Als je bovenstaande foto ziet, dan begrijp je direct waarom Thirassia ook het krokodillen eiland wordt genoemd. De vorm die je ziet langs de kant van Santorini, doet je helemaal denken aan een wakende krokodil. Verder heeft het niets met krokodillen te maken hoor. Thirassia was voorheen verbonden met Santorini, maar na een verwoestende aardbeving is de natuurlijke landbrug met Santorini verdwenen waardoor het 2 aparte eilanden zijn geworden. Santorini is heel erg toeristisch en druk, maar op Thirassia ga je als het ware 20 jaar terug in de tijd. Omdat er niet echt strandjes zijn, is het toerisme uitgebleven, dus ook de wildgroei aan taverna's, winkeltjes etc, bleef beperkt.
Ik heb Thirassia bezocht tijdens de excursie 'Romantische boottocht' met o.a. de vulkaanuitstap, gevolgd door een bezoek aan de warmwaterbronnen. Hier hield de boot een stop rond etenstijd, zodat we daar heerlijk konden smullen. Helaas heb ik verder het eiland niet kunnen ontdekken; want je moest onmiddellijk een zeer hoge trap beklimmen om het eiland te kunnen ontdekken. Ik heb er me niet aan gewaagd, vanwege tijdsgebrek. Toch schijnt het echt de moeite te zijn, om ook dit authentieke eilandje eens te ontdekken. Gewoon omdat het er al zo heerlijk rustig is. We konden kiezen, uit 2 menu's, omdat we met zo'n boottocht met een hele groep tergelijkertijd gingen eten. Het smaakte heerlijk !
Deze foto hierboven, geeft weer een iets ander beeld over het eiland. De gids vertelde dat zelfs de bek van de krokodil zich wil openen. Als we weer wat dichter langs de rand varen van Thirassia, zien we inderdaad de opening duidelijk. (zie foto's)
Tot slot sluiten we de romantische boottocht af met een zeer mooie, adembenemende zonsondergang waarvoor Santorini ook bekend staat. Het was een zeer geslaagde excursie - de hele dag lang -
De caldera Nea Kameni en Santorini op de achtergrond
Als je in Santorini bent, dan heb je waarschijnlijk een druk agenda om alles te bezoeken en te bezichtigen op het schitterende eiland, maar een absolute aanrader is de excursie boottocht naar de vulkaan Nea Kameni & de hotsprings Palia Kameni. Op het einde van de dag kunt u dan ook nog s'werelds mooiste zonsondergang aanschouwen vanaf de boot.
Halfweg de ochtend vertrekt de boot. Je bent in een mum van tijd bij de vulkaan. Voor je de klim aanvangt nog een tip: Neem voldoende water mee naar boven, want in die verzengende hitte snak je naar een slok water en het is er niet te koop daar! Je kan op de boot eventueel nog wel een flesje aankopen. Trek ook zeker schoenen aan met een stevige zool, want het kan er warm worden onder de voetjes. Ik zag mensen met teenslippers en in bikini de klim aangaan. Ik weet niet hoe dat gegaan is, maar ik had er toch mijn bedenkingen bij.
Ik had mijn 'stoute schoenen' aan. Zo noemde ik ze omdat ik met die schoenen, al de meeste avonturen ben aangegaan, soms wel eens met knikkende knietjes, niet wetende wat me te wachten zou staan. Ze hadden intussen hun beste tijd wel gehad, maar bij het klimmen leek het alsof mijn zolen zouden smelten. Zo warm voelde het aan de voetjes. Na dit avontuur moest ik ze echt wel afdanken.
De klim duurt ongeveer een drie kwartier. Ik vond dat de groep er een stevige pas in had, dus een klein beetje conditie is wel vereist. Als ik het op mijn eigen ritme zou doen , had ik vast wat vaker even halt gehouden, om intussen beter van het landschap te kunnen genieten én laat ik eerlijk zijn, ook om uit te puffen pfoe ...... Maar het is toch een beetje een akelige plaats om de groep uit het oog te verliezen, dus op de tanden bijten en doorgaan tot de laatste snik. Het is echt de moeite waard!
