), wiskunde dingen, kleurdingen (eventueel zo’n prenten waar ze de cijfers juist moeten verbinden),…

In de namiddagen doe ik nog steeds een beetje verschillende dingen, naast muziek doe ik ook mee met de sport (ik ben ook al eens mee gaan tennissen) Het zwemmen doen we ook nog steeds. Laatste keer zijn we met enkele andere kinderen gaan zwemmen (grotere kinderen)

Het is fijn om ze mee te nemen, sommige klampen zich zo aan je vast omdat ze zich niet zeker voelen in het water maar ze willen enorm graag zwemmen.

Ik heb zo al een aantal keer rondgezwommen met een kind (die zelf niet kan zwemmen) op mijn rug, dit vinden ze ongelooflijk spannend.

Andere kinderen hebben fysiek wel de mogelijkheid om te zwemmen maar kunnen  het niet ze zijn dan zo blij als je ze helpt om te zwemmen.

Verder zijn op school sportdagen bezig, ondertussen is de sportdag van de kleintjes en die van de iets grote al geweest. Volgende week is de sportdag van de secundaire school kinderen en de week erna is het inter-scholen sportdag. Ik ben erg benieuwd wat de volgende sportdagen gaan geven want de vorige 2 waren al zeer bijzonder.

De sfeer zit er dan in elk geval erg goed in.

Zo dit is het weer voor deze keer.

Groetjes van een verbrande ik (soms kan zon ook te hard schijnen zeker als je aan het zwemmen bent J )

13-03-2011 om 16:04 geschreven door Gwen  

Hey,

Weer eens tijd om iets op de blog te zetten dacht ik, dus even denken wat ik kan vertellen.

Ik zal misschien starten met te vertellen dat alles goed gaat met me. Ik geniet nog steeds van elke dag en verschiet hoe snel de tijd vooruit gaat. Voor ik het besef moet ik alweer het vliegtuig opstappen maar daar zal ik nu nog niet teveel aan denken.

Een beetje meer uitleg over de school is misschien ook handig. (ik weet niet meer juist wat ik al laten weten heb)  Ik doe stage in KG VI, dit is een school voor kinderen met een beperking. Op de school zitten kinderen met verschillende soorten beperkingen. Er zijn kinderen met mentale beperking, een fysieke beperking en ook een heel wat dove of slecht horende kinderen.

Ik weet niet juist welke fysieke beperkingen er allemaal aanwezig zijn, ik kan wel enkele voorbeelden geven. Er zijn kinderen met een soort spierziekte waardoor ze steeds minder kunnen bewegen, er zijn kinderen met geamputeerde of misvormde ledematen, …

Het is ongelooflijk hoe de kinderen zich wel allemaal redden, soms denk je dit kind zal toch amper kunnen bewegen en dan plots zie je het rondvliegen over de grond. Zo snel dat ze soms gaan, niet te geloven. Ze kunnen zich redden en dat is telkens weer iets zaligs om te zien.

De kinderen komen soms van zeer ver om naar deze school te kunnen komen. De meeste wonen dan ook in de hostels rond de school en gaan enkel in verlofperiodes naar huis.

Voor de dove kinderen is de school zeer belangrijk, het is blijkbaar de enige dovenschool in heel Zimbabwe. (heb ik me laten vertellen, ik weet het niet over de andere beperkingen)

Er zijn hier dus niet ongelooflijk veel dove kinderen, ze komen gewoon van uit het hele land.

Nu weer iets meer over mezelf.

Op school gaat alles goed, ik begin iets meer te ontdekken wat er allemaal te doen is. De kinderen zijn heel erg schattig.

Als je het terrein van de school opkomt zijn er altijd een heel deel kinderen die naar je toe komen lopen en je dan goed vastpakken, echt te lief.

