Dag 22 : Leon-Hospital de Orbigo : 53838 st 36 km 4gr, 22gr, 10gr zon, frisse wind, HAGEL, beetje regen
Gisteravond in gezellig restaurantje gaan eten : gamba/bospaddenstoelen/reg. kaas/pasta ... heel lekker ! Als gedisciplineerde ex-kostschoolmeisjes op tijd binnen de kloostermuren ... om 21u50 kwam E.Zuster iedereen roepen voor het avondgebed, deze keer hebben we eens lief gezwaaid vanuit onze slaapzak ! Om 5u30 fris gewekt door de zware hoestbuien van een buurvrouw ... 1/2 watermeloen opgegeten en vertrokken. De camino leidde ons naar hoekjes en kantjes van Leon die we nog niet ontdekten ... wij hebben de indruk dat de kloosters, kapelletjes en kerken nog dichter bij elkaar gebouwd zijn dan bij ons. De laatste jongelui en de uitgebluste travestieten trokken richting slaapnest, de onderhoudsmensen spoten de straten weer rein en wij waren weer blij om als echte pelgrims onze tocht te kunnen vervolgen ! Een kleine 2 uren trokken we eerst door de stad, vervolgens de verloederde randsteden, waar armoede duidelijk troef is, de verbeterde versie van "Cornation Street" en een heel modern industrieterrein, waarin veel gebouwen te koop stonden ... . We zagen een heel groot domein van "Miguelez" ( elektrische kabels ) waarin de haspels vastgemaakt werden aan reuze betonnen palen in openlucht enkel afgebakend door een muurrand. Verderop werden we geconfronteerd met vele nieuwe wegeninfrastructuren ... hier wordt nogal geïnvesteerd !!! Alleen zie je bijna geen wagens op die wegen ??? Toen kozen we voor een alternatieve route ( voor onze opvolgers : een absolute aanrader : via Villar de Mazarife naar Hospital de Orbigo, een omweg van 3 km extra ... meer dan de moeite waard ! ) en belandden in een prachtig natuurpark ... het leek zo eindeloos, zo puur ... het deed ons denken aan de Afrikaanse safariparken, Streep/Redford konden hier gerust "Out of Africa" opgenomen hebben !!! Hier liet men God in alle vrijheid boeren ... veel bloeiende brem, anders bloeiende wilde lavendel ( dieper paars van kleur en andere vorm dan bij ons ), grijsblauwe grazen en daar middenin een dieporanje caminoweg ! Als apothese kregen we vandaag een blauwe lucht met heel veel schapewolken ... misschien genoten we daar nog het meest van ! Ondertussen snoepten we aan onze gekneusde kersen ... maakten er zelfs een stillevenkiekje van ! Wat ook de moeite was ... onze inkopen van gisteren op een "deftige" wijze aan onze rugzak te binden ... dat werd een kleurrijke tweede "stillevenfoto" !!! Dit safarigebied gleed moeiteloos over in een agrarische zone ... en de camino die deed hetzelfde ... van dieporanje naar bleekgrijs ! Op het kleurrijke lappendeken werd een eerste voederbietenveld gesignaleerd, veel maïsvelden en natuurlijk ook de korengewassen. In een klein dorpje namen we de lunch, daar was geen kerkgebouw te bespeuren enkel een inoxen driehoekig klokkentoren, ondersteund door 3 palen, en waarbij de klokken via een wielsysteem het hele dorp in rep en roer zetten ! We kunnen getuigen ... ! Ondertussen hadden wij contact met de mobielhomers ( 3 koppels vrienden die ons pad zullen kruisen ...) ... zij hadden regenweer !!! Wij liepen constant in een eerder fris zonnetje ... totdat we even achterom keken .... zware dreigende donkergrijze wolken losten de neerslag ten N.O. van ons. Heel tof om dit schouwspel in een reuze open vlakte te volgen .... en wij maar stappen, in tweede versnelling ! Dit duurde zo ongeveer 3 uren ... tot 15u10 ... vlug vlug de regenponcho aan ... het begon te HAGELEN en geen kleine steentjes, hoor ! Achteraf nog enkele regendruppels en dat was het ! Na 10 uren onderweg ... ons record ... zagen we onze eindstreep. "Hospital de Orbigo" is een mooi Romeins stadje met een reuzelange historische brug ... nog nooit zo n lange brug gezien.( morgen geven we de juiste lengte door ! ). We verblijven in het Refugio Parroquial Hospital de Orbigo, een heel authentiek, gezellig verblijf, waar Vlamingen momenteel het onthaal verzorgen ... zij waren ook blij eens Vlamingen binnen te krijgen ! Morgen wacht er ons een korte trip 17 km naar Astorga en daar spraken we af met de mobielhomers ! Gisteren zagen we een mama-pelgrim met een speciale trekkar met 2 jonge kinderen erin ( 1tje van 7-8 maand en 1tje van 3 jaar ) en een hond ! Nog gekker dan gek, vinden we ! Hoe kwam deze vrouw over al die steile paden met de meest hobbelige stenen ??? Elke pelgrim stapt zijn camino op eigen wijze ... we hoorden al neuriënde ... veel zingende ( een ochtend-aria ) ... dansende ... slalonnende. Enkele weken geleden bewonderden we een Braziliaans trio die in "Carnaval-de-Rio-stijl" aan het ritmisch schudden en beven waren en luidkeels de Sambaliederen lieten weerklinken, onze maat Jacobus hierboven zat zeker te gniffelen ! We gaven hun de titel van het "meest muzikale trio" van de camino ... en kregen een uitgebreide Latijnsamerikaanse serenade als kado ! Bijna elke pelgrim maakt gebruik van een staf of stok om zich verder te bewegen ... je ziet ze in alle vormen, kleuren, lengten, kromten, dikten ... zelfs tot een afgekraakte tak toe ! De typische pelgrimsstok is nog steeds heel populair ... maar wij zijn heel tevreden over onze nordicstokken (leki), ideaal als ondersteuning, als ritmeaangever en prima middel om zwelling van de vingers tegen te gaan ! Tot morgen !
