Dag 24 : Astorga-Rabanal del Camino 33083 st 22 km zon 24 gr windstil
Deze morgen hadden we afspraak op het plaza major in Astorga met drie nieuwe verse kandidaat-pelgrims, die eens een proevertje wilden wagen op de camino ... zonder rugzak ! Als "schalkse zongebrilde ruiters" doken ze vanaf de prachtige wallenmuur op ... en in form waren ze ! Via de duidelijk bewegwijzerde route slingerden we ons langs de kathedraal, het museum van Gaudi en het grootse bisschoppelijk paleis. Via de gewone autoweg kwamen we bij "Ermita del Ecce-Homo"een kapel, waar iedereen zijn kaarsje kon opsteken ... en begeleidden met de nodige gebeden volgens godsvrucht en vermogen ! Eindelijk arriveerden we op de zalige natuur-camino-wandelweg ... iedereen genoot met volle teugen van de mooie uitzichten, de varianten en het stappen zelf ! Zelfs een ontbijt werd genomen zoals de echte ... in een dorpsbar : koffie en koeken. De kandidaten slaagden heel goed in hun ingangsproef .... ze mogen hun ervaring gerust verder uitbouwen !!!! In Santa Catalina de Somoza, een sfeervol eenvoudig dorpje, volgden we de groene pijl "Hof van Cleve" .... en kwamen op een schitterend binnenplein, met panoramisch uitzicht, waar de sierlijke eettafel stond te pronken ... de "Peter Goossens' "... in volle actie waren ... en de pelgrims zich mochten neervlijen voor aperitief, met alles erop en eraan, de "côte-à-l'os"( met perfecte cuisson ), de creatieve rijstmix, verse lekkere groentjes en aangepaste wijnen, .... dit alles overgoten met een zalige Spaanse zon ! Zelfs de siësta ontbrak er niet aan ....... MOEDER MOET ER NOG ZAND ZIJN !!!??? Een dikke mercie aan deze lieve bezoekers ... het was zo fijn voor ons ! Toen zijn we elk onze weg gegaan ... de camino lonkte weer ... langs de vele natuurgebieden ... zowel de dennenbossen, wilde struikengebied, mediterrane bemoste bossen ( de schorsen leken wel blauwgrijs behaard ! ), een vlugge groene 20 cm lange hagedis liep ons voor de voeten ... Wij stapten steeds hoger ... tot op de lijn van onze geliefde sneeuwberg ! Via een klimmetje langs een stofferig pad dat bezaaid lag met boomwortels en knuisten, bereikten we onze volgende slaapplaats "Rabanal del Camino". We meldden ons aan in een toffe albergue met een gezellig binnenplein ... de inschrijver keek ons aan ... " A van Moalen .... " .... we wisten niet wat we hoorden ... in een godvergeten dorp als deze ???? De vrijwilliger was van Olsene afkomstig en zelfs een neef van mijn directeur !!!! Wat is de wereld toch klein ! Morgen trekken we naar het hoogstgelegen punt van de camino : 1504 m : Cruz de Ferro .... morgen lees je er meer over ! Tot dan !
Dag 23 : Hospital de Orbigo-Astorga 25480 st 17 km 4 gr 18 gr, veel wind, flauwe zon
Hallo iedereen, Ja we hebben een dagje als "Vlaamse" pelgrims geleefd ... vandaar ... voor een verslagje was er gisteren echt geen tijd. Sorry, uitleg volgt ! Zondagavond nog vlug een hapje gaan eten en wat gepraat met de Vlaamse tijdelijke uitbaters van de refuge ... het was echt koud ! De heer vertelde me dat de superlange, historische brug 250 m meet ! Tevens gaf hij door dat het voor de landbouwgewassen hier dringend tijd werd dat het regende ... maar met die paar druppeltjes zal het obstakel wel niet van de baan zijn ! In Léon hadden we aan de Italiaanse-Mexicaan verteld dat we naar Hospital d.O. zouden stappen, ... "maar meisjes dat is veel te ver ! " hadden we als antwoord gekregen ! Wie liep er die avond in onze albergue ??? Juist ... hij wilde zich niet laten kennen ... vertelde hij met kleine lachoogjes !!! De Vlaamse uitbaters waarschuwden ons ook voor de "gevaarlijke caminobacterie" ... eens je ervan proeft .... ben je verloren ....en wij geloven dat ! Zoveel pelgrims zijn al aan de ... zoveelste camino bezig !!!??? Wij waarschuwen maar ! We verbleven in een ruime slaapzaal met groot kruisbeeld vooraan en 16 bedden, geen stapelbedden, dicht bij elkaar. We waren bij de oudere Franse lieve pelgrims terechtgekomen ... een snurkconcert kregen we kado, dit was de eerste keer dat we daarmee geconfronteerd werden ! Lang leve de oordopjes !!! Om 6u10 vertrokken we in echte bijtende kou ( jawel in Spanje in de meimaand ) ! Het was 4 gr en een felle wind op kop ! Ik heb echt niet vlug koud ... maar had een t-shirt + dunne fleece + dikke fleece + kw aan !!! We stapten door het echte landbouwgebied met kleinere percelen : aardappelen ( 1e keer gezien ), veel prei, maïs en de klassieke korenvelden ! In het eerste dorp was er letterlijk niemand wakker ... moeten die mensen hier niet gaan werken misschien ... wij begrijpen dit niet ! In het tweede dorp was er een snuggerd die de bar openhield ... verse koffie met een ontbijtkoek, lekker ! De weg vervolgde via een pracht van een natuurgebied, voor het eerst een "echte boerderij" gezien, waar een ruim aantal bonte koeien en kalveren gekweekt werden, dit was een privé-hoeve. Het huis van de boer was duidelijk ondergeschikt aan de stallen, zo'n verschil ! Er stond daar ook een nieuw soort landbouwmachine : een zware rol met driehoeken pinnen er rond geweven ... hoogstwaarschijnlijk om de zware aardekluiten te splitten ! Zondag zagen we een reuzegrote boerderij ... het bleek wel een "staatsuitbating" te zijn, vele honderden koeien liepen te grazen met tussendoor 16 ooievaars erbij ! Prachtig zicht ! We stapten vele km door het heel afwisselend gebied, bewijs ... 42 verschillende landschapsfoto's op 16 km ! De camino veranderde regelmatig van kleur en structuur... en wij maar beuken tegen die zware westenwind in ! Terug in de open vlakte ... bemerkten we een heel kleurrijk kraam en meerdere ligplaatsen en een geïmproviseerd afdak ... het zag er zo wijs uit ! We dachten ... ha, een snuggere Spanjaard ... maar nee ... het was een heel idealistische Spanjaard ! Een jonge alternatief uitziende vriendelijke gast zei in het gebroken Engels "I love the pelegrinos happy !". In zijn openluchtuitstalraam stond het rijkste, meest gevarieerde ontbijtbuffet dat we ooit zagen ... ongelofelijk aanbod ... fruit, koekjes, gedroogde vruchten, muesli, melkprodukten, koffie, groente- en fruitsappen ..... in alle vormen en kleuren ! Zijn prijskaartje "donativo" .....als er nu 1 een caminoprijs verdient ... is het toch wel deze jongen !!! Waar bleef onze ( ? ) sneeuwberg ... we zijn hem al dagen aan het benaderen ... hij zat volledig verstopt in een wolkenkraag !!! Eventjes verderop botsten we op een groot imposant kruis ... met op de achtergrond het dieper gelegen "Astorga" ... een relatief grote stad met een kathedraal en een schitterend bisschoppelijk paleis door Gaudi ontworpen. Het uitzicht van het schip van de kerk werd volledig overschaduwd door de grootte van het bisschoppelijk paleis, dit alles gezien vanop de hogere heuvelrug ! Wat moeten die heren hier machtig geweest zijn ! Een oudere Spanjaard informeerde naar onze roots ... toen we Vlaanderen beklemtoonden ... vroeg hij van welke soort "Manneke Pis" was ... en wij ... "Maar mijnheer dat is een Brusselaar !" ... Hij had nog 3 jaar in Leuven gewoond en kende 1 Vlaams woord "Potverdomme" ! Zondag moesten we een enkelvoudige spoorweglijn gewoon "overstappen" ... en maandag liepen we een reuze metalen constructie van 4 verdieplagen door, marcheerden in de hoogte boven de enkelvoudige spoorweglijn, en daalden terug 4 verdieplagen af !!! Zoiets hadden wij nog nooit gezien ! We waren echt onder de indruk van de schoonheid en charme van Astorga, een absolute aanrader ! Een lief homokoppel ( Vlaams-Nederlands ), inwoners, bood hun info aan voor het leukste hotelletje ... want ja, voor 1 keer gingen we niet in de albergue ... Wij hadden hier een afspraak met onze bezoekers gepland ... en om 21u30 al "binnen" moeten zijn ... dat zou niet lukken !!! Onze lieve mobielhomers ( met o.a. een 18- en een 36-maender ! ) hadden hun kamp opgeslagen bij parking 1 ... wat waren wij blij om hen te zien ... en ook zij zagen er heel tevreden uit !!!! We werden oververwend op Vlaamse caminowijze : koffie, koekjes, fruit, wijn, snoepjes ..... het ging er zo hartelijk aan toe, heel deugddoend !!! En wij maar vertellen ... en luisteren naar hun verhalen ! Hartelijk dank aan de thuisblijvende "mobiele homers" ... jullie kennen onze smaak ZEER goed ! Mercietjes, hé !!! Ook een vertraagde moedertjesdag werd onmiddellijk goed uitgetest ... dank aan het thuisfront ! t Was echt leuk ! Tevens konden we onze boodschappen meegeven richting Machelen. Door het frisse weer werd het gastronomisch programma aangepast ... en omgetoverd in een tapasavond in een mooi omgebouwd barbiersatelier ... de Vlaamse gezelligheid, vriendschap en leute vierden hoogtij !!! Slaapwel, jullie in je kamper ... en wij op hotel ...!!!
Dag 22 : Leon-Hospital de Orbigo : 53838 st 36 km 4gr, 22gr, 10gr zon, frisse wind, HAGEL, beetje regen
Gisteravond in gezellig restaurantje gaan eten : gamba/bospaddenstoelen/reg. kaas/pasta ... heel lekker ! Als gedisciplineerde ex-kostschoolmeisjes op tijd binnen de kloostermuren ... om 21u50 kwam E.Zuster iedereen roepen voor het avondgebed, deze keer hebben we eens lief gezwaaid vanuit onze slaapzak ! Om 5u30 fris gewekt door de zware hoestbuien van een buurvrouw ... 1/2 watermeloen opgegeten en vertrokken. De camino leidde ons naar hoekjes en kantjes van Leon die we nog niet ontdekten ... wij hebben de indruk dat de kloosters, kapelletjes en kerken nog dichter bij elkaar gebouwd zijn dan bij ons. De laatste jongelui en de uitgebluste travestieten trokken richting slaapnest, de onderhoudsmensen spoten de straten weer rein en wij waren weer blij om als echte pelgrims onze tocht te kunnen vervolgen ! Een kleine 2 uren trokken we eerst door de stad, vervolgens de verloederde randsteden, waar armoede duidelijk troef is, de verbeterde versie van "Cornation Street" en een heel modern industrieterrein, waarin veel gebouwen te koop stonden ... . We zagen een heel groot domein van "Miguelez" ( elektrische kabels ) waarin de haspels vastgemaakt werden aan reuze betonnen palen in openlucht enkel afgebakend door een muurrand. Verderop werden we geconfronteerd met vele nieuwe wegeninfrastructuren ... hier wordt nogal geïnvesteerd !!! Alleen zie je bijna geen wagens op die wegen ??? Toen kozen we voor een alternatieve route ( voor onze opvolgers : een absolute aanrader : via Villar de Mazarife naar Hospital de Orbigo, een omweg van 3 km extra ... meer dan de moeite waard ! ) en belandden in een prachtig natuurpark ... het leek zo eindeloos, zo puur ... het deed ons denken aan de Afrikaanse safariparken, Streep/Redford konden hier gerust "Out of Africa" opgenomen hebben !!! Hier liet men God in alle vrijheid boeren ... veel bloeiende brem, anders bloeiende wilde lavendel ( dieper paars van kleur en andere vorm dan bij ons ), grijsblauwe grazen en daar middenin een dieporanje caminoweg ! Als apothese kregen we vandaag een blauwe lucht met heel veel schapewolken ... misschien genoten we daar nog het meest van ! Ondertussen snoepten we aan onze gekneusde kersen ... maakten er zelfs een stillevenkiekje van ! Wat ook de moeite was ... onze inkopen van gisteren op een "deftige" wijze aan onze rugzak te binden ... dat werd een kleurrijke tweede "stillevenfoto" !!! Dit safarigebied gleed moeiteloos over in een agrarische zone ... en de camino die deed hetzelfde ... van dieporanje naar bleekgrijs ! Op het kleurrijke lappendeken werd een eerste voederbietenveld gesignaleerd, veel maïsvelden en natuurlijk ook de korengewassen. In een klein dorpje namen we de lunch, daar was geen kerkgebouw te bespeuren enkel een inoxen driehoekig klokkentoren, ondersteund door 3 palen, en waarbij de klokken via een wielsysteem het hele dorp in rep en roer zetten ! We kunnen getuigen ... ! Ondertussen hadden wij contact met de mobielhomers ( 3 koppels vrienden die ons pad zullen kruisen ...) ... zij hadden regenweer !!! Wij liepen constant in een eerder fris zonnetje ... totdat we even achterom keken .... zware dreigende donkergrijze wolken losten de neerslag ten N.O. van ons. Heel tof om dit schouwspel in een reuze open vlakte te volgen .... en wij maar stappen, in tweede versnelling ! Dit duurde zo ongeveer 3 uren ... tot 15u10 ... vlug vlug de regenponcho aan ... het begon te HAGELEN en geen kleine steentjes, hoor ! Achteraf nog enkele regendruppels en dat was het ! Na 10 uren onderweg ... ons record ... zagen we onze eindstreep. "Hospital de Orbigo" is een mooi Romeins stadje met een reuzelange historische brug ... nog nooit zo n lange brug gezien.( morgen geven we de juiste lengte door ! ). We verblijven in het Refugio Parroquial Hospital de Orbigo, een heel authentiek, gezellig verblijf, waar Vlamingen momenteel het onthaal verzorgen ... zij waren ook blij eens Vlamingen binnen te krijgen ! Morgen wacht er ons een korte trip 17 km naar Astorga en daar spraken we af met de mobielhomers ! Gisteren zagen we een mama-pelgrim met een speciale trekkar met 2 jonge kinderen erin ( 1tje van 7-8 maand en 1tje van 3 jaar ) en een hond ! Nog gekker dan gek, vinden we ! Hoe kwam deze vrouw over al die steile paden met de meest hobbelige stenen ??? Elke pelgrim stapt zijn camino op eigen wijze ... we hoorden al neuriënde ... veel zingende ( een ochtend-aria ) ... dansende ... slalonnende. Enkele weken geleden bewonderden we een Braziliaans trio die in "Carnaval-de-Rio-stijl" aan het ritmisch schudden en beven waren en luidkeels de Sambaliederen lieten weerklinken, onze maat Jacobus hierboven zat zeker te gniffelen ! We gaven hun de titel van het "meest muzikale trio" van de camino ... en kregen een uitgebreide Latijnsamerikaanse serenade als kado ! Bijna elke pelgrim maakt gebruik van een staf of stok om zich verder te bewegen ... je ziet ze in alle vormen, kleuren, lengten, kromten, dikten ... zelfs tot een afgekraakte tak toe ! De typische pelgrimsstok is nog steeds heel populair ... maar wij zijn heel tevreden over onze nordicstokken (leki), ideaal als ondersteuning, als ritmeaangever en prima middel om zwelling van de vingers tegen te gaan ! Tot morgen !
