Woensdag 11 juni 2014, dag 10, Sainte-Maure-de-Touraine - Les Ormes, 20.4 km
Omdat alles nog beter kan ... toch maar verder. We klimmen eerst naar het centrum van Sainte-Maure omdat we absoluut een apotheker en een postkantoor nodig hebben. Terug naar beneden en dan verder het stadje uit, en wat blijkt? Er ligt een grote Supermarché op de route, met apotheek en met postkantoor. Dat zijn van die situaties waarin je zegt dat je niet naar Compostela moet gaan, als je daar niet tegen kan. We lopen nog even verkeerd en zijn dus eigenlijk te laat op weg gezien de hitte. Niets aan te doen! Wij moeten ook denken aan wat een inwoner van Sorigny (zie dag 9) op een paar bordjes in zijn tuin schreef ter attentie van de voorbijwandelende Compostelavaarder: 'Si tu penses trop, marche. Si tu penses mal, marche encore.' In een boerderij onderweg kopen we een Sainte-Maure bij de producent. We zullen er dagen van genieten.
Ondertussen stappen wij de Touraine uit. De wijngaarden maken plaats voor zonnebloemvelden. De zonnebloemen zijn weliswaar nog klein, de bloemknoppen nauwelijks zichtbaar. Hopelijk kunnen wij ze ook nog in volle bloei zien.
Broodmaaltijd in Maillé. We slepen er een bank uit het voorportaal van de kerk, omdat we nergens kunnen zitten, om bij het wegstappen te constateren dat er wat verder een parkje is met alles erop en eraan. Maillé is een dorp dat eind augustus 1944 door de Duitsers werd platgebrand. 124 van de circa 500 inwoners werden vermoord. Zonder enig onderscheid des persoons zoals dat dan heet. Ook baby's en jonge kinderen werden neergeschoten voor hun steun aan het maquis. En dat op een moment dat Parijs al bevrijd was! Wij bezoeken er de Maison du Souvenir.
We stappen verder en hebben geen andere mogelijkheid dan door de werf van de TGV te stappen. We stappen er eerst met een klein hartje door, want er staan overal strenge verbodstekens, maar de werklui hebben blijkbaar wat anders om het hoofd dan zich druk te maken over twee vreemde snuiters met een rugzak (foto).
's Avonds belanden wij 'Au cheval blanc'. De eigenaars van het hotel-restaurant zijn vooral restaurateur en traiteur, maar als pelgrim zijn wij er meer dan welkom. Mevrouw komt voor ons opendoen, ons eten staat klaar in de frigo, de microgolf is ter beschikking en voor de rest van de avond hebben wij letterlijk het hele hotel voor ons alleen.
Dinsdag 10 juni 2014, dag 9, Sorigny - Sainte-Maure-de-Touraine, 20.6 km
Vandaag een parcours dat bijna helemaal door veld en bos loopt. Waar beide 'biotopen' elkaar raken, zijn de velden omringd door schrikdraden tegen het wild. Wij stappen vier uur aan een stuk wat eigenlijk te veel is, maar het is regenachtig en nergens een rustplaats te vinden. 's Middags lezen wij in het kerkje van Sainte-Catherine-de-Fierbois dat de Kortrijkse pelgrim Stuart ons net voorafging. Wij vinden hem terug in het restaurantje en wijken af van onze gewoonte van broodmaaltijd op de middag. Ongelooflijk lekker menu voor de al even ongelooflijke prijs van 12.
Stuart (is zijn voornaam) blijkt een gepensioneerd beroepsmilitair die de Camino doet om fondsen te werven voor ex-psychiatrische patienten. Daarna op weg naar de gemeentelijke refuge van Sainte -Maure-de-Touraine ... waar wij Stuart terugvinden. Wij hebben nog een minder aangename ervaring met een oververmoeide pelgrim, die door het lint gaat als de refuge volzet blijkt. Er was nochtans meer dan een oplossing mogelijk, maar de man was niet voor rede vatbaar. Even later komt de vierde pelgrim aan. Ernest, een gepensioneerd gendarme van Douai. Wij zijn wel goed gecas(ern)eerd vanavond. Prachtige locatie (foto). Wij overwegen hier drie tenten te bouwen. In dat geval wordt dit het definitieve afscheid.