Dag 21 : Leon - Leon : ? st ? km natte bodem, vlug opgedroogd, flauwe zon, 20 gr fris
Vandaag een "slenterdag" .... deugddoend voor onze vriendjes ( eens op mousse-ondergrond en in sandalen ), voor ons lijfje en onze geest ! Gisteravond hadden we weer eens prijs !!! Rond 21u30 waren we ons aan het klaar maken om in de slaapzak te duiken ... toen een E.Zuster Benedictine iedereen kwam uitnodigen om te gaan bidden, nogal in commandostijl ! Deze keer waren de Nederlanders wel de slimste ... ze bleven stilletjes op het terras zitten ... en met veel gebaren moedigden ze ons aan ( al lachend )! We werden in de chique inkomhal van het klooster geloodst en moesten eerst "repeteren", de zuster controleerde regelmatig als we wel op de juiste bladzijde aan het volgen waren !!! Toen kwam het officiële gedeelte in de prachtige kapel .... wij, een oogje naar elkaar knippend, hebben rechtsomkeer gemaakt ! Op het gezellige plein voor de kloosteralbergue was een grote groep Mexicanen hun volksmuziek in volle ornaat aan het uitbrengen ! Ambiance ! We duwden aan onze kloosterpoort ,richting Bethlehem, .... maar die sluwe E.Zuster had die op slot gedaan. We hebben in die koude moeten wachten totdat het avondgebed volledig afgerond was ..... Vandaag hebben we de ochtenddrukte eens kunnen waarnemen vanuit ons warm nestje, het leek juist op een bijenkorf ! De meeste bekende pelgrims gingen verder .... de camino is een constante training in afscheid nemen en "loslaten" ... en hopen dat je elkaar nog ooit eens terugziet ! Bij het buitenkomen lag alles nat geregend ! Oei ... dat waren we al enkele weken niet meer gewoon ! Alles droogde heel vlug op en een flauw zonnetje stak op, het bleef een hele dag fris 20 gr. met stevige wind. We wandelden naar de plaza major, groot vierkant plein omzoomd met overdekte wandelgangen ( cfr. Madrid, Italiaanse steden ), waar de groenten- en plantgoedmarkt werd opgezet, met heel vers en krachtig materiaal ! De winkeletalages in de stad zijn te vergelijken met de onze, in grote tegenstelling met de kleine dorpswinkels van afgelopen week, die eruit zien als de kruidenierswinkels bij ons, kort na W.O.II en de jaren 1950. De observatie van de stadsmensen gaf volgend resultaat : fel geurende señoras en señoritas, veel jonge vaders en grootvaders met de kinderwagen of buggy, een fiere, opgedirkte, verzorgde oudere bevolking .... De kerkelijke huwelijken gebeuren hier aan de lopende band met alles, maar dan ook ALLES, erop en eraan ... tot erover ! ( L.en W., heb je nog ideetjes nodig ... we hebben er nog veel in petto !) En wat doen een stel wandelende vrouwen in een stad ...... ja natuurlijk ... we hebben onze dressingroom eventjes aangevuld en als verantwoordelijke pelgrims de Spaanse plaatselijke economie een klein duwtje in de rug gegeven !!! Leon is een echt mooie stad met een rijk winkelaanbod (groot aantal parfumerie- en schoenenwinkels) .... maar weinig cliënteel ! Een verse geheugenkaart voor ons fototoestel aangeschaft, proper geld uit de muur gehaald en een "chocolate con churros" gaan proeven ! Geen tijd voor een siësta .... Na 16u bezochten we de kathedraal, een gothische naar voorbeeld van veel Franse exemplaren zoals Reims, Chartres, Parijs ..., met heel veel magnifieke lichtbespelende kleurrijke glasramen !!! De concurrentie tussen de verschillende steden werd vroeger duidelijk uitgespeeld met hun pronkstuk "de kathedraal". In vergelijking met Burgos is deze minder gigantisch ... maar naar onze mening veel fijner ! Achteraf zijn we "hostal San Marco" gaan zoeken, een klassevol klooster die omgevormd werd tot een 5-klasse parador hotel !!! We stapten eventjes binnen ..... heel imposant en pure klasse, met veel respect voor de historische waarde van het gebouw. Er grepen daar 9 communiefeesten en 1 trouwfeest plaats + volledige hoteluitbating ! Bij het buitenkomen stonden er een 9-tal Belgische oldtimers op een rij die hun dagbestemming bereikt hadden van "Rallye des Copains" 16-22 mei 2012 van Zaragoza-Santiago de Compostela ! We ontdekten er geen M J tussen ! De Gaudi-gebouwen vielen hier een beetje tegen .... ze halen nog geen 20 procent van zijn fantasierijke dromen uit Barcelona ! Een rustdag in Léon is zeker aan te raden, zowel in fase van de camino als voor de stad zelf ! Het viel ons gisteren erg op hoe moe de pelgrims waren ... de siësta duurde veel langer ... en iedereen kroop vroeg in bed. Deze namiddag kregen wij hier al een bezorgd telefoontje van de Nederlands Limburger Jos ... als de Vlaamse vrouwtjes zich niet verveeld hadden in Léon, als ze de weg niet waren kwijtgeraakt, ...... Tof ! Als we even terugkijken op drie caminoweken zijn we eigenlijk heel positief over de volle lijn, 2 minpuntjes ... de vele gesloten kerken en kapelletjes ( zal wel met een tekort aan toezichthoudende liefhebbers te maken hebben ) en de onvriendelijkheid van de Spanjaarden ... Meer dan de helft is echt kortaf en bot ... waarschijnlijk heeft hun taal daar ook mee te maken ... maar "invriendelijke" Spanjaarden zijn uiterst zeldzaam te vinden ! Natuurlijk een pluim voor de uitzonderingen ! "Pelgrimminnend" zijn zij echt wel ... je wordt constant aangemoedigd via getoeter van wagens, een "buen camino"-wens, een schelpenteken in hun facade van hun huis of tuin, .... soms voelen we ons echt als een soort "kermiscoureurs" ! Nu nog vlug een hapje ... bedje in ... want morgen zijn we weer echte pelgrims ! ....En mijn nichtje dacht dat we geen vertelstof hadden op een vrije dag ... !!!!
