|
Hey allemaal,
Ik heb zon klein vermoeden dat dit mijn laatste blogberichtje vanuit Zimbabwe zal zijn. Ik kan het niet goed geloven dat ik binnen 10 dagen alweer op het vliegtuig zit naar België toe.
Eer lijk gezegd weet ik niet goed wat vertellen, alles gaat hier zijn normale gangetje. Niets speciaals zou ik al bijna zeggen maar dat is natuurlijk niet helemaal zo want ik ben nog steeds in Afrika.
Op 10 mei is het nieuwe trimester hier op school begonnen, ondertussen zijn er al vele kinderen aangekomen. Nee hoor het is geen grap, er ontbreken nog steeds kinderen maar bij velen is het toch gelukt naar school te komen al was het dan een week later. Eigenlijk is het iets heel erg serieus, vele gezinnen hebben problemen om de schoolgelden te betalen en omdat de kinderen eigenlijk niet op school mogen zijn zonder te betalen blijven er vele langer thuis om nog geld te verzamelen. Ik blijf het een vreemde gedachte vinden en vraag me dan af wat die week nu toch uitmaakt maar het is en deel van de cultuur. Ze leven nogal van dag tot dag en in de afgelopen verlofperiode waren er vele feestdagen.
Nu verder ben ik blij om de kindjes terug te zien en de kinderen vinden het ook allemaal fijn. Steeds meer kinderen kennen mijn naam wat als resultaat geeft dat je soms niet ergens kan komen zonder je naam langs alle kanten te horen. Best wel fijn eigenlijk. J
Verder ben ik het bijna gewoon bijna dagelijks geen stroom te hebben. Handig is het zeker niet omdat het altijd net weg is als je het nodig hebt maar geloof het of niet je leert er een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel klein beetje mee leven. (Maar denk er maar niet aan me thuis ook regelmatig zonder stroom te zetten hé J )
Zo dit was het denk ik een beetje over het alles gaat hier heel erg normaal berichtje. Ondanks dat ik eigenlijk niets te zeggen had wou ik toch even iets vertellen al is het maar omdat het besef aankomt dat er nog maar 10 dagen over zijn van mijn Zimbabwe avontuur.
Ik weet zeker dat ik ze hier allemaal enorm ga missen, dat maakt de terugkeer of alvast het besef dat het niet meer zo ver is zo raar, een beetje dubbel.
Natuurlijk wil ik hier blijven het is hier fijn maar natuurlijk wil ik ook graag weer naar huis om iedereen daar ook weer te kunnen vastpakken. (ik ben al helemaal gewent aan het Zimbabwaanse dag zeggen, elkaar eens goed vastpakken)
Vele groetjes en tot zeer binnenkort.
18-05-2011 om 16:01
geschreven door Gwen 
|