Dag 21 : Leon - Leon : ? st ? km natte bodem, vlug opgedroogd, flauwe zon, 20 gr fris
Vandaag een "slenterdag" .... deugddoend voor onze vriendjes ( eens op mousse-ondergrond en in sandalen ), voor ons lijfje en onze geest ! Gisteravond hadden we weer eens prijs !!! Rond 21u30 waren we ons aan het klaar maken om in de slaapzak te duiken ... toen een E.Zuster Benedictine iedereen kwam uitnodigen om te gaan bidden, nogal in commandostijl ! Deze keer waren de Nederlanders wel de slimste ... ze bleven stilletjes op het terras zitten ... en met veel gebaren moedigden ze ons aan ( al lachend )! We werden in de chique inkomhal van het klooster geloodst en moesten eerst "repeteren", de zuster controleerde regelmatig als we wel op de juiste bladzijde aan het volgen waren !!! Toen kwam het officiële gedeelte in de prachtige kapel .... wij, een oogje naar elkaar knippend, hebben rechtsomkeer gemaakt ! Op het gezellige plein voor de kloosteralbergue was een grote groep Mexicanen hun volksmuziek in volle ornaat aan het uitbrengen ! Ambiance ! We duwden aan onze kloosterpoort ,richting Bethlehem, .... maar die sluwe E.Zuster had die op slot gedaan. We hebben in die koude moeten wachten totdat het avondgebed volledig afgerond was ..... Vandaag hebben we de ochtenddrukte eens kunnen waarnemen vanuit ons warm nestje, het leek juist op een bijenkorf ! De meeste bekende pelgrims gingen verder .... de camino is een constante training in afscheid nemen en "loslaten" ... en hopen dat je elkaar nog ooit eens terugziet ! Bij het buitenkomen lag alles nat geregend ! Oei ... dat waren we al enkele weken niet meer gewoon ! Alles droogde heel vlug op en een flauw zonnetje stak op, het bleef een hele dag fris 20 gr. met stevige wind. We wandelden naar de plaza major, groot vierkant plein omzoomd met overdekte wandelgangen ( cfr. Madrid, Italiaanse steden ), waar de groenten- en plantgoedmarkt werd opgezet, met heel vers en krachtig materiaal ! De winkeletalages in de stad zijn te vergelijken met de onze, in grote tegenstelling met de kleine dorpswinkels van afgelopen week, die eruit zien als de kruidenierswinkels bij ons, kort na W.O.II en de jaren 1950. De observatie van de stadsmensen gaf volgend resultaat : fel geurende señoras en señoritas, veel jonge vaders en grootvaders met de kinderwagen of buggy, een fiere, opgedirkte, verzorgde oudere bevolking .... De kerkelijke huwelijken gebeuren hier aan de lopende band met alles, maar dan ook ALLES, erop en eraan ... tot erover ! ( L.en W., heb je nog ideetjes nodig ... we hebben er nog veel in petto !) En wat doen een stel wandelende vrouwen in een stad ...... ja natuurlijk ... we hebben onze dressingroom eventjes aangevuld en als verantwoordelijke pelgrims de Spaanse plaatselijke economie een klein duwtje in de rug gegeven !!! Leon is een echt mooie stad met een rijk winkelaanbod (groot aantal parfumerie- en schoenenwinkels) .... maar weinig cliënteel ! Een verse geheugenkaart voor ons fototoestel aangeschaft, proper geld uit de muur gehaald en een "chocolate con churros" gaan proeven ! Geen tijd voor een siësta .... Na 16u bezochten we de kathedraal, een gothische naar voorbeeld van veel Franse exemplaren zoals Reims, Chartres, Parijs ..., met heel veel magnifieke lichtbespelende kleurrijke glasramen !!! De concurrentie tussen de verschillende steden werd vroeger duidelijk uitgespeeld met hun pronkstuk "de kathedraal". In vergelijking met Burgos is deze minder gigantisch ... maar naar onze mening veel fijner ! Achteraf zijn we "hostal San Marco" gaan zoeken, een klassevol klooster die omgevormd werd tot een 5-klasse parador hotel !!! We stapten eventjes binnen ..... heel imposant en pure klasse, met veel respect voor de historische waarde van het gebouw. Er grepen daar 9 communiefeesten en 1 trouwfeest plaats + volledige hoteluitbating ! Bij het buitenkomen stonden er een 9-tal Belgische oldtimers op een rij die hun dagbestemming bereikt hadden van "Rallye des Copains" 16-22 mei 2012 van Zaragoza-Santiago de Compostela ! We ontdekten er geen M J tussen ! De Gaudi-gebouwen vielen hier een beetje tegen .... ze halen nog geen 20 procent van zijn fantasierijke dromen uit Barcelona ! Een rustdag in Léon is zeker aan te raden, zowel in fase van de camino als voor de stad zelf ! Het viel ons gisteren erg op hoe moe de pelgrims waren ... de siësta duurde veel langer ... en iedereen kroop vroeg in bed. Deze namiddag kregen wij hier al een bezorgd telefoontje van de Nederlands Limburger Jos ... als de Vlaamse vrouwtjes zich niet verveeld hadden in Léon, als ze de weg niet waren kwijtgeraakt, ...... Tof ! Als we even terugkijken op drie caminoweken zijn we eigenlijk heel positief over de volle lijn, 2 minpuntjes ... de vele gesloten kerken en kapelletjes ( zal wel met een tekort aan toezichthoudende liefhebbers te maken hebben ) en de onvriendelijkheid van de Spanjaarden ... Meer dan de helft is echt kortaf en bot ... waarschijnlijk heeft hun taal daar ook mee te maken ... maar "invriendelijke" Spanjaarden zijn uiterst zeldzaam te vinden ! Natuurlijk een pluim voor de uitzonderingen ! "Pelgrimminnend" zijn zij echt wel ... je wordt constant aangemoedigd via getoeter van wagens, een "buen camino"-wens, een schelpenteken in hun facade van hun huis of tuin, .... soms voelen we ons echt als een soort "kermiscoureurs" ! Nu nog vlug een hapje ... bedje in ... want morgen zijn we weer echte pelgrims ! ....En mijn nichtje dacht dat we geen vertelstof hadden op een vrije dag ... !!!!
Dag 20 : Reliegos - Leon : 36583 st 26 km zonnig en fris 21 gr
Gisteravond een rustig etentje in de patio van onze albergue "La Parada", onze buren waren tevens onze slaapbuurmannen, twee lieve Duitsers. Eventjes een praatje gemaakt met de Deense Björk, een heel fijn meisje, letterlijk en figuurlijk. Na haar mislukte studiecarrière heeft ze kunstlessen gevolgd en een eigen juwelenwinkel opgestart in Kopenhagen ... en tussendoor pikt ze de camino nog even mee. Gisteren hoorden we de eerste krekels en was ook de koekoek van de partij. In de regio zie je af en toe een miniperceel met heel jonge wijnstokken, een experiment ? Vroeg in bed, 8u40, en dus er ook vroeg weer uit ...om 6u..... Als eerste pelgrims verlieten we dit zo rustige dorp .... deze keer in een aangename temperatuur 8 gr. ... die frisse ochtenden zijn niet te verwonderen op een hoogte van 800 meter, hé ? Rechts in de verte, ontwaakten de blauwgrijse bergen in een licht oranje gloed met achterin de opkomende zon ... schitterend ¡ De sproeisystemen waren overal in volle aktie....wij ook ¡ Het ging vlot ¡ We deden eerst het oude volledig omwalde stadje "Mansilla de la Mulas" aan, eentje om te onthouden ! Een pareltje, het mooiste dat we afgelopen week gezien hebben. Een ontbijt genomen in de plaatselijke albergue en onze knapzak voorzien van verse chorizo no picante en een regionaal kaasje ¡ In elke bar zie je breedbeeldscherm met constante nieuws- en weerberichten ... wat voorspelt men voor vandaag in deze regio ... regen en een flauw piepend zonnetje ?! Je komt dan buiten ... in een heerlijke blauwe hemel met stralende zon .... !!! Gerda probeerde een foto van mij en een pelgrimstandbeeld te nemen ... "ligt mijn haar niet te plat ?" vroeg ik haar ...." Moest het dat alleen maar zijn .... !?" kreeg ik als antwoord .... wat ben ik blij dat er geen kiekjes doorgestuurd worden ! Vanaf toen begon het SAAIE gedeelte van de Meseta, langs een drukke autoweg ... dus veel geluidshinder wat we echt niet meer gewoon zijn, .... Een alternatieve weg was er niet daar we vandaag zeker de stad Léon wilden bereiken ! Voor het eerst wilde kastanjebomen en accacia gezien, het tweede stuk gemaaid grasveld .... en eindelijk 1 weide met koeien, dit was meer dan twee weken geleden .... Ondertussen even een stopje om de voeten van Gerda te verluchten en van verse sokken te voorzien ... en mijn beste vriendjes ... die stomen rustig verder in eigen vocht ! Het landschap werd onteerd door een wirwar van hoogspanningskabels en andere lelijke maar noodzakelijke bedradingen. In de verte ontdekte Gerda de hoge bergen ... "Schoon, hé !" zei ze .... "Zeker, ... maar deze trekken we volgende dagen over, vermoed ik ¡?" Haar reactie " O, oei, a, ja .... amai !" ..... Inderdaad, ons schoon vlak stapleventje is voorbij ¡ Vanaf Leon gaan we weer de zwaardere routes aan : steile klimmen ... enz .... Via de meer industriële invalshoek zijn we Léon binnengewandeld, zagen o.a. een gesofisticeerd nieuw garagegebouw volledig leegstaan ... alle "RENAULT"tekens werden ervan weggehaald. Een crisisslachtoffer ??? Léon gaf aanvankelijk een gewone indruk ... totdat we aan de oude stadsmuren kwamen ... en we de gezellige, karaktervolle binnenstad betraden...... heel mooi ¡ Ondertussen hebben we ons bedjes gereserveerd in een klooster : alle vrouwen slapen in de kelder en de mannen, via een totaal andere ingang, moeten naar de eerste verdieping, ook gehuwde paren worden uit elkaar gehaald ..... zullen we nog wel een beetje leute mee hebben, vermoeden we !!! Hoe zien de pelgrims eruit ? Je hebt er heel veel soorten : de meest voorkomende zijn de sportieve, er zijn er ook met een "Sahara-uitzicht" nogal toeareg-achtig ... alles bedekt ... de zon krijgt echt geen kans ! We kwamen ook de speciale naaktloper tegen ... in zijn lenden droeg hij 1 t-shirt aan de achterzijde en 1 t-shirt aan de voorzijde, beiden waren aan elkaar geknoopt ( dit zijn zn enige kledingsstukken ) .... telkens hij pelgrims voorbij stak en er geen voyeurs voor hem liepen ... rolde hij de voorste t-shirt volledig op ... en kreeg de wind vrij spel, een winderig gevoel ?!! Alleen al van de zonnepetjes zou je een schitterende fotoreportage kunnen maken ... soms echt niet doen ... het enige wat totnutoe ontbreekt is een reuzeboerezakdoek met 4 eindknopen ! Gerda en ik amuseren ons met de pelgrims eretitels ( = lief woord voor een lapnaam ) te geven ... Zo zagen we ook "Samoerai" gedurende de eerste week ! Hij was het gespreksonderwerp tijdens de vele avondmalen ... Een grote, in zwart of in wit ofwel in zwartwit geklede man in heel speciale snit en ontwerp met grote rieten mandhoed aan, overstak ons regelmatig alsof hij 7-mijlslaarzen droeg. Zijn gezicht was heel strak, expressieloos ... hij was een Aziatisch type, een gewone pelgrim liep steeds in zijn kielzog. Toen we in Pamplona overnachtten, lag hij op enkele bedden van ons. Hij deed ook zijn was .... wij konden het natuurlijk niet nalaten eventjes naar zijn drogende kledij te kijken o.a. een lange prachtige zwarte cape en een reeks witte stroken met eigenaardige metalen omhulsels eraan, die droeg hij rond zijn benen ... Die nacht was ik heel erg boos op Gerda .... Ze kwam met deze cape rond zich naar mij toe ... en ik " Allé, Gerda, dat doe je toch niet ... die man zou dat eens moeten zien ..... !!!!" .... gelukkig was dit maar een droom ! De "samoerai" ( waarschijnlijk een boedhistisch monnik ) stond op het grote plein in Pamplona in "flamingohouding" ( op 1 been ), met in zijn ene hand een belletje en het ander al bedelend ... een bordje gaf meer info ivm zijn camino. Als er iemand een muntstuk in zijn bedelhand gaf, rinkelde het belletje !!! Deze werkwijze hebben we wel nog altijd niet geprobeerd .... het kan nog komen ! Wij hebben de indruk dat vanaf de "meseta" de pelgrims geschift worden ... de Aziatische types ( die het heel vroeg reeds lastig hadden ... ) en de zwaarst geblesseerden ( voeten, knieën, .... ) ontmoetten we niet meer .... zijn ze gestopt of achterop geraakt ... wij weten het niet ! We hebben een luxeprobleem ... we hebben tijd over ... dus morgen blijven we nog een hele dag in deze prachtige stad ... ! Tot morgen .... met meer nieuws !