Ondertussen heb ik eens een dag gevolgd in een klas met dove kindjes, heel erg fijn wel speciaal zo in stilte. Ze vinden het allemaal heel leuk om me gebaren te leren, het vlot dus wel degelijk. Ik kan me soms al redelijk verstaanbaar maken in gebarentaal. Het blijft wel moeilijk om te verstaan omdat ze soms zo ongelooflijk snel praten, ik moet dan telkens zeggen dat ze trager moeten gebaren. Elke keer ontdek ik ook nieuwe gebaren, ik probeer dan te vragen wat het betekent of probeer het te ontdekken aan de hand van de rest van de uitleg die ze geven.

Verder gaan we (de Nederlandse studenten, Tinne en ik) sinds vorige week op vrijdagnamiddag zwemmen met enkele kinderen met een spierziekte. Tenminste als het weer goed genoeg is want het zwembad is natuurlijk in openlucht.

De kinderen vinden het ongelooflijk leuk, het is gewoon te fijn om de kinderen zo’n leuke momenten te geven.

Op woensdag namiddag (in de namiddag zijn er altijd verschillende activiteiten) is er sport. Ik begrijp waarom afrikanen altijd zo goed scoren op lopen bij de topsport. Die kinderen zijn echt te snel, het is een plezier om naar te kijken. Ik zal dus nog wat moeten trainen om hen te kunnen volgen bij het lopen.

Een van de andere namiddagactiviteiten  is muziek. Ik was blij toen ik dat ontdekte, eindelijk wat muziek zien spelen. (ik had verwacht overal groepjes te zien spelen) In de school mogen de lln. zelf een groepje maken en dan kunnen ze daar repeteren. Heel leuk, ik heb een groepje aan het werk gezien en ze zijn behoorlijk goed.

Ze spelen vooral op marimba’s. (houten latjes naast elkaar met buizen als klankkast eronder), ze lijken zelfgemaakt maar klinken best wel leuk. Ze hebben in de muziekruimte 3 maten staan, dit geeft er een heel leuk effect aan.

Verder staan er ook conga’s (die ze vaak als drum gebruiken) een piano, een drumstel en wat andere kleine troms. Ik heb het gevoel dat ik daar nog wel een aantal keren ga zitten. J

Oh ja nog iets heel leuks, je mag hier achteraan in zo’n pick-up zitten (of staan) om je te vervoeren, echt zalig zo lekker in de frisse lucht zitten.

Een kleine afsluiter, anders wordt deze tekst te lang. (en dan weet ik volgende keer niet meer wat te vertellen)

Ik geniet elke dag en heb het gevoel dat het steeds maar leuker wordt.

Vele groetjes van mezelf.

27-02-2011 om 15:39 geschreven door Gwen  

Hey,

Hier weer wat nieuws uit Zimbabwe.

Ik zit ondertussen in Bulawayo, ook hier zijn de mensen zeer vriendelijk. De mensen waar we wonen zijn heel erg vriendelijk, onze kamer zijn groot en best wel mooi.

Maandag zijn we begonnen op de school, eerst nog eens een rondleiding een beetje alles bekijken en erbij denken oei ik vind hier nooit mijn weg. Maar al bij al valt het wel mee de weg vinden.

De eerste dagen hebben ze me ingedeeld in een klas die heet ‘Senior vocationals’ het is een klas met oudere kinderen (tussen 15 en 18 denk ik) die een mentale achterstand hebben. Dit is in elk geval wat ik begrepen heb. Bij sommige inde klas is het zeer duidelijk maar van andere vraag ik me nog steeds af wat er mis mee is, ik zal het wel ontdekken zeker. Het zou de bedoeling zijn dat we een beetje allerlei dingen kunnen zien, ik hoop dat ik zeker eens muziekles mag bijwonen ik ben nieuwsgierig naar de muzikale talentjes.