Proberen de groep bij te benen tijdens een stevige klim
Natuurlijk is het spectaculair om op een slapende vulkaan te lopen, wetende dat de vulkaan van Santorini op de lijst staat van de meest gevaarlijke 15. Dichterbij zal ik vast nooit meer komen. Ik praatte mezelf moed in, om de eindmeet te halen.
En als je dan op de eindbestemming bent, dan voel je je heel erg nietig in zo'n ruwe woeste omgeving. Machtig mooi en genietend van het feit dat je hier mag en bij kan zijn!
Het ziet er vrij onschuldig uit, maar in die kraters is de temperatuur nog steeds 90° celcius, dus daar wil je niet inglijden. Deze foto herinnert me telkens aan de kracht en macht die moeder natuur kan hebben. Dat enkel zij hier de regels en wetten bepaald en dat wij als mens dat in al z'n facetten moeten respecteren.
Als je de steentjes uit elkaar veegt (zie foto onder) dan voel je de hitte aan je hand. Je kan er een ei in bakken. Op de foto ernaast zie je de contrasten in de bodem. Het ene is geel vanwege de hoge concentratie zwavel, de andere massa is bruin vanwege de hoge concentratie ijzer.
Je kan amper geloven dat leven hier mogelijk is , maar dit plantje gedijt hier als enige. Wonderbaarlijk toch?!
En als je dan weer veilig bent afgedaald en je de boot weer ziet liggen, dan is de verleiding voor een frisse duik wel heel erg groot. Maar we worden gevraagd om geduldig te blijven, omdat we naar de 'hotsprings' varen ofwel de warmwaterbronnen. Hierover vertel ik je in een latere blog. Kijk voor meer foto's op facebook: Griekenland natuurlijk ! of klik op onderstaande link:
Toen ik op Symi was een jaar geleden, werd door de gids verteld over de sponzenvangst vroeger. Rond de jaren 1850 werd de spons enorm populair om zich mee te baden; om schoon te maken, of om flessen en potten te dichten. Vooral op Symi werden grote hoeveelheden sponzen opgedoken, door de vissers. De sponzen werden gewassen, gebleekt, gedroogd en verhandeld. De duikers verdienden er grof geld mee en konden daardoor een luxueus leventje leiden.
Ze doken vaak tot wel 30 meter diep zonder enige hulpmiddelen, (sommige bronnen spreken van 70 meter) en ze plukten dan zoveel mogelijk sponzen op een paar minuten tijd. Ze konden erg lang de adem inhouden, maar velen stierven aan andere gevolgen van het diepzeeduiken. Ze geraakten verlamd, kregen longembolie of hadden last van decompressie.. Daardoor bleven vele vrouwen/moeders en kinderen alleen achter, door sterfte van hun echtgenoot, vaders of zonen.
Toen de sponzengroei aangetast werd, door een onbekende oorzaak, zakte de sponzenhandel in elkaar. In die tijd kwam ook de synthetisch spons op de markt. In Symi vind je nog winkeltjes waar je de natuurlijke sponzen kan kopen, in allerlei soorten en maten; gedroogde of gebleekte vorm.
De restanten van vervlogen pracht en praal op Delos
Een eiland dat behoorlijk veel indruk op me gemaakt heeft is Delos. Het is alweer 2 jaar geleden dat ik de archeologische site bezocht , vanuit Mykonos. Delos is UNESCO werelderfgoed sinds 1990, 14e sessie en daardoor goed beschermd. Het eiland is onbewoond en enkel overdag toegankelijk via een boot. Enkel archeologen en bewakers mogen er blijven overnachten.
De archeologen aan het werk !
Als je naar Delos gaat is het aangewezen om met een gids te gaan. Die kan zoveel mooie verhalen vertellen over het eiland, dat je met enige verbeelding weer alles tot leven ziet komen. Je waant je echt als in een film van de oudheid , tussen de paleizen, goden en godinnen, waar ook machtspelen en slavernij nog hoogtij vierden.
Delos in het Grieks: Δήλος, Dhilos ligt als een puntje / stipje in het midden van de Cycladen en daardoor was Delos het belangrijkste handelseiland van de Cycladen, waar de groten der aarde woonden en floreerden in pracht en praal, in luxe en weelde.