Dag 19 :Bercianos del Real Camino-Reliegos 29804 st 21 km aanvankelijk zwaar bewolkt toch nog volle zon en veel wind
Eerst en vooral de info over de Heilige van dienst ( zie 2 dagen geleden ), volgens internet, zou dit de Heilige Rombout zijn, de laatste ijsheilige en beschermer van de goede oogst ! Een kwestie van weten ! Het volgende verhaal vertel ik speciaal voor mijn man, ik voel hem al glunderen ¡¡¡ Gisterenmiddag stonden we op een kruispunt van caminowegen : de authentieke of alternatieve of ... Daar we onze eindstreep afgesproken hadden kozen we voor de authentieke ... achter ons hoorden we een Nederlands paar kibbelen ... "Kom, we gaan achter die Vlaamse vrouwen aan ... die stappen recht op hun doel af" ... wij binnenpretjes en weg ! België - Nederland : 1 - 0 ! Toen we aankwamen op onze eindbestemming zat een bende bekende pelgrims uit te blazen op een terras ... ze zwaaiden en riepen " Nederland groet België !!! " We antwoordden : " Zo hoort het ook ! " .... Vlaamse deugnieten.... kregen we als reactie ... dus België - Nederland 2 - 0 !!! Zoals we reeds doorgaven hebben we gisteren internationaal gekookt ... In deze meest authentieke albergue die we ooit hadden ( het was een mengeling van ons oud kerststalletje thuis en de zorro/sergeant garcia-herberg met die heel brede trap ! ) sliepen een 55-tal pelgrims, het plaatselijke dorpscafé kon onmogelijk al deze mensen aan een avondmaal helpen ... de verantwoordelijken ( een jong Spaans meisje en een oudere Canadese vrouw ) gingen met het "donativo-geld" ( giften van vorige dag ) de inkopen doen ... en daarmee werd dan weer het volgende maal bereid : een rijkgevulde salade-mix, in bouillon gekookte rijst, linzen en heel veel verse groenten met water en/of sangria, een reuzegebak als dessert. Iedereen hielp mee aan elk werkje ! Een schoolvoorbeeld van internationale efficiënte samenwerking ! Per 14 zaten we aan de lange tafels, rechtover ons, Italianen alweer in hun taalisolement ( zoooo jammer ) dus de allerbeste beeldentaal boven gehaald ! Ik zat naast een man uit Drenthe ( Emmen, dicht bij Odoorn, fietsdames !) ... dus praatstof genoeg ! Hij had deze caminosponsoring voor zijn 50e verjaardag gekregen, vertelde hij zwaar geëmotioneerd ... vanwaar kennen we nog zo n verhaal ??? Toen moest iedereen zich individueel voorstellen met naam en landvermelding .... ik probeer hier de landen op te sommen : USA, Canada, Australië, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, Italië, Spanje, Mexico, Roemenië... Per land moest er een liedje gezongen worden ... voor ons land waren we voor 't eerst met een bendeke : een fietser uit Kalmthout, 2 Antwerpse dames en wij .. en zongen uit volle borst " Vrolijke vrienden ... " Er werd nogal wat ambiance gemaakt van "Volaré .... tot frère Jacques ....", de charmante zanger D. uit BML zou zich hier nogal in zijn nopjes gevoeld hebben, hoor !!! De Mexicaan zag dit solo-optreden duidelijk niet zitten en muisde er zich, in E.L.-stijl, stilletjes vanonder ... Als allerlaatste kwam een freel Deens meisje, goedlijkend op de IJslandse Björk, een heel fijn, vrolijk wijsje zingen ... we zullen dit gevoelig moment nooit vergeten ! Achteraf ging iedereen buiten op de lange banken zitten en genieten van de zwoele avond .... 1 gespreksonderwerp " De camino-avonturen " . Om 21u luidde de grote klok iedereen naar de gebedsruimte ... zo zou elk godsdiensthoekje in een klaslokaal er moeten uitzien ! Er werden teksten voorgelezen in verschillende talen, bezinningsstilte voorzien en achteraf kreeg je een brandende kaars en kon je jouw boodschap naar de anderen doorgeven in je eigen moedertaal, dat zijn van die pakkende momenten ... Deze stemmige avond zullen we bewaren in de map van de zalige herinneringen ¡ Om 6u30 uit bed, naar de badkamer ... en de jarige Govert, de schrijver, ontmoet ... hij werd 50... vlug 3 dikke zoenen en vervolg van het ochtendritueel. We ontbeten hier ook ... en Govert toverde een lekkere appeltaart ( zonder kreukjes of barsten ) uit zijn rugzak, vlug legde hij er een 50 op met smarties ... en verdeelde de stukjes ... wij deelden het schaambrokje ( laatste stukje ). Een morgen die een "Zalige Hoogdag"-waardig was ! De camino strekte zich vandaag heel ver uit als een witte kronkelende slang tot aan de horizon, aan de linkerzijde een rij jonge platanen, rechts een groene berm met veel gele, blauwe, paarse, rode "bloemvlekjes". Na 8 km een tussenstop in het dorp El Burgo Ranero ... 1 terras vol met pelgrims, ook een Engelstalige Canadees, .... die ons regelmatig van antwoord diende in een zuiver Nederlands ... we hadden al een vermoeden dat hij Nederlandse roots had ... hij vertelde enkel dat hij ons goed begreep maar moeilijk kon antwoorden ... en inderdaad zijn ouders hadden na W.O.II de verhuis naar Canada gemaakt ... ! Zij waren uit het Friese stadje ( 1 van de 11-stedentocht ) afkomstig. Aan de voordeuren van de eenvoudige huizen was ons de grote plastieken plaat al verschillende keren opgevallen ... Blijkbaar zijn hun dakgoten zo zwak dat ze niet bestand zijn tegen de zo typische avondlijke regen- en onweersbuien. De regenbuien zagen we niet, de dondervlagen hoorden we wel ! Het was een warme morgen vol zware dreigende wolken achter ons en voor 1 keer geen langgerekte pelgrimsschaduwen voor ons uitlopend ! Tegen 11u kwam onze schaduw toch weer tevoorschijn, die sterke Spaanse zon had die dikke wolkenlaag toch doen oplossen !!! Enkele dagen geen besproeiingssystemen meer gezien, nu hele, hele lange ( tot 300 m ) over een veld met pas ontluikende courgetteplanten. Ondanks dat het ook hier Hemelvaartsdag was, waren de wegenwerk- en spoorwegarbeiders toch aan het werk ... en dat in het zo katholieke Spanje ??? Gisteren wandelden we voorbij een totaal vervallen, instuikensklare boerderij ... dit moet een vroegere "Heerlijkheid" ( = topboerderij ) geweest zijn ... heel groot, helemaal in leem opgetrokken .. en nu zo zielig, zo triestig .... Wat hier opvalt is dat de huidige landbouwopslagplaatsen zo recent en verzorgd zijn, kunnen de Europese landbouwsubsidies daar iets mee te maken hebben ??? Weer een reeks ondergrondse woningen gezien ... heel raar ! Ons volgend doel in zicht : Reliegos ... eerst een felgekleurde hippieachtige bar binnen ... heel wijs ... alles volledig volgeschreven in alle mogelijke talen ... en daarna naar een splinternieuwe privados albergue : het verschil met vorige nacht kon echt niet groter. Ik zat er wel al opgesloten in 't toilet en moest via sms, dus via België, Gerda om hulp vragen .... !!!! En morgen ... naar de stad Léon !!! De streek tussen Burgos en Léon : saai .... ???!!!! niets van .... dit werd vastgesteld door "panoramisch verwende" stappende vrouwen ! Tot dan !
Dag 18 : Terradillos de los Templarios-Bercianos del Real Camino 36839 st 23,7 km erg koud tot matig warm, veel wind, zon
Gisteravond aan tafel met een Duitse lieve tolk en haar Zuiderse echtgenoot, gepraat over alles en nog iets..... dus geen tijd om een miniblaartje te verzorgen ¡ Dit was deze morgen mijn eerste werk, A.V., onze caminometer, jouw verzorgingstips om de blaren te behandelen werken heel efficiënt ¡ Om 7u vertrokken, na een eenvoudig ontbijt, in de ijzige koude wind ( 3 gr ) met de kniebroek en een dikke fleece aan ¡ We overstaken anderen met ski-jas, handschoenen, muts, sjaal .... aan en waren heel blij met een warme chocomelk in het gezellige cafeetje van het volgende dorp. Op de top van een heuvel waren we aan het genieten van de golvenzee door het korenveld, een voorbijganger fluisterde ons toe "Dit is de adem van God ¡" Het landschap afwisselde zich en voldeed volledig aan de beschrijving van deze week .... saai ??? Absoluut NIET ¡ We marcheerden door heel armtierige dorpen, met lemen huizen en zelfs een aarden heuvel waarin meerdere mini-huizen gevestigd waren. Je kon enkel de gemetselde voor- en achterdeur zien en de nog nieuwe schoorstenen ... heel eigenaardig en zeker bewoond ( voorzien van TV-antennes en 1 terrasstoel ). In dit zelfde dorp was de nog functionerende parochiekerk in verre staat van ontbinding ... gelukkig werd de restauratiestelling errond geplaatst, geen moment te vroeg ¡ De betere huizen zijn duidelijk van inwoners die economisch overleven door het "caminoverkeer", bars, eethuizen, miniwinkels en privé-slaapgelegenheden. De koekoek was met vakantie vandaag en liet zich vervangen door de nachtegalen ¡ Zowel het zwaluw- als mussen- als kikkerbestand is op goed peil hier ¡ Toen kwamen we alweer aan nieuwe provinciegrens : van Palencia naar provincia Léon ¡ In de verte lag de stad "Sahagun" te blinken, we dachten rechtdoor te gaan maar de pijlen wezen langs een brede beek ... was Jacobus met onze voetjes aan het spelen ? Helemaal niet, over een oude stenen brug passeerden we langs een oase van rust met middenin een pas gerestaureerde kapel "Ermita de la Virgen del Puente", die zo jammerlijk ook op slot was. Hier mistten we zeker een prachtinterieur ¡¡¡ Over de stad "Sahagun" valt niet veel te vertellen, geen charme of uitstraling, enkel een mooi stationsgebouw, een prachtige Irish pub, enkele kerken en een grootse verwelkomingspoort ¡ We vervolgden de route langs vooral roggevelden en aan de verre horizon, aan onze rechterzijde, de felbesneeuwde bergtoppen van de "Picos d'Europe". Onze tegenliggers langs de camino waren heel talrijk : honderden schapen met hun herder, 4 honden en 1 drachtige ezelin ¡ Prachtig tafereel ¡ Nog een tof kapelletje en we kwamen in Bercianos del Real Camino aan .... zo'n stil dorp, enkel een 3-tal mannen op een bank in de lommer .... en voor de rest ... zelfs geen kat, geen één ¡ Onze albergue, de enige, is een volledig lemen optrekje met houten balken die niet eens volledig ontschorst zijn¡ Zo authentiek zo puur ¡ De Engelse vrijwilligers vroegen onze hulp om met alle pelgrims een maaltijd te bereiden en achteraf een bezinning te houden. Ter herinnering wij zijn op bedevaart, hé, dus dat kan ¡ Wie zijn nu die pelgrims ? Dit zijn meestal enkelingen, vooral mannen, die hun camino komen beleven ¡ Je ziet ook wel mini-groepen samen ( niet meer dan 4 personen ), die zie je heel vlug uit elkaar brokkelen want elk heeft zijn stapritme .... en 's avonds komt men dan terug bij elkaar ¡ Veel vrouwen alleen of per twee ... vooral veel jongeren ... ¡ De koppels zijn meestal van oudere leeftijd, starten 's morgens heel vroeg op hun gemak en beperken hun aantal km ... zij hebben alle tijd ¡ Goddelijk om de heren om de hoek charmant op hun trager stappend vrouwtje te zien wachten ... of expres een veel trager staptempo in te nemen. Het valt enorm op dat men geen vast tijdschema kiest voor de camino, je neemt er de tijd voor ... en je ziet wel ¡ De enkelingen die wel op strak schema staan, verplaatsen zich als opgejaagd wild ... en van genieten en relaxen is er dan weinig sprake ¡ Jammer ¡ Wat blijft opvallen, is de gemoedelijke sfeer, de hulpvaardigheid, de vlotte communicatie, de vriendelijkheid en de bekommernis onderling. Tot morgen ... wij gaan internationaal koken ¡
Dag 17 : Carrion de los Condes-Terradillas de los Templarios 41125 st . 27 km ( met ommetjes ) zon van 4 gr tot 32 gr