Op school zitten verder ook een heleboel dove kinderen, de meeste die ik al ben tegengekomen zijn echt heel erg vriendelijk. Ik ben dus volop gebarentaal aan het leren en ik moet zeggen het bevalt me wel, het is leuk om te leren maar het zal nog wat tijd nodig hebben. De dove kinderen geven je ook een verzonnen naam, een teken zodat ze niet heel je naam moeten spellen als ze je willen roepen. In elke klas dat ze vroegen er een te bedenken voor mij kreeg ik het zelfde teken, dus ik neem aan dat dit het wel zal worden. Wijzen naar de wang (het bolletje dat ik daar heb.)

Verder …

-  Ik heb mijn foto’s op facebook gezet, ik zal ze daar verder blijven aanvullen in dezelfde map.

- In het huis waar ik nu woon is geen internet, ja ik doe dus telkens moeite ergens heen te gaan om jullie up to date te houden J

- Het huis heeft wel een brievenbus en een adres. En dat is het volgende: 

  10 Gaul Av. – Kumalo - Bulawayo

- Ik ben nog steeds bereikbaar op mijn Zimbabwaans nummer dat je kan krijgen bij mijn mama of anderen die het al hebben. Blijkbaar komen wel niet alle sms’en aan heb ik ontdekt en terugsturen kan ik blijkbaar ook niet maar geen paniek tot nu toe verloopt het bellen vlekkeloos.

- Stroompanne is hier een dagelijkse gewoonte maar ik heb er nog niet veel last van gehad, telkens als we wouden koken was er weer stroom J oef, ik word dus nog steeds dik.

Zo ik denk dat ik weer even niet meer weet wat vertellen.

Groetjes en tot een volgende

16-02-2011 om 16:42 geschreven door Gwen  

Hey allemaal,

De afgelopen dagen hebben we een inductieweek gehad op kantoor, we hebben een heleboel info gekregen. De info ging zowel over vvob ( hoe werken ze, wat doen ze,  met wie werken ze, waar werken ze …) als over Zimbabwe zelf (welke steden zijn de grootste, wat is er te zien, …)

Ook hebben we een sessie gehad over HIV/AIDS dit vond ik persoonlijk zeer goed. Ik kwam tot de ontdekking dat ik er bijzonder weinig over wist.  (dat had ik ook wel al gemerkt op de workshop van het weekend) maar nu is het dus anders, ik weet er ietsjes meer van, uiteraard niet alles.

Woensdag zijn we een soort school gaan bezoeken. Het is niet echt een school ze noemen het een ‘learning center’. Hier vangen ze kinderen op tussen 8 en 12 jaar die nog nooit naar school zijn geweest, ze werken de kinderen bij zodat ze na een jaar (soms 2) naar een normale school kunnen en ongeveer op hun leeftijd kunnen instappen.

Het project werkt volledig op een enorm grote groep vrijwilligers, dit omdat de organisatie zeer lokaal werkt. Elke vrijwilliger is ingedeeld in een bepaald gebied waar hij/zij werkt. Als ze kinderen tegenkomen die hulp nodig hebben sturen ze de kinderen naar de juiste plaatsen, ziekenhuis, politie, school, of eventueel het leercentrum.

De meeste kinderen die in het leercentrum terecht komen zijn wezen of half-wezen, daarom zijn de vrijwilligers zo belangrijk. Ze blijven de kinderen opvolgen als ze uit het centrum zijn, op die manier heeft het kind ook steeds iemand in zijn eigen omgeving waarbij hij terecht kan als het hulp nodig heeft.

Vandaag heb ik voor het eerst heel erg verse banaantjes gegeten. Het zijn van die kleine benaantjes recht van de boom uit de tuin van het kantoor van vvob. Ongelooflijk lekker. 
 

Wat kan ik verder nog vertellen?

Zaterdag verhuizen we (Tinne en ik) naar Bulawayo dan kunnen we ons instaleren. Daar in Bulawayo zal ik de rest van mijn tijd in Zimbabwe verblijven. Als ik het juiste adres heb zal ik het misschien eens in mijn blog zetten.