Dag 20 : Reliegos - Leon : 36583 st 26 km zonnig en fris 21 gr
Gisteravond een rustig etentje in de patio van onze albergue "La Parada", onze buren waren tevens onze slaapbuurmannen, twee lieve Duitsers. Eventjes een praatje gemaakt met de Deense Björk, een heel fijn meisje, letterlijk en figuurlijk. Na haar mislukte studiecarrière heeft ze kunstlessen gevolgd en een eigen juwelenwinkel opgestart in Kopenhagen ... en tussendoor pikt ze de camino nog even mee. Gisteren hoorden we de eerste krekels en was ook de koekoek van de partij. In de regio zie je af en toe een miniperceel met heel jonge wijnstokken, een experiment ? Vroeg in bed, 8u40, en dus er ook vroeg weer uit ...om 6u..... Als eerste pelgrims verlieten we dit zo rustige dorp .... deze keer in een aangename temperatuur 8 gr. ... die frisse ochtenden zijn niet te verwonderen op een hoogte van 800 meter, hé ? Rechts in de verte, ontwaakten de blauwgrijse bergen in een licht oranje gloed met achterin de opkomende zon ... schitterend ¡ De sproeisystemen waren overal in volle aktie....wij ook ¡ Het ging vlot ¡ We deden eerst het oude volledig omwalde stadje "Mansilla de la Mulas" aan, eentje om te onthouden ! Een pareltje, het mooiste dat we afgelopen week gezien hebben. Een ontbijt genomen in de plaatselijke albergue en onze knapzak voorzien van verse chorizo no picante en een regionaal kaasje ¡ In elke bar zie je breedbeeldscherm met constante nieuws- en weerberichten ... wat voorspelt men voor vandaag in deze regio ... regen en een flauw piepend zonnetje ?! Je komt dan buiten ... in een heerlijke blauwe hemel met stralende zon .... !!! Gerda probeerde een foto van mij en een pelgrimstandbeeld te nemen ... "ligt mijn haar niet te plat ?" vroeg ik haar ...." Moest het dat alleen maar zijn .... !?" kreeg ik als antwoord .... wat ben ik blij dat er geen kiekjes doorgestuurd worden ! Vanaf toen begon het SAAIE gedeelte van de Meseta, langs een drukke autoweg ... dus veel geluidshinder wat we echt niet meer gewoon zijn, .... Een alternatieve weg was er niet daar we vandaag zeker de stad Léon wilden bereiken ! Voor het eerst wilde kastanjebomen en accacia gezien, het tweede stuk gemaaid grasveld .... en eindelijk 1 weide met koeien, dit was meer dan twee weken geleden .... Ondertussen even een stopje om de voeten van Gerda te verluchten en van verse sokken te voorzien ... en mijn beste vriendjes ... die stomen rustig verder in eigen vocht ! Het landschap werd onteerd door een wirwar van hoogspanningskabels en andere lelijke maar noodzakelijke bedradingen. In de verte ontdekte Gerda de hoge bergen ... "Schoon, hé !" zei ze .... "Zeker, ... maar deze trekken we volgende dagen over, vermoed ik ¡?" Haar reactie " O, oei, a, ja .... amai !" ..... Inderdaad, ons schoon vlak stapleventje is voorbij ¡ Vanaf Leon gaan we weer de zwaardere routes aan : steile klimmen ... enz .... Via de meer industriële invalshoek zijn we Léon binnengewandeld, zagen o.a. een gesofisticeerd nieuw garagegebouw volledig leegstaan ... alle "RENAULT"tekens werden ervan weggehaald. Een crisisslachtoffer ??? Léon gaf aanvankelijk een gewone indruk ... totdat we aan de oude stadsmuren kwamen ... en we de gezellige, karaktervolle binnenstad betraden...... heel mooi ¡ Ondertussen hebben we ons bedjes gereserveerd in een klooster : alle vrouwen slapen in de kelder en de mannen, via een totaal andere ingang, moeten naar de eerste verdieping, ook gehuwde paren worden uit elkaar gehaald ..... zullen we nog wel een beetje leute mee hebben, vermoeden we !!! Hoe zien de pelgrims eruit ? Je hebt er heel veel soorten : de meest voorkomende zijn de sportieve, er zijn er ook met een "Sahara-uitzicht" nogal toeareg-achtig ... alles bedekt ... de zon krijgt echt geen kans ! We kwamen ook de speciale naaktloper tegen ... in zijn lenden droeg hij 1 t-shirt aan de achterzijde en 1 t-shirt aan de voorzijde, beiden waren aan elkaar geknoopt ( dit zijn zn enige kledingsstukken ) .... telkens hij pelgrims voorbij stak en er geen voyeurs voor hem liepen ... rolde hij de voorste t-shirt volledig op ... en kreeg de wind vrij spel, een winderig gevoel ?!! Alleen al van de zonnepetjes zou je een schitterende fotoreportage kunnen maken ... soms echt niet doen ... het enige wat totnutoe ontbreekt is een reuzeboerezakdoek met 4 eindknopen ! Gerda en ik amuseren ons met de pelgrims eretitels ( = lief woord voor een lapnaam ) te geven ... Zo zagen we ook "Samoerai" gedurende de eerste week ! Hij was het gespreksonderwerp tijdens de vele avondmalen ... Een grote, in zwart of in wit ofwel in zwartwit geklede man in heel speciale snit en ontwerp met grote rieten mandhoed aan, overstak ons regelmatig alsof hij 7-mijlslaarzen droeg. Zijn gezicht was heel strak, expressieloos ... hij was een Aziatisch type, een gewone pelgrim liep steeds in zijn kielzog. Toen we in Pamplona overnachtten, lag hij op enkele bedden van ons. Hij deed ook zijn was .... wij konden het natuurlijk niet nalaten eventjes naar zijn drogende kledij te kijken o.a. een lange prachtige zwarte cape en een reeks witte stroken met eigenaardige metalen omhulsels eraan, die droeg hij rond zijn benen ... Die nacht was ik heel erg boos op Gerda .... Ze kwam met deze cape rond zich naar mij toe ... en ik " Allé, Gerda, dat doe je toch niet ... die man zou dat eens moeten zien ..... !!!!" .... gelukkig was dit maar een droom ! De "samoerai" ( waarschijnlijk een boedhistisch monnik ) stond op het grote plein in Pamplona in "flamingohouding" ( op 1 been ), met in zijn ene hand een belletje en het ander al bedelend ... een bordje gaf meer info ivm zijn camino. Als er iemand een muntstuk in zijn bedelhand gaf, rinkelde het belletje !!! Deze werkwijze hebben we wel nog altijd niet geprobeerd .... het kan nog komen ! Wij hebben de indruk dat vanaf de "meseta" de pelgrims geschift worden ... de Aziatische types ( die het heel vroeg reeds lastig hadden ... ) en de zwaarst geblesseerden ( voeten, knieën, .... ) ontmoetten we niet meer .... zijn ze gestopt of achterop geraakt ... wij weten het niet ! We hebben een luxeprobleem ... we hebben tijd over ... dus morgen blijven we nog een hele dag in deze prachtige stad ... ! Tot morgen .... met meer nieuws !
