Dag 17 : Carrion de los Condes-Terradillas de los Templarios 41125 st . 27 km ( met ommetjes ) zon van 4 gr tot 32 gr
Waarschijnlijk dachten de zusters van gisteren dat het gebruik van hun computer ook een vorm van boetedoening was ... de lettertoetsen klopten, maar elke "symbool"toets zat op een totaal andere plaats, soms zelfs aan de andere kant van het klavier ¡ Welke zoektocht ¡ Fris uitgeslapen opgestaan om 6u, het klassieke ochtendritueel met ook de invulling van ons buidelzakje met een verse dagkaart ( ons stapoverzicht voor de dag met veel potloodinfo erop, heel praktisch, dank tante N ) en een versgeplukt kruidentakje, hopende dat dit onze lichaamsgeur zal overstijgen ?¡ Als geslaagde novicen sloten we de kloosterpoort achter ons in heel frisse temperaturen 4 gr ¡ Het Chinese paar voor ons leek klaar voor de eerste ski-afdaling, zo'n winterse outfit ¡ Eerst een ontbijt in een bar en dan voor het eerst als ECHTE pelgrims op stap ... met verzorgde blaren aan de hielrand. De eerste paar honderd meters liepen we zoals op eieren, je voelde elke stap maar geen pijngevoel. Later stapten we gewoon weer verder ... alles went ¡ Bij het verlaten van de stad zagen we een prachtig omgebouwd "Monasterio" ( = klooster ) naar een hotel van hoogstaand niveau. Eergisteren dachten we nog aan een Toscaans landschap bij de dagelijkse bewondering ... vandaag aan een Provençaals op twee stap-dagen-afstand ¡ De kleinere percelen waren slordig afgeboord met lage struiken, meidoornen, populieren, witte abelen, treur- en gewone wilgen De Nederlandse meiden, "de lieverds" groetten ons en stapten voor de tweede dag op een rij met zware wandelkousen in de sandalen, dat was veel "prettiger lopen" ¡ Enkele kilometers met het Veurnse koppel ( de heer heeft een hoog Willem Vermandergehalte ) gewandeld en als leraar talen ons de juiste uitspraak van de vele Spaanse dorpen geleerd, hopelijk kunnen we dit op onze harde schijf blijven opslaan ... ¡ Een lange rechte weg voor ons ( L ¡¡¡ ) van een 16 km, werd onderbroken door een schaduwrijk eetstandje van een snuggere Spanjaard. Daar ontmoetten we 2 Antwerpenaars die pas de camino begonnen waren vanaf Fromista. Vanaf hier wordt er wel aan veeteelt gedaan, de geuren deden me terugdenken aan de vakantiedagen met nichtje A bij onze oudere neef en nichtjes aan "Den Hoorn" in Oostveld-Oedelem. Een Australische pelgrim kwam spontaan zijn schitterend kliekje van het gele kwikstaartje tonen aan Gerda ... terwijl ik een eind achterop liep om ook kiekjes te maken. Toe vlug vraag ernaar... riep Gerda ... en ik bij die man .. een heel lang gesprek is het geworden over vogels, over geloofsbeleving voor hem en voor ons, over kerkelijke hiërarchie ... eindigend op het St. Pietersplein van Rome ¡ "Jullie zijn me al een paar dagen opgevallen met jullie fotografisch zoekend oog ¡? " vertelde hij ons. "Enkele dagen geleden pikte ik Serena, de pelgrim op 30 m voor hem, op, gisteren praatten we een hele dag samen en vandaag nemen we bewust een afstand voor onze rust .... en toch kunnen wij nog over elkaar waken ¡¡¡" ... Fijn, hé, ... dat is echt camino. Met een complimentje op zak kon onze dag alweer niet meer stuk ¡ 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik even lachen naar elkaar 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik Hier kwamen we over de veedrijversroute van de schapen die vanuit het zuiden naar het noorden van Spanje gedreven worden. Ook volgt de camino hier de oude Romeinse heirbanen. Alweer bekroop ons het gevoel van oneindigheid bij het bewonderen van het landschap ... hele grote groene percelen, ook weer meer "terracotta-oranje" velden die pas gezaaid zijn, af en toe een partij aangelegde