Hey,

Weer eens tijd om iets op de blog te zetten dacht ik, dus even denken wat ik kan vertellen.

Ik zal misschien starten met te vertellen dat alles goed gaat met me. Ik geniet nog steeds van elke dag en verschiet hoe snel de tijd vooruit gaat. Voor ik het besef moet ik alweer het vliegtuig opstappen maar daar zal ik nu nog niet teveel aan denken.

Een beetje meer uitleg over de school is misschien ook handig. (ik weet niet meer juist wat ik al laten weten heb)  Ik doe stage in KG VI, dit is een school voor kinderen met een beperking. Op de school zitten kinderen met verschillende soorten beperkingen. Er zijn kinderen met mentale beperking, een fysieke beperking en ook een heel wat dove of slecht horende kinderen.

Ik weet niet juist welke fysieke beperkingen er allemaal aanwezig zijn, ik kan wel enkele voorbeelden geven. Er zijn kinderen met een soort spierziekte waardoor ze steeds minder kunnen bewegen, er zijn kinderen met geamputeerde of misvormde ledematen, …

Het is ongelooflijk hoe de kinderen zich wel allemaal redden, soms denk je dit kind zal toch amper kunnen bewegen en dan plots zie je het rondvliegen over de grond. Zo snel dat ze soms gaan, niet te geloven. Ze kunnen zich redden en dat is telkens weer iets zaligs om te zien.

De kinderen komen soms van zeer ver om naar deze school te kunnen komen. De meeste wonen dan ook in de hostels rond de school en gaan enkel in verlofperiodes naar huis.

Voor de dove kinderen is de school zeer belangrijk, het is blijkbaar de enige dovenschool in heel Zimbabwe. (heb ik me laten vertellen, ik weet het niet over de andere beperkingen)

Er zijn hier dus niet ongelooflijk veel dove kinderen, ze komen gewoon van uit het hele land.

Nu weer iets meer over mezelf.

Op school gaat alles goed, ik begin iets meer te ontdekken wat er allemaal te doen is. De kinderen zijn heel erg schattig.

Als je het terrein van de school opkomt zijn er altijd een heel deel kinderen die naar je toe komen lopen en je dan goed vastpakken, echt te lief.

Ondertussen heb ik eens een dag gevolgd in een klas met dove kindjes, heel erg fijn wel speciaal zo in stilte. Ze vinden het allemaal heel leuk om me gebaren te leren, het vlot dus wel degelijk. Ik kan me soms al redelijk verstaanbaar maken in gebarentaal. Het blijft wel moeilijk om te verstaan omdat ze soms zo ongelooflijk snel praten, ik moet dan telkens zeggen dat ze trager moeten gebaren. Elke keer ontdek ik ook nieuwe gebaren, ik probeer dan te vragen wat het betekent of probeer het te ontdekken aan de hand van de rest van de uitleg die ze geven.

Verder gaan we (de Nederlandse studenten, Tinne en ik) sinds vorige week op vrijdagnamiddag zwemmen met enkele kinderen met een spierziekte. Tenminste als het weer goed genoeg is want het zwembad is natuurlijk in openlucht.

De kinderen vinden het ongelooflijk leuk, het is gewoon te fijn om de kinderen zo’n leuke momenten te geven.

Op woensdag namiddag (in de namiddag zijn er altijd verschillende activiteiten) is er sport. Ik begrijp waarom afrikanen altijd zo goed scoren op lopen bij de topsport. Die kinderen zijn echt te snel, het is een plezier om naar te kijken. Ik zal dus nog wat moeten trainen om hen te kunnen volgen bij het lopen.

Een van de andere namiddagactiviteiten  is muziek. Ik was blij toen ik dat ontdekte, eindelijk wat muziek zien spelen. (ik had verwacht overal groepjes te zien spelen) In de school mogen de lln. zelf een groepje maken en dan kunnen ze daar repeteren. Heel leuk, ik heb een groepje aan het werk gezien en ze zijn behoorlijk goed.

Ze spelen vooral op marimba’s. (houten latjes naast elkaar met buizen als klankkast eronder), ze lijken zelfgemaakt maar klinken best wel leuk. Ze hebben in de muziekruimte 3 maten staan, dit geeft er een heel leuk effect aan.

Verder staan er ook conga’s (die ze vaak als drum gebruiken) een piano, een drumstel en wat andere kleine troms. Ik heb het gevoel dat ik daar nog wel een aantal keren ga zitten. J

Oh ja nog iets heel leuks, je mag hier achteraan in zo’n pick-up zitten (of staan) om je te vervoeren, echt zalig zo lekker in de frisse lucht zitten.

Een kleine afsluiter, anders wordt deze tekst te lang. (en dan weet ik volgende keer niet meer wat te vertellen)

Ik geniet elke dag en heb het gevoel dat het steeds maar leuker wordt.

Vele groetjes van mezelf.

27-02-2011 om 15:39 geschreven door Gwen