Waarschijnlijk dachten de zusters van gisteren dat het gebruik van hun computer ook een vorm van boetedoening was ... de lettertoetsen klopten, maar elke "symbool"toets zat op een totaal andere plaats, soms zelfs aan de andere kant van het klavier ¡ Welke zoektocht ¡ Fris uitgeslapen opgestaan om 6u, het klassieke ochtendritueel met ook de invulling van ons buidelzakje met een verse dagkaart ( ons stapoverzicht voor de dag met veel potloodinfo erop, heel praktisch, dank tante N ) en een versgeplukt kruidentakje, hopende dat dit onze lichaamsgeur zal overstijgen ?¡ Als geslaagde novicen sloten we de kloosterpoort achter ons in heel frisse temperaturen 4 gr ¡ Het Chinese paar voor ons leek klaar voor de eerste ski-afdaling, zo'n winterse outfit ¡ Eerst een ontbijt in een bar en dan voor het eerst als ECHTE pelgrims op stap ... met verzorgde blaren aan de hielrand. De eerste paar honderd meters liepen we zoals op eieren, je voelde elke stap maar geen pijngevoel. Later stapten we gewoon weer verder ... alles went ¡ Bij het verlaten van de stad zagen we een prachtig omgebouwd "Monasterio" ( = klooster ) naar een hotel van hoogstaand niveau. Eergisteren dachten we nog aan een Toscaans landschap bij de dagelijkse bewondering ... vandaag aan een Provençaals op twee stap-dagen-afstand ¡ De kleinere percelen waren slordig afgeboord met lage struiken, meidoornen, populieren, witte abelen, treur- en gewone wilgen De Nederlandse meiden, "de lieverds" groetten ons en stapten voor de tweede dag op een rij met zware wandelkousen in de sandalen, dat was veel "prettiger lopen" ¡ Enkele kilometers met het Veurnse koppel ( de heer heeft een hoog Willem Vermandergehalte ) gewandeld en als leraar talen ons de juiste uitspraak van de vele Spaanse dorpen geleerd, hopelijk kunnen we dit op onze harde schijf blijven opslaan ... ¡ Een lange rechte weg voor ons ( L ¡¡¡ ) van een 16 km, werd onderbroken door een schaduwrijk eetstandje van een snuggere Spanjaard. Daar ontmoetten we 2 Antwerpenaars die pas de camino begonnen waren vanaf Fromista. Vanaf hier wordt er wel aan veeteelt gedaan, de geuren deden me terugdenken aan de vakantiedagen met nichtje A bij onze oudere neef en nichtjes aan "Den Hoorn" in Oostveld-Oedelem. Een Australische pelgrim kwam spontaan zijn schitterend kliekje van het gele kwikstaartje tonen aan Gerda ... terwijl ik een eind achterop liep om ook kiekjes te maken. Toe vlug vraag ernaar... riep Gerda ... en ik bij die man .. een heel lang gesprek is het geworden over vogels, over geloofsbeleving voor hem en voor ons, over kerkelijke hiërarchie ... eindigend op het St. Pietersplein van Rome ¡ "Jullie zijn me al een paar dagen opgevallen met jullie fotografisch zoekend oog ¡? " vertelde hij ons. "Enkele dagen geleden pikte ik Serena, de pelgrim op 30 m voor hem, op, gisteren praatten we een hele dag samen en vandaag nemen we bewust een afstand voor onze rust .... en toch kunnen wij nog over elkaar waken ¡¡¡" ... Fijn, hé, ... dat is echt camino. Met een complimentje op zak kon onze dag alweer niet meer stuk ¡ 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik even lachen naar elkaar 1 2 3 tik 1 2 3 tik 1 2 3 tik Hier kwamen we over de veedrijversroute van de schapen die vanuit het zuiden naar het noorden van Spanje gedreven worden. Ook volgt de camino hier de oude Romeinse heirbanen. Alweer bekroop ons het gevoel van oneindigheid bij het bewonderen van het landschap ... hele grote groene percelen, ook weer meer "terracotta-oranje" velden die pas gezaaid zijn, af en toe een partij aangelegde Canadese populieren ( ik begrijp dit niet goed ... dat hout is toch economisch niet rendabel ... het is ook niet om de ondergrond droog te zuigen in deze regio ... misschien een experiment ???) ... En dan komt er een uitgestrekte groene lap met 1 boom in het midden, een struise sterkdragende groene boom, een "Witse-boom", mijn lievelingslandschap ¡ Ook een korenveld in twee verdiepingen konden we waarnemen, de bovenste laag was rogge en onderaan een soort gras, heel eigenaardig ¡ Het einde van de lange rechte weg kwam in zicht met een uitstekende kerktoren zonder ooievaarsnest ( hier een grote uitzondering ) ... zonder huizen ... die stonden in een veel dieper gelegen dal ¡ Welkom bar, wij hebben dorst en honger ¡ Geen terrasstoeltje vrij ... dus op de stoeprand tussen vele bekende pelgrims, ook de Maastrichtse schrijver. "Mag ik een eindje met jullie meelopen ?" ... t Zal wel zijn ¡¡¡ Via een ommetje ( prachtige alternatieve weg "Senda del bosque" en "Senda del Rio" ) doorliepen we een heel speciaal natuurgebied, struikgewassen met uitstekende dode bomen ertussen, we waanden ons in Skippyland ( Australië ) alsof de Aboriginals alle momenten te voorschijn zouden komen. Een beetje verderop ontdekten het eerste "haverveld" en een gevoel dat we op het einde van de wereld zaten in volle bloeiende bremgebied. Vele stappen-tijd praatten we over de Nederlandse literatuur : van de Tachtigers over K. Van De Woestijne, Gerrit Achterberg, Simon Vinkenoog, Bomans, L.P. Boon, Reve, Jeroen Wolkers, Herman De Koninck, Christine Hemmerechts ... naar Annie M.G. Schmidt ¡ Zijn broer had dit jaar de "Annie" , een literaire prijs, gewonnen in Amsterdam. Zijn Braziliaanse vrouw, een kunstfotografe, geeft meerdere keren per week Portugese les aan de zoon/zaakvoerder van André Rieu, ter voorbereiding van hun Braziliaanse toernee. Een plezier om met deze man te keuvelen, zo'n encyclopedische kennis ¡¡¡ Ondertussen aangekomen in Ledigos ... ( veel lemen huizen en muuromwallingen ) en hoorden harde kanonschoten, wij dachten dat de vogels van het pas gezaaide veld werden verjaagd ... ??? Geen bar ... dus in de schaduw op de stoep met ons 3-tjes, even happen en veel drinken. Plots kwamen er 4 mannen met een statief met Heilige ..... ???? ... erop met een bundel verse korenaren in zijn arm, een grote engel achterop en een koppel ossen, omzoomd met witte sneeuwbalbloemen, gevolgd door een in feestelijk gewaad geklede priester met wijwatervat en kwispel en een 40-tal zestigplussers, ... de vrouwen al zingend. Iedereen werd besprenkeld in de vier windrichtingen, de priester gaf een algemene zegen en vernoemde ook de pelgrims erbij. Dit was een eerbetoon om een goede oogst te bekomen. In alle sereniteit vervolgde men de processie naar de andere hoek van het dorp. Wij werden er stil van .... Het stappen ( met blaren ) vlotte goed dus ... op naar het volgende dorp, via een alweer prachtig ommetje, kwamen voorbij een groot palimar ( duivenhok ), een rond gebouw met sierlijk dak en deze keer was dit wel de eindstreep "Terradillos de los Templarios" ( = het lemen dorp van de tempeliers ). Voor de auteur had zijn albergue "de Terradillo de los Templarios Jacques de Molay" een bijzondere betekenis, zijn zoon studeert in Brazilië en wil zich voorbereiden om toe te treden tot de "vrijmetselaars". Ik vroeg hem, als ik het hem mocht vragen .... wat zijn motivatie daartoe was ... "Goeie vraag" kreeg ik als antwoord. "Ik vermoed", zei hij, "dat hij wil aansluiten bij de gezaghebbende, machtige mensen .... en dat hij ook op zoek is naar spiritualiteit ...". Wij verblijven ondertussen hier in dit rustige "lemen" dorp, zonder een winkeltje, in een super privados albergue, slapen op een kamer met 4, ons buurslaapmeisje is een Zweedse .... eens iets anders ¡ Hier nu enkele losse flodders : wist je dat : - er 47 architecten aan de constructie van de kathedraal van Burgos meewerkten ( nog geen restauratie, hé ) - onze tijdelijk uitheemse zoon niet wist dat zijn mama een "techno special" KW in haar rugzak meedraagt - we de nieuwe autoaankoop van het huismerk "toyota" op de voet volgen ( Gerda ) - geen tijd hebben om boeken of gidsen te lezen ... we babbelen liever met andere pelgrims ( Martine ) - wij een lange lijst met tips voor toekomstige pelgrims aan het noteren zijn ... - de dagen hier zo vlug gaan ... dat we geen (of weinig) tijd hebben voor heimwee of dipjes ( soms wel, zegt Gerda ¡) - wij deze tocht echt niet lastig vinden ( ... spirituele kracht ... vroeger zou ik er smalend om gedaan hebben .... nu niet meer ¡ ) - onze rugzak in de eerste week een last was, maar we beseften dat toen niet ... nu is dat een pure gewoonte geworden ( of hij nu 10 of 12 of meer weegt ) - een Zwitsers mes heel praktisch is - wij zo blij zijn, heel veel thuis getraind te hebben, om veel intenser en energierijker van deze tocht te kunnen genieten - we veel details op de blog doorgeven om ze ook voor onszelf niet te laten ontglippen - we ZOVEEL geluk hebben met de weersomstandigheden - we de tocht echt niet graag zouden stappen in juli/augustus, we zouden zeker kraken op de hitte - mijnheer doktoor van Machelen te veel nachtelijke fantasietjes heeft - wij de pelgrims mateloos bewonderen die hier krakkelorig, zich bijna voortslepend toekomen en 's morgens met een frisse stap en verse moed hun volgende daguitstap aanpakken ¡ - WIJ ZO BLIJ EN DANKBAAR ZIJN DAT WIJ DIT MOGEN BELEVEN ¡¡¡ Goede nacht ¡ Tot morgen ¡
Dag 16 Fromista-Carrion de los Condes 28394 st 19 km volle zon 26 gr
Hallo, terwijl de Machelaars de naweeën van Leiepop aan het wegwerken waren en de actieve Vlaamse bevolking aan een korte werkweek begon, stapten wij, na een rustige zomerse ( vensters open ) nacht en een summier ontbijt een nieuwe dag tegemoet, telkens nieuwsgierig naar de nieuwe uitdagingen en het gevarieerd aanbod. We moesten kiezen tussen 38 of 19 km, er was geen slaapgelegenheid tussenin. Daar we luxueus met onze tijd mogen omspringen, kozen we voor het laatste. Gisteravond waren we de allerlaatste van de albergue om ons nestje in te duiken, zaten op een zalig terras met Nederlandse Limburgers met het hart op de juiste plaats. Het was heel verrijkend. Al dagen loop ik met een nylontasje, door ons moeder genaaid, rond mijn lenden met dubbele beveiliging om mijn bankbiljetten goed te bewaren. De porties lichaamsvocht dat dit zakje ( met inhoud ) moest verwerken de laatste weken zijn niet in te schatten ... de geur was navenant ... dus kwam het zakje ( zonder inhoud ) in de wastobbe terecht ... Je kan toch moeilijk bankbiljetten aan de waslijn hangen, he ... Denk je dat er nu 1 iemand zo een onhygiënische, opgedroogde, versleten briefjes weigert .... NIEMAND !!!! De camino liep langs een autoluwe weg ( 1 wagen per 10 min ), de bleke aquaducten sneden het groene landschap in horizontale strepen. Even verderop wachtte ons de Ermita van San Miguel met een inkijkrooster naar het sober interieur, gelegen in een mager bos van Italiaanse populieren en her en der stenen pickniektafels, besprenkeld met de eerste zonnestralen. Eerst even samen naar de winkel ... en plots ... paniek ... mijn nylontasje hing niet rond mijn middel ... het sloeg ons in de darmen. Onmiddellijk werd mijn volledige rugzakinhoud langs het voetpad opengespreid en gecontroleerd, geen geldzakje te vinden. Normaalgezien geven we onze beurs aan elkaar door tijdens de douchemomenten ... was dat gisteren ook gebeurd ... wij dachten van niet. Ligt dit zakje nog op de hoge douchemuur of .... Gerda heel bezorgd en ik ... kom foert ... we proberen nog even tevergeefs te telefoneren naar de vorige albergue ... er was niets aan te doen ! Bij de volgende geldautomaat vragen we propere exemplaren, maar we keren echt niet terug ! Gisteren blies de wind een golvenzee door de groene korengalmen, vandaag stonden zij beweegloos kaarsrecht ! In het kleine dorp Revenga de Campos stonden de schoolkinderen om 9u10 nog op hun bus te wachten ! Een ludiek tafereel : een in metaal gemaakt stukwerk - ode aan de pelgrim - en daarnaast één, in zijn gids zoekende, levende pelgrim, dat wordt zeker een unieke foto ! Op elke kerktoren huist hier één of meerdere nesten ( tot 1,5 m hoog ) met ooievaars ... en klepperen dat ze kunnen ! Even buiten het dorp, een witte muuromheining rond het oude kerkhof ... met een grote, opgedroogde, morsdode boom erbij ... symbolischer kon het niet. Aan onze linkerzijde waren enkel groene enorm grote percelen te zien, dat gaf zo'n gevoel van oneindigheid ... aan de rechterkant dezelfde grote lappen met in de verte een wazig bergketen met meerdere sneeuwtoppen. Boerderijen zijn er hier niet te zien ... de landbouwers wonen aan de rand van de dorpskern met een ruime parkeermogelijkheid voor hun werktuigen en dat is het. De camino stond hier bezaaid met stenen palen voorzien van de gele schelp. Voor ons liepen de 2 toffe Nederlandse pelgrims, die we al een week niet meer gezien hadden ... dus samen op een alternatief terras, met Gregoriaanse gezangen ( ! ) op de achtergrond, heel gezellige tuin en binnenin een afbeelding van Bob Marley of was het de Machelse Sven Marley ??? Een Vlaamse pelgrim had er volgende tekst op de muur achtergelaten ... Doe al het goede dat je kunt met de middelen die je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is ... Gerry Belgie. We vervolgden onze weg ... het ging vooruit en vooruit, het ging verbazend goed vooruit ! We chronometreerden onszelf eens gedurende 1 km, eerder vlak parcours rond 11u, we stapten 11 minuten aan deze km. Als twee contente madammekes trokken we verder ... totdat we een lange pelgrim probeerden in te halen. Wat dacht die man ... door twee kleine vrouwen ... t zal niet waar zijn ... en de camino-stap-race begon ! Wie denk je dat het haalde ??? Om 12u. waren we aan onze eindstreep voor vandaag : Carrion de los Condes. We laten ons gewoon leiden door het lot om onze slaapplaats te zoeken, niet volgens het boekje ... zomaar lukraak. Ik vroeg aan een oud heertje naar een albergue ... en we belden daar aan ! Wij zijn vandaag letterlijk in het KLOOSTER getreden, we hoefden geen test af te leggen ter controle van onze maagdelijke capaciteiten ! Het is een klooster verbonden aan een afgedankte school en wij slapen hier in de oude klaslokalen, vree wijs ! De vrouwen en mannen slapen natuurlijk op een aparte kamer, heel ver uit elkaar, dit is nieuw voor ons ! Aan koppels wordt er gevraagd door de lieve zuster, als ze wel getrouwd zijn, dan mogen ze in hetzelfde klaslokaal slapen ! Toen ik uit de douche kwam .... lag een stralende, overgelukkige Gerda te zwaaien vanop haar bed .... MET MIJN NYLONGELDZAKJE ....hebben de engeltjes hiermee te maken ???? ( Het zat toch nog bij haar bagage .......) Eind goed, al goed ! Wij hebben de eer en het ongenoegen om melding te maken van onze eerste blaren bij alle twee en op dezelfde plaats, achteraan boven de hiel aan de rand ! Dit spook werd onmiddellijk efficiënt weggewerkt en verzorgd ! Een van de vele telepathische verschijnselen tussen ons ??? En nu oogjes dicht en snaveltjes toe ... slaap lekker !