Canadese populieren ( ik begrijp dit niet goed ... dat hout is toch economisch niet rendabel ... het is ook niet om de ondergrond droog te zuigen in deze regio ... misschien een experiment ???) ... En dan komt er een uitgestrekte groene lap met 1 boom in het midden, een struise sterkdragende groene boom, een "Witse-boom", mijn lievelingslandschap ¡ Ook een korenveld in twee verdiepingen konden we waarnemen, de bovenste laag was rogge en onderaan een soort gras, heel eigenaardig ¡ Het einde van de lange rechte weg kwam in zicht met een uitstekende kerktoren zonder ooievaarsnest ( hier een grote uitzondering ) ... zonder huizen ... die stonden in een veel dieper gelegen dal ¡ Welkom bar, wij hebben dorst en honger ¡ Geen terrasstoeltje vrij ... dus op de stoeprand tussen vele bekende pelgrims, ook de Maastrichtse schrijver. "Mag ik een eindje met jullie meelopen ?" ... t Zal wel zijn ¡¡¡ Via een ommetje ( prachtige alternatieve weg "Senda del bosque" en "Senda del Rio" ) doorliepen we een heel speciaal natuurgebied, struikgewassen met uitstekende dode bomen ertussen, we waanden ons in Skippyland ( Australië ) alsof de Aboriginals alle momenten te voorschijn zouden komen. Een beetje verderop ontdekten het eerste "haverveld" en een gevoel dat we op het einde van de wereld zaten in volle bloeiende bremgebied. Vele stappen-tijd praatten we over de Nederlandse literatuur : van de Tachtigers over K. Van De Woestijne, Gerrit Achterberg, Simon Vinkenoog, Bomans, L.P. Boon, Reve, Jeroen Wolkers, Herman De Koninck, Christine Hemmerechts ... naar Annie M.G. Schmidt ¡ Zijn broer had dit jaar de "Annie" , een literaire prijs, gewonnen in Amsterdam. Zijn Braziliaanse vrouw, een kunstfotografe, geeft meerdere keren per week Portugese les aan de zoon/zaakvoerder van André Rieu, ter voorbereiding van hun Braziliaanse toernee. Een plezier om met deze man te keuvelen, zo'n encyclopedische kennis ¡¡¡ Ondertussen aangekomen in Ledigos ... ( veel lemen huizen en muuromwallingen ) en hoorden harde kanonschoten, wij dachten dat de vogels van het pas gezaaide veld werden verjaagd ... ??? Geen bar ... dus in de schaduw op de stoep met ons 3-tjes, even happen en veel drinken. Plots kwamen er 4 mannen met een statief met Heilige ..... ???? ... erop met een bundel verse korenaren in zijn arm, een grote engel achterop en een koppel ossen, omzoomd met witte sneeuwbalbloemen, gevolgd door een in feestelijk gewaad geklede priester met wijwatervat en kwispel en een 40-tal zestigplussers, ... de vrouwen al zingend. Iedereen werd besprenkeld in de vier windrichtingen, de priester gaf een algemene zegen en vernoemde ook de pelgrims erbij. Dit was een eerbetoon om een goede oogst te bekomen. In alle sereniteit vervolgde men de processie naar de andere hoek van het dorp. Wij werden er stil van .... Het stappen ( met blaren ) vlotte goed dus ... op naar het volgende dorp, via een alweer prachtig ommetje, kwamen voorbij een groot palimar ( duivenhok ), een rond gebouw met sierlijk dak en deze keer was dit wel de eindstreep "Terradillos de los Templarios" ( = het lemen dorp van de tempeliers ). Voor de auteur had zijn albergue "de Terradillo de los Templarios Jacques de Molay" een bijzondere betekenis, zijn zoon studeert in Brazilië en wil zich voorbereiden om toe te treden tot de "vrijmetselaars". Ik vroeg hem, als ik het hem mocht vragen .... wat zijn motivatie daartoe was ... "Goeie vraag" kreeg ik als antwoord. "Ik vermoed", zei hij, "dat hij wil aansluiten bij de gezaghebbende, machtige mensen .... en dat hij ook op zoek is naar spiritualiteit ...". Wij verblijven ondertussen hier in dit rustige "lemen" dorp, zonder een winkeltje, in een super privados albergue, slapen