net een heel rustig avondloopje gedaan. Ik heb getwijfeld of ik zou gaan, vermits mijn hart soms rare sprongen maakt de afgelopen dagen/weken. Maar de avond gaapte lang en leeg, dus trok ik toch maar mijn loopschoenen aan. Het was op mijn gemakske maar t deed wel deugd. Vrolijke muziek in mijn oren, het geluid van mijn voeten op het asfalt, de heerlijke koude avondlucht in mijn longen. Ik ben blij dat ik buiten ging en mijn lijf moe maakte. De avond ook doorbroken, minder lang en alleen.
Het is nochtans de enige avond deze week dat er niks op het programma staat. wanneer ga ik eens echt leren genieten van avonden als deze? wanneer ga ik es niet opzien tegen alleen thuis zijn? ik dacht nochtans dat ik er beter in werd. En toch... doeme... dan ben ik ontgoocheld in mezelf dat ik daar nu nog altijd niet beter tegen kan. heel dat proces gaat voor mij niet snel genoeg. Hoor ik ondertussen nog niet mezelf en mijn leven op orde te hebben? of leg ik voor mezelf de lat te hoog?
Mijn brief aan filip blijft voorlopig nog gewoon op mijn laptop staan. Ik heb hem nog niet verzonden. Daar ben ik nog niet klaar voor... gisterenavond met hem nog meer dan een uur gebeld. onze gesprekken zijn zo fijn. Ik kan daar nog geen afscheid van nemen. Ik kan het nog niet afsluiten. hoewel ik ook wel weet dat het allemaal uitstel van executue is. Ik maak het zelfs alleen maar erger voor mezelf. Want hoe langer dit duurt, hoe meer ik me aan hem hecht en hoe moeilijker het wordt als hij uiteindelijk afscheid van me neemt. Dan moet ik nogmaals zeggen... en toch... ik kan het hem nog niet zeggen... nog niet laten lezen of aan hem voorlezen.
waarom lopen verstand en gevoel soms zo erg uit mekaar? waarom krijg ik die twee niet mooi synchroon?
verzenden of niet verzenden... that's the question
Lieve Filip
Mijn lood in mijn schoenen en een zwaar gemoed begin ik aan
een brief naar jou Ik weet dat ik straks, als jij dit gelezen hebt, hier
hoogstwaarschijnlijk spijt van ga hebben. Maar ik heb het gevoel dat ik eerlijk
moet zijn tegen jou. Jij bent veel te goed en veel te lief om niet open en
eerlijk te zijn met je
Goh ik vind dit moeilijk. Ik weet niet goed waar ik moet
beginnen eigenlijk
T zit zo dat ik dit, wat wij hebben, te moeilijk vind.
Versta me niet verkeerd, ik vind het heerlijk! Maar ik geraak veel te erg
emotioneel betrokken bij dit, bij ons. Waar ik in het begin heel erg overtuigd
was van Als hij zegt we stoppen ermee, is dat zo en heb ik daar geen problemen
mee is die overtuiging er helemaal niet meer.
Je spookt te erg door mijn hoofd, Filip
Er zijn teveel momenten dat ik denk was Filip hier maar bij
of kon Filip maar mee. Ik wil zo graag dingen met je samen doen, plezier
maken, gekke dingen doen maar ook hele duffe saaie zetelmomenten hebben. Ik wil
echt kunnen zijn in je leven en niet je stiekeme neukvriendinnetje. Ik betrap
mezelf erop dat ik je soms zelfs echt lijk te missen.
Ik ben me aan jou aan het hechten en dat is niet de bedoeling.
Het is niet de bedoeling dat ik stiekem jaloers ben op alle mensen die zomaar
deel mogen uitmaken van jouw leven. Of erger nog, dat ik stiekem hoop dat je
nog niemand leert kennen omdat ik je niet kwijt wil. Dat is niet het plan, niet
de afspraak.
Ben ik verliefd op jou geworden? Misschien wel Daar ben ik
voor mezelf nog niet helemaal uit. Ik weet alleen dat ik me superfijn voel in
jouw gezelschap. Dat berichtjes van jou en telefoongesprekken met jou me enorm
deugd doen. Ik voel me zo thuis en op mijn gemak bij je. Ik kijk naar je uit en
ja ik mis je als ik je een paar dagen niet zag of sprak.
Sorry daarvoor
echt, het spijt me dat was echt niet mijn bedoeling
Ik ben in de war door mijn eigen gedachten en mijn eigen
gevoelens. Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Maar het is het fairst zowel
naar mezelf als naar jou toe, dat ik daar eerlijk over ben. Ook al betekent het
9 kansen op 10 dat ik je daardoor verlies
Ik wil je niet in de weg staan, Filip, jij bent een mooie en
lieve man die een net zo mooie en lieve vrouw verdient. Dat is iets wat ik jou
van in het begin heb gegund en daar is niks aan veranderd. Ik heb je ook van in
het begin gezegd, dat als jij iemand leert kennen, ik met plezier een stap
opzij zal doen. Misschien is het nu al tijd om een stap opzij te doen. Ik kan
wel niet meer zeggen dat het met plezier is. Maar wel omdat dat het eerlijkst
is naar jou toe
