Penn Station 11u35, we glijden langzaam uit NY confortabel in de Amtrak-trein voor een rit richting Washington DC (aankomst 15u). Met zware bagage toch maar een taxi nemen naar het Harrington Hotel. 't Is oud maar gezellig, vlak bij de 'White House' en betaalbaar (154$). Blij dat er plaats was, gaan we kijken naar het optrekje van de familie Obama en eten op het terras van ICI Urban Bistro entrecote met frietjes. Wat een majestueuse stad is dit: overal monumentale gebouwen en gedenkplaatsen aan oorlogen en presidenten. Alles heel clean, maar er is toch ook plaats voor skaters, zwarte mannen, knap om te zien. Normaal gaan we morgen vertrekken, maar 't zal een dag later worden...
Ik heb het gedaan, ik kon het niet laten, ladies en gentlemen: de Gust liep door Cental Park. 't Is 7u39 bij de start en 8 min. later loop ik al het park binnen. Het gaat als vanzelf, hier hangt positieve energie in de lucht. Maar mijn richtinggevoel is iets minder dan dat van de duiven en met de nodige omweg probeer ik de andere kant te bereiken (110th). Keerpunt bereikt om 8u39 en terug via Great Hill; ik moet op mijn tanden bijten met al die heuvels, passeer JKR om 8u54 en geraak nog tot Gordon Eurneun die mij op zijne sokkel staat uit te lachen (74th om 9u07). De joggers zijn massaal aanwezig en veel wandelaars gaan naar hun werk. Samen op weg naar Greenwich Village op zoek naar een muziekwinkel, en met de hulp van een oversexte neger komen we in een grote groezelige platenwinkel met achter de toog waarschijnlijk een sixtiesveteraan. Bert stapelt de platen op, dat gaat straks zwaar wegen, en de uiteindelijke selectie (een 10-tal) krijgen we voor 40$. Het doet wat raar aan, wandelen zonder buildings maar 't is hier aangenaam wonen denk ik. We eten op een terrasje en besluiten om niet naar Rockefeller Center te gaan maar verder te wandelen door West Village en langs de Hutson-rivier. In Rockefeller Park eventjes kennis maken met een Tai, Chai Song, en ons even nestelen tussen de beruchte financiele managers in Financial District, massaal aanwezig om van de zon te genieten na hun werkdag. 's Avonds op naar Hogs&Heifers Saloon, maar helaas, ik had mijn ID niet bij en we mochten er niet in. Toch wel om te vloeken na heel die verplaatsing maar we drinken nog iets in een meer gastvrij etablissement. Een beetje minder cultuur dus... New York: ge hebt onze verwachtingen overtroffen, met uw waanzinnige buildings en vriendelijke bewoners, met uw properheid en anti-rookbeleid, met de nodige ademruimte in een woelige mensenmassa. Ik vraag me af, wie krijgt al die wolkenkrabbers vol, en denk tot afscheid: hier kom ik ooit nog wel terug....
Bert, waar moeten we aan denken vandaag? Ja, tickets voor Washington DC en postzegels onder andere. We starten richting Penn-Station en komen in een echt wel groot gebouw terecht, of wat hadt ge gedacht. De aflevering van onze treintickets is echter zeer eenvoudig en een paar tellen later ziijn we al op weg naar de post office, een historisch pronkstuk. Nu kunnen we dus kaartjes versturen en goedgezind zetten we ons op de monumentale trappen met een diner dat we op den hoek van de straat in een eetkraampje afhaalden: kip, rijst en salade... best lekker. We steken de straat over op weg naar onze hoofdactiviteit van vandaag en botsen op een groep studenten in toga en professorhoed, waarschijnlijk voor de uitreiking van hun diploma in de Madison Square Garden. Via Park Avenue nemen we de 5 up en even later zien we wellicht een van de mooiste gebouwen ter wereld: het Guggenheim.Wauw Bert, dit is echt wel de moeite! We gaan naar binnen maar helaas, er zijn nog volop voorbereidingen aan de gang voor de grote tentoonstelling van Frank Lloyd Right, en enkel verdieping 2 en 3 kunnen bezocht worden. Geen nood, Van Gogh, Cezanne, Gaugin, Picasso, Kadinsky en reeds verschillende originele plannen van FLR geven een prachtige indruk. Terug buiten steken we de straat over en wandelen in een stralend zonnetje Central Park binnen waar de schooljeugd aan't sporten is (baseball voor jongens en meisjes). Lekker ontspannen en dan afzakken naar onze thuisbasis voor ons avondje theater. De douche in, schoon kleren aan en daar gaan we naar het Ambassador Theater voor de musical 'Chicago'. We zitten precies terug in de jaren 30 en worden overdonderd door geweldige stemmen,ondersteund door een live-orkest. De voorstelling was prima; we drinken nog wat in de Nation Bar iets verderop en om 12u, wanneer de kroeg sluit, kruipen we onder de lakens.