Voor de rest, ik ben echt slecht in het trekken van foto’s ik doe mijn best maar ik vergeet de helft van de tijd mijn foto toestel. Gelukkig zijn er nog anderen die mooie foto’s trekken die ik dan kan ‘stelen’ J

Nu is er enkel het enige probleem nog dat het me blijkbaar niet goed lukt om ze op de blog te krijgen. Ik probeer het nog eens maar als het niet lukt geef ik het op en zal ik ze via facebook proberen te tonen.

Vele groetjes, uit het zonnige (maar soms ook enorm regenachtige) Zimbabwe

10-02-2011 om 20:22 geschreven door Gwen  

06-02-2011 om 18:59 geschreven door Gwen  

Hey allemaal,

Ik ben volledig veilig aangekomen in Zimbabwe. We hadden een heel klein beetje vertraging met ons laatste vliegtuig maar het was redelijk verwaarloosbaar. Op de vlucht is alles goed verlopen, we hebben vaak eten gekregen maar daardoor dus weinig kunnen slapen.

We hebben zelfs geen bagage verloren.

Als we eindelijk onze bagage hadden en naar buiten gingen werden we opgewacht door Hanne (program manager vvob). Ze heeft ons het logement laten zien waar we deze dagen verblijven, nadien heeft ze ons mee naar haar huis genomen waar we samen gegeten hebben. Onze eerste maaltijd in Zimbabwe, chinees J lekker.

De volgende dag zijn we gaan helpen verhuizen, het vvob team heeft nu andere kantoren. Het was fijn om hen al te leren kennen en te kunnen helpen met verhuizen.

We hebben ons vandaag onder andere bezig gehouden met het decoreren van een kantoor. Dit kantoor had een heel lelijke muur die we hebben opgefleurd met een hoop mooie prenten. Verder hebben we nog wat mee gekuist en opgeruimd.

Als middagmaal heb ik een typisch gerecht gegeten, Sadza (een soort maispap). Het was eigenlijk best wel lekker. Op zich proeft de sadza een beetje naar niets maar met de saus van het vlees erbij is het wel lekker, en vooral enorm vullend.

We blijven ongeveer een week tot tien dagen in Harare voor we naar Bulawayo vertrekken. De mensen zijn hier allemaal heel vriendelijk.

Ah ja, ik heb me een Afrikaanse simkaart aangeschaft, dus probeer me niet te bellen op mijn normaal nummer. Ik zal mijn nummer aan enkele mensen doorgeven, als je hem ook graag wil kan je eventueel mailen (ik weet niet wanneer ik kan antwoorden) of je kan het vragen aan anderen.

Dit zal het voor deze keer zijn. Tot een volgende keer.

Gwen

02-02-2011 om 18:37 geschreven door Gwen  

Hallo allemaal,
Vandaag is het de dag van vertrek. Eerlijk , ... toch wel een beetje spannend. Nog enkele uurtjes wachten.

Wat heb ik in tussen tijd zoal gedaan?
Ja de gewone dingen hé; valies maken, mensen bezoeken, naar repetitie's gaan, alle nodige papieren verzamelen, denken over wat ik nog allemaal moet doen...
En als een van de laatste dingen eens nadenken wat ik hier nog zou kunnen schrijven voor ik echt vertrek.

Vermits een mens toch geen volledige dag op voorhand op de luchthaven kan wachten voor de vlieger vertrekt blijf ik nog even thuis en pruts ik nog wat om de tijd te doden.
Straks is het tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Om 19.30 vertrekt het vliegtuig, we zouden normaal een nachtje doorvliegen tegen de ochtend komen we aan in Ethiopië. Daar rusten we een 2 uurtjes en stappen dan weer op een vliegtuig en vliegen naar Harare waar we tegen de 12.45 (lokale tijd, dus ongeveer middag hier in België) zouden aankomen.

Meer heb ik op dit moment even niet te vertellen.

Vele groetjes en tot de volgende keer maar weer

28-01-2011 om 11:56 geschreven door Gwen  

03-01-2011 om 15:44 geschreven door Gwen