De onrust wordt sterker; Bert ik weet niet wat het is, ik wil hier precies zo vlug mogelijk weg. We checken uit en nemen de subway, maar het is nog lang geen tijd voor de luchthaven. Een wandeling in Central Park, naar de ster van John Lennon, en terug naar 50th Str. Drinken we nog koffie? Toch maar niet... En dan terug naar waar het allemaal begon... JFK, terminal 4 en 1 voor vlucht AF011... Naast ons zitten amerikanen, voor hun huwelijksverjaardag naar Parijs... De dag springt 6 uur verder... We missen op een haar de TGV... Nog 3 uur wachten... Het speelt allemaal geen rol meer, we zijn 'Home Sweet Home'.
Waanzin en volmaaktheid liggen soms dicht bij elkaar. Het is prachtig geweest, buiten verwachting zelfs. 'On the road' zijn, is steeds afscheid nemen als het nog te vroeg is... maar weten dat de volgende halte weer grandioos mooi zal zijn. We hebben mekaar aangevuld en de kracht gevonden om in een aangename sfeer steeds verder te gaan. Soms komen dromen uit, ge moet er alleen aan beginnen...
Een enthousiaste eindgroet van G&B terug in Merksem.
Half 11, het is warm en we rijden met de kap open terug road 80 op. Regelmatig wordt het een 4-baansweg, de stad van onze dromen komt dichterbij. Heerlijk cruisen door de bossen, New Jersey geeft ons een prachtige rit. Voorbij Paterson neemt Bert de kaart vast, we gaan dwars door N.Y. via de 95, steken de Hutson over via de Washington Bridge en rijden door de Bronx Road 678 verder af naar JFK. De doortocht is een belevenis, een kluwen van autos op weg naar hun bestemming; we slagen er in zonder veel moeite.
Twee uur, en we draaien de parking op van 'Dollar Car Rent' voor de inlevering van de wagen. Miles-stand: 42093 - Gereden: 3376 miles. Alles wordt eenvoudig afgehandeld en wij op zoek naar Terminal 4 voor de bewaring van onze koffers. Dat is handig, en met slechts een beetje handbagage nemen we de airtain naar Jamaica Station. De blue-line subway brengt ons naar 50 Str. en vandaar is het maar enkele straten tot hotel Belvedere. Een goede keuze, we boeken kamer 1001 en een goed gevoel overweldigt ons. Alles gaat vanzelf, bangelijk gewoon, we doen nog eventjes een wandeling naar 42str.-7th Av. en een amberbier geeft ons terug vleugels.
Bert zijn basketbal dient gereduceerd, dus op zoek naar een sportwinkel voor een naald en tevens ook een paar echte baseballen. Terug op de kamer voor een kleine opfrissing en dan om 7 uur, ge raadt het nooit, volgt een ontmoeting met de Guy en Lydie. We hadden natuurlijk afgesproken, maar hier in N.Y. , dat is toch wel speciaal. Samen gaan we naar Rockefeller Center en genieten van de Empire State Building in de ondergaande zon. Het kan echt niet mooier zijn. Later op de avond wandelen we downtown tot 34 Str., voor een dakterras op de 14de verd. van het 'La Quinta' hotel. Een Jameson en een prachtig zicht op de ESB maken ongelooflijke indrukken voor altijd. We zakken af naar Times Square, de rode trappen, maar vandaag kunnen we er niet op. Geen nood, met een beker pils in de hand mogen we van de NYPD nog lang blijven. In het midden van de nacht leggen we ons tenslotte te rusten in 'The city that never sleeps'.
Miles 2864. De morgendstond heeft goud in de mond, een ontbijt, geen fitnesstoestanden, en wij weer weg. Er moet en zal gereden worden: highway 76 naar Youngstown en daar den 80 op dwars door Pennsylvania, natuurlijk weer van west vaar oost (maar kwamen de wijzen niet uit het oosten, ik snap er niks van). De weg wordt terug heuvelachtig met veel bossen, Bert koopt fruitwater en een buitenmaatse Amerikaan trekt onze beminnelijke tronies. 'k Heb met hem te doen, dat is toch echt wel een dramatische ziekte. 'Fallingwater' en de Harleyfabriek, eigenlijk stonden ze ook op onze verlanglijst. Helaas, ik leg me neer bij een dag onverpoost cruisen tegen 65 miles/h. Veel dode wasberen op en langs de weg, zelfs 3 hertjes die het verkeer niet overleefden. Half 6, we gaan van de snelweg af en rijden door de bossen, richting Pocono. In de natuur willen we onze voorlaatste nacht doorbrengen. En jawel, 14 mijl later landen we in 'The Chateau Resort', prachtig gelegen midden in 't groen. Een wandelingetje; menslief, schoon wonen maar wel afgezonderd. We verzeilen in 'Barley Creek' voor een steak en kreeftravioli met een stevige pint van de plaatselijke 'Barley Creek Brewing Company'. Nu nog de koffers definitief inpakken zodat we vanaf morgen alleen nog onze kleine valies hoeven mee te dragen. Het einde komt in zicht en dat doet toch raar.
Miles 2676. Mijn bioritme is de laatste jaren nog nooit zo goed geweest. 't Is al zon dat de klok slaat en we draaien terug Road 6 op. Sandusky is niet ver meer, en het Eriemeer vormt de ideale lokatie voor een van 's werelds grootste rollercoasterparken. Cedar Point is omgeven door water, met een strand en jachthaven en een enorme parking. We zijn aangenaam verrast: geen wachttijden vandaag. Een vrije val als opwarming met de 'Demon Drop', dan 'Raptor' en 'Maverick', da 's al andere koek; 10 minuten vertraging want de wagentjes hingen vol kots. We meppen met de moker (Bert 146, Gust 100) en vallen in de prijzen: een blauwe en groene slang. 'Mean Streak' is een geweldig houten staketsel en schudt onze rug fameus door elkaar; dan 'Gemini', die 120 feet hoog klimt. Een basketring met 3 worpen voor 5 dollar, en 2 driepunters zijn raak. Bert moet zijn nevenactiviteiten stoppen want met nog een basketbal erbij zit onze koffer propvol. 'Magnum XL200' is nog hoger en rapper, en als afsluiter komen we uit op de 'Top Thrill Dragster'. In 4 sec. gaan we naar 120 miles/h en dan vertcaal naar boven en beneden. We zijn een paar uur weer kinderen geweest maar de weg roept ons terug en met de nodige moeite rijden we via Bellevue naar Norwalk, dan Road 18 op naar Akron. Een ontspannend dagje; 't is al donker wanneer we in Kent een kamer opzoeken bij 'Comfort Inn'. Hopelijk snurkt Bert deze nacht niet te hard.