Pinkstermaamdag 9 juni 2014, dag 8, Tours - Sorigny, 20.3 km
Om 8.15 verlaten wij Tours via de grote zuidelijke invalsweg. Omdat het pinkstermaandag is valt dat nog best mee. Bovendien botsen wij op een Decathlon, die nog open is ook. Kopen ons wat lichte kledij bij. Overbodige sturen wij wel terug naar huis. Zal een heel goede beslissing blijken! Montbazon, waar wij middageten, verlaten wij via de donjon (foto). Daarna via de GR verder. De stralingswarmte van de asfaltbaantjes is nauwelijks te harden. In Sorigny vinden wij een prachtig hotelletje, waar de tijd wat stilstaat. Aan een pelgrimstarief van 70 kunnen wij er overnachten met halfpension. Wij eten weer zoals dat alleen in Frankrijk kan: vispastei, gamba's met lookpatatjes en verrukkelijke crème brulée. En dat alles naar schatting aan de helft van de prijs die men in België vraagt.
Pinksterzondag 8 juni 2014, dag 7, Montlouis - Tours, 15.3 km
Rustige dag gepland (vertrokken om 9.40), maar door de hitte wordt het toch nog zwaar. Steken de Loire over via een wandel/fietspad op een spoorwegbrug (foto). Fantastische evaring, maar toch wat benauwelijk als er een trein voorbijraast. Middag in Vouvray (wie dit niets zegt, kan beter niet verder lezen) en dan naar Tours. Daarna stappen we weer langs het jaagpad van de Loire. We zien rotswoningen en restanten van de werkplaatsen in de rotsen, waar van de late 16de eeuw tot de industriële revolutie, zijderuspen werden gekweekt. Het is intussen snikheet, de 30° worden weer vlot overschreden, en we belanden in een recreatiepark langs de rivier. Gezellig, met een grote dansvloer, waar tientallen oudere paren ondanks de warmte, dansen op muziek van toen, met een live orkest.
De jeugdherberg blijkt volledig in renovatie. Wij vinden gelukkig nog een klein hotelletje uitgebaat door Chinezen. Echte! Van het continent. Op de Place Plumerau, het grootste plein van Tours, dat bomvol terrassen staat, merken we opnieuw dat de Fransen geen wijn meer drinken. We zijn volop in de wijnstreek, en rondom ons wordt er Affligem, Leffe en Grimbergen gedronken.
Als afronder avondeten in een Libanees restaurantje. We zijn moe, hebben allebei pijn aan onze voeten, en dus zo vroeg mogelijk naar bed. 's Nachts onweert het, maar de hagelbuien, die grote schade veroorzaken in de landbouw, laten Tours links liggen.
Zaterdag 7 juni 2014, dag 6, Mosnes - Montlouis, 27.4 km
's Morgens al om 6.30 op stap gezien de aangekondigde hittegolf. Volledig opgetuigd: goedgemutst (zonneklep), volledig in de zonnebrand, zonnebril op de neus, regenjassen diep in de rugzak. Maar 'de metten komt auverecht' zoals men in Denderwindeke zegt. Lees: het kalf komt omgekeerd. Zware bewolking, regenvlagen en dondergekletter zijn ons deel. Bovendien is het ons dagje niet, we geraken niet vooruit. Om 10 uur in Amboise. In de namiddag komt de hittegolf er toch. Op de foto een droogrek op weg naar Bordeaux. Stappen intussen al door de wijngaarden van de Touraine. Als middagpauze kunnen wij gaan zitten en iets drinken in een rugbyclub, maar ondertussen hebben wij nog geen slaapplaats en het is pinksterzaterdag. Als plan B houden wij de pastoor van Montlouis in reserve, maar is er wel nog één? Besluiten uiteindelijk - min of meer uitgeput - een chique kamer te nemen met prachtig uitzicht op de Loire. Achteraf blijkt dat wij in waarschijnlijk de mooiste pastorie van Frankrijk hadden kunnen slapen: een 17de-eeuwse woning aangebouwd tegen het koor van de kerk!
Vrijdag 6 juni 2014, dag 5, Chouzy-sur-Cisse - Mosnes, 22.6 km
7 uur en wij zitten aan het ontbijt bij een zonovergoten ochtend. Dat belooft voor vandaag. Na een kort stukje op een vrij drukke weg (spitsuur!) duiken wij de velden in. Prachtig stuk. Rechts een eindeloos veld rijpe koolzaadplanten, links de bijna rijpe gerst met aan de randen honderden klaprozen. Onvergetelijk. Het gaat weer beter met God in Frankrijk!