Dag 19 :Bercianos del Real Camino-Reliegos 29804 st 21 km aanvankelijk zwaar bewolkt toch nog volle zon en veel wind
Eerst en vooral de info over de Heilige van dienst ( zie 2 dagen geleden ), volgens internet, zou dit de Heilige Rombout zijn, de laatste ijsheilige en beschermer van de goede oogst ! Een kwestie van weten ! Het volgende verhaal vertel ik speciaal voor mijn man, ik voel hem al glunderen ¡¡¡ Gisterenmiddag stonden we op een kruispunt van caminowegen : de authentieke of alternatieve of ... Daar we onze eindstreep afgesproken hadden kozen we voor de authentieke ... achter ons hoorden we een Nederlands paar kibbelen ... "Kom, we gaan achter die Vlaamse vrouwen aan ... die stappen recht op hun doel af" ... wij binnenpretjes en weg ! België - Nederland : 1 - 0 ! Toen we aankwamen op onze eindbestemming zat een bende bekende pelgrims uit te blazen op een terras ... ze zwaaiden en riepen " Nederland groet België !!! " We antwoordden : " Zo hoort het ook ! " .... Vlaamse deugnieten.... kregen we als reactie ... dus België - Nederland 2 - 0 !!! Zoals we reeds doorgaven hebben we gisteren internationaal gekookt ... In deze meest authentieke albergue die we ooit hadden ( het was een mengeling van ons oud kerststalletje thuis en de zorro/sergeant garcia-herberg met die heel brede trap ! ) sliepen een 55-tal pelgrims, het plaatselijke dorpscafé kon onmogelijk al deze mensen aan een avondmaal helpen ... de verantwoordelijken ( een jong Spaans meisje en een oudere Canadese vrouw ) gingen met het "donativo-geld" ( giften van vorige dag ) de inkopen doen ... en daarmee werd dan weer het volgende maal bereid : een rijkgevulde salade-mix, in bouillon gekookte rijst, linzen en heel veel verse groenten met water en/of sangria, een reuzegebak als dessert. Iedereen hielp mee aan elk werkje ! Een schoolvoorbeeld van internationale efficiënte samenwerking ! Per 14 zaten we aan de lange tafels, rechtover ons, Italianen alweer in hun taalisolement ( zoooo jammer ) dus de allerbeste beeldentaal boven gehaald ! Ik zat naast een man uit Drenthe ( Emmen, dicht bij Odoorn, fietsdames !) ... dus praatstof genoeg ! Hij had deze caminosponsoring voor zijn 50e verjaardag gekregen, vertelde hij zwaar geëmotioneerd ... vanwaar kennen we nog zo n verhaal ??? Toen moest iedereen zich individueel voorstellen met naam en landvermelding .... ik probeer hier de landen op te sommen : USA, Canada, Australië, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, Italië, Spanje, Mexico, Roemenië... Per land moest er een liedje gezongen worden ... voor ons land waren we voor 't eerst met een bendeke : een fietser uit Kalmthout, 2 Antwerpse dames en wij .. en zongen uit volle borst " Vrolijke vrienden ... " Er werd nogal wat ambiance gemaakt van "Volaré .... tot frère Jacques ....", de charmante zanger D. uit BML zou zich hier nogal in zijn nopjes gevoeld hebben, hoor !!! De Mexicaan zag dit solo-optreden duidelijk niet zitten en muisde er zich, in E.L.-stijl, stilletjes vanonder ... Als allerlaatste kwam een freel Deens meisje, goedlijkend op de IJslandse Björk, een heel fijn, vrolijk wijsje zingen ... we zullen dit gevoelig moment nooit vergeten ! Achteraf ging iedereen buiten op de lange banken zitten en genieten van de zwoele avond .... 1 gespreksonderwerp " De camino-avonturen " . Om 21u luidde de grote klok iedereen naar de gebedsruimte ... zo zou elk godsdiensthoekje in een klaslokaal er moeten uitzien ! Er werden teksten voorgelezen in verschillende talen, bezinningsstilte voorzien en achteraf kreeg je een brandende kaars en kon je jouw boodschap naar de anderen doorgeven in je eigen moedertaal, dat zijn van die pakkende momenten ... Deze stemmige avond zullen we bewaren in de map van de zalige herinneringen ¡ Om 6u30 uit bed, naar de badkamer ... en de jarige Govert, de schrijver, ontmoet ... hij werd 50... vlug 3 dikke zoenen en vervolg van het ochtendritueel. We ontbeten hier ook ... en Govert toverde een lekkere appeltaart ( zonder kreukjes of barsten ) uit zijn rugzak, vlug legde hij er een 50 op met smarties ... en verdeelde de stukjes ... wij deelden het schaambrokje ( laatste stukje ). Een morgen die een "Zalige Hoogdag"-waardig was ! De camino strekte zich vandaag heel ver uit als een witte kronkelende slang tot aan de horizon, aan de linkerzijde een rij jonge platanen, rechts een groene berm met veel gele, blauwe, paarse, rode "bloemvlekjes". Na 8 km een tussenstop in het dorp El Burgo Ranero ... 