Vandaag de dag, ligt Delos er beschadigd en geplunderd bij. In het museum op het eiland zijn de belangrijkste vondsten verzameld en beschermd tegen verdere corrosie en eventuele verdere plunderingen.. Hierin staan o.a. de resten van de echte originele leeuwen van het bekende leeuwenterras.
Het leeuwenterras
Op de oorspronkelijke plaats van het leeuwenterras zijn kopieën geplaatst van de leeuwen, in de staat waarin ze zich toen bevonden. Aanvankelijk waren het 9 leeuwen maar nu resten er nog 5. Een 6e zou in Venetië staan. Zelfs mooie mozaïekwerken uit de vele badhuizen, zijn verplaatst naar het museum, maar op de vindplaats werden dan vakkundig kopieên geplaatst.
De mozaïekvloeren van de badhuizen
Als je door de ruïnes loopt zie je hoe vernuft de stadjes al opgebouwd werden in een zeer ver verleden, met zelfs riolering onder de met marmer geplaveide straatjes.
De gids tipt je nog op enkel grappige wegwijzers in de vorm van een fallussymbool. Op het eiland vind je zelfs beelden (of resten ) terug van het mannelijke lid. De fallus werd geëerd en aanbeden - je vindt ze overal op het eiland terug.
Tussen de vele brokstukken vind je echt nog mooie resten waarin je kan zien, hoe mooi het hier ooit geweest moet zijn. Op Delos bevond zich ooit een meer, maar dat is nu drooggelegd uit vrees voor de opkomst van de malariamug. Nu is het een dor, droog en ruw landschap.
Ik hoorde vele mensen zeggen tegen elkaar dat ze nooit hadden durven denken, dat het zo'n waardevolle excursie zou zijn. Een beetje meer op de hoogte van het leven, hoe het ooit was.
Ook ik vond het een eer om daar te zijn. Terug in een glorieus tijdperk en mijn interesse gewekt om me te verdiepen in de Griekse mythologie.
Resten van het oude amfitheater
De orginelen staan in het museum - dit zijn de kopieën
Enkele bijzondere vondsten worden bewaard in het museum
Nog enkele mozaïken beschermd in het museum tegen zon en lichtschade
Witgekalkte huisjes - blauwe luikjes - typisch voor de Cycladen
De typische kleuren blauw/wit op de Cycladen zijn er niet zomaar. Vooral op Mykonos vond ik het kleurgebruik nog homogeen toegepast, al begint men ook daar te spelen met andere kleurtjes.
Over het kleurgebruik (wit en blauw) is me het volgende.verteld : Destijds toen de eilanden onder Turks bewind stonden, werden de inwoners verboden om de Griekse vlag uit te hangen. Uit stil protest werden stiekem afspraken gemaakt, om dan de kleuren van de Griekse vlag uit te dragen, door hun huizen wit te kalken en de ramen en deuren blauw te schilderen.
Mijn allereerste kennismaking met Griekenland was op Mykonos.
Dankzij het liedje van Fleetfoxes - Mykonos, ben ik geïnspireerd geraakt om naar dit eiland te gaan. 'k heb de link onderaan dit blogbericht geplaatst. Ik wist aanvankelijk niet eens waar het lag, en bij welk land het hoorde, maar de lokroep was groot. Ik moest en zou er naartoe gaan en ik kan er verder geen andere verklaring aan geven.
Omdat ik alleen op vakantie vertrok, heb ik ervoor gekozen om een rondreis te maken..... Enige voorwaarde: Mykonos moest er zeker bij zijn. Verder wilde ik me helemaal laten verrassen en zodoende kwam ik bij de reis uit: 'Verrassende Cycladen'. 'k Had geen idee in welke hotels ik zou terecht komen, ik wist enkel dat ik op 4 eilanden zou logeren. Startende in Mykonos daarna doorreizen naar Paros, via Naxos naar Santorini. Dat laatste eiland kende ik van de vele idyllische foto's, dus daar keek ik ook wel erg naar uit.
Het excentrieke eiland Mykonos staat bekend bij de holibi's. Omdat ik persé naar daar wilde, begon mijn kennissenkring opeens te twijfelen of ik nog met iets uit de kast moest komen, .... Niets is minder waar en op het eiland zelf heb ik er ook weinig van gemerkt. Al moet ik toegeven, dat ik me niet echt in het nachtleven heb gestort aldaar.