Even verderop een kleine 'camping' voor zigeuners. Het departement Loire-et-Cher telt er zo twaalf! Mits het respecteren van een minimum aan afspraken kunnen Roma/Sinti er maximum drie maanden blijven voor een spotprijs. Verlengbaar voor families met kinderen. Winwin voor iedereen. De autochtonen tevreden want er is enige sociale controle. De woonwagenbewoners kunnen hun eigen leven leiden zonder dat zij in 'getto's' terecht komen. Alleen bewondering voor de vrijwilliger die hier het gras komt afrijden want de man heeft enorm last van hooikoorts. Stel je voor. Nog nooit iemand gezien met zo een roodomrande ogen die constant moet niezen. Hij staat samen met ons op de foto, maar die is echt niet publiceerbaar.
In Chaumont lopen we langs een standbeeldengroep rond de legende van Mesland. Zij was de geliefde van Dionysios en heeft er in tijden van grote droogte voor gezorgd dat de Loire volliep en de wijnbouwer hun typische Mesland konden kweken.
Chaumont ligt langs de Loire en is eigenlijk niet veel meer dan een straat onderaan het beroemde kasteel. We drinken er koffie in een biologisch-ecologische bar-restaurant. De uitbaatster is ei zo na verontwaardigd omdat wij in deze tijd van het jaar tomaten willen kopen. "Die groeien nog, maar moet je nu toch nog niet eten"! Zij geeft ons wel een gouden tip: dankzij haar wandelen wij door het laatste alluviaal bos van de Midden-Loire. Geen GR, geen Compostelapad, alleen een stukje oernatuur, wild en woest, dat je echt moet weten liggen. Bij het uitwandelen van het bos eten wij onder een eik: een stam met een omtrek van 4,5 m, de kruin heft een diameter van 25 m, de hoogte schatten wij op 15 a 20 m (foto).
We stappen verder langs overstromingsgebieden van de Loire. Een voorbijganger vertelt ons dat er elk jaar mensen verdrinken in de Loire, omdat ze via de zandbanken over de rivier willen stappen en weggezogen worden in het zand.
Daarna naar een chambre d'hôtes in Mosmes. De eigenaar is een kerstfanaat en heeft een grote tafel vol "figurines" staan: kerstbomen, engeltjes, ossen, ezels .... al wat in een kerststal past. Op een tapijt staan dan weer grote kerstkarren, lichten, bomen, slingers ... je kan het zo gek niet bedenken of het staat er. De man is weken bezig met het opstellen van de kerstversiering, die weken blijft staan. Dan duurt het ook weer weken om alles op te bergen. Ieder zijn meug!
Donderdag 5 juni 2014, dag 4, Suèvres - Chouzy-sur-Cisse, 27.7 km
Het voordeel van de routiers is dat je kan ontbijten vanaf 6 u. Wij zijn dan ook al op weg om 7.45 voor wat een loodzware dag zal worden. Het voormiddagparcours is heel mooi en leidt ons o.a. langs het kasteel van Madame de Pompadour in Menars. 's Middags eerst onze stempel halen in de Mairie en dan gaan eten in de schaduw van het kasteel van Blois (foto). Om een slaapplaats op bereikbare afstand (max. 25 km) te vinden moeten wij op de hier minder mooie rechteroever blijven. Eerst door monotone woonwijken, dan rekenden wij op een bosweg door het Forêt domanial de Blois, maar dit blijkt een drukke verbindingsweg zonder voetpaden ... Als klap op de vuurpijl ligt onze chambre d'hôtes dan nog een eind buiten het dorp. Ook God in Frankrijk heeft al eens een mindere dag. 's Avonds dringend slaapplaatsen zoeken voor het in Frankrijk hectische sinksenweekend. Dan eindelijk eens de blog bijwerken. Het wordt 24 u, eigenlijk veel te laat.
Woensdag 4 juni 2014, dag 3, Beaugency-Suèvres, 24.8 km
Na een ontbijt om 7 u weer op weg langs de Loire. Onderweg roept een Compostelafietser ons 'A Compostelle!' toe. Het weer is niet zo best. Voor Rozemie valt de tocht in de voormiddag niet mee: het is afzien en stappen op karakter. Bij elke stap die ik zet, doet het lidteken van mijn voetoperatie pijn. Dit zijn omstandigheden waarin je jezelf een ouwe gek vindt, die beter thuis zou genieten van de lekkere zetels. Gelukkig gaat het na de middag beter.