Dag 15 : Castrojeriz-Fromista : 36114 st 23 km alweer volle zon
Ola, hier zijn we terug ¡ Aangekomen om 14u45 in Fromista : deze stad wordt beschouwd als het midden tussen start en eindstreep van de camino francès. Pelgrims die de route willen opsplitsen in twee delen ( in 2 verschillende jaren bijvoorbeeld ) stappen van St. Jean-Pied-de-Port naar Fromista en vervolgens van Fromista naar Santiago de Compostela. In kilometertelling klopt dit niet echt dat we nu halverwege zijn ¡ Volgens "Michelin" hebben we ( zonder ommetjes ) 354,5 km gestapt en wacht er ons nog een 421,5 km ¡ In een kilometertje min of meer steekt het niet voor ons, hoor ¡¡¡ Gisteravond in de warme avondgloed op een schitterend terras samen met een Iers meisje, een Duitse kinderverzorger en een Nederlandse schrijver : een ideale mix voor een wijs gesprek en een samen genieten van de heerlijke maaltijd. De auteur is een echte talenvirtuoos, nog nooit zagen we iemand zo soepel overschakelen van Spaans naar Duits, vervolgens in t Engels en af te ronden in het Nederlands .... Een plezier om dit te aanhoren ¡ De gespreksonderwerpen gingen natuurlijk over "taal" en "taalrijkdom" ... Van onze "slaapbaas" ( = albergueverantwoordelijke ) MOCHTEN we niet vroeger opstaan dan 7u .... hij zou ons persoonlijk komen wekken ... en MOESTEN eerst een kopje koffie drinken .... Elke pelgrim voerde uit wat hem of haar gevraagd werd .... we hadden geen andere keuze ¡ Met een hemels zacht gezang ontwaakten we deze morgen ... zalig ... ¡ De Devliegerpostduif was juist geland recht in het bed van Gerda ... Onze versgewassen kledij deftig uitgewreven, opgerold en opgeborgen ( strijken ... hoe gaat dat alweer ??? ) en "go go for it ¡"... Het ministadje rustig verlaten in een ochtendlijke friste ( zelfs heel fris en zwaarbewolkt ), een steile klim en een schitterend panorama als beloning ... en een beetje vlak doorgaan ... en daar komt het volgende obstakel ... een afdaling van 18 procent ... maar eerst zo'n fantastisch uitzicht dat ik er zo graag een 180 gradenfoto zou kunnen van maken hebben .... Voorzichtig zakken en verdergaan door de Spaanse schuren ... met in onze rugkant alweer een ochtendzon die elk wolkje oploste. De pelgrims zagen we in de verte samenhokken op een platanenterras met stenen tafels en zitbanken ... tussen de velden ... 2 "snuggere" oudere mannen stelden er een standje op met fruit en drank ... slim gezien ¡¡¡ We bestelden ons water, koffie, bananen, appel en sinaasappel ... maar kregen geen rekening ... alles was "donativo" ( je geeft wat je wil ) .... zo'n chique gebaar ¡¡¡ Dat was genieten op moederdagmorgen ¡ Ondertussen kwamen de moedertjesstappertjesdag-smsjes talrijk binnen ... deugddoend ¡ Tempostappend tussen de vele korenvelden bemerkten we een opvallende gele lap grond ... geschoren koren ... dat kan toch nog niet in dit seizoen ... nee, hoor, het was een braakliggend stuk met een geel aardekleur ¡ Van Gogh kon het niet mooier dromen ¡ Juist voor het dorpje Itero de la Vega dook het zoveelste "Ermita" (=kapel) op ... de lakens aan de waslijn in een tof tuintje ... de deur stond open ... even een babbeltje gemaakt met de Italiaanse vrijwilligersploeg ... en inkijkje gedaan ¡¡¡¡ In deze zo sfeervolle kapel stond een lange eettafel, een 4-tal stapelbedden, een meditatiehoekje, een stevig stenen beeld van onze "maat" ( H.Jacobus natuurlijk ¡ ) ..... hier hadden wij ook zo graag eens kunnen verblijven ... volgende keer misschien ...¡¡? Opnieuw aan een nieuwe provinciegrens ... wat gaat dat hier vlug ... van "provincia Burgos" naar "Palencia". Eventjes een kiekje van de mooie dorpskerk, een blik op de vele jagende zwaluwen en were weg. Links loerend, rechts observerend ... alweer zo n schitterende landschappen ... we telden de windmolens die we in één oogopslag voor ons zagen .... 176 ¡¡¡ Een afgelegen hoopje kleine huizen, geen kerk ... dus geen dorp, trok onze aandacht ... we dachten aan een tijdelijke verblijfplaatsen voor landarbeiders ...??? We weten het niet ... Wist je dat afbraakwerken in Spanje kosteloos zijn ... men laat alles instuiken door de tand des tijds, regen en wind ... hier heeft men tijd ... het oogt echt verschrikkelijk ... blijkbaar hun zorg niet ¡ Langs die ellenlange wandelpaden zie je prachtige groene bermen met korenbloemen, klaprozen, veel herderstasjes, smeerwortels, ... maar geen bomen of struiken ... Alhoewel de vele pelgrims die af en toe wel eens nodig hebben ... ¡ We zagen hier al kontjes van verschillende kleuren, maten en gewichten ¡ Ons Vinktse tante zou zeggen :" t is toch moa een blote poepe, hé ??¡ " Just ... Dan is het ook eens aan onze beurt ... je staat op een top en ziet stappende pelgrims ver achter je ... ja, 't is 't moment .. enkel nog een vlugge fietser nadert .. ¡ Stopt deze zeventiger niet op die top ... lacht ons vriendelijk toe ... vertelt over het weer of was het over de voetbalresultaten van gisteren ... we weten het niet ... maar 't werd dringend voor ons ¡¡¡ Toen de kust echt veilig was doken we de boomloze bosjes in ¡ Ongeveer de helft van de korenvelden zijn voorzien van een bevloeiingssysteem : ofwel superlange sproeiarmen ofwel in de grond verwerkte watersystemen of een mini-aquaductleiding zoals ze bij de wijngaarden in de Rioja gebruiken. We wandelden zelfs over een compleet nieuw met betonnen bedding voorzien kanaal ... Vanaf de eerste dagen maakten we er een spelletje van om het aantal bruggen te tellen ... we hadden beter het aantal oude hospitaalruïnes of gerenoveerde hospitaalgebouwen geteld ... deze weg moet een waar slagveld geweest zijn in vroegere tijden, dat kan niet anders ¡¡¡ Bij het buitenkomen van Burgos bezochten we een supervoorbeeld van restauratie ... hospitaal del Rey, een groots historisch gebouw, is volledig aangepast als campus rechten voor universiteit van Burgos ¡¡¡ Wat zouden wij hier ook graag les krijgen of geven ... ¡ Alhoewel we zijn echt gelukkig en tevreden met onze gerestaureerde loft-containerklassen met ingebouwde keuken op Deinze/Kouter .... nee, we gaan nog niet verhuizen ¡ Boadilla del Camino ligt zalig op zijn zondags te rusten ... aan beide kanten van de ingangsweg "palomar-gebouwen" ( duiventillen ) van de allergrootste maat. Bij de plaatselijke albergue/eethuis raakten we aan de praat met een stokoud Duits vrouwtje, een weduwe. Ze stapte 7 x de camino ... maar kon dit absoluut niet meer aan ... en liet zich elke dag met een taxi van de ene plaats naar de andere brengen .... dan kan ik nog eens de caminosfeer in me opnemen, vertelde ze heel fier ¡ Van een gezellige albergue gesproken met een creatieve tuin ... dit was er zo een ... maar nee ... we wilden naar de psychologische helft van de camino ¡ Langs het rustige natuurgebied van het "canal de Castillo" stapten we vele kilometers verder ... tot aan het oude sas. Hoera, Fromista, here we are ¡¡¡ Slaapwel ¡
Dag 14 : Tardajos-Castrojeriz 44456 st. 28,8 km volle zon 30 gr
Enkele maanden geleden stapte ik met rugzak langs de Leie naar school. Er passeerde een vriendelijke man, maakte een ommezwaai met zijn fiets en vroeg " Ge gaat gij "altemets" nie naar Compostela ?" Ik antwoordde " Toet, toet, ... we hopen dat althans ...". Hij fietste naast me mee, vertelde heel enthousiast over zijn camino, gaf vele tips, ... Hij vertelde dat hij een heel gelukkig leven heeft gehad ... maar zijn allermooiste weken waren zijn caminoweken, samen met een "maat" .... ssst, zijn vrouwe mocht dat wel niet horen ....¡¡¡¡ Hij zei "Hou jullie vooral de eerste week aan de klassieke afstanden .... spaar jullie ... daarna doe je wat je wil " .... en dat deden we ¡ Toen ik aan mijn school aankwam, zei hij, "k ben zo sjaloes, echt sjaloes op jullie .... "buen camino" ¡" en weg was hij ¡¡¡ Lieve Deinse mijnheer, wij begrijpen je zo goed ¡¡¡¡ Deze nacht in een kamer met 4 geslapen, met een Spaanse mevrouw en een oudere Spaanse heer. Naar het schijnt was er veel lawaai op de badkamer .... gelukkig niks van gehoord ... mijn eerste volle nacht slaap ¡ Nu volgt een taaldictee ... ik voer enkel uit wat me gevraagd wordt ... luister naar de zin, zeg even na en probeer alles foutloos door te geven ¡ Kinderen Ghysel, hier volgt een beschrijving van de achterkant van jullie mama : schoenen, kleur niet te herkennen, klein stukje wandelkous, verticale stukjes bruingekleurde kuiten afgewisseld met blekere versie, grijze stoffige driekwart broek, stukje blauwe t-shirt, zware rugzak met daaraan witte plastiekzak met chorizo ( no picante ) en daarboven de schelp. Van de voorzijde nog geen details ¡¡¡¡ Misschien volgen die ooit. Einde. Deze morgen om 6u30 vertrokken we met ons allerlaatste propere kledij aan en een driekwart short om onze te snel gebruinde kuiten te beschermen. Een gratis ochtendconcert van de vele vogeltjes was goed meegenomen . De klokkengeluid van het eerste dorp klonk juist zoals het vroegere schouwuurwerk bij ons thuis, wij zaten zo graag als klein kind naar die kloppende hamertjes aan de binnenzijde te loeren. Pure nostalgie ¡ Om 7u10 zwaaide de "Guardia Civil" ons een vriendelijke groet toe terwijl ze supertraag op de camino reden ... om ons een stofontbijt te besparen ??? Heel lief ¡ Regelmatig draaiden we ons in de 4 windrichtingen om zeker alles gezien te hebben, achter ons, zagen we de flikkerende lichtjes van het vliegveld van Burgos. We gaan steeds rechtdoor, eventueel met ommetjes, geen enkele stap acheruit, no way .... totdat we onze plastiekzak met de lekkere worst een 100 meter achter ons op de grond zagen liggen. Allee nog een zondeke erbij op het bord ¡ Volgens nonkel J. zijn wij aan een boetetocht bezig ... wij zien dat wel anders, maar kom ¡ Als we al onze hoofdzonden en de dagelijkse zondekes op een bord zouden noteren .... dan veegden we de hoofdreeks al weg na de koninginnerit .... en nu na elke zweetpartij de "gewoontjes" .... We zien er ons doen aan ¡¡¡ Vandaag stapten we voor een week lang door de "Meseta" ( hoogvlakte ), dit stuk wordt zowel in infoboeken als dagboeken omschreven als "saai" .... misschien is dat morgen wel zo maar zeker niet vandaag ¡ We stapten door de ellenlange groene korenvelden in een lichtglooiend landschap, de Spaanse graanschuren ¡ Enkel een witte rotslaag aan de toppen en de bijna witte caminoweg breken deze groene tapijten ... Denk je dat we daarom minder foto s maken ... nee, hoor ¡ We zagen niet veel caminostappers ... maar wel zoveel meer caminofietsers ... er raasde eentje voorbij met "Buen camino señoritas" ... (=juffrouwen) ... Gerda onmiddellijk " Amai die zou ons eens 's morgens moeten zien ¡¡¡" In Hornillos del Camino aangekomen ... op zoek naar een lekker kopje koffie ... lap, de bar nog toe ... dus aan onze reservemondvoorraad op een dorpsbank ¡ Ondertussen kwam daar een break aan met 6 Duitse luxepelgrims d.w.z. perfekt gekapte en opgesmukte dames en heren in poepchique sportieve kledij met een designrugzakje van 2 kg en een allure van hier tot in Léon ¡ Wat raad je ... de bar werd geopend ¡ Deze mensen gingen ook eventjes een deel van de camino stappen : nl. 5 km ... ieder zijn meuge ... hopelijk lopen ze ons niet te veel voor de voeten ¡¡¡ Op een zeker moment kwamen we uit een diepte gestapt en zagen niks anders dan een volledig groene horizon rond ons ... met enkel de draaiende wieken van de windmolens ( ze zijn hier zo talrijk ¡¡¡ ) en de compleet blauwe lucht erboven ¡¡¡ Magnifiek ¡ Het dorpje "Hontanas" ligt volledig in het putje van een diepe, grote zwaaikom, heel mooi ¡ Daar werkten we ons middaghapje naar binnen en ontmoetten er de eerste pelgrimhond met rugzak. Goddelijk ¡ Verderop doorstapten we de Spaanse Cevennes, veel rotsranden met lage struikbegroeiing, gele, blauwe en rode bloemen en felblauwe, citroengele en oranje vlinders. Het leek alsof we in een aflevering van "Keromar" ( jeugdfeuilleton uit jaren 60 ) dwaalden ... Ondertussen haalden we een Amerikaanse pelgrim in, hij vroeg als dit de "Meseta" was ... "Natuurlijk, mijnheer, nog een weekje lang ¡" ... Samen probeerden we een Me/sa/ta/lied te zingen in de "Harry Belafontestijl" ¡ Hij was zo ontroerd door al dit mooi natuurschoon dat hij volgend jaar terugkeert met zijn vrouwtje, zij moest dat ook eens zien ¡ Ondertussen maakten we samen een ferme klim, dat lukte goed voor hem en voor ons. Maar de felle afdaling was een ander paar mouwen, hij had knieproblemen ... we wilden onze nordicstokken aan hem geven maar hij weigerde .... zoveel pijn dat deze man had ... maar doorbijten deed hij ¡ Regelmatig overstaken we pelgrims van het mannelijk geslacht ... wat ons een glunderend gevoel binnenin geeft ... wat voelt dat goed ¡¡¡ Toch een "buen camino" heren ¡ Gisteravond hoorden we van het Veurnse koppel een verhaal dat we jullie niet willen onthouden ... enkele dagen na ons, is er een Nederlands echtpaar met een blinde vriend aan de camino begonnen, te voet. De jongen werd blind op zijn 13de , zijn grote droom was om eens de camino te stappen. Ze startten op 3 mei en willen op 9 juli in Santiago aankomen, de jongen draagt zijn eigen rugzak en hecht zich steeds met 1 hand aan de schouder van de mevrouw of mijnheer vast, ELKE stap wordt begeleid met mondelinge instructies ¡¡¡¡ Als je die zo moeilijke wandelpaden hier ziet ... met de constante oneffenheden, het niveauverschil, steeds wisselende ondergrond .... DAT zijn helden voor ons ¡ Om 14u45 arriveerden we in Castrojeriz, ons einddoel voor vandaag, zwetend onder een brandende zon met 30 graden in de schaduw .... en t is hier nog lente, hé ??? Na een dringende wastobbebeurt en dit schrijfwerk, zetten wij onze "moederdagviering" verder ¡¡¡ Deze middag gestart met een koele pint ( NIET SCHRIKKEN, zelfs mama Gerda, een mens kan toch zo evolueren op een camino, niet te geloven ¡¡¡ ) en naar een goed restaurant ( doet me steeds aan M.V.C. denken ¡¡¡).