De jetset zakt ook graag af naar dit cosmopolitan eiland. Zo zou ik net Shakira een weekje van tevoren gemist hebben. Je vraagt je wel af, wie er met al die dure jachten met personeel én bewaking, aangemeerd liggen in de nieuwe haven daar.
Ik werd helemaal vrolijk door de Venetiaanse verdwaalstraatjes daar in de typisch Griekse stijl. Witgekalkte huisjes met de blauwe luiken was op Mykonos over gans het eiland doorgetrokken. De beroemste inwoners van het eiland, zijn wel de pelikanen daar. Als je ze zoekt , dan vind je ze niet, maar als je dan lekker zit te eten in een restaurantje, dan komen ze zo opeens naast je tafeltje wandelen, recht naar de keuken om te schooien voor een visje. Hier zou zoiets ondenkbaar zijn, maar daar kan en mag het allemaal.
En dan zijn er nog de vriendelijke en gastvrije Grieken. Ik had nooit durven denken dat ze zo'n 'warmhartige' mensen zouden zijn. Kortom, ik heb er me veilig gevoeld en ze zijn gelukkig niet zo opdringerig om je in hun restaurant te lokken, roepen , aandringen zoals het op andere plaatsen wel gebeurd. Ik was supergelukkig met mijn keuze om naar Griekenland te gaan én notabene in Mykonos te zijn.
Klein minpuntje was, dat mijn hotel nogal hoog op de berg lag. Die honderden trapjes naar boven waren een heuse uitdaging voor mijn beenspieren. Zo'n klim wilde je liefst niet meer dan 2 keer per dag doen. Ook was er erg veel wind. Door de warmte was dat best aangenaam, maar je moest wel 20 keer achter je pet of hoed aanhollen. Of dit altijd zo winderig is of dat het nu uitzonderlijk was, durf ik niet te zeggen.
Ik heb nog een jeepsafari geboekt om het eiland beter te leren kennen en zodoende kwam ik nog adembenemende plekjes tegen. Daarover zal ik later meer berichten. Ook een boottocht naar het mythologische eiland Delos is een absolute aanrader. Dit doe je best met een gids, omdat die zoveel meer kan vertellen, waardoor zo'n eiland bijna tot leven komt.
Tot slot heb ik nog als tip: Kijk uit waar je neerploft op een terrasje om te eten of te drinken. Bekijk altijd even de prijzen voordat je gaat zitten. De celebs hebben er hun eigen favoriete plekjes en de prijzen zijn er dan ook navenant. De mooie bekende plaats 'Little Venice' is een geweldige locatie, maar erg duur. Als ieder maar waakt over z'n eigen budget uiteraard!
Mykonos was een aangename starter van de Cycladen. Ik was helemaal onder de indruk van het drukke maar trendy Mykonos en kon me amper voorstellen dat de volgende eilandjes ook zoveel te bieden hadden.
U heeft vast wel eens Grieken zien zwaaien, knotsen of vingerspelen met zo'n kralenketting. Of hoe kan ik het nog beter omschrijven?
De voorloper van de komboloi is onze paternoster of rozenkrans, maar tegenwoordig heeft deze ketting geen religieuze of symbolisch betekenis meer. Het plezier van het klikken helpt om spanningen kwijt te geraken bij stress of zorgen.
Al spelenderwijs en behendig kunnen de Grieken (en Cyprioten & Egyptenaren) allerlei trucjes met de kralenketting.
Ooit was het een typisch mannelijke aangelegenheid, maar tegenwoordig is het een erg populair modeaccesoire voor de vrouwen.
Ik ben Christel en graag wil ik mijn liefde voor Griekenland delen zoals ik het ervaren heb en beleefd. Eerlijk en onomwonden,zonder commercieel belang.
Al vanaf de eerste seconde op Griekse bodem, werd ik overrompeld door het mooie land, de prachtige natuur, zon , zee en strand, cultuur en vooral de Griekse mentaliteit en gastvrijheid.
Ik kan er maar niet genoeg van krijgen, dus zolang het me gegund is te gaan, blijf ik het land verkennen en ontdekken.
Ik weet dat er vast mensen zijn als ik, helemaal gek op Griekenland.
Laten we samen onze passie delen, door erover te praten, te vertellen, te reageren etc.