Tijdens onze picknick aan de brug van Muides steekt een heuse storm met slagregen op. Onderweg naar Suèvres zien wij andermaal grote slakken, geboren 'escargots de Bourgogne' (foto). Hebben jammer genoeg noch boter noch look bij. Georges was 50 jaar geleden al eens in Suèvres met ouders en (tante) Mia. Bij het afhalen van onze stempel bevestigt de stadsbediende dat de camping nog steeds bestaat, maar dat ze onherkenbaar veranderd is. Voornoemde Georges deelt mee dat dat ook voor hem het geval is.
Slapen en eten in een hotelletje dat het moet hebben van de routiers. Het eten is superlekker. Koud buffet in zelfbediening. Keuze uit drie royaal bediende hoofdschotels. Kaas. Dessert. Intussen op tafel wijn (in niet minder dan vier modellen flessen en karaffen) en water a volonté. De koffie laten wij aan ons voorbijgaan. Dit alles voor 12,40.
Dinsdag 3 juni 2014, dag 2, Chaigny-Beaugency, 19.8 km
Eerste kennismaking met de Loire als wandelaar, totnogtoe alleen gezien als autotoerist. Aan de ene kant de Loire met langs zijn oevers ontelbare zwarte populieren op een wit tapijt, massa's hoge wilgen en vele notelaars. Aan de andere kant honderden meters lange terrasmuren waarin tientallen voorraadkelders zijn uitgespaard. Twee fietstoeristen wensen ons een 'buen camino'. Als wij ze even later terugzien zeggen ze dat zij uit Baskenland komen (NIET Spanje). Bovenop hun bagage ligt dan ook de Baskische vlag. Halfweg passeren wij in Meung-sur-Loire. Commissaris Maigret is er jammer genoeg niet, zit waarschijnlijk nog op de Quai des Orfèvres in Parijs. Dan verder naar Beaugency, een stadje met romaanse en vroeggotische gebouwen. Slapen in een wat ouderwets en klein hotelletje na een Creoolse maaltijd, gebaseerd op de keuken van het eiland La Réunion.
Er zit een koppel dertigers te eten, en de man vraagt om een foto van zijn grote liefde te nemen, want "c'est un ange!"(foto).
Een beetje in mineur vertrokken: gisterenavond laat krijgen we nog het bericht dat tante Chou zeer ziek is en dat we ons op het ergste moeten voorbereiden. We beslissen dat we hoe dan ook vanuit Frankrijk naar Londen zullen gaan, als dat zou nodig zijn. Het klinkt wat luguber, maar Rozemie hangt rouwkledij klaar, die broer Bert eventueel kan ophalen. Als het een 90-jarige betreft is zo'n bericht altijd alarmerend, maar in de loop van de staptocht zal blijken dat ze gelukkig herstelt.
Met de trein van Brussel naar Orléans waar wij om 12.30 aankomen. Na een kort wederzien met de glasramen van de kathedraal en met de pas heraangelegde Place du Martroi, het ophalen van een stempel en het kopen van een Orange-kaart voor smartphone op weg naar Chaigny, een voorstad van Orléans. Deze eerste tocht bedraagt maar 11,5 km en toch valt het niet mee: we maken belachelijke beginnersfouten. Onze petten zitten onderaan in de rugzak en we nemen te weinig water mee. Maar de eerste kilometers zitten erop!
Vandaag een parcours dat bijna helemaal door veld en bos loopt. Waar beide 'biotopen' elkaar raken, zijn de velden omringd door schrikdraden tegen het wild. Wij stappen vier uur aan een stuk wat eigenlijk te veel is, maar het is regenachtig en nergens een rustplaats te vinden. 's Middags lezen wij in het kerkje van Sainte-Catherine-de-Fierbois dat de Kortrijkse pelgrim Stuart ons net voorafging. Wij vinden hem terug in het restaurantje en wijken af van onze gewoonte van broodmaaltijd op de middag. Ongelooflijk lekker menu voor de al even ongelooflijke prijs van 12.
