Goeiemorgen, ik sta op tijd op want onze wagen wacht op Ronald Reagan Airport om 10u. Bert blijft maffen en ik de metro in. De Amerikanen blijven me verbazen: een lieftallige zwarte dame geeft me de sleutels van een witte Chrysler Seebring Convertible. Ik voel me goed en rijd relax met een brede glimlach langs de Lincoln Parklane terug naar 't centrum. We tellen de straten ongeveer als in NY en met de obelisk als baken kom ik als vanzelf terug in 11th Street. Wakker worden Bert, we gaan 'The Mall' doorwandelen. Het is hot, niet druk, en we passeren de marmeren zuil van 176m hoog, dan de WWII-Memorial en zien in de verte het Capitool. De vlaggen hangen overal halfstok, 't is National Peace Officers Day. Geen museumbezoek op deze stralende lentedag, we begeven ons uptown 14th op zoek naar een skatebord. Met de bus naar de buitenwijk om dan in 'Target' (een soort Carrefour) een plank en ook kleren aan te schaffen. Na 5 minuten intens uitproberen breekt het board los in 2en. Spijtig, maar we gaan terug, even opfrissen en dan nagenieten met een fles Cabernet Sauvignon. We blijven hangen tot 1u op het terras van ons hotel, de was die zal voor morgen zijn.
Penn Station 11u35, we glijden langzaam uit NY confortabel in de Amtrak-trein voor een rit richting Washington DC (aankomst 15u). Met zware bagage toch maar een taxi nemen naar het Harrington Hotel. 't Is oud maar gezellig, vlak bij de 'White House' en betaalbaar (154$). Blij dat er plaats was, gaan we kijken naar het optrekje van de familie Obama en eten op het terras van ICI Urban Bistro entrecote met frietjes. Wat een majestueuse stad is dit: overal monumentale gebouwen en gedenkplaatsen aan oorlogen en presidenten. Alles heel clean, maar er is toch ook plaats voor skaters, zwarte mannen, knap om te zien. Normaal gaan we morgen vertrekken, maar 't zal een dag later worden...
Ik heb het gedaan, ik kon het niet laten, ladies en gentlemen: de Gust liep door Cental Park. 't Is 7u39 bij de start en 8 min. later loop ik al het park binnen. Het gaat als vanzelf, hier hangt positieve energie in de lucht. Maar mijn richtinggevoel is iets minder dan dat van de duiven en met de nodige omweg probeer ik de andere kant te bereiken (110th). Keerpunt bereikt om 8u39 en terug via Great Hill; ik moet op mijn tanden bijten met al die heuvels, passeer JKR om 8u54 en geraak nog tot Gordon Eurneun die mij op zijne sokkel staat uit te lachen (74th om 9u07). De joggers zijn massaal aanwezig en veel wandelaars gaan naar hun werk. Samen op weg naar Greenwich Village op zoek naar een muziekwinkel, en met de hulp van een oversexte neger komen we in een grote groezelige platenwinkel met achter de toog waarschijnlijk een sixtiesveteraan. Bert stapelt de platen op, dat gaat straks zwaar wegen, en de uiteindelijke selectie (een 10-tal) krijgen we voor 40$. Het doet wat raar aan, wandelen zonder buildings maar 't is hier aangenaam wonen denk ik. We eten op een terrasje en besluiten om niet naar Rockefeller Center te gaan maar verder te wandelen door West Village en langs de Hutson-rivier. In Rockefeller Park eventjes kennis maken met een Tai, Chai Song, en ons even nestelen tussen de beruchte financiele managers in Financial District, massaal aanwezig om van de zon te genieten na hun werkdag. 's Avonds op naar Hogs&Heifers Saloon, maar helaas, ik had mijn ID niet bij en we mochten er niet in. Toch wel om te vloeken na heel die verplaatsing maar we drinken nog iets in een meer gastvrij etablissement. Een beetje minder cultuur dus... New York: ge hebt onze verwachtingen overtroffen, met uw waanzinnige buildings en vriendelijke bewoners, met uw properheid en anti-rookbeleid, met de nodige ademruimte in een woelige mensenmassa. Ik vraag me af, wie krijgt al die wolkenkrabbers vol, en denk tot afscheid: hier kom ik ooit nog wel terug....