AAN ALLE MOEDERTJES : EEN TOFFE, WIJZE, LEKKERE MOEDERDAG GEWENST, LAAT JULLIE MAAR EENS GOED VERWENNEN ¡¡¡¡¡
Dag 13 : Burgos/Burgos - Tardajos : 6200 st + 16194 st, 4km + 10 km, felle zon, 30 gr
Onze berekening van vandaag lijkt ingewikkeld, maar eerst een verkenning in Burgos en dan nog een eindje stappen ... Gisteren logeerden we dus in een pracht van een albergue, letterlijk naast de kathedraal, een echt design exemplaar ¡ Om 19u30 woonden we de pelgrimsviering bij in een mooie zijkapel van de kathedraal. De H.Misvieringen verlopen er echt in serie, de priesters verwisselen gewoon van kazuifel en herbeginnen ... de Spaanse gelovigen bleven heel die serie volgen, met grote overtuiging en ingetogenheid. Vele voor ons bekende pelgrims waren er. Wat vooral opviel was de schitterende samenzang van de Spanjaarden, als een meerstemmig koor ¡ Fantastisch¡ Ik had het regelmatig lastig om mijn lach in te houden ... temidden van het altaarstuk hing een lijdende Christus ... met een rokje aan ... tot aan zijn voeten, geborduurd met gouddraad en volledig versierd. Je moest dat Jezuske da ventje eens zien hangen ....¡¡¡ Het is een miraculeus beeld. Toen trokken we door de oude stad "Burgos" : heel mooi ¡ Hun "Ramblas" met een prachtig groene rand, stijlvolle herenhuizen en lange platanenrijen .... kan de vergelijking met Barcelona gerust aan ¡ Het was dus een doodgewone donderdagavond .... en flaneren dat ze deden met hun allerbeste zondagse pakken aan, de soms nog erg jonge kinderen met kousenbroek terwijl de thermometer nog 26 gr. aanduidde. Terug in albergue zo vlug mogelijk in dromenland. Hier in Spanje slaapt Gerda beter dan thuis, bij mij is het omgekeerd. Een stevige slaap tot 3u a 4u en dan fris wakker ¡ Mijn tijd voor een mijmer- en bezinningsmoment : denken aan mijn man en kinderen, stilletjes fier om wie ze zijn en wat ze doen ... mijn sterke moeder ( zowel fysisch als psychisch ), onze lieve pépé die als 90-jarige nog steeds voor zichzelf zorgt ... aan de gehele familie ... en aan mijn "Petoetjes" en "Petatjes" op Deinze-Kouter ¡ Regelmatig eens terug indommelen ... en dan met saltosprong het bed uit ¡ Deze morgen schrokken onze Portugezen slaapburen even ... ik ook ¡ Deze morgen mochten we een beetje langer blijven liggen ... tot 6u30, schandalig laat, naar pelgrimsnormen ¡ We voelden ons als echte luiaards ¡¡¡ Het Nederlandse echtpaar waarmee we regelmatig contact hadden zouden vandaag een heel stuk verder stappen en dus ons verlaten .... We namen afscheid ... "We zullen elkaar zeker nog terugzien", zei de vrouw met overtuiging. Gerda en die mevrouw, beiden even lieve en even zachte vrouwen, hadden een draadloze verbinding met elkaar en konden ook heel goed samen praten over heel ernstige onderwerpen. Om 7u40 terug op stap met rugzak op zoek naar een ontbijt ¡ Een heel lief serveerstertje ( hier uitermate zelden te vinden ) bracht ons toast, verschillende jams, een koffiekoek en 2 straffe koffies. Ondertussen zagen we, na een kleine 2 weken, een nieuwsuitzending ... de wereld is nog niets veranderd ... en wij maar "boete" doen ¡ In het felle zonlicht installeerden we ons "bureel" op een bank bij de kathedraal om de administratieve taken af te werken ( kaartjes schrijven ¡ ). Op weg naar het mooie postgebouw, stak een lange schoolrang met lieve kinderen in uniform de straat over ¡ Ik maakte er vlug een kiekje van ... en onmiddellijk wensten die lieve snoetjes ons een "buen camino", dan slik je toch wel eventjes ¡ Toen kwam het bezoek aan de gigantische kathedraal aan bod ... nog nooit zag ik zo'n indrukwekkende kerk ... zoveel pracht en praal ... zeer goed verzorgd ... zoveel bladgoud ... altaarstukken .. . tot aan de achterdeur toe ¡ De erg verfijnde kerkschatten stonden ook ten pronk. Via een minideur kwamen we in de sacristie deel 1 : waarschijnlijk voor de aartsbisschop, zo'n dressingroom heeft onze Paola nog niet ¡¡¡ In sacristie deel 2 : eerder voor de lagere clerus, hing een kleurrijk, heel modern, recent uitgewerkte schilderijenreeks over het lijden van Christus ¡¡¡ In een kleine achterkamer bewonderden we schilderijen in de stijl van de "Vlaamse Primitieven", volgende namen stonden erbij vermeld : Adrian Isembrant, Bernaert van der Stockt, een volgeling van Rogier Van Der Weyden ..... nogal "Vlaamsklinkend" niet ? Bij dit bezoek hadden we een dubbel gevoel .... langs de ene kant : heel mooi ... langs de andere kant : veel vraagtekens .... Samen op terras met een lekker middagmaal ( geen water en brood, L. ) en dan rugzak aan in het heetste moment van de dag ... en terug stappen ... Toen we de keuze maakten om eens een dagje "de toerist" te zijn, zaten we beiden met een raar gevoel ... echt als citytripper op verkenning gaan, lukte ons niet zo goed ... we wilden echt weer op stap ... terug een beetje pelgrim zijn. Nog een 10-tal km in de brandende zon langs een witgekleurd pad, we hebben veel stof gegeten en genoeg water gedronken. Het zonlicht was zo fel dat we de zonnebril moesten uithalen, goed idee, dochterlief om me op het laatste moment nog een nieuwe te laten halen ... We zijn gestopt in een klein dorpje met een eenvoudige albergue ... daar ontmoetten we de eerste Vlaamse stappers : een koppel uit Veurne en .... twee Nederlandse vrouwen die we sinds Saint-Jean-Pied-de-Port niet meer teruggezien hadden. Fijn weerzien ¡ Tot morgen ¡
Dag 12 : Atapuerca-Burgos : 29898 st 21,5km, volle zon tot 30gr
Deze morgen rond 6u50 gestart, na een mini-ontbijt, de warme ochtendlucht tegemoet. Aanvankelijk een venijnigaard ( = onze taal voor een langdurig stijgende berg ), met rotsondergrond en veel losliggende kleine en grote brokken, oppassen geblazen ..., boorden met veel wilde helleborussen en een grote kudde rustende schapen... Zo heb ik mij altijd de Calvarieberg voorgesteld ... en inderdaad ook bij deze ... een groot kruis op de top .... met onmiddellijk erachter een glinsterend "Burgos" in de verte, genietend van de eerste zonnestralen .... We volgden, zoals steeds, de caminotekens. Eén in Bologna wonende Mexicaan kwam ons vergezellen, hij was ons opgevallen door zijn grote rustuitstraling. Hij was aan zijn tweede camino toe en beloonde zichzelf elke week met een "citytripdag" : eerst dagje Logroño, dan dagje Burgos, vervolgens dagje "Léon" en tenslotte een dagje "Astorga". Het werd een boeiend gesprek over ....de camino, natuurlijk ¡ We vertelden hem dat het ons zo opgevallen was dat de Italianen en ook de Spanjaarden in zo'n "taalisolement" zitten. Hij was het er volledig mee eens ¡ Om 8u30 was de warmte met onze lichte fleece al niet meer te houden en om 9u begon de tweede maaltijd reeds. Zelfs een belegd broodje met kaas en ham warmt men hier eventjes op ... lekker, hoor ¡ Vlug een praatje met een Duitse pelgrim die al 12 dagen in onze "shift" zit ... en ongeveer een zelfde tijdspanne als wij voorziet ... Nog maar enkele km naar Burgos .... dachten we ¡ Vorige dagen zagen we praktisch geen industrie, enkel K.M.O.-zones. In de lange aanloopzone naar Burgos-stad passeerden een hele reeks grote bedrijven o.a. een reuze productieafdeling van Bridgestone ( autobanden ) letterlijk palend aan de eerste woonzone van de stad. We zochten naar de heel mooie albergue bij de kathedraal, het duurde lang vooraleer we de hele stad doorlopen hadden in de hitte van de Spaanse Laura. Welk een kanjer van een kathedraal, die heeft de oppervlakte van de dorpskern van Machelen ¡ Morgenvroeg gaan we erin op ontdekkingstocht ¡
Het wordt tijd om na ongeveer 1/3 van onze staptijd een "tussentijdse evaluatie" te maken : hoe het met ons gaat ? Heel goed, dankje, echt waar ¡ Volgens Michelinboekje legden we nu een 292 km af, zonder ommetjes ( Opgelet de Spaanse km tellen anders dan de Belgische ... volgende dagen geven we daar wel meer uitleg over ¡ ), dus nog een 485 km te gaan ( zonder ommetjes ). Onze voeten zien er nog steeds gezond gaaf uit ... we noemen ze "onze vrienden". Na elke stapdag praat Gerda met haar vriendjes en feliciteert ze zelfs ¡ We smeren ze elke morgen, middag en avond in met "Gehwol voetcreme" ( uit Kruidvat ) ... wat we wel zien is een rood vlekje aan de bovenkant van onze voet, juist onder de sluiting van onze schoenen ... maar voelen daar niks ¡ Aanvankelijk voelden onze nekspieren hard aan, we smeerden Flexium erop ( waren al bang voor een bodybuilderuitzicht ) pas na enkele dagen hadden we door hoe hard we onze rugzakriemen moesten aanspannen. Dus dit probleem is ook van de baan. Het enige wat we nu nog ervaren TOTNUTOE, is iets waar we thuis ook al last van kregen .... na lange staptijden begint onze linkerschouder een pijnuitstraling door te geven .... oplossing : de rugzak 1 minuut afleggen en ook dit probleem is opgelost. Dit komt soms om de 10 km voor ... soms ook een hele dag niet ¡¡¡ We mogen absoluut niet klagen ... en zijn heel tevreden dat we de tocht in de lente maken ¡¡¡¡ Opgelet 1 letterlijke misstap .... en .... Tot morgen ¡
Dag 11 : Belorado-Atapuerca 44293 st 30 km echte zomerdag met briesje
Hallo iedereen,
Nee, we zijn niet verdwaald, niet vermist en ook (nog) niet mishandeld. Enkel waren we in een godvergeten dorp toegekomen waar men een pc waarschijnlijk nog moet uitvinden ¡¡¡ Dinsdagnamiddag toen we na de siësta in Belorado een zonnig terrasje opzochten, was een koppeltje ooievaars, ongegeneerd, open en bloot voor het volgend nageslacht aan het zorgen op hun comfortabel nest bovenop de kerktoren ¡ Toppunt van Spaanse katholieke durf ??? Bij het avondmaal in de refugio zelf, waren er eetplaatsen te weinig in de restaurantafdeling ( heel beperkt ), mochten we plaatsnemen in de authentieke keuken en zagen we de zelf-kokende pelgrims aan het werk. Tof ¡ De ene kookt volle rijst en lepelt alles naar binnen, ook elk druppeltje kookvocht. Een Braziliaanse was aan het wokken .... op die tijd zouden wij al 3 wokgerechten klaar hebben ... het resultaat zag er wel heel smakelijk uit. Enkele mannen hadden gewoon een stokbrood gekocht en deelden de wijn en kaas. In onze kamer sliep een Spaanse oudere heer, een Duits koppel, een jonge Koreaanse en wij. De Spaanse heer had ons gewaarschuwd voor zijn hoestbuien, wij toonden onze oordoppen .... hij was weer gerustgesteld. Toen ik om 20u10 de kamer binnenstormde ... auw, remmen toe ... reeds 3 personen waren in dromenland. We keuvelden nog een beetje met de Koreaanse, ze was haar camino gestart in Le Puy (Frankrijk) 5,5 week geleden, had sneeuw, koude, regen, hagel en veel wind getrotseerd.... Met onze felicitaties wist ze moeilijk om te gaan ¡ Om 6u05 opgestaan, het dagelijks geworstel met onze slaapzak voltooid ( moet heel nauw opgerold worden om in zijn kleine omhulsel te kunnen, geen sinecure ), de drinkzak van sportdrank voorzien (we dragen een drinkzak met 2 liter inhoud in onze rugzak, via een plastieken buisje, kunnen we alle momenten drinken tijdens het stappen via een "tutje". Heel praktisch en goed voor onze zelfcontrole qua niet-alcoholisch vochtverbruik ¡ ) en alle gerief deftig opbergen .... om 6u30 in de gezellige keuken met een 15 pelgrims ontbeten ( 9 nationaliteiten geteld )... De zeer vriendelijke, hulpvaardige Braziliaanse vrijwilligers nog eens bedankt .... en weg waren we ... langs de smalle straten met hun eerste verdiepbalkonnetjes, voorzien van een smeedijzeren rand overbeladen door bloeiende geraniums of leegstaande bloempotten. Even buiten Belorado wordt de eerste flitspaal gemeld, niet op de camino, daarop mag je zo vlug of traag stappen als je maar wil .... Er komt zeker een warme dag aan .... zo voelbaar van s morgens vroeg ¡ De koekoek was ook al vroeg wakker en regelmatig zien we vinnige, kleurrijke, kleine vogeltjes, die we niet kunnen benoemen enkel bewonderen.... Kinderen Devlieger hier volgt een beschrijving van de rugzijde van jullie mama, waargenomen op woensdagmorgen om 8u17 : onderaan een paar grijsblauwe wandelschoenen, erboven een smal lichtblauw reepje opgerolde wandelkousen, een 10 cm roodgekleurde onderbenen, vervolgens spierwitte kuiten en knieholten, daarboven een zwarte kniebroek met een felrode streep van haar dikke fleece, een grijszwarte rugzak met St.Jacobsschelp en geel lint errond. Bij mij is die achterkant identiek, hoor ¡ Dat Gerda niet graag gefotografeerd wordt dat weten we al vele jaren ... maar op de camino heb ik toelating ( ¡¡¡ ) om haar achterkant zoveel te klikken als ik maar wil .... dat wordt nogal een reeks, hoor ¡ En dan 1 2 3 tik 1 2 3 tik .... samen lachen, anekdotes vertellen 1 2 3 tik 1 2 3 tik lange stiltes 1 2 3 tik 1 2 3 tik luisteren naar elkaars scharnierverhalen 1 2 3 tik 1 2 3 tik .......................... Gevolggevend aan ons eetoffensief : nootjes knabbelen tussendoor, gisteren waren het lekkere rode aardbeien ¡ Het zachter golvend groene landschap wordt enkel doorkruist door als gekleurde mieren voortbewegende pelgrims, zo rustig, zo sereen. Aangekomen in Villafranca-Montes de Oca ( oca = houtworm ) zien we een leuk terras, in deze bar was er een beenhouwerijtje ( lekkeruitziende gedroogde hammen, vroeg prijs 60 / stuk, vele soorten worsten, ... ), een deel echte bar, waar zakenmensen rechtstaand hun kopje koffie met ontbijtkoek verorberden en naspoelden met een glas rode wijn ( zie je D., M., J.,.... al aan een Deinse toog staan om 9u45, ze zoen er nogal van klappen, hé ? ) en een mini-restaurant aan de rechterzijde ¡¡¡ En draaien dat dit zaakje deed ... Volgende week vertrekken er 3 paar "mobielhomers" uit de Leiestreek richting Noord-Spanje, na eerst een reeks tussenstops, proberen we elkaars pad te kruisen ... wij kijken ernaar uit ¡ Hebben jullie nog een plaatsje vrij in jullie koffer voor een hammetje ? t Is maar een gedacht, hé, Y A M G Y N ? Na een steile klim achter de kerk, stonden we plots heel dicht bij de besneeuwde bergtoppen die we al dagenlang uit de verre verte zagen, het zijn de Montes de Oca in de bergketen " Sierra del San Millan ". De flanken stonden vol met eikenbomen in hun volle winterse naaktheid, geen enkel lenteteken eraan ¡ We arriveerden in een bos- en heidegebied, heel groot, met wilde primula, 2 m hoge opgeschoten heidestruiken en nog steeds de koekoek op de achtergrond. Toen we plots een tegenligger te zien kregen, een pelgrim met een zwaargeladen ezel kwam onze richting uit. Aan zijn ene bil ( van de ezel ) was een vorm van een schelp uitgeschoren, aan de andere zijde een kruis. Deze pelgrim trok te voet van Cordoba naar Lourdes, met een serieus ommetje, als je het ons vraagt. De wandeling door dit schitterend natuurgebied was 16 km lang, enkel maar pure natuur en brede, okergele wandellanen. In de verte achter ons, hoorden we gefluit en geroep .... het was voor ons bedoeld ... 2 gekke caminofietsers ( met rode clownneus ) riepen en floten een "buen camino" ¡ In dit gebied leven er volgens mijn potloodinfo (= thuis genoteerd) everzwijnen, vossen, herten, otters, dassen en wolven, en niemand die zijn kopje eens toonde, he, we hadden samen al een fantasierijk scenario uit onze mouw geschud maar het mocht niet baten. Enkel een felgroen klein kikkertje kwam ons groeten en wachten op de fotokliek om verder te springen .... In San Juan de Ortega ( een Mexicaans uitziend dorp ) stond de kerkdeur open, wij naar binnen. Te midden van de middengang ( klof in 't centrum van de kerk ) staat de sarcofaag van Juan Velazquez, beschermheilige van kinderen en onvruchtbaren, opgesteld .... nog eeuwenlang zal hij zeker een centrale plaats in dit dorp innemen ¡ Eigenlijk was dit ons einddoel, maar we hadden zin om nog een beetje door te gaan ... Na de bosrijke omgeving kwamen we in een schoolvoorbeeld van een hoogvlakte terecht, de loslopende grazende met lange horens voorziene koeien lieten ons met rust en wij hen. In het korte grastapijt leken de steelloze mini-bloempjes ( madeliefjes, boterbloemen en een paarse onbekende soort ) vastgeprikt, een natuurlijke zelfverdediging tegen de felle wind en andere gure weersomstandigheden ? We stopten twee dorpjes verder, in Atapuerca ( werd als werelderfgoed door Unesco erkend in 1994 wegens ontdekking van menselijke restanten van 800.000 jaar oud ). Een aangename albergue in tuinhuisstijl met 6 op een kamer : een jonge Canadese studente ( zijn nu al in grote vakantie ... ), 3 neutemadammen van de kwezelachtige soort en wij. Tot dan ¡