1 terras vol met pelgrims, ook een Engelstalige Canadees, .... die ons regelmatig van antwoord diende in een zuiver Nederlands ... we hadden al een vermoeden dat hij Nederlandse roots had ... hij vertelde enkel dat hij ons goed begreep maar moeilijk kon antwoorden ... en inderdaad zijn ouders hadden na W.O.II de verhuis naar Canada gemaakt ... ! Zij waren uit het Friese stadje ( 1 van de 11-stedentocht ) afkomstig. Aan de voordeuren van de eenvoudige huizen was ons de grote plastieken plaat al verschillende keren opgevallen ... Blijkbaar zijn hun dakgoten zo zwak dat ze niet bestand zijn tegen de zo typische avondlijke regen- en onweersbuien. De regenbuien zagen we niet, de dondervlagen hoorden we wel ! Het was een warme morgen vol zware dreigende wolken achter ons en voor 1 keer geen langgerekte pelgrimsschaduwen voor ons uitlopend ! Tegen 11u kwam onze schaduw toch weer tevoorschijn, die sterke Spaanse zon had die dikke wolkenlaag toch doen oplossen !!! Enkele dagen geen besproeiingssystemen meer gezien, nu hele, hele lange ( tot 300 m ) over een veld met pas ontluikende courgetteplanten. Ondanks dat het ook hier Hemelvaartsdag was, waren de wegenwerk- en spoorwegarbeiders toch aan het werk ... en dat in het zo katholieke Spanje ??? Gisteren wandelden we voorbij een totaal vervallen, instuikensklare boerderij ... dit moet een vroegere "Heerlijkheid" ( = topboerderij ) geweest zijn ... heel groot, helemaal in leem opgetrokken .. en nu zo zielig, zo triestig .... Wat hier opvalt is dat de huidige landbouwopslagplaatsen zo recent en verzorgd zijn, kunnen de Europese landbouwsubsidies daar iets mee te maken hebben ??? Weer een reeks ondergrondse woningen gezien ... heel raar ! Ons volgend doel in zicht : Reliegos ... eerst een felgekleurde hippieachtige bar binnen ... heel wijs ... alles volledig volgeschreven in alle mogelijke talen ... en daarna naar een splinternieuwe privados albergue : het verschil met vorige nacht kon echt niet groter. Ik zat er wel al opgesloten in 't toilet en moest via sms, dus via België, Gerda om hulp vragen .... !!!! En morgen ... naar de stad Léon !!! De streek tussen Burgos en Léon : saai .... ???!!!! niets van .... dit werd vastgesteld door "panoramisch verwende" stappende vrouwen ! Tot dan !
Dag 18 : Terradillos de los Templarios-Bercianos del Real Camino 36839 st 23,7 km erg koud tot matig warm, veel wind, zon
Gisteravond aan tafel met een Duitse lieve tolk en haar Zuiderse echtgenoot, gepraat over alles en nog iets..... dus geen tijd om een miniblaartje te verzorgen ¡ Dit was deze morgen mijn eerste werk, A.V., onze caminometer, jouw verzorgingstips om de blaren te behandelen werken heel efficiënt ¡ Om 7u vertrokken, na een eenvoudig ontbijt, in de ijzige koude wind ( 3 gr ) met de kniebroek en een dikke fleece aan ¡ We overstaken anderen met ski-jas, handschoenen, muts, sjaal .... aan en waren heel blij met een warme chocomelk in het gezellige cafeetje van het volgende dorp. Op de top van een heuvel waren we aan het genieten van de golvenzee door het korenveld, een voorbijganger fluisterde ons toe "Dit is de adem van God ¡" Het landschap afwisselde zich en voldeed volledig aan de beschrijving van deze week .... saai ??? Absoluut NIET ¡ We marcheerden door heel armtierige dorpen, met lemen huizen en zelfs een aarden heuvel waarin meerdere mini-huizen gevestigd waren. Je kon enkel de gemetselde voor- en achterdeur zien en de nog nieuwe schoorstenen ... heel eigenaardig en zeker bewoond ( voorzien van TV-antennes en 1 terrasstoel ). In dit zelfde dorp was de nog functionerende parochiekerk in verre staat van ontbinding ... gelukkig werd de restauratiestelling errond geplaatst, geen moment te vroeg ¡ De betere huizen zijn duidelijk van inwoners die economisch overleven door het "caminoverkeer", bars, eethuizen, miniwinkels en privé-slaapgelegenheden. De koekoek was met vakantie vandaag en liet zich vervangen door de nachtegalen ¡ Zowel het zwaluw- als mussen- als kikkerbestand is op goed peil hier ¡ Toen kwamen we alweer aan nieuwe provinciegrens : van Palencia naar provincia Léon ¡ In de verte lag de stad "Sahagun" te blinken, we dachten rechtdoor te gaan maar de pijlen wezen langs een brede beek ... was Jacobus met onze voetjes aan het spelen ? Helemaal niet, over een oude stenen brug passeerden we langs een oase van rust met middenin een pas gerestaureerde kapel "Ermita de la Virgen del Puente", die zo jammerlijk ook op slot was. Hier mistten we zeker een prachtinterieur ¡¡¡ Over de stad "Sahagun" valt niet veel te vertellen, geen charme of uitstraling, enkel een mooi stationsgebouw, een prachtige Irish pub, enkele kerken en een grootse verwelkomingspoort ¡ We vervolgden de route langs vooral roggevelden en aan de verre horizon, aan onze rechterzijde, de felbesneeuwde bergtoppen van de "Picos d'Europe". Onze tegenliggers langs de camino waren heel talrijk : honderden schapen met hun herder, 4 honden en 1 drachtige ezelin ¡ Prachtig tafereel ¡ Nog een tof kapelletje en we kwamen in Bercianos del Real Camino aan .... zo'n stil dorp, enkel een 3-tal mannen op een bank in de lommer .... en voor de rest ... zelfs geen kat, geen één ¡ Onze albergue, de enige, is een volledig lemen optrekje met houten balken die niet eens volledig ontschorst zijn¡ Zo authentiek zo puur ¡ De Engelse vrijwilligers vroegen onze hulp om met alle pelgrims een maaltijd te bereiden en achteraf een bezinning te houden. Ter herinnering wij zijn op bedevaart, hé, dus dat kan ¡ Wie zijn nu die pelgrims ? Dit zijn meestal enkelingen, vooral mannen, die hun camino komen beleven ¡ Je ziet ook wel mini-groepen samen ( niet meer dan 4 personen ), die zie je heel vlug uit elkaar brokkelen want elk heeft zijn stapritme .... en 's avonds komt men dan terug bij elkaar ¡ Veel vrouwen alleen of per twee ... vooral veel jongeren ... ¡ De koppels zijn meestal van oudere leeftijd, starten 's morgens heel vroeg op hun gemak en beperken hun aantal km ... zij hebben alle tijd ¡ Goddelijk om de heren om de hoek charmant op hun trager stappend vrouwtje te zien wachten ... of expres een veel trager staptempo in te nemen. Het valt enorm op dat men geen vast tijdschema kiest voor de camino, je neemt er de tijd voor ... en je ziet wel ¡ De enkelingen die wel op strak schema staan, verplaatsen zich als opgejaagd wild ... en van genieten en relaxen is er dan weinig sprake ¡ Jammer ¡ Wat blijft opvallen, is de gemoedelijke sfeer, de hulpvaardigheid, de vlotte communicatie, de vriendelijkheid en de bekommernis onderling. Tot morgen ... wij gaan internationaal koken ¡