Bert, waar moeten we aan denken vandaag? Ja, tickets voor Washington DC en postzegels onder andere. We starten richting Penn-Station en komen in een echt wel groot gebouw terecht, of wat hadt ge gedacht. De aflevering van onze treintickets is echter zeer eenvoudig en een paar tellen later ziijn we al op weg naar de post office, een historisch pronkstuk. Nu kunnen we dus kaartjes versturen en goedgezind zetten we ons op de monumentale trappen met een diner dat we op den hoek van de straat in een eetkraampje afhaalden: kip, rijst en salade... best lekker. We steken de straat over op weg naar onze hoofdactiviteit van vandaag en botsen op een groep studenten in toga en professorhoed, waarschijnlijk voor de uitreiking van hun diploma in de Madison Square Garden. Via Park Avenue nemen we de 5 up en even later zien we wellicht een van de mooiste gebouwen ter wereld: het Guggenheim.Wauw Bert, dit is echt wel de moeite! We gaan naar binnen maar helaas, er zijn nog volop voorbereidingen aan de gang voor de grote tentoonstelling van Frank Lloyd Right, en enkel verdieping 2 en 3 kunnen bezocht worden. Geen nood, Van Gogh, Cezanne, Gaugin, Picasso, Kadinsky en reeds verschillende originele plannen van FLR geven een prachtige indruk. Terug buiten steken we de straat over en wandelen in een stralend zonnetje Central Park binnen waar de schooljeugd aan't sporten is (baseball voor jongens en meisjes). Lekker ontspannen en dan afzakken naar onze thuisbasis voor ons avondje theater. De douche in, schoon kleren aan en daar gaan we naar het Ambassador Theater voor de musical 'Chicago'. We zitten precies terug in de jaren 30 en worden overdonderd door geweldige stemmen,ondersteund door een live-orkest. De voorstelling was prima; we drinken nog wat in de Nation Bar iets verderop en om 12u, wanneer de kroeg sluit, kruipen we onder de lakens.
Hoe langer hoe meer voelen we ons vertrouwd met onze directe omgeving, vandaag echter gaan we een stapje verder: recht de Bronx in. De 5 ondergronds uptown voorbij Central Park, Harlem, om verder boven de Avenues door de Bronx te treinen. We rijden voorbij het Yankee Stadion en stappen uit aan 180th Street, Jerome Avenue. Een andere wereld toch wel, met een bruine kleur in alle tinten. Geen wegwijzers naar ons einddoel dus de weg vragen aan een Spaanse moeder die precies toch geen goed amerikaans spreekt. Maar gene paniek, we begeven ons in de juiste richting en klampen onderweg een jonge gast aan uit de Dominicaanse Republiek. Gevolg: wij bus 12 op naar The Bronx Zoo. We zitten in de pure natuur en wandelen tussen een leeuwenfamilie, giraffen, beren,..., gaan af en toe een gebouw binnen om Madagascar te ontdekken, beetle-aapjes te bekijken ... we komen tijd te kort en stappen na sluitingstijd terug naar de metro. Onderweg eventjes ontspannen aan de pool-tafel (Bert heeft gewonnen met 6-4) en dan een fameuse rit downtown. 't Is nog vroeg en we zetten ons op de rode trappen van Times Square, daarna een drankje in de bar van ons hotel. End of the day, vol zon en zoveel meer...
Beste medemens, we sparen vandaag onze benen een beetje, althans dat was de bedoeling, en zo komen we regelmatig onder de grond terecht. Een blauwe lucht duwt ons echter onweerstaanbaar omhoog tot op de 86ste verdieping van de ESB. Wauww...! Manhattan ligt aan onze voeten en ik kan het niet laten om 380 graden foto's te trekken, 't is een verslaving aan't worden en er over volgens onzen Bert. Een paar souvenirs later, op weg naar het hoofdkwartier van de VN, eten we een steak met frietjes, en hoop ik dat al die energie recht naar onze voeten gaat. Eigenlijk is er teveel te zien boven, en wanneer we in de verte de Flatironbuilding opmerken is het maar een kleine wandeling om daar dan in het Madison Square Park de grote verscheidenheid in onze menselijke doen en laten gade te slaan. Chinezen met een gitaar, een filmploeg, een hond met drie poten, en overwegend toch wel blanke mensen. Terug naar up met de subway, maar we pakken de gele i.p.v. de groene en doen er dus iets langer over om via de Crysler Building de groene glazen wand te bereiken. De stad weerspiegelt in de ruiten maar veel meer dan een foto van het immense VN-gebouw met op de achtergrond East River en Bert met een NY-muts heeft dit oord niet te bieden. We hadden afgesproken om de zonsondergang mee te maken op de Brooklin Bridge en stappen een uurtje later, samen met veel anderen over de beroemde oversteek naar ...Brooklin natuurlijk. Een bananenpicknick op het midden van de brug en dan naar den overkant met grote honger en dorst. Een hapje in Park Restaurant en dan zonder problemen terug naar onze vaste stek aan 46th.