We kregen de mededeling binnen dat er sommige mensen problemen hebben om hun eigen doorgegeven bericht te lezen. Dit gaat als volgt : als je op "reactie" rechts onder ons verhaal tikt, zijn enkel je reacties die doorgegeven zijn via "reactie" te zien, als je via "gastenboek" "voeg toe" klikt, komen alle reacties in volgorde aan de beurt wat gemakkelijk leesbaar is ¡¡¡ Jullie kiezen maar .... een dikke dankjewel voor elke reactie op welke wijze ook ¡¡¡ Het is echt deugddoend ¡¡¡
Het is een bewuste keuze van ons om geen foto s door te sturen, geen plagerijen, hoor, we zouden niet durven .... maar wij willen nog iets overhouden bij onze thuiskomst .... hebben schrik dat we anders niet meer weten wat vertelt .... hahaha ¡¡¡ Ons foto-arsenaal breidt zich razendsnel uit .... geen zorg ¡ Groetjes ¡
Dag 10 : Santo Domingo de la Calzada-Belorado : 38220 st 25 km regen/veel wind/zon
In Santo Domingo de la Calzada krijgt H.Jacobus zware concurrentie van de H.Domingo, schitterend verhaal : geen tijd, zie internet ¡ Wij vermoeden wel dat beiden evenwaardig behandeld werden tijdens de pelgrimsviering van gisteravond. Als je als onwetende toerist de kathedraal van Santo Domingo bezoekt, kunnen wij ons zeer goed voorstellen dat je denkt de avond ervoor te diep in het Riojaglas gekeken hebt, als je een haan hoort kraaien of kippen hoort kakelen in de kerk ¡¡¡ Hier het verhaal over het "wonder" van deze stad. Een echtpaar ging met hun zoon op weg naar Compostela, hielden halt in Santo Domingo de la Calzada. De zoon ging niet in op de avances van een serveerster, uit wraak verstopte ze een zilveren bokaal in zijn rugzak ... en verklikte hem bij de plaatselijke autoriteiten. De jongen werd onmiddellijk veroordeeld en opgehangen aan de galg om andere misdadigers af te schrikken. De treurende ouders trokken toch verder richting Santiago, op hun terugweg stopten weer in dit stadje en werden uitbundig begroet door hun springlevende zoon ¡¡¡ Toen ze dit aan de magistraat vertelden, reageerde hij smalend dat die zoon van hen zo levend was als de gebraden kip op zijn bord. Die woorden waren nog niet koud, of die kip kreeg weer veren en vleugels, vloog van de tafel en maakte zich uit de voeten .... Ter herinnering aan deze geschiedenis ... is er altijd een levende kip en haan in een sierlijk hok in de kathedraal aanwezig. De volkswijsheid zegt ... als de haan kraait tijdens je bezoek als pelgrim in deze kerk ... zal je steeds gelukkig zijn ¡ Opgelet, de haan kraaide 3 x tijdens onze rondgang ( en wij heten geen Petrus, he ) en 5 x tijdens de avondviering ¡¡¡¡ Moeder, moet er nog zand zijn ??? Deze stad is met zijn kerk, museum ( rijke kerkschatten ) en de prachttoren ( 132 treden ) zeker een bezoek waard ¡ Overal zie je de afbeelding van H.Jacobus met de kip en de haan, tot op de grafzerken toe ¡ Gisteren kregen we een compliment van een autotoerist uit Oostrozebeke ... en hebben julllie al gestapt vandaag ? t Zal wel zijn, mijnheer ¡ Wat zien jullie er nog fris uit ¡¡¡ Hallo, onze dag kon niet meer stuk ¡ Deze morgen verlieten we de naar voetcreme en spierbalsem geurende albergue om 6u..Samen met 2 Spanjaarden en een oude Chinese vrouw volgden we een officiële wegwijzer .... maar toen we een vuilnisbelt passeerden .... wisten we zeker dat deze weg niet klopte .... daar sta je dan temidden van de velden ¡ Van een bijbelse spraakverwarring gesproken : Spaans, Nederlands en perfekt Chinees (denken we ?) .... Na een beetje oriëntatie-kompas-logisch denkwerk kwamen we terug op het rechte pad. Ondertussen een regenvlaagje en een ontmoeting met het tof, ouder Nederlands echtpaar. Enkele kms trokken we samen op, Gerda met mevrouw en ik met mijnheer. De man vertelde me dat hij moeilijk zijn draai kon vinden na zijn pensionering. Zijn verstandige vrouw heeft hem hoogstwaarschijnlijk deze sportieve bezinningstocht cadeau gedaan, baat het niet het schaadt niet ¡ Met poncho aan trokken we verder tussen het gedruppel en een harde wind op kop in door dit sterk golvend groen landschap.... door de wind, door de regen, dwars door alles heen ¡¡¡¡ Enkele kms stapten we langs de drukke snelweg, t is te zeggen de snelweg werd naast de camino aangelegd. Het enige leuke eraan is het terugzwaaien met je wandelstokken naar de toeterende vrachtwagenchauffeurs. Volgende weken komen verschillende caminostroken naast een snelweg, wij zullen met veel plezier meer kms stappen op alternatieve caminowegen om het storend verkeerslawaai te mijden en in ruil rust en natuursfeer te proeven. Om 12u45 in volle zon en nog steeds veel wind in Belorado aangekomen, een wijze albergue gevonden ( slapen met 6 personen in 1 kamer ) en dan de tapasbar opgezocht. Vandaag ruilden we de provincie Rioja voor de provincie Burgos ¡ PS Een weglatingsteken, Franse accenten en c ... zijn op dit Spaans klavier niet terug te vinden ... en wij hebben ook geen zin om die te zoeken .... we zijn op conge, he ¡¡¡ Tot morgen ¡
Dag 9 : Najera-Sancto Domingo de la Calzada 31910 st 21 km lentezon/licht bewolkt
Toen we gisteren het provinciestadje Najera binnen stapten, kwamen ons honderden schapen en hun herder tegemoet, heel fier poseerde de man voor onze foto. Het was hier de dag van de H.Communie ... overal liepen kleine prinsesjes en matroosjes rond ( stijl van de jaren 60 bij ons ), heel de familie zo opgedirkt en uitgedost ... eventjes was dit een dag zonder economische crisis, dachten we. In de albergue moesten we dringend een wasje slaan, dit kan je doen in de luxestijl ( wasautomaat en droogkast ) of op Vlaamse wijze ... in een plastieken waskom, wij verkiezen de Spaanse manier : in een witte pompbak met 1 schuin geribbeld hellend vlak, een beetje Wipp express ... en maar frotten, wrijven spoelen en wringen... dit is een heel sociaal gebeuren waarbij er praatjes gemaakt worden en tips uitgewisseld ¡ Na een deugddoend telefoontje met ons thuisfront, probeerden we onze honger te stillen in een plaatselijke bar/brasserie. We zagen het Poolse meisje terug uit "Puente la Reina", ze nam ons vast en vertelde dat "Gerbrand", de lieve Nederlander, op zoek was naar ons ... om onze wijndrinkbus uit de Irachebron te ledigen ... met Gerda kan ik die niet ledigen want zij drinkt geen alkohol, ... en als pelgrim deel je met elkaar ¡ Samen gingen we aan tafel met ook nog een Duitse opa erbij, die zijn 3e camino aan het stappen was. Onmiddellijk vroeg de Poolse naar onze persoonlijke redenen om de camino te stappen, recht op de vrouw af ¡ Zo gemakkelijk laten wij onze tong niet pellen, hoor ¡¡¡ Zij woont in Warschau. Op de vraag als "Warschau" een citytrip waard was, antwoordde ze negatief ¡ Ik hou van deze stad omdat het mijn thuis is .... maar tijdens WO II zaten de Russen aan de ene kant van de rivier en de Duitsers aan de andere zijde ( ondertussen verontschuldigde ze zich bij de opa ), beide legers hebben de volledige stad kapot gemaakt ¡ Iedereen vluchtte ... ¡ Na de oorlog zijn er maar 3 percent van de oorspronkelijke bevolking naar de stad teruggekeerd. Het Warschau van nu is een smeltkroes van inwijkelingen ... In deze albergue werd het "donativo" betalingssysteem toegepast d.w.z. je geeft wat je wil. Kan een gewoon toerist hier ook terecht ? Nee, we moeten ons stempelboekje met elke dag 1 nieuwe stempel tonen als pelgrimsbewijs ¡ Deze stempels bemachtigen is geen enkel probleem, sommigen maken er een echte sport van ¡ Deze morgen stopten we onze gedroogde versruikende was in de rugzak, alleen onze dikke wandelkousen zijn op 1 nachtje niet droog te krijgen ... dus rugzakdroogsysteem, dit is de halfnatte kousen vastmaken met veiligheidsspelden aan de achterzijde van de rugzak, 4 netjes op een rij en onze St.Jacobsschelp er bovenop. Het zonnetje zal de rest van het werk wel doen. Speciaal voor L., uit B.M.L., namen wij een foto van dit tafereeltje ¡¡¡ Vandaag stond ons een "groene" korte ( 21 km ) trip te wachten, dus we vertrokken ietsje later ... om 6u30. De straatverlichting werd juist gedoofd maar de ooievaar zat nog in volle nachtrust op zijn paal. Na 250m konden we reeds ontbijten ... eerst informeren in ons allerbeste Spaans naar de toekomstige Franse president, dan een verwarmde zondagskoek en een lekker kopje koffie. Het begon met een aardig klimmetje ... in de verte zagen we de toffe Portoricaan met een nieuw vrouwelijk gezelschap. Het stappen lukte hem weer vlot, het was nog vroeg in de morgen. Bij het inhalen begroeten we hem, zoals steeds met "Hello again ¡". Ik maakte een foto van het ochtendgloren, draaide me om en maakte ook een plaatje van hem. "He Flemish girl ( ??? ) riep hij, je noteert bij deze foto "De Portoricaan met zijn gebroken been" ... "niet akkoord" riep ik terug, "het wordt - dit is "Mister Hello again uit Porto Rico" ¡ Wij stapten in ons tempo verder, 1 2 3 tik, 1 2 3 tik, .... onze stappen zijn juist evengroot en ons stapritme en het getik van onze wandelstokken loopt zo synchroon, wij lijken wel gedrilde soldaten. De meeste pelgrims stappen alleen ... zelfs de Deense moeder en haar 16-jarige zoon, die letterlijk en figuurlijk aan elkaar hangen, maakten elk hun eigen tocht vandaag, aan de eindstreep wachtten ze elkaar op. Toen dook de Poolse pelgrim weer op met een witte paternoster in haar rechterhand ¡ We passeerden aan een diepe geul waarlangs twee kraanmannen aan het "steenpuzzelen" waren. Met plezier observeerden we hun staaltje vakmanschap, toonden "een dikke duim" en konden "buen camino" liplezen. Eens terugzwaaien en weg waren we ¡ Onderling overknabbelden we nog even over het gesprek van de vorige avond. "Wij zijn toch niet zo nieuwsgierig als het Poolse meisje, he ? Een veelzeggende blik in mijn richting, ... sorry Gerda, IK ben toch niet zo curieus, he ??? Samen trokken we tevreden weer verder ... Als we ( = ... ) bij andere pelgrims naar de aanleiding, de aanzet van hun caminoreis vragen, komt steeds hetzelfde antwoord "het lezen van een boek of dagboek ...". Bij ons kwam eerst een kriebel om te gaan, daarna lazen we veel dagboeken ... en kwamen er nog veel kriebels bij ¡ Onderweg haalden we een Fransman (uit Avignon) in ... we praatten wat ... en zagen de speciale witte hokjes, in iglostijl, aan de randen van de velden. Ik dacht dat dit diende om de landarbeiders enkele zonloze kwartiertjes te gunnen, maar deze man vertelde dat dit een opslagplaats van het werkmateriaal was .... tegenwoordig zijn deze "tuinhuisjes" altijd leeg ... want de deur kan niet gesloten worden en alles wordt eruit gestolen ¡¡¡ Altijd hetzelfde liedje ¡ Het landschap evolueerde vandaag erg vlug : aanvankelijk zagen we het terracotta-aardekleur van de wijnvelden domineren, de groene lappen kwamen maar sporadisch voor. De eerstejaarswijnstokplanten onthult men met een plastiek koker of een afgesneden waterfles, tweedejaars worden via een bedrading begeleid ... de ouderen trekken alleen hun plan. Met een speciale smalle tractor ( ideaal verjaardagscadeau voor Lennert M. ) bewerkt men de wijnvelden, de oude afgeschreven stokken worden uitgetrokken en op reuze hopen geworpen. Welk een originele bloemstukken zou je daarmee kunnen creëren .... Het kriebelt soms om er enkele mee te nemen .... maar onze fysische draagkracht is beperkt ¡ Vandaag zagen we vooral groene wegbermen zonder veel bloemen, enkel enkele struiken bloeiende brem en madeliefjes. Na een 15-tal km verdwenen de wijngaarden volledig uit het landschap en kwamen vele ha tarwevelden in de plaats. In de verte doken de bergen weer op .. met nog grotere sneeuwvlakten dan gisteren. We puften samen uit, na alweer een fikse klim, op een rotsblok. Een Maastrichter vroeg heel vriendelijk als hij ons mocht fotograferen .... en waarom niet ???¡¡ Hij vertelde dat we op de geluksdag ( = zondag 29/04 ) uit St.Jean-pied-de-Port vertrokken waren ..... zowel op zaterdag 28/04 als maandag 30/04 heeft men pelgrims met onderkoelingsverschijnselen moeten behandelen en waren de weersomstandigheden mensonwaardig ¡¡¡ Zouden wij beschermd worden door een engeltje misschien,... danku ladies ¡¡¡? Om 12u10 bereikten we Santo Domingo de la Calzada, een gezellige stad met een pracht van een kathedraal waarbij een echt kippenhok letterlijk in het interieur van de kerk geïntegreerd is .... het verhaal hierbij vertel ik morgen ¡ We verblijven hier in een zeer mooie albergue : ruime keuken, veel zitruimte, veel douches, designtrap .... enz ¡ Eens zo en ook eens veel soberder ¡ Deze avond woonden we hier een stemmige pelgrimsviering bij, met een prachtig meerstemmig koor ¡ Het was volop genieten ... ¡ Slaapwel ¡