op een kamer met 4, ons buurslaapmeisje is een Zweedse .... eens iets anders ¡ Hier nu enkele losse flodders : wist je dat : - er 47 architecten aan de constructie van de kathedraal van Burgos meewerkten ( nog geen restauratie, hé ) - onze tijdelijk uitheemse zoon niet wist dat zijn mama een "techno special" KW in haar rugzak meedraagt - we de nieuwe autoaankoop van het huismerk "toyota" op de voet volgen ( Gerda ) - geen tijd hebben om boeken of gidsen te lezen ... we babbelen liever met andere pelgrims ( Martine ) - wij een lange lijst met tips voor toekomstige pelgrims aan het noteren zijn ... - de dagen hier zo vlug gaan ... dat we geen (of weinig) tijd hebben voor heimwee of dipjes ( soms wel, zegt Gerda ¡) - wij deze tocht echt niet lastig vinden ( ... spirituele kracht ... vroeger zou ik er smalend om gedaan hebben .... nu niet meer ¡ ) - onze rugzak in de eerste week een last was, maar we beseften dat toen niet ... nu is dat een pure gewoonte geworden ( of hij nu 10 of 12 of meer weegt ) - een Zwitsers mes heel praktisch is - wij zo blij zijn, heel veel thuis getraind te hebben, om veel intenser en energierijker van deze tocht te kunnen genieten - we veel details op de blog doorgeven om ze ook voor onszelf niet te laten ontglippen - we ZOVEEL geluk hebben met de weersomstandigheden - we de tocht echt niet graag zouden stappen in juli/augustus, we zouden zeker kraken op de hitte - mijnheer doktoor van Machelen te veel nachtelijke fantasietjes heeft - wij de pelgrims mateloos bewonderen die hier krakkelorig, zich bijna voortslepend toekomen en 's morgens met een frisse stap en verse moed hun volgende daguitstap aanpakken ¡ - WIJ ZO BLIJ EN DANKBAAR ZIJN DAT WIJ DIT MOGEN BELEVEN ¡¡¡ Goede nacht ¡ Tot morgen ¡
Dag 16 Fromista-Carrion de los Condes 28394 st 19 km volle zon 26 gr
Hallo, terwijl de Machelaars de naweeën van Leiepop aan het wegwerken waren en de actieve Vlaamse bevolking aan een korte werkweek begon, stapten wij, na een rustige zomerse ( vensters open ) nacht en een summier ontbijt een nieuwe dag tegemoet, telkens nieuwsgierig naar de nieuwe uitdagingen en het gevarieerd aanbod. We moesten kiezen tussen 38 of 19 km, er was geen slaapgelegenheid tussenin. Daar we luxueus met onze tijd mogen omspringen, kozen we voor het laatste. Gisteravond waren we de allerlaatste van de albergue om ons nestje in te duiken, zaten op een zalig terras met Nederlandse Limburgers met het hart op de juiste plaats. Het was heel verrijkend. Al dagen loop ik met een nylontasje, door ons moeder genaaid, rond mijn lenden met dubbele beveiliging om mijn bankbiljetten goed te bewaren. De porties lichaamsvocht dat dit zakje ( met inhoud ) moest verwerken de laatste weken zijn niet in te schatten ... de geur was navenant ... dus kwam het zakje ( zonder inhoud ) in de wastobbe terecht ... Je kan toch moeilijk bankbiljetten aan de waslijn hangen, he ... Denk je dat er nu 1 iemand zo een onhygiënische, opgedroogde, versleten briefjes weigert .... NIEMAND !!!! De camino liep langs een autoluwe weg ( 1 wagen per 10 min ), de bleke aquaducten sneden het groene landschap in horizontale strepen. Even verderop wachtte ons de Ermita van San Miguel met een inkijkrooster naar het sober interieur, gelegen in een mager bos van Italiaanse populieren en her en der stenen pickniektafels, besprenkeld met de eerste zonnestralen. Eerst even samen naar de winkel ... en plots ... paniek ... mijn nylontasje hing niet rond mijn middel ... het sloeg ons in de darmen. Onmiddellijk werd mijn volledige rugzakinhoud langs het voetpad opengespreid en gecontroleerd, geen geldzakje te vinden. Normaalgezien geven we onze beurs aan elkaar door tijdens de douchemomenten ... was dat gisteren ook gebeurd ... wij dachten van niet. Ligt dit zakje nog op de hoge douchemuur of .... Gerda heel bezorgd en ik ... kom foert ... we proberen nog even tevergeefs te telefoneren naar de vorige albergue ... er was niets aan te doen ! Bij de volgende geldautomaat vragen we propere exemplaren, maar we keren echt niet terug ! Gisteren blies de wind een golvenzee door de groene korengalmen, vandaag stonden zij beweegloos kaarsrecht ! In het kleine dorp Revenga de Campos stonden de schoolkinderen om 9u10 nog op hun bus te wachten ! Een ludiek tafereel : een in metaal gemaakt stukwerk - ode aan de pelgrim - en daarnaast één, in zijn gids zoekende, levende pelgrim, dat wordt zeker een unieke foto ! Op elke kerktoren huist hier één of meerdere nesten ( tot 1,5 m hoog ) met ooievaars ... en klepperen dat ze kunnen ! Even buiten het dorp, een witte muuromheining rond het oude kerkhof ... met een grote, opgedroogde, morsdode boom erbij ... symbolischer kon het niet. Aan onze linkerzijde waren enkel groene enorm grote percelen te zien, dat gaf zo'n gevoel van oneindigheid ... aan de rechterkant dezelfde grote lappen met in de verte een wazig bergketen met meerdere sneeuwtoppen. Boerderijen zijn er hier niet te zien ... de landbouwers wonen aan de rand van de dorpskern met een ruime parkeermogelijkheid voor hun werktuigen en dat is het. De camino stond hier bezaaid met stenen palen voorzien van de gele schelp. Voor ons liepen de 2 toffe Nederlandse pelgrims, die we al een week niet meer gezien hadden ... dus samen op een alternatief terras, met Gregoriaanse gezangen ( ! ) op de achtergrond, heel gezellige tuin en binnenin een afbeelding van Bob Marley of was het de Machelse Sven Marley ??? Een Vlaamse pelgrim had er volgende tekst op de muur achtergelaten ... Doe al het goede dat je kunt met de middelen die je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is ... Gerry Belgie. We vervolgden onze weg ... het ging vooruit en vooruit, het ging verbazend goed vooruit ! We chronometreerden onszelf eens gedurende 1 km, eerder vlak parcours rond 11u, we stapten 11 minuten aan deze km. Als twee contente madammekes trokken we verder ... totdat we een lange pelgrim probeerden in te halen. Wat dacht die man ... door twee kleine vrouwen ... t zal niet waar zijn ... en de camino-stap-race begon ! Wie denk je dat het haalde ??? Om 12u. waren we aan onze eindstreep voor vandaag : Carrion de los Condes. We laten ons gewoon leiden door het lot om onze slaapplaats te zoeken, niet volgens het boekje ... zomaar lukraak. Ik vroeg aan een oud heertje naar een albergue ... en we belden daar aan ! Wij zijn vandaag letterlijk in het KLOOSTER getreden, we hoefden geen test af te leggen ter controle van onze maagdelijke capaciteiten ! Het is een klooster verbonden aan een afgedankte school en wij slapen hier in de oude klaslokalen, vree wijs ! De vrouwen en mannen slapen natuurlijk op een aparte kamer, heel ver uit elkaar, dit is nieuw voor ons ! Aan koppels wordt er gevraagd door de lieve zuster, als ze wel getrouwd zijn, dan mogen ze in hetzelfde klaslokaal slapen ! Toen ik uit de douche kwam .... lag een stralende, overgelukkige Gerda te zwaaien vanop haar bed .... MET MIJN NYLONGELDZAKJE ....hebben de engeltjes hiermee te maken ???? ( Het zat toch nog bij haar bagage .......) Eind goed, al goed ! Wij hebben de eer en het ongenoegen om melding te maken van onze eerste blaren bij alle twee en op dezelfde plaats, achteraan boven de hiel aan de rand ! Dit spook werd onmiddellijk efficiënt weggewerkt en verzorgd ! Een van de vele telepathische verschijnselen tussen ons ??? En nu oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker !
