Blijkbaar is het al weer 2 weken geleden, dat is een week te
lang, maar elke week lijkt hier maar een paar dagen te duren! Laat ons stellen
dat elke week hier maximum 3 dagen duurt, awel, dan zijn we weer mooi op tijd
met onze blog! Hoera!
Een kort overzichtje dus van onze voorbije 6 dagen!
We beginnen bij overvorige zaterdag. Een rustig dagje met
wat schoolwerk, en dan naar Tirunelvelli. Shoppen en dan pizza gaan eten,
jawel! Het smaakt ons zo hard dat we dan maar twee keer besteld hebben Ze
waren daar content met ons bezoek! En wij met hun pizzas (al waren ze niet
half zo goed als pizzas in echte Pizzerias, maar soit, we hadden al zo lang
geen pizza meer gegeten dat zelfs ongekookte deeg met rauwe tomaten ons goed
zou hebben gesmaakt!).
De zondag weten we begot niet meer wat we gedaan hebben,
waarschijnlijk allemaal leuke dingen!
De week erop hadden we een verjaardag, hoerA! Tijs, een van
de studenten BASO, was jarig, en dat vierden we de hele dag door! Terwijl wij
en Gwendoline op school een vorming gaven over autisme hielden de anderen een
verjaardagsfeestje met de kinderen. En jawel, met K3-muziek!
Na de schooldag maakten we de guesthouse klaar voor een
traditioneel pannenkoekenfeestje (met ijs, fruit en Nutella, ook de
niet-jarigen en de kokkinnen genoten ervan!). Ondertussen hadden we de kamer
van Tijs en Willem ook mooi versierd met slingers (uit de kleerkast van de
vrouwen bij gebrek aan beter), knopen in lakens, kleren en veters, tandpasta op
de spiegel en opgeblazen handschoenen. De dag werd afgesloten met een gezellige
(en lange) avond/nacht in de zetels met Indische pintjes, muziek en leuke
gesprekken. De dag erna was ietsje lastiger in Anbu Illam, maar hé, het is oké!
Gelukkig waren de kinderen allemaal welgezind en braaf, wat altijd zijn
uitwerking heeft op ons!
De zaterdag erna bezochten we het gypsy-dorp en het
lepradorp, twee projecten van SCAD.
Het gypsy-dorp is eigenlijk een uitvalsbasis voor de
zigeuners. In plaats van steeds van plaats naar plaats te trekken komen ze geregeld
terug in dit dorp om er even te verblijven. Ook de oudere zigeuners kunnen in
dit dorp permanent terecht (anders worden ze gewoon op straat achtergelaten en
moeten ze daar zien te overleven), en zij zorgen voor de zigeunerkinderen die
in het dorp naar school kunnen.
In het lepradorp wonen mensen met lepra en hun families. Ze
krijgen daar de gepaste medische zorgen, wat geld, en vooral de kansen en de
steun die ze in de gewone maatschappij nooit zouden krijgen. Ze wonen er met
hun kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, achterachterkleinkinderen,
achterachterachterachterkleinkinderen,
betachterachterachterachterachterachterachterkleinkinderen en
stapelbedachterachterachterachterachterachterachterkleinkindren. Kortom, het
dorp breidt zich op termijn uit tot een gewoon dorp zoals alle anderen.
Heel interessant om
te zien hoe SCAD met hart en ziel werkt voor deze projecten en niet alleen op
korte termijn denkt. Ze kijken echt in de toekomst en hoe de dorpen er later
kunnen/zullen uitzien.
Zaterdagavond kookten de heren voor ons. Platgekookte
patatten die eigenlijk gebakken moesten zijn, scampis in een wel zeeeer
lopende roomsaus, een overvolle pot groenten (de eerste die groenten namen
konden enkel maar aan de ajuinen en komkommer, de tomaten zaten er diep onder
verscholen).
Later die avond
besloten we dat we niet genoeg uitgaansmogelijkheden hebben hier, en dus
bouwden we zelf maar een feestje op het dak van de guesthouse! De hele
avond/nacht flumdansen! Voor zij die het concept niet kennen: je beweegt zo
belachelijk mogelijk en danst alsof niemand je ziet!
De zondag was iedereen verbazingwekkend rustig.
Deze week stonden we de hele week in Anbu Illam. CBR ging
niet door omdat de CBR-staff twee weken lang in alle CBR-gebieden womens day
gaat vieren. Geen probleem, wij amuseren ons wel in de school! Ondertussen
hebben we nog een vorming gegeven over straffen en belonen, en daarnaast een
heleboel therapie aan brave en minder brave kinderen. Gelukkig wel braaf genoeg
om te belonen, en niet stout genoeg om te straffen!
Een toch wel lastige week, maar dat geeft niet, waaaaaaaaaant VOLGENDE WEEK
GAAN WIJ OP REIS!!! We gaan richting Kerala en verblijven een week in Kovalam
en omstreken. En daarmee gaan we dus ook eventjes terug naar Europa, want
volgens Charles ligt Kovalam niet in India. Dat zal ons deugd doen se, een
week toerist spelen in Europa na 2 maanden de Indiër uithangen! En na die week
duurt ons avontuur al maar 3 weken meer Help! (Aan allen die graag willen
blijven leven, gelieve ons daar niet extra op te wijzen!) Of misschien moeten
we per ongeluk express ons vliegtuig missen? Of misschien valt er hier die dag
wel 10 cm sneeuw, zodat heel het land platligt?
We zien dat dan wel weer als de tijd daar is, nu gaan we nog
eventjes genieten van zon, zee, strand, winkelen, cultuur, natuur, manicuur, pedicuur, frituur,
avontuur, de treinritduur, avond-uur, middag-uur-, ochtend-uur misschien iets
minder, enzovoort!
En verder:
- Het eten van de jongens enkele alineas geleden was
trouwens echt lekker!
-
Lies heeft nog altijd last van de darmen, hoera!
(misschien heeft dit met het voorgaande te maken??)
-
Het water van de vissen was nog redelijk helder
toen we toekwamen, ondertussen kunnen we ze al bijna niet meer zien
-
Er lijken hier meer en meer power-cuts te zijn, ons
s morgens in het donker wassen is eerder regel dan uitzondering
-
Lies is bijna jarig, hoera! En ze weet al dat de
anderen een cadeautje gekocht hebben maar ze weet nog niet wat grr!
-
Hihihhihihi (Griet)
-
Griet is haar spraakvermogen stilaan aan het
kwijtgeraken Of is haar Tamil er gewoon op aan het verbeteren? Amma!
-
Vorige week heeft het hier de hele week
geregend, net toen jullie eventjes de bbq konden bovenhalen
-
Hé, hier sneeuwt het niet!
-
Ze willen ons hier pikanter en pikanter eten
voorschotelen Momenteel kunnen we het nog aan, maar Lies en Tijs hebben al
ondervonden dat het geen goed idee is om op een chilipeper te bijten
-
Soms zijn we blij dat de andere gasten in de
guesthouse al onze gesprekken aan tafel niet kunnen horen. De vreemdste
onderwerpen passeren de revue!
Nog steeds aan het lezen???? Wij stoppen er mee, de derde
pagina op Word is begonnen en dat vinden wij weer meer dan genoeg!