Dag 8 : Logroño-Najera : 45296 st 31 km zonnig + buitje
Gisteren verbleven we in een prive uitgebate albergue, daar de municipal compleet was wegens een invasie van Brazilianen ( waarschijnlijk pas geland in Logoño en van daaruit de camino starten ). In het restaurant, naast de deur, zouden we de pelgrimsmenu proeven. De señora kwam met een bord af waarop een beetje gekookte spaghetti, wat gestoofde groenten, een hoopje witte bonen en een stapeltje aardappelen in een tomatensaus lag. We konden onmiddellijk tonen wat we als voorgerecht wensten. Heel praktisch, geen vertaling nodig, van efficiëntie gesproken ... Toen kwam de kat op de koord .... diezelfde señora showde een bord met 4 soorten vlees, ze wees het soort aan en "kakelde als een kip, loeide gelijk een koe, knorde bij het varkensvlees en blaatte als een schaap ¡¡¡ Telkens barstte een lachsalvo los bij de pelgrims, want deze show herhaalde zich telkens er een nieuwe tafel pelgrims aankwam. Dit was nu eens een heel aanschouwelijk menuaanbod ¡¡¡ Wij hebben meer gelachen dan gegeten, de ene slappe lach na de andere ¡ In de albergue sliepen vooral pelgrims uit Oost-Europa, die sfeer was totaal anders dan vorige dagen, veel minder hartelijk, meer elk voor zich, ... nee, niet onze dada ¡ Deze morgen vertrokken we om 6u10 door de heel statige stad Logroño, een echt reklamebord voor de Rioja. De vele groepen dronken jongeren, die een nachtje gestapt hadden, waren minder aangenaam. Wat waren we blij de drukte van de stad te mogen verlaten en ons naar de landelijke wegen te begeven ... weer rust ...¡ We passeerden een reuze vijver waar de vissers zich al aan het uitleven waren ... en ontwarden twee kleurrijke stipjes in de verte, het waren de 2 Nieuwzeelandse felle madammen ¡ Blij hun terug te zien ¡ Aan de bedrading langs de autosnelweg zaten duizenden zelfgemaakte kruistekens vast, we hebben er voor elk van ons ook eentje vastgemaakt. Vandaag doorkruisten de caminofietsers regelmatig ons pad, ook zwaargeladen en fluoriserend. We zagen ze afgelopen dagen regelmatig in de verte langs de autowegen ... en dachten "Wat missen die sportievelingen toch heel mooie paadjes ¡", waarschijnlijk denken zij van ons hetzelfde ¡? Ontbijt namen we ongeveer halverwege onze tocht in Navarrete, nadat we de zeer donkere kerk bezocht hadden. Enkele oude vrouwtjes waren hardop in TGVsnelheid de rozenkrans aan het bidden. Bij de uitgang hing er een Vlaams drieluik met de Jacobusroute erop, er was geen schilder vermeld. Navarrete is een gezellig dorp waar de Vlaamse Alice De Craemer begraven ligt, ze verongelukte hier met de fiets. Enkele dagen geleden zagen we ook het herdenkingskruis voor Frans Koks, die op de plaats het leven gelaten had. Meme, maak je geen zorgen, we leven nog, hoor ¡¡¡ Op de weg ontmoetten we de eerste pelgrim met een hond, een heel jong nog. Dit duo slaapt zeker buiten, want dit dier is om hygiënische redenen in geen enkel albergue welkom. Het landschap was een mengeling van groene en bruine lappen , met in de verte de nog fel besneeuwde bergtoppen. VEEL wijnvelden, minder olijfgaarden, imposante wijnhuizen, veel slakken, 1 ooievaar en regelmatig een koekoeksgeluid op de achtergrond, S. zou zeggen dat er hier een heel nest zit .... maar bij deze soort zal dat wel niet waar zijn zeker ??? De eerste netels hebben zich vandaag aangemeld ¡ Langs de kanten van de wandelpaden stonden hele rijen "steenventjes", pelgrims amuseren zich ermee om deze creaties ( met de vele losliggende stenen en keien ) achter te laten. Ons zondagsmenu verorberden we gezeten op onze rugzak onder een stralend zonnetje : een sinaasappel, een reeks rijstwafels en veel noten. Enkele dagen geleden spraken we met de Haarlemse "Mijnheer Doktoor" en zijn vrouw, hij vertelde dat het niet nodig was om zoveel te drinken ... en wij maar ons best doen ¡¡¡ We trekken er ons niets van aan en voelen ons goed met dit drankoffensief, wij gaan ermee door ¡ Waar we nu wel extra aandacht aan besteden is ons eetoffensief .... we moeten veel SMOEFELEN ... heerlijk idee ¡¡¡ We arriveerden in Najera om 14u ¡ We waren trots op onze stapprestatie van vandaag ¡¡¡ In de albergue werden we zo vriendelijk ontvangen door de vrijwilligers ... welk warm gevoel ¡
Wij zijn nu een weekje aan het stappen, in tijd lijkt het pas van gisteren maar aan opgelopen ervaringen .... vele weken ¡ Anne V., onze "internet-camino-meter", toen we jou ontmoetten in Mechelen bij de pelgrimszegening, nam je ons stevig vast en zei, met veel overtuiging : "Jullie gaan zo n mooie tocht maken ¡¡¡" Dit klopt echt voor 100 procent ¡ Als het nu de Heilige Jacobus of de Heilige Corneel , ons om t even, die de ingever/ontdekker/createur van deze tocht was ... hij was zeker een eerste klasse mensenkenner/psycholoog ¡
Dag 7 : Los Arcos-Logroño 41.884 st 28 km buitjes/zon/bewolkt 18gr
Gisteren vergeten om het weer te vermelden : schitterende opkomende zon, daarna sluimerende bewolking, volle zon rond de middag, een onweersbuitje in namiddag en een gewone droge avond ..... We hebben een mooie pelgrimsviering gemist in Roncesvalles vorige week dus we wilden die van Los Arcos zeker halen.... In late namiddag greep er een begrafenis plaats, heel het dorp naar de kerk en ook achteraf naar het kerkhof, zo n massa ¡ Door deze gebeurtenis kon de pelgrimsviering niet doorgaan, dus werd het een interieurbezoek aan de kerk. We aanzagen een prachtig H. Jacobsbeeld met kallebas en een zwaar overladen kerkgebouw en dat voor een eerder klein dorp, trop is teveel en teveel is .... . Door de Vlaamse uitbaatster van de albergue kregen we priveleges, we mochten in een 4-persoonskamer slapen ( 2 x 2 stapelbedden ), dit extraatje was meegenomen. We deelden de kamer met een ouder Engels echtpaar en vroegen hen als het niet zou storen indien we extra vroeg zouden opstaan. Geen probleem, maar zij hadden meer rust nodig dan wij, vertelden ze ons. Wie vroeg op de stokken gaat kan ook vroeg uit de veren ... dus om 5u10 verlieten muisstil de kamer ... vanuit de slaapzak van de lady zagen we een zwaaiend hand en "buen camino". De kerkklokken luiden juist 6 keer toen we de albergue wilden verlaten .... oei, kerekeerwere, .... een plensbui verwelkomde ons ..... Dus ons ochtendritueel herbegon : regenbroek aantrekken, rugzak herschikken ( onderaan de slaapkamer, vervolgens de dressingroom en tenslotte de badkamer met medicijnenkastje .... mijn leerlingen, gaat er een belletje rinkelen bij jullie ...Ingrid en Nicole ??? ), regenjas aan, zware rugzak aandoen om daarna de poncho over alles te trekken. ( We moeten opletten voor mijn bagage, want mijn regenhoes flappert ergens in de Pyreneeën rond. Deze werd zondag letterlijk op de hoogste flanken weggeblazen, wij moesten ons toen zelfs schoren met onze wandelstokken om niet letterlijk omver geblazen te worden ¡) En wij in het donker op weg .... geen sinecure om de gele pijlen en de blauwgele St Jacobsschelpen terug te vinden. Na 500 m stopte de regenbui ... we stapten verder in dit tenue. Flink staptempo, het gekraak van het steengruis onder onze schoenen, de frisse ochtendgeur opsnuivend en in de verte enkel een minidorp met 4 verlichte straatlantaarns, enkele huizen en een kerk .... Toch al zwetend in ons plastieken outfit ... dus verandering van kledij ( deel 2, weg met de regenkledij ). Na een 2-tal uren stegen we tot in Sansol/Torres del Rio, magnifieke dorpen, op zoek naar een snuggere Spanjaard die ontbijten serveert ... in het eerste dorp, na straffe klauterpartij, was hij niet te vinden ... en Gerda had zo een zin in verse welruikende koffie ( Martine ook, MOET ik erbij noteren). Gelukkig vonden we die Spanjaard wel in het tweede dorp ¡ We bezochten er ook een parel van een minikerk. Ondertussen was de volle zon opgedoken .... dus verkleedpartij nr. 3 langs een ( gelukkig voor ons ) rustige camino : fleece uit, broek afritsen en topje aan, lekker veel zonnesmeer ... en we konden er weer tegenaan. Prachtig glooiende landschappen, erehagen van witbloeiende meidoorn, veel ratelpopulieren, de eerste bladen aan de jonge en halfoude wijnstokken, de oude laten nog op zich wachten .... Wie onze tocht meevolgt in het groene boekje "Camino de Santiago" uitgave van Michelin, weet dat de stapweg van vandaag als een "groentje" bestempeld wordt d.w.z. gemakkelijk en vrij vlak ¡¡¡ Amai, onze frak, ..... het was zeker donkergroen dan ... en ons moeder thuis maar denken dat het gemakkelijk was vandaag ¡¡¡??? Een jonge pelgrim overstak ons langs een steil smal wegje, we wensten hem "buen camino" ... zijn blik gleed weg en zeker geen oogcontact ... vanwaar herkennen we dat alweer, collega s ? Toen vroeg Gerda, droogjes en deugnietachtig, "zij ge nie curieus da vandage ???".Je ziet de wonderen zijn de camino nog niet uit ¡ Naar het schijnt maak ik anders regelmatig een praatje met de andere pelgrims, wie niet vraagt, niet weet ¡¡¡ We kruisten de Barranco Mataburros ( = de kloof die het de ezels ( en pelgrims, denken we erbij ) lastig maakt ). In de verte lag het mooie dorp, Viana, naar ons te lachen. Aan de rand lag een nieuw bouwproject met een groot aantal huizen in luciferdoosstijl. Door de gekozen kleuren ( terracottarood en vuil roze, dezelfde van de natuurlijke omgeving ) en vormen werd dit woongebied volledig opgeslorpt door het landschap. Puik resultaat ¡ In Viana konden we de grote, stemmige kerk binnen. Elk van ons maakte het stil op eigen wijze, dit was fysisch en psychisch uitrusten ¡ In volle zon trokken we verder ... oei regendruppels ... volgende verkleedpartij nr 4 : rugzak op de grond, regenjas aan, rugzak op de rug en poncho erboven ¡ Na 1 km ..... stop gespetter .... weer volle zon .... dus changement nr. 5 ¡ Waarschijnlijk zullen jullie ons niet geloven ... maar dit scenario heeft zich nog 3 keer herhaald ¡¡¡ Vandaag hebben we de provincie Navarra verlaten en de Rioja ingestapt, al na 2,5 km kom je in de hoofdstad Logroño aan. Langs de landelijke weg ontmoetten we het mevrouwtje uit de "Man bijt hond/de weg naar Compostela"-reportage die de taak van haar mama overgenomen had en zich onder een boom installeerde met een caminostempel en veel commerciële brol om elke pelgrim te bedienen. Ze gaf nogal van haar Spaanse latte ¡¡¡ Tenslotte zijn we om 15u in de albergue kletsnat toegekomen, natuurlijk beschermd door onze aangepaste kledij ¡¡¡¡ Het was een K.V.-dag, fietsdames ¡¡¡
Gisteravond in een tof eethuisje de pelgrimsmenu gaan proeven, samen met een lieve Nederlandse heer ( ja, ja, die bestaan ¡ ) en een Nederlandse jonge freule. Een gezellig, diepzinnig gesprek ... en steeds kom je terug op hetzelfde onderwerp "de camino". Daar we vandaag een trip deden waarlangs geen bevoorrading was, kochten we ons gerei bij de plaatselijke kruidenier. Deze man was zichtbaar tevreden dat wij voor de regionale kaas kozen, onmiddellijk werden we getrakteerd op een paar plakjes ham ¡ Een ideetje voor Denis ??? Vandaag stapten we naar Los Arcos, waar de Vlaamse Genootschap voor Compostela een aubergue openhoudt.... Wij WILDEN en ZOUDEN hier zeker een bed krijgen, dus om 5u opgestaan en om 5u45 op stap. Gerda verliet het pension met het "tok-tok-gebaar" ( wijsvinger aan voorhoofd tikkend ) .... nu zouden ze ons in België eens moeten zien ¡¡¡??? Met de mijnwerkerszaklamp op het hoofd verlieten we de eenzame, oranjeverlichte straten van Estella. Op zoek naar de caminoweg, vroegen we meer uitleg aan een Spaans ochtendmens...... We vermoeden dat deze man ons de weg beschreven heeft van Estella tot in Los Arcos, een twintigtal km verder .... We waren ervan overtuigd dat we de enige vroege volgels waren ... niets van ... achter ons daagden 3 cowboy-pelgrims ( Henry Fonda-stijl )op. De geur van mout sloeg ons in de neus, de grote brouwerij was reeds aktief. Aangekomen bij het wijnhuis Irache, tankten we wijn in onze drinkbus, een fijn gebaar naar de eerste pelgrims van de dag .... en dat waren wij ¡¡¡ Dit statisch domein was vroeger een benedictijnenklooster. We gaven de info door aan een verbaasde Zweedse jonge man ... Achteraf stapten we samen de aangenaam frisse morgen in ¡ Een stijgende tocht tot in Villamayor de Monjardin, om 8u15 waren we halverwege en over het hoogste punt. Op het infoplaatje stond dat de kerk een hele dag ook binnenin te bezichtigen was ..... dus wij er naartoe ... en alweer gesloten ¡ Langs de geeloranje paden staken enkele groengevlekte hagedissen over naar het terracotagekleurde veld... we passeerden tussen de donkergroene tarwe- en bleekgroene gerstvelden, hier reeds volgroeid en klaar voor het rijpingsproces. De wilde venkel, bloeiende tijm, geurende boerenjasmijn vergezelden ons samen met een vogelgezang. Zelfs een veld lange groene asperges staken hun kopje boven. Zo rustig, zo eenvoudig, zo wijs ¡ Enkele ruïnes deden ons terugdenken aan de vroegere pelgrimshospitalen ... Met stevige tred haalde de Australische oma ons in ....zich verontschuldigend dat ze geen zware rugzak meer kon dragen wegens een hieloperatie ... maar het tempo dat dit vrouwtje ging .... ja hallo .... ze wou zeker op tijd zijn voor haar siësta in Los Arcos .... ze zal er veel te vroeg aangekomen zijn ¡¡¡ De vermoeidheid bij de pelgrims slaat toe ... ( TOTNUTOE nog niet bij ons ... ). Langs de kant van de weg zien we regelmatig de pelgrims hun voeten extra insmeren, masseren, verzorgen .... ook het aantal moeilijkstappenden stijgt .... . De knieverbanden worden ook bovengehaald ... Voor ons is het nog altijd heel aangenaam om op te staan en niets te voelen in voeten, benen en schouders .... ervan genieten zolang het kan ¡ Om 11u15 zijn we in Los Arcos geland bij de albergue van het Vlaams Genootschap, als eersten. Onderweg hebben we nog maar 1 Vlaming ontmoet, op de eerste avond was er een Waaslander ( die Machelen goed kende, had nog aan de versteviging van de Leieoevers gewerkt ) die per fiets vanuit België naar Santiago trok ..... en dat was het ¡¡¡ Onder de pelgrims hoor je alle talen ... enkel het Frans opvallend weinig. En nu .... gaan wij naar onze siësta ¡ Tot morgen ¡