Om 8.15 verlaten wij Tours via de grote zuidelijke invalsweg. Omdat het pinkstermaandag is valt dat nog best mee. Bovendien botsen wij op een Decathlon, die nog open is ook. Kopen ons wat lichte kledij bij. Overbodige sturen wij wel terug naar huis. Zal een heel goede beslissing blijken! Montbazon, waar wij middageten, verlaten wij via de donjon (foto). Daarna via de GR verder. De stralingswarmte van de asfaltbaantjes is nauwelijks te harden. In Sorigny vinden wij een prachtig hotelletje, waar de tijd wat stilstaat. Aan een pelgrimstarief van 70 kunnen wij er overnachten met halfpension. Wij eten weer zoals dat alleen in Frankrijk kan: vispastei, gamba's met lookpatatjes en verrukkelijke crème brulée. En dat alles naar schatting aan de helft van de prijs die men in België vraagt.
's Morgens al om 6.30 op stap gezien de aangekondigde hittegolf. Volledig opgetuigd: goedgemutst (zonneklep), volledig in de zonnebrand, zonnebril op de neus, regenjassen diep in de rugzak. Maar 'de metten komt auverecht' zoals men in Denderwindeke zegt. Lees: het kalf komt omgekeerd. Zware bewolking, regenvlagen en dondergekletter zijn ons deel. Bovendien is het ons dagje niet, we geraken niet vooruit. Om 10 uur in Amboise. In de namiddag komt de hittegolf er toch. Op de foto een droogrek op weg naar Bordeaux. Stappen intussen al door de wijngaarden van de Touraine. Als middagpauze kunnen wij gaan zitten en iets drinken in een rugbyclub, maar ondertussen hebben wij nog geen slaapplaats en het is pinksterzaterdag. Als plan B houden wij de pastoor van Montlouis in reserve, maar is er wel nog één? Besluiten uiteindelijk - min of meer uitgeput - een chique kamer te nemen met prachtig uitzicht op de Loire. Achteraf blijkt dat wij in waarschijnlijk de mooiste pastorie van Frankrijk hadden kunnen slapen: een 17de-eeuwse woning aangebouwd tegen het koor van de kerk!
7 uur en wij zitten aan het ontbijt bij een zonovergoten ochtend. Dat belooft voor vandaag. Na een kort stukje op een vrij drukke weg (spitsuur!) duiken wij de velden in. Prachtig stuk. Rechts een eindeloos veld rijpe koolzaadplanten, links de bijna rijpe gerst met aan de randen honderden klaprozen. Onvergetelijk. Het gaat weer beter met God in Frankrijk!
Het voordeel van de routiers is dat je kan ontbijten vanaf 6 u. Wij zijn dan ook al op weg om 7.45 voor wat een loodzware dag zal worden. Het voormiddagparcours is heel mooi en leidt ons o.a. langs het kasteel van Madame de Pompadour in Menars. 's Middags eerst onze stempel halen in de Mairie en dan gaan eten in de schaduw van het kasteel van Blois (foto). Om een slaapplaats op bereikbare afstand (max. 25 km) te vinden moeten wij op de hier minder mooie rechteroever blijven. Eerst door monotone woonwijken, dan rekenden wij op een bosweg door het Forêt domanial de Blois, maar dit blijkt een drukke verbindingsweg zonder voetpaden ... Als klap op de vuurpijl ligt onze chambre d'hôtes dan nog een eind buiten het dorp. Ook God in Frankrijk heeft al eens een mindere dag. 's Avonds dringend slaapplaatsen zoeken voor het in Frankrijk hectische sinksenweekend. Dan eindelijk eens de blog bijwerken. Het wordt 24 u, eigenlijk veel te laat.
Eerste kennismaking met de Loire als wandelaar, totnogtoe alleen gezien als autotoerist. Aan de ene kant de Loire met langs zijn oevers ontelbare zwarte populieren op een wit tapijt, massa's hoge wilgen en vele notelaars. Aan de andere kant honderden meters lange terrasmuren waarin tientallen voorraadkelders zijn uitgespaard. Twee fietstoeristen wensen ons een 'buen camino'. Als wij ze even later terugzien zeggen ze dat zij uit Baskenland komen (NIET Spanje). Bovenop hun bagage ligt dan ook de Baskische vlag. Halfweg passeren wij in Meung-sur-Loire. Commissaris Maigret is er jammer genoeg niet, zit waarschijnlijk nog op de Quai des Orfèvres in Parijs. Dan verder naar Beaugency, een stadje met romaanse en vroeggotische gebouwen. Slapen in een wat ouderwets en klein hotelletje na een Creoolse maaltijd, gebaseerd op de keuken van het eiland La Réunion.
Er zit een koppel dertigers te eten, en de man vraagt om een foto van zijn grote liefde te nemen, want "c'est un ange!"(foto).