Dag 17 : Carrion de los Condes-Terradillas de los Templarios 41125 st . 27 km ( met ommetjes ) zon van 4 gr tot 32 gr
Waarschijnlijk dachten de zusters van gisteren dat het gebruik van hun computer ook een vorm van boetedoening was ... de lettertoetsen klopten, maar elke "symbool"toets zat op een totaal andere plaats, soms zelfs aan de andere kant van het klavier ¡ Welke zoektocht ¡ Fris uitgeslapen opgestaan om 6u, het klassieke ochtendritueel met ook de invulling van ons buidelzakje met een verse dagkaart ( ons stapoverzicht voor de dag met veel potloodinfo erop, heel praktisch, dank tante N ) en een versgeplukt kruidentakje, hopende dat dit onze lichaamsgeur zal overstijgen ?¡ Als geslaagde novicen sloten we de kloosterpoort achter ons in heel frisse temperaturen 4 gr ¡ Het Chinese paar voor ons leek klaar voor de eerste ski-afdaling, zo'n winterse outfit ¡ Eerst een ontbijt in een bar en dan voor het eerst als ECHTE pelgrims op stap ... met verzorgde blaren aan de hielrand. De eerste paar honderd meters liepen we zoals op eieren, je voelde elke stap maar geen pijngevoel. Later stapten we gewoon weer verder ... alles went ¡ Bij het verlaten van de stad zagen we een prachtig omgebouwd "Monasterio" ( = klooster ) naar een hotel van hoogstaand niveau. Eergisteren dachten we nog aan een Toscaans landschap bij de dagelijkse bewondering ... vandaag aan een Provençaals op twee stap-dagen-afstand ¡ De kleinere percelen waren slordig afgeboord met lage struiken, meidoornen, populieren, witte abelen, treur- en gewone wilgen De Nederlandse meiden, "de lieverds" groetten ons en stapten voor de tweede dag op een rij met zware wandelkousen in de sandalen, dat was veel "prettiger lopen" ¡ Enkele kilometers met het Veurnse koppel ( de heer heeft een hoog Willem Vermandergehalte ) gewandeld en als leraar talen ons de juiste uitspraak van de vele Spaanse dorpen geleerd, hopelijk kunnen we dit op onze harde schijf blijven opslaan ... ¡ Een lange rechte weg voor ons ( L ¡¡¡ ) van een 16 km, werd onderbroken door een schaduwrijk eetstandje van een snuggere Spanjaard. Daar ontmoetten we 2 Antwerpenaars die pas de camino begonnen waren vanaf Fromista. Vanaf hier wordt er wel aan veeteelt gedaan, de geuren deden me terugdenken aan de vakantiedagen met nichtje A bij onze oudere neef en nichtjes aan "Den Hoorn" in Oostveld-Oedelem. Een Australische pelgrim kwam spontaan zijn schitterend kliekje van het gele kwikstaartje tonen aan Gerda ... terwijl ik een eind achterop liep om ook kiekjes te maken. Toe vlug vraag ernaar... riep Gerda ... en ik bij die man .. een heel lang gesprek is het geworden over vogels, over geloofsbeleving voor hem en voor ons, over kerkelijke hiërarchie ... eindigend op het St. Pietersplein van Rome ¡ "Jullie zijn me al een paar dagen opgevallen met jullie fotografisch zoekend oog ¡? " vertelde hij ons. "Enkele dagen geleden pikte ik Serena, de pelgrim op 30 m voor hem, op, gisteren praatten we een hele dag samen en vandaag nemen we bewust een afstand voor onze rust .... en toch kunnen wij nog over elkaar waken ¡¡¡" ... Fijn, hé, ... dat is echt camino. Met een complimentje op zak kon onze dag alweer niet meer stuk ¡ 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik even lachen naar elkaar 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik Hier kwamen we over de veedrijversroute van de schapen die vanuit het zuiden naar het noorden van Spanje gedreven worden. Ook volgt de camino hier de oude Romeinse heirbanen. Alweer bekroop ons het gevoel van oneindigheid bij het bewonderen van het landschap ... hele grote groene percelen, ook weer meer "terracotta-oranje" velden die pas gezaaid zijn, af en toe een partij aangelegde Canadese populieren ( ik begrijp dit niet goed ... dat hout is toch economisch niet rendabel ... het is ook niet om de ondergrond droog te zuigen in deze regio ... misschien een experiment ???) ... En dan komt er een uitgestrekte groene lap met 1 boom in het midden, een struise sterkdragende groene boom, een "Witse-boom", mijn lievelingslandschap ¡ Ook een korenveld in twee verdiepingen konden we waarnemen, de bovenste laag was rogge en onderaan een soort gras, heel eigenaardig ¡ Het einde van de lange rechte weg kwam in zicht met een uitstekende kerktoren zonder ooievaarsnest ( hier een grote uitzondering ) ... zonder huizen ... die stonden in een veel dieper gelegen dal ¡ Welkom bar, wij hebben dorst en honger ¡ Geen terrasstoeltje vrij ... dus op