Hoe langer hoe meer voelen we ons vertrouwd met onze directe omgeving, vandaag echter gaan we een stapje verder: recht de Bronx in. De 5 ondergronds uptown voorbij Central Park, Harlem, om verder boven de Avenues door de Bronx te treinen. We rijden voorbij het Yankee Stadion en stappen uit aan 180th Street, Jerome Avenue. Een andere wereld toch wel, met een bruine kleur in alle tinten. Geen wegwijzers naar ons einddoel dus de weg vragen aan een Spaanse moeder die precies toch geen goed amerikaans spreekt. Maar gene paniek, we begeven ons in de juiste richting en klampen onderweg een jonge gast aan uit de Dominicaanse Republiek. Gevolg: wij bus 12 op naar The Bronx Zoo. We zitten in de pure natuur en wandelen tussen een leeuwenfamilie, giraffen, beren,..., gaan af en toe een gebouw binnen om Madagascar te ontdekken, beetle-aapjes te bekijken ... we komen tijd te kort en stappen na sluitingstijd terug naar de metro. Onderweg eventjes ontspannen aan de pool-tafel (Bert heeft gewonnen met 6-4) en dan een fameuse rit downtown. 't Is nog vroeg en we zetten ons op de rode trappen van Times Square, daarna een drankje in de bar van ons hotel. End of the day, vol zon en zoveel meer...
Beste medemens, we sparen vandaag onze benen een beetje, althans dat was de bedoeling, en zo komen we regelmatig onder de grond terecht. Een blauwe lucht duwt ons echter onweerstaanbaar omhoog tot op de 86ste verdieping van de ESB. Wauww...! Manhattan ligt aan onze voeten en ik kan het niet laten om 380 graden foto's te trekken, 't is een verslaving aan't worden en er over volgens onzen Bert. Een paar souvenirs later, op weg naar het hoofdkwartier van de VN, eten we een steak met frietjes, en hoop ik dat al die energie recht naar onze voeten gaat. Eigenlijk is er teveel te zien boven, en wanneer we in de verte de Flatironbuilding opmerken is het maar een kleine wandeling om daar dan in het Madison Square Park de grote verscheidenheid in onze menselijke doen en laten gade te slaan. Chinezen met een gitaar, een filmploeg, een hond met drie poten, en overwegend toch wel blanke mensen. Terug naar up met de subway, maar we pakken de gele i.p.v. de groene en doen er dus iets langer over om via de Crysler Building de groene glazen wand te bereiken. De stad weerspiegelt in de ruiten maar veel meer dan een foto van het immense VN-gebouw met op de achtergrond East River en Bert met een NY-muts heeft dit oord niet te bieden. We hadden afgesproken om de zonsondergang mee te maken op de Brooklin Bridge en stappen een uurtje later, samen met veel anderen over de beroemde oversteek naar ...Brooklin natuurlijk. Een bananenpicknick op het midden van de brug en dan naar den overkant met grote honger en dorst. Een hapje in Park Restaurant en dan zonder problemen terug naar onze vaste stek aan 46th.
Vroeg opgestaan, want ik wou nog een kamerwissel doorvoeren nadat we gisteren kamer 304 aan de voorzijde kregen. Terug naar den achterkant kamer 516 waar we de rest van ons verblijf zullen logeren. De voorkant was dus niet te doen. Ondertussen kreeg onzen Bert de gelegenheid om wat uit te slapen en vertrekken we op de middag naar Central Park. We volgen 6st avenue en genieten aan het begin van het park van een groepje studenten die een sterk nummertje ten beste geven op de sax, trombone en drums. In een heuvelachtig parcours ontdekken we tussen fietsers en joggers een gevarieerd volkje: base-ballers, rolschaatsers op muziek, blues orkestje, sitar duo, scaters, batman, en het Jackie Onassis meer in't midden. Een Rivierenhof in overtreffende trap maar we moeten op tijd terug zijn en zetten er stevig de pas in. Den 3 downtown en in de vlucht eten we bij een uitstekend chinees zelfservicerestaurant voor 14 dolllar. Een verkwikkende douche in recordtempo en we zijn gereed voor een avondje in het Richard Rodgers Theatre: 'In the Heights'. Pure klasse, we zijn allebei onder de indruk van de opvoering en gaan nog op weg voor een gezellige afsluiter. En we hebben toch weer geluk zeker: op goedvallend uit stappen we af op de 3de verdieping van een gebouw voor een life optreden van verschillende bands: een groezelige zaal met een optreden van 'David Bowie' en vooral 'Do you see the dark' met een geweldige basgitaar-zangeres Cakes. We maken het laat vanavond, kwestie van wat cultuur op te doen, en gaan met een sheese-burger van Mc Donalds tussen de lakens.
We gaan de subway in downtown om terug boven de grond te verschijnen in het WTC. We zitten bijna in de punt van Manhattan en komen als vanzelf bij ground zero. De werkzaamheden staan gelijk met de grond, er is dus nog maar weinig te zien, en via de Finance Center krijgen we zicht op de monding van de Hutson. Hier was dus de poort voor de miljoenen immigranten, in de verte zien we Ellis Island en een fiere dame die iedereen welkom heet. Van de regen komt vandaag niks in huis, de zon breekt door en het is aangenaam wandelen in Battery Park langs de oevers van de Hutson. Bert krijgt honger en het eerste restaurant dat we tegenkomen gaan we de japanse keuken proeven vanop een terras aan het water. We hebben het best naar onze zin en komen aan de ferry naar Staten Island. We varen gratis naar het andere stadsdeel en krijgen er een wereldberoemde skyline bovenop: Manhattan-Brooklin-NewJersey. De volledige oversteek blijft het Statue of Liberty binnen ons gezichtsveld en ik denk aan het kleine broertje Antwerpen als ik de slepers en vrachtschepen zie.We moeten van boord en verkennen een doodgewone woonwijk met vol latino's, een ander en gewoner Amerika. Terug aan de andere kant eten we een 'Augustins Waffle' (is Brusselse wafel), nemen de rode lijn 3 terug uptown en stappen uit op onze vertrouwde plaats 42th-7th. Zouden we vandaag naar't theater gaan?...Toch maar niet, nog een Burger King en een paar Butweisers op een terras, dat is genoeg voor vandaag. Het weekend begint en 't is een drukte van belang met overal uitgaand, schoon volk. Morgen zullen we waarschijnlijk ook een stapje in de wereld zetten.
Onzen 2de dag beginnen we met een donut en een toast in't hotel. Op naar Times Square voor een 7-dagen kaart voor de metro, en dan op zoek naar de enige echte Empire State Building.We gaan er maar op los, en passeren de Madison Square Garden, buiten 't Sportpaleis den tempel voor evenementen, maar helaas is er niks te doen tijdens ons verblijf. Kroegen genoeg, we kiezen een Ierse Pub voor hmm... ne Stella. De sluisdeuren gaan open en we zijn verplicht om nog nen tweede te bestellen. At last wij naar den overkant voor kaartjes voor een latere datum sightseeing op den top van de ESB. De marmeren hal zijn ze aan't restaureren, maar de klasse straalt er nu reeds af. We worden een beetje wet, innerlijke drang drijft ons naar Grand Cental Station. Een gazet kopen voor 50 cent van ne neger die volgend jaar op pensioen gaat en dan is het weer raak : wat een prachtige grote ruimte met op de benedenverdieping een overweldigend aanbod van eet- en drinkstanden. Waarschijnlijk 'for once in our life' gaan we de 'Oysterbar' binnen en nemen een paar variaties met een glas Pinot Blanc. Ons voeten doen zeer van't stilzitten en een paar minuten later zijn we weer aan't tellen met streets en avenues. Een parkje zoeken om de rust terug te vinden, niet groot maar met een schoon zicht zetten we ons op een stenen bank in Bryant Park. De zon breekt nog eventjes door, we gaan home. 's Avonds nog de deur uit om te genieten van een overweldigende stadssfeer en ne pizza van 'Papa John's'.
Mijn eerste blog vanuit de meest fascinerende stad ter wereld, soms kan 't leven schoon zijn. In Antwerpen vertrokken met den intercity om in Brussel-Zuid mijn tickets in ontvangst te nemen bij Air France. Eerste klas naar Charles de Gaulles met den TGV en dan rustig inchecken voor de VS. Er zijn moeilijker dingen in't leven als er niemand ambetant doet. Timing was perfect, en met naast mij een toffe Engelse uit de modebranche aan den ene kant, onzen Bert aan den andere kant, was 8 uur vliegen best te genieten. JFK-Airport en dan met de airtrain tot Jamaica-station, de metro in tot 42th Street...we zitten ondertussen midden in de spits en wringen ons naar buiten.............Wauw!!!!! Bert, ik denk dat we der zijn, we zitten er midden in. Toch eventjes ons eerste moment vastleggen en dan op stap naar 59 West 46th Street. We lopen natuurlijk een paar blokken in de verkeerde richting maar met een kleine correctie en een natte t-shirt komen we goed terecht in 'The Hotel at Times Square'. Een prachtig zicht vanuit de kamer, dwz den achterkant van den buildingblok en doordat er ne grote bouwput naast ons ligt een ruim zicht vanuit kamer 616. Geen bomen maar enorme, oude gebouwen met airco's en watertanks op 't dak. Ik hou van die ouwen troep maar iets minder van het lawaai dat er uit voortkomt. We nemen een douche en verliezen ons in een verbazende wandeling over ondermeer Broadway Avenue . 'Famous Daves' stappen we binnen en vinden er een echte sixties spare-ribs restaurant met ne toch wel lekkere Butweiser. Buiten is't wat aan't miezeren, een beetje moe van eigenlijk niks wandelen we nog een paar blokken richting 9th Av. Ja, we zullen nog veel afstappen, zijt maar zeker.