de stoeprand tussen vele bekende pelgrims, ook de Maastrichtse schrijver. "Mag ik een eindje met jullie meelopen ?" ... t Zal wel zijn ¡¡¡ Via een ommetje ( prachtige alternatieve weg "Senda del bosque" en "Senda del Rio" ) doorliepen we een heel speciaal natuurgebied, struikgewassen met uitstekende dode bomen ertussen, we waanden ons in Skippyland ( Australië ) alsof de Aboriginals alle momenten te voorschijn zouden komen. Een beetje verderop ontdekten het eerste "haverveld" en een gevoel dat we op het einde van de wereld zaten in volle bloeiende bremgebied. Vele stappen-tijd praatten we over de Nederlandse literatuur : van de Tachtigers over K. Van De Woestijne, Gerrit Achterberg, Simon Vinkenoog, Bomans, L.P. Boon, Reve, Jeroen Wolkers, Herman De Koninck, Christine Hemmerechts ... naar Annie M.G. Schmidt ¡ Zijn broer had dit jaar de "Annie" , een literaire prijs, gewonnen in Amsterdam. Zijn Braziliaanse vrouw, een kunstfotografe, geeft meerdere keren per week Portugese les aan de zoon/zaakvoerder van André Rieu, ter voorbereiding van hun Braziliaanse toernee. Een plezier om met deze man te keuvelen, zo'n encyclopedische kennis ¡¡¡ Ondertussen aangekomen in Ledigos ... ( veel lemen huizen en muuromwallingen ) en hoorden harde kanonschoten, wij dachten dat de vogels van het pas gezaaide veld werden verjaagd ... ??? Geen bar ... dus in de schaduw op de stoep met ons 3-tjes, even happen en veel drinken. Plots kwamen er 4 mannen met een statief met Heilige ..... ???? ... erop met een bundel verse korenaren in zijn arm, een grote engel achterop en een koppel ossen, omzoomd met witte sneeuwbalbloemen, gevolgd door een in feestelijk gewaad geklede priester met wijwatervat en kwispel en een 40-tal zestigplussers, ... de vrouwen al zingend. Iedereen werd besprenkeld in de vier windrichtingen, de priester gaf een algemene zegen en vernoemde ook de pelgrims erbij. Dit was een eerbetoon om een goede oogst te bekomen. In alle sereniteit vervolgde men de processie naar de andere hoek van het dorp. Wij werden er stil van .... Het stappen ( met blaren ) vlotte goed dus ... op naar het volgende dorp, via een alweer prachtig ommetje, kwamen voorbij een groot palimar ( duivenhok ), een rond gebouw met sierlijk dak en deze keer was dit wel de eindstreep "Terradillos de los Templarios" ( = het lemen dorp van de tempeliers ). Voor de auteur had zijn albergue "de Terradillo de los Templarios Jacques de Molay" een bijzondere betekenis, zijn zoon studeert in Brazilië en wil zich voorbereiden om toe te treden tot de "vrijmetselaars". Ik vroeg hem, als ik het hem mocht vragen .... wat zijn motivatie daartoe was ... "Goeie vraag" kreeg ik als antwoord. "Ik vermoed", zei hij, "dat hij wil aansluiten bij de gezaghebbende, machtige mensen .... en dat hij ook op zoek is naar spiritualiteit ...". Wij verblijven ondertussen hier in dit rustige "lemen" dorp, zonder een winkeltje, in een super privados albergue, slapen op een kamer met 4, ons buurslaapmeisje is een Zweedse .... eens iets anders ¡ Hier nu enkele losse flodders : wist je dat : - er 47 architecten aan de constructie van de kathedraal van Burgos meewerkten ( nog geen restauratie, hé ) - onze tijdelijk uitheemse zoon niet wist dat zijn mama een "techno special" KW in haar rugzak meedraagt - we de nieuwe autoaankoop van het huismerk "toyota" op de voet volgen ( Gerda ) - geen tijd hebben om boeken of gidsen te lezen ... we babbelen liever met andere pelgrims ( Martine ) - wij een lange lijst met tips voor toekomstige pelgrims aan het noteren zijn ... - de dagen hier zo vlug gaan ... dat we geen (of weinig) tijd hebben voor heimwee of dipjes ( soms wel, zegt Gerda ¡) - wij deze tocht echt niet lastig vinden ( ... spirituele kracht ... vroeger zou ik er smalend om gedaan hebben .... nu niet meer ¡ ) - onze rugzak in de eerste week een last was, maar we beseften dat toen niet ... nu is dat een pure gewoonte geworden ( of hij nu 10 of 12 of meer weegt ) - een Zwitsers mes heel praktisch is - wij zo blij zijn, heel veel thuis getraind te hebben, om veel intenser en energierijker van deze tocht te kunnen genieten - we veel details op de blog doorgeven om ze ook voor onszelf niet te laten ontglippen - we ZOVEEL geluk hebben met de weersomstandigheden - we de tocht echt niet graag zouden stappen in juli/augustus, we zouden zeker kraken op de hitte - mijnheer doktoor van Machelen te veel nachtelijke fantasietjes heeft - wij de pelgrims mateloos bewonderen die hier krakkelorig, zich bijna voortslepend toekomen en 's morgens met een frisse stap en verse moed hun volgende daguitstap aanpakken ¡ - WIJ ZO BLIJ EN DANKBAAR ZIJN DAT WIJ DIT MOGEN BELEVEN ¡¡¡ Goede nacht ¡ Tot morgen ¡
Dag 16 Fromista-Carrion de los Condes 28394 st 19 km volle zon 26 gr
Hallo, terwijl de Machelaars de naweeën van Leiepop aan het wegwerken waren en de actieve Vlaamse bevolking aan een korte werkweek begon, stapten wij, na een rustige zomerse ( vensters open ) nacht en een summier ontbijt een nieuwe dag tegemoet, telkens nieuwsgierig naar de nieuwe uitdagingen en het gevarieerd aanbod. We moesten kiezen tussen 38 of 19 km, er was geen slaapgelegenheid tussenin. Daar we luxueus met onze tijd mogen omspringen, kozen we voor het laatste. Gisteravond waren we de allerlaatste van de albergue om ons nestje in te duiken, zaten op een zalig terras met Nederlandse Limburgers met het hart op de juiste plaats. Het was heel verrijkend. Al dagen loop ik met een nylontasje, door ons moeder genaaid, rond mijn lenden met dubbele beveiliging om mijn bankbiljetten goed te bewaren. De porties lichaamsvocht dat dit zakje ( met inhoud ) moest verwerken de laatste weken zijn niet in te schatten ... de geur was navenant ... dus kwam het zakje ( zonder inhoud ) in de wastobbe terecht ... Je kan toch moeilijk bankbiljetten aan de waslijn hangen, he ... Denk je dat er nu 1 iemand zo een onhygiënische, opgedroogde, versleten briefjes weigert .... NIEMAND !!!! De camino liep langs een autoluwe weg ( 1 wagen per 10 min ), de bleke aquaducten sneden het groene landschap in horizontale strepen. Even verderop wachtte ons de Ermita van San Miguel met een inkijkrooster naar het sober interieur, gelegen in een mager bos van Italiaanse populieren en her en der stenen pickniektafels, besprenkeld met de eerste zonnestralen. Eerst even samen naar de winkel ... en plots ... paniek ... mijn nylontasje hing niet rond mijn middel ... het sloeg ons in de darmen. Onmiddellijk werd mijn volledige rugzakinhoud langs het voetpad opengespreid en gecontroleerd, geen geldzakje te vinden. Normaalgezien geven we onze beurs aan elkaar door tijdens de douchemomenten ... was dat gisteren ook gebeurd ... wij dachten van niet. Ligt dit zakje nog op de hoge douchemuur of .... Gerda heel bezorgd en ik ... kom foert ... we proberen nog even tevergeefs te telefoneren naar de vorige albergue ... er was niets aan te doen ! Bij de volgende geldautomaat vragen we propere exemplaren, maar we keren echt niet terug ! Gisteren blies de wind een golvenzee door de groene korengalmen, vandaag stonden zij beweegloos kaarsrecht ! In het kleine dorp Revenga de Campos stonden de schoolkinderen om 9u10 nog op hun bus te wachten ! Een ludiek tafereel : een in metaal gemaakt stukwerk - ode aan de pelgrim - en daarnaast één, in zijn gids zoekende, levende pelgrim, dat wordt zeker een unieke foto ! Op elke kerktoren huist hier één of meerdere nesten ( tot 1,5 m hoog ) met ooievaars ... en klepperen dat ze kunnen ! Even buiten het dorp, een witte muuromheining rond het oude kerkhof ... met een grote, opgedroogde, morsdode boom erbij ... symbolischer kon het niet. Aan onze linkerzijde waren enkel groene enorm grote percelen te zien, dat gaf zo'n gevoel van oneindigheid ... aan de rechterkant dezelfde grote lappen met in de verte een wazig bergketen met meerdere sneeuwtoppen. Boerderijen zijn er hier niet te zien ... de landbouwers wonen aan de rand van de dorpskern met een ruime parkeermogelijkheid voor hun werktuigen en dat is het. De camino stond hier bezaaid met stenen palen voorzien van de gele schelp. Voor ons liepen de 2 toffe Nederlandse pelgrims, die we al een week niet meer gezien hadden ... dus samen op een alternatief terras, met Gregoriaanse gezangen ( ! ) op de achtergrond, heel gezellige tuin en binnenin een afbeelding van Bob Marley of was het de Machelse Sven Marley ??? Een Vlaamse pelgrim had er volgende tekst op de muur achtergelaten ... Doe al het goede dat je kunt met de middelen die je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is ... Gerry Belgie. We vervolgden onze weg ... het ging vooruit en vooruit, het ging verbazend goed vooruit ! We chronometreerden onszelf eens gedurende 1 km, eerder vlak parcours rond 11u, we stapten 11 minuten aan deze km. Als twee contente madammekes trokken we verder ... totdat we een lange pelgrim probeerden in te halen. Wat dacht die man ... door twee kleine vrouwen ... t zal niet waar zijn ... en de camino-stap-race begon ! Wie denk je dat het haalde ??? Om 12u. waren we aan onze eindstreep voor vandaag : Carrion de los Condes. We laten ons gewoon leiden door het lot om onze slaapplaats te zoeken, niet volgens het boekje ... zomaar lukraak. Ik vroeg aan een oud heertje naar een albergue ... en we belden daar aan ! Wij zijn vandaag letterlijk in het KLOOSTER getreden, we hoefden geen test af te leggen ter controle van onze maagdelijke capaciteiten ! Het is een klooster verbonden aan een afgedankte school en wij slapen hier in de oude klaslokalen, vree wijs ! De vrouwen en mannen slapen natuurlijk op een aparte kamer, heel ver uit elkaar, dit is nieuw voor ons ! Aan koppels wordt er gevraagd door de lieve zuster, als ze wel getrouwd zijn, dan mogen ze in hetzelfde klaslokaal slapen ! Toen ik uit de douche kwam .... lag een stralende, overgelukkige Gerda te zwaaien vanop haar bed .... MET MIJN NYLONGELDZAKJE ....hebben de engeltjes hiermee te maken ???? ( Het zat toch nog bij haar bagage .......) Eind goed, al goed ! Wij hebben de eer en het ongenoegen om melding te maken van onze eerste blaren bij alle twee en op dezelfde plaats, achteraan boven de hiel aan de rand ! Dit spook werd onmiddellijk efficiënt weggewerkt en verzorgd ! Een van de vele telepathische verschijnselen tussen ons ??? En nu oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker !
