Ik ben Chris
Ik ben een vrouw en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 26/11/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Praten, lachen, lezen, dansen, film en cultuur.
Met ons tweetjes (ik en mijn dochter) is het heel leuk en gezellig. Met Danna erbij wordt het zeker en vast nog leuker.
13-12-2013
Routine
De laatste dagen was er weinig interessants te melden, meer dan opstaan, werken en slapen was er niet.
Het is nu vrijdagnamiddag en sinds een klein uurtje ben ik thuis en kan ik genieten van een lang weekend. Toen ik binnenkwam heb ik wel heel de buurt bijeen gevloekt want een of andere paljas had Zijne viervoeter vlak voor mijn deur zijn behoeften laten doen. Ik zet mijn fiets weg en stap met volle voet in de str***t. Op zo'n moment blijf je best uit mijn buurt en komt er weinig zinvol uit mijn mond behalve alle scheldwoorden die er bestaan. Eerst en vooral moet je de smurrie van je schoen krijgen dus veeg je het nog meer uit over straat en maakt het alleen maar erger. Uiteindelijk heb ik een deel van het straat geschuurd teneinde het wat proper te krijgen....als ik dat baasje te pakken krijg, wlskjgjzqpx.............
Voor de rest heb ik het huis momenteel alleen voor mij. Gita had met de meisjes van haar klas afgesproken en gaat straks naar De Prof voor een drankje en Danna zit met enkele studenten in Brussel. Ze had vandaag haar laatste en enigste examen, Engels. Ze moest een recept in het Engels beschrijven voor het mondeling gedeelte en een daarna een deel schriftelijk afleggen. Ze zei dat het redelijk goed ging. Gita heeft er nog 4 te gaan tot en met dinsdag. Voor haar wordt het nog een blokweekend !
Terwijl de wasmachine draait geniet ik van de rust met een aperitiefje. Voor avondeten heb ik een paar kleine broodjes gekocht en wat kaas. Een feestmaal overgoten met een glaasje rode wijn, klinkt niet slecht he ;)
Morgen, zaterdag wordt het opruim en kuisdag in plaats van zondag daar ik, Danna en corinne dan naar de Leuvense kerstmarkt gaan. Zaterdagavond ben ik en mijn broer uitgenodigd voor de match van KV Mechelen met voorafgaand een lekker diner in de skybox.
Deze morgen met een gerust hart de deur achter mij gesloten. Gita sliep nog als een roosje en heeft de nacht zonder over of op de pot te hangen overleefd. Op het werk lag er een hoop werk te wachten en na een shot cafeïne is die hoop snel weggewerkt.
Er werd weer volop aan onze lijn gedacht door een collega die jarig is..taart, cake en andere zoetigheden. Ik geef toe, ik heb er aan toegegeven maar 's middags mijn slaatje opgeknabbeld...dat compenseert, niet :)
Voor de rest is de dag rustig verlopen en ben ik rond 16.45u richting huis gefietst.
Bij thuiskomst lachte Gita me toe, ze voelt zich al veel beter. Danna was gaan sporten hetgeen ze bijna elke dag van de week doet. Met de fiets rijdt ze naar de fitness aan de Zwartzustersvest en sport ze een kleine 2 uur. Ze heeft alleen examen Engels aanstaande vrijdag en dus heel veel vrije tijd in de namiddag.
's Morgens helpt ze (tijdens de examens) kleutertjes in de kleuterschool van Ursulinen en dat vind ze heel leuk, veel leuker dan op de schoolbanken zitten en saaie lessen volgen. Ik denk als ze mocht kiezen de keuze heel snel zou gemaakt zijn. De kleutertjes beginnen haar stilletjesaan te kennen en hangen rond haar benen. Het is ook goed voor haar Nederlands want een andere taal spreken ze niet.
Tegendat Danna gedoucht heeft staat het avondeten op de tafel. Groene, extra fijne boontjes met patatjes en worst. Een typisch Belgisch gerecht en één dat Danna supergraag lust. Het onderwerp tijdens het eten was dus boontjes. Zij kennen maar 1 soort en dat zijn gewone bonen, wit, rood, groot, dik maar geen groene boontjes, sperzieboontjes, boterboontjes, ..... De Google translater vond ook niet de gepaste vertaling voor boontjes of bonen. Moraal van het verhaal is dat de grote pot met heerlijke boontjes aangestoofd met een beetje look helemaal leeg was en iedereen met een vol buikje van tafel is gegaan. Gita heeft wat gegeten maar niet de hoeveelheid die ze gewoon is....beetje oppassen voor de maag die nog niet helemaal op haar effen is, lol.
Ik denk dat haar maag morgenmiddag weer helemaal te keer zal gaan als ze haar GIP moet verdedigen, hoezeer we haar ook zeggen haar eigen te blijven en achter haar werk te staan, ze vindt het moeilijk om positief over haar zelf te zijn en twijfelt continu over haar kunde.
Komaan meid, ge kunt het, je gaat binnen, ademt diep in en uit en ga ervoor !!
De morgen is hier in alle hevigheid begonnen en dit psychisch en fysisch. Gita voelde zich verschrikkelijk slecht na een moeilijke, onderbroken nacht met hevige nachtmerries. Ik dacht eerst aan stress en paniekaanval daar haar hartslag heel hoog was samen met haar bloeddruk. Ze moet haar eerste GIP verdedigen en de zenuwen gieren al door haar lijf sinds enkele dagen.
Een kwartiertje later begon ook het overgeven en de diarree aanvallen en dat is sindsdien niet meer gestopt.
De verlofdag die ik normaal gisteren ging nemen heb ik dan maar verwisseld met deze en heb haar even naar school gebracht daar ze haar GIP moest inleveren en nog iets af te printen had. De leerkracht van Engels vroeg toch om haar luister examen af te leggen dan moet ze dat niet meer inhalen.
De dokter is juist buiten en gaf de diagnose, buikgriep samen met de helft van de Mechelse bevolking blijkt. Veel rusten, drinken en wat pilletjes om de maag te kalmeren en de stoelgang te temperen. De eerste 24 uren zijn het ergst dus morgen zou het al veel beter moeten zijn. De examens van morgen zal ze moeten inhalen en woensdag moet ze om 12 uur haar GIP gaan verdedigen, ze heeft dus wat tijd om terug op krachten te komen.
Fingers crossed dat de vieze beestjes niet overwegen te verhuizen naar mij of Danna :(.
Jullie merken het al, ik heb het eten van Ajiaco overleefd. Ik ben gisteren nog naar de match gespurt daar ik geen zure room had . Het is echt een must bij deze maaltijd. Ik vond het bijzonder lekker en Danna liet het haar ook smaken.
Ik heb wel voor een gans leger gemaakt en kan er nog dagen van eten. Ik vind dat niet zo erg maar Danna weigert pertinent om er nog van te eten en dat snap ik niet goed. Ik vroeg haar daarnet nog dat als ze morgenmiddag thuiskomt ze gerust een bordje kan opwarmen en dat de soep in de ijskast staat zodat ze niet zuur wordt. Ik krijg terug een NEEN te horen. Ben een beetje op mijn tenen getrapt en boos. Wij gooien hier geen eten weg of het moet over datum of slecht zijn. Met deze verwen attitude heb ik het wat moeilijk. Heb trouwens ook al gemerkt dat ze haar boterhammen in de vuilbak heeft gegooid in plaats van ze op te eten en had daar verleden week een opmerking over gegeven. Dan geef ik liever geen bokes mee hoor.
In ieder geval hadden we gisterenavond een gezellige Colombiaanse avond, laat ik het daarbij laten.
Vandaag is het zoals vele vorige zondagen kuisen en wassen. Daarbij alles opgeruimd om morgen onze kerstboom te zetten. Ik wou hem vandaag zetten maar heb echt geen puf meer. Heb zojuist alles naar beneden gehaald en lig nu In bed met verschrikkelijk hoofdpijn. Mijn davalganneke staat klaar om in te nemen en na het posten van mijn blog ga ik nog wat lezen en dan oogjes toe......slaaplekker!
Momenteel staat het gerecht te pruttelen. Het ruikt heerlijk. De ingrediënten die in Colombia gebruikt worden vinden we hier wel maar ze smaken anders. Ginder gebruiken ze een romige aardappel die hier niet te vinden is. Ik heb dan maar bloemige aardappelen genomen en samen met de kip opgezet. Binnen een uurke zou de kip moeten gaar zijn, haal ik ze eruit en doe er vast kokende aardappelen bij. Een kwartiertje later stukken mais. Ik heb er wel het typische kruid bij gedaan dat ik toegestuurd kreeg van de mama van Danna zijnde guascas. Blijkt een onkruid te zijn dat hier ook groeit maar niet wordt gegeten ;)
De maaltijdsoep wordt geserveerd in een diepe kom: stukjes kippenstukjes, de soep erover met een stuk mais en daarover versgesneden avocado. Ze serveren daarbij room (moest blijkbaar zure zijn en dat heb ik niet) en kappertjes.
Slecht zal het wel niet zijn...ik maak straks wel een fotootje, als we niet in het ziekenhuis liggen na het eten ervan hahahahahaha
Mijn weekend begint nu om 16.30u. Het waren weer drukke dagen. Werk, sport, huishouden.....maar nu effe rust.
Donderdag na het werk ben ik met Danna terug gaan sporten maar naar basic ladies, jullie raden het al. Het is een fitness enkel voor dames. Gita was eerst daar gaan informeren en vond dat de mevrouw aan de balie onvriendelijk was. Ik daarentegen had een super vriendelijke jonge deern die ons heel goed heeft geholpen. Ik had geen lockerslot bij en heb zelfs eentje van haar mogen lenen.
Na een tiental minuutjes stonden we in strakke lycra broek en flesje water klaar om te zweten. Ik zie jullie al lachen.....lycra broek. Jaja ik heb me een mooi strak fitnessbroekje gekocht. Het zit heel comfortabel en veel gemakkelijker dan zo een baggy jogging waarin alles kan verborgen worden. Voordeel aan de ladies only is dat er meerdere blubberende figuren rondlopen en al bij al mag gezegd worden: ik ben zwaar van gestel maar blubberen doet het niet,
Na wat cross trainen, steppen en fietsen heb ik been-arm en buikspieren oefeningen gedaan. Ik ben, weet ik zelf, heel hevig en competitief in sport dus als er naast mij iemand sneller fietst, ook al is ze half mijn leeftijd, fiets ik sneller. Ik stap daarna half dood van de fiets terwijl de andere zelfs niet zweet.
Een uurtje later zijn we naar huis gefietst, allez ja, geprobeerd althans. Er was zoveel wind dat we niet vooruit geraakte en stilstonden op de trappers. Hilarisch daarna maar op zo een moment wil je gewoon zo snel mogelijk thuis zijn. Gita deed de deur open en zag twee door de wind geteisterde waterkiekens voor haar staan en kon niet meer van het lachen.
Na het eten zijn we na de douche moe maar tevreden in de zetel gevallen en tijdens de nacht is toch wel Sinterklaas langsgekomen zeker.
zie foto bijlage
Danna was in de wolken, zoveel chocolade, heerlijk !!
Had ik gisteren iets gemeld over spieren?!?!?!?! Inderdaad, het is van dat.....enkele spieren in mijn lichaam melden me dat ik me overbelast heb in het sporten gisteren.
Mijn schouders en nek zijn stijf van de cross training en mijn bovenbenen doen ook een beetje pijn. Ik had het erger verwacht daar ik meestal als een gek te keer ga en het niveau heel hoog zet zodat ik na 10 minuten al nat in het zweet sta. Ik ben wel 51 maar heel competitief en als ze naast mij iets sneller fietsen fiets ik ook sneller. Het nadeel is dat ik 's anderendaags stijf en moe ben en het jong veulen dat naast mij stond fit en monter is opgestaan......ik heb het over Danna natuurlijk, lol.
Vandaag sportvrije dag....deze avond een lekker eten avond. Met een vriendin naar een Mexicaans restaurant, ik zal morgen wel 15 minuten extra sporten !
Spieren, je weet wel die dingen die je in heel je lichaam kan vinden, de ene al korter of langer dan de andere. Het zijn ook die spieren die pijnlijk kunnen zijn na het sporten of intensieve inspanningen. Enkele uren geleden ben ik voor de eerste keer sinds 2 jaar terug een fitness binnengestapt. Gita en ik hadden er al ellenlange discussies over en ik bleef het maar uitstellen daar ik er geen goede herinneringen aan overhou. Basic fit is nu een hype daar het lidgeld heel laag is en momenteel geen instap wordt gevraagd. Ik heb maar toe gegeven en sinds enkele dagen zijn we lid. Een voor of nadeel is dat de kaart door alle gezinsleden kan gebruikt worden....ik kan dus sporten maar niet tegelijk met Gita. Danna heeft een lidkaart via school (sport after school) en kan voor een appel en een ei na school sporten bij verschillende fitnessen. Een nadeel bij haar is dat ze dat alleen kan op bepaalde dagen en uren.
Ik ben vandaag met haar gaan sporten... 20 minuten steppen, 10 minuten fietsen en daarna wat specifieke been oefeningen. Na een lekker avondmaal en een hete douche begin ik nu te voelen dat ik gesport heb. Bij het rechtstaan zijn er bepaalde spieren die weigeren mee te werken met pijn als gevolg. Ik denk dat dat er tegen morgen niet zal op beteren.
Ik ben is curieus of ik, de oude doos, meer pijn zal hebben dan Danna. Het was voor haar ook al een tijdje geleden. Morgennamiddag gaat zij terug met Gita en ik ga donderdag ook terug......wat een sportieve familie.
Na mijn douche vroeg Danna me haar haar te kleuren in het zwart, grappig want haar haar is bijna zwart...het is een mousse die er na een paar wasbeurten uitgaat. Ik krijg het zwarte goedje bijna niet van mijn handen, had gemorst vooraleer ik de handschoenen aandeed. Het resultaat is goed. Morgen in daglicht zal het wel meer opvallen.
Ik wacht voor de tweede maal op Thalia die onderweg naar ons is en dan kruip ik in mijn zetel voor een goede nachtrust en mag ik snurken zoveel en zolang ik wil....zzzzzzzzzzzzzzzzz
Mijn eerste werkdag op de dienst was heel aangenaam, geen drukte aan het loket, een paar late verjaardagswensen en een hoop leuke kaartjes.....het leven kan toch mooi zijn.
Mijn lieve collega's hebben mijn werk ook bijgehouden, waarvoor dank.
Na mijn werkdag stond er een zeer drukke avond in het verschiet. In de vooravond had Danna een afspraak met de counselor van Rotary, Joke, die een hele toffe en aangename jonge vrouw bleek. Ze had afspraak in Puro een café-restaurant, een paar honderd meter van ons huis. Vermits Danna het niet kende heb ik haar gebracht en ben ik na het Joke gevraagd te hebben ook gebleven. De bedoeling was Danna te laten vertellen hoe ze zich voelde. De counselor is het aanspreekpunt bij eventuele problemen.
Nadat Danna een uiteenzetting had gegeven over hoe ze zich voelde deed mijn hart toch een sprongetje (in stilte). Ze voelt zich heel goed bij ons en vindt dat ze veel opener, volwassener en zelfstandiger is geworden sinds ze hier is. Ze voelt zich vrijer, het is hier ook veiliger en ze neemt meer initiatief. Onze tijd begint stilletjes aan te korten en binnen een dikke maand verlaat ze ons en trekt bij Rik en An in, haar tweede en laatste gastgezin.
Vooraleer het zover is gaan we nog een heleboel doen.
Maandagavond ben ik ook naar een voorstelling geweest over 'my pension-on-tour'. Een website en tools die je kan gebruiken om je loopbaan te volgen en simulaties inzake je pensioen te laten berekenen. Het is nog vroeg dag maar ik ben toch curieus hoeveel mijn pensioen later zou zijn ;).
Later die avond kreeg ik nog een extra logé, namelijk mijn petekind Thalia die laat les had en daarom bij ons blijft slapen. Vermits er geen bussen meer waren ben ik haar op de fiets tegemoet gereden en zijn we beiden verkleumd van de kou een tiental minuten later thuis gekomen. Na een kopje thee en een babbel zijn we naar bed gegaan. Deze nacht heb ik een paar keer een stomp gekregen van haar daar ik snurkte hahahahaha. Deze avond blijf ik wel in de zetel slapen want ze heeft terug laat les, blijft slapen maar zal mij geen meer stompen geven.
Nog 25 dagen en het is kerstmis, hoe kan dit nou, waarom gaat het zo snel....nog eventjes en het is weer eindejaar !
Voor ons gezinnetje zijn het nu 24 rustige dagen. Examentijd komt eraan, verdediging eerste deel GIP voor Gita. Het zullen voor haar stresserende dagen worden maar ik ben er zeker van dat ze alles tot een goed einde zal brengen.
Na de luie, rustige donderdag is het weekend weer aan een hels ritme gepasseerd. Vrijdagmorgen brunch en op de middag een andere afspraak met vrienden. In de late namiddag was het snel omkleden om allemaal richting Zemst te rijden voor een drank/snackske ter ere van mijn schoonzus haar verjaardag. Altijd gezellige boel daar, het vocht vloeit rijkelijk en de hapjes zijn telkens weer verrassend en lekker.
Zaterdagmorgen was het voor Danna en mezelf vroeg dag daar er een activiteit georganiseerd werd door de Rotary ouders. Ik ben een beetje een buitenbeentje daar ik geen lid ben maar ik ben gastouder voor een Rotary lid vandaar de uitnodiging. Ik heb Leuven op een heel ander vlak leren kennen. Met een gids heb ik plekjes gezien waarvan ik het bestaan niet wist.
De zon scheen, het gezelschap was tof, de lunch was lekker,ons dagje Leuven was Top! Als buitenstaander is het tof om de verhalen van de ouders te horen die zelf op uitwisseling zijn geweest, hun kinderen die nu zelf gaan en de uitwisselingstudenten uit het buitenland die nu bij hen logeren......de cirkel is rond.
Danna heeft weer een aantal nieuwe studenten leren kennen uit alle landen van de wereld. De opmerkelijkste naam die ik onthou is een Taiwanese studente met de naam Ting Ting, zeg nu zelf zo een naam vergeet je nooit he.
Tegen half zes zaten we terug op de trein richting Mechelen en moesten we rennen voor het avondprogramma. Ik had een diner afspraak met Micheline en Danna ging naar toneel met Martine en vrienden. De eigenaars van het Mechels theater zijn Ann en Rik die haar volgende gasthouders zijn. Ze hebben sinds enkele weken een puppy en Danna is al helemaal verkocht. Ze heeft een hele gezellige avond gehad, spijtig dat ze niets verstond van ons Mechels dialect. Ze zei me dat er veel gelachen werd, het zal dus heel komisch geweest zijn.
Tegen half twee 's morgens lagen we allen in ons bedje en vandaag zondag heb ik heel de dag, je raadt het al.....gekuist! Het huis is weer helemaal aan de kant en na een weekje vakantie zijn mijn batterijen terug opgeladen om er terug tegenaan te gaan .
Danna heeft vandaag een namiddag met de zus van Maryline opgetrokken, ze hebben gevolleybald en daarna een lekkere pita gaan eten.
Nu zitten we allemaal in de zetel, dekentje, voetjes omhoog want het is de finale van SYCTYCD.........
Wow, blijkt dat ik het woord pyjama al een paar keer verkeerd heb geschreven bij vorige posts. Ik schreef het namelijk zonder j, pyama dus maar het moet pyjama zijn. Bedankt IPad woordenboek, er komen serieus gaten in mijn hersenpan of is het omdat ik al een hele week niet veel hoef na te denken, lol.
Het was een zalige namiddag, mijn babybezoek bleek ook heel relax te zijn. Ik dacht twee baby's, dubbel gekrijs, dubbel geween. Niks, nothing, de nada...twee zalige babietjes. De ene lag te slapen in de box en de andere lag lekker in de armen van mama. Ik heb ze beiden in mijn armen gehad en papje gegeven. Fantastisch gevoel toch, zo'n kleine prutskes knuffelen. Die kleine handjes rond je vinger en als ze lachen smelt je helemaal....automatisch denk je aan je eigen kleintje die zoveel jaar geleden in je armen lag. Niet vergeten er van te genieten is de boodschap want ze groeien zo snel.
Effe een ander scenario toen ik thuiskwam, twee grote dochters keken me aan, elks met hun Mac op hun schoot en smartphone in de hand: dag mama, hello....dag meisjes en hop, ogen terug naar de laptop....terug in het heden. Ik trek mijn jas en schoenen uit en begin patatjes te schillen voor het avondmaal maar kan toch niet nalaten om nog even te mijmeren en na te genieten van het gekroel van baby's in mijn armen deze namiddag.........neen Chris, uw tijd is gepasseerd !
Vandaag is het een dag van niets doen. Ik zal jullie, die aan het werk zijn is allemaal jaloers maken. Deze morgen mijn twee dochters goede schooldag gewenst, pot koffie gezet en in de zetel gedoken. Tv aangezet en een paar opgenomen programma's bekeken. Daarna wat gelezen, iets gegeten en verder niets....
Normaal had ik een lunchafspraak maar die is niet doorgegaan en binnen een dik half uur ga ik op babybezoek. Ik moet me schamen want de baby's, een tweeling zijn al een half jaar geleden geboren. De grote vakantie zat daartussen en ik vond dat ik moeder, vader en kindjes wat rust moest gunnen om hun draai te vinden want 2 baby's is toch iets anders dan voor 1 spruit zorgen. Op regelmatige basis krijg ik wel foto's te zien op Facebook en het zijn twee fantastische kereltjes die ik strakjes in levende lijve ga ontmoeten en knuffelen :).
Het wordt dus hoge tijd dat ik mijn pyama verruil voor een broek en trui en neen ik schaam mij vandaag niet dat ik zolang in mijne pyama heb rondgelopen. De boog moet niet altijd gespannen staan. Er is niets mis met af en toe is niets doen. Een goed evenwicht tussen werk en ontspanning is heel belangrijk in het leven als je een burn down wil vermijden...het leven gaat al snel genoeg dus.....af en toe tijd nemen om te niksen is een must. Ok, genoeg psychiatrisch gebabbel.
Het is nu bijna middernacht, mijn geboortedag zit er bijna op. Zoals elk jaar ben ik weer verwend met leuke kadootjes en heel veel fijne verjaardagswensen van familie, vrienden en collega's.
Bedankt iedereen, het doet een mens goed...het geeft me een boost zodat ik er weer een jaartje tegen kan.
Het is nu eventjes gedaan met feesten, het is een zware, intense maar prachtige maand november geweest. Een maand waarin mijn dochter 18 is geworden en we dat op alle soorten van manieren gevierd hebben. Nu vrijdag is er nog een hapje en tapje bijmijn schoonzus die haar verjaardag viert.
Ik zal blij zijn dat er vanaf dan een feestloze periode komt. Zo is er tijd voor een ontgiffingskuur, niet qua alcohol maar meer voor de late en zware maaltijden en zoetigheden. De examens komen er ook aan en Gita heeft haar GIP dat moet worden afgewerkt en verdedigd bij de jury.
Tijdens de feestroes van de laatste weken heeft Danna ook haar 10 weken Nederlandse avondles afgewerkt en heeft ze een score van 61% behaald, hetgeen heel goed is voor de weinige tijd die ze er heeft ingestoken. Ik concludeer dat ze de basis verstaat maar het niet graag spreekt. Ze wil na de feestdagen een cursus Engels volgen daar ze vindt dat dat een veel interessantere taal is en ze die ook in de toekomst kan gebruiken. Geen ongelijk maar ik zou het leuk vinden dat ze me af en toe zou toespreken in het Nederlands, simpele wederkerende zinnetjes. Ik ga slapen, ik ga naar school, bedankt voor dit of dat, etc..
Ik lig er wel niet meer wakker van daar onze relatie met haar heel tof en hecht is geworden en ze haar draai heeft gevonden. Dat vind ik uiteindelijk veel belangrijker.
Mijn ogen vallen bijna toe....tijd voor mijn bedje....de afwas (jakkes) lacht me toe maar het zal voor morgen zijn. ;)
Het is heel stil op mijn blog maar heeeeeeeeeeel druk ten huize Chriske.
We zijn nog steeds niet uitgefeest maar het begint op zijn einde te geraken...
Morgenavond nog een laatste stuiptrekking, in de letterlijke zin van het woord want het begint door te wegen. Mijn huis is na zo een feestje te vergelijken met een stulpje waar een wervelwind is doorgeraasd en de opkuis daarna is natuurlijk, u raadt het al: pour moi ! Afwassen vind ik helemaal niet erg, ik doe dat zelfs graag met op de achtergrond een goed muziekje. Al de rest, tafels en stoelen wegbergen, rommel opkuisen, meubels terug herschikken en voor de zoveelste keer stofzuigen en opnemen wordt echt te veel.
Maar goed aan alles is een keerzijde en de feestjes zijn altijd plezant dus mogen we eigenlijk niet klagen en belangrijk detail: ik ben thuis de ganse week dus kan ik alles in vertraagd tempo doen en tijdens de afwas effe nippen van mijn tas koffie en een kort verslagje plaatsen want jullie zullen wel denken, die post niks meer......die is haar volgelingen vergeten.....haar pc is gecrasht.......
Zo, koffie is op, nieuwe cd start en ikke vlieg er terug in!
Het zijn weer even een paar rustige dagen. Ik ben er helemaal niet kwaad voor want de novembermaand vliegt aan een hels tempo voorbij en de laatste weken wist ik op sommige momenten niet meer waar mijn hoofd stond laat staan wat ik de dag voordien gedaan had en neen dit kwam niet door het gebruik van alcohol.
Momenteel dus kan ik me rustig voorbereiden voor een laatste heel druk weekend. Ik ga twee daagjes naar Hasselt met Micheline, ons jaarlijkse weekendje met z'n tweetjes zonder man en kinderen. Waaruit bestaat zo een weekendje : PRATEN, KWETTEREN, TETTEREN en ja veel lachen, iets eten, windowshopping, gewone shopping en vergeet ik nog iets......babbelen hahahahaha.
Als ik zaterdagmiddag terugkom moet ik me haasten naar winkels voor het verjaardagsdineetje ter ere van Gita en mezelf want om 17u moet ik in utopolis staan voor de marathoneditie van 'the hunger games'. Zondag moet ik alles voorbereiden voor het diner en het ontvangst van mijn familie en tegen 16u ben ik de ultieme gastvrouw van dienst.
Na het weekend heb ik een HELE WEEK vrij. Een vrije week met een overvolle agenda. Lunchafspraak hier, afspraakje daar, bezoekje hier en feestje daar maar alles wel in ontspannen sfeer, gene stress, geen spanningen..........ik kijk er naar uit.
Terug naar het nu.....zojuist met Danna haar examen Nederlands van morgen overlopen. De gewone en digitale klok is voor haar niet zo gemakkelijk daar zij AM en PM gebruiken. Ik het zo goed als ik kan proberen uit te leggen. Het volgende punt op het examen zal zijn, aan de hand van aanwijzingen de weg zoeken. Na kort oefenen kan ze iemand toch al de weg wijzen. Bwa, als je links en rechts al kan uiteenhouden kom je al ver, niet ;) Anyway, de reeks lessen is gedaan en Danna verstaat wel degelijk al heel wat Nederlands maar spreekt het helemaal niet graag en blijft het in haar geval dan, een oninteressante taal vinden waar ze niets meer mee kan doen.
Voor de rest is er niet zoveel te vertellen. Ik heb met Danna een goed vettig pak frieten gegeten met de nodige worsten, satés en sauzen.
Daarjuist nog zijn we even buiten gaan staan want de eerste natte sneeuw is er en dat is voor haar iets geheel nieuws. Ze kijkt enorm uit naar de echte sneeuw die blijft liggen. Ik kijk uit naar ons eerst sneeuwballengevecht, lol.
Het spijt me voor de doodse stilte van de laatste dagen op mijn blog. Het waren extreme drukke dagen waarop de vermoeidheid gisterenavond een hoogtepunt haalde.
Kunnen jullie geloven dat ik zelfs niet meer weet wat ik vrijdag gedaan heb. Ik weet dat ik verlof had, een mega grote afwas staan had na het verjaardagsdineetje van Gita en dat we 2-0 verloren zijn tegen Colombia met de voetbal. Een iemand van de familie vond dat wel super leuk!
Terwijl ik aan het typen ben komt het stilletjes aan allemaal terug. Ik ben vrijdag naar de kapper geweest want mijn haardos was een bussel stro dat op niks meer trok. Een paar collega's hadden me de raad gegeven bij rebelation te gaan, de naam zegt het al hé, de eigenares gaat een uitdaging niet uit de weg en dan kreeg ze van mij nog carte blanche ook. Ik moet zeggen dat het de eerste dagen schrikken was telkens ik in de spiegel keek, eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik wel elke morgen schrik als ik pas uit bed ben en de spiegel me op de ware feiten drukt namelijk: ge wordt oud moeder ;). In ieder geval, mijn weelderige haardos is gekortwiekt op een asymmetrische manier and I like !
Vrijdagavond en zaterdagavond was ik telkens taxi van dienst voor Gita and friends. Gita heeft tot nu toe een surprise party gehad, een zelfgemaakt diner op haar verjaardag zelf en vrijdag- en zaterdagavond is ze gaan feesten met vrienden.....het feesten blijft duren, hopelijk niet het hele jaar dat ze 18 is, hahaha. Vrijdagavond heb ik ze afgezet in La Rocca te Lier en om 05.00 in de morgen terug opgepikt. Veel slaap heb ik die avond niet gehad maar stond toch tegen de middag in de Aldi voor enkele boodschappen.
Zaterdagavond heb ik lekker eten gemaakt en is Corinne, mama Tom, naar ons gekomen om naar een opgenomen aflevering van SYTYCD te kijken. Ook zij was Bob van dienst voor de tweede avond feesten. We zijn allemaal naar de Rio gereden en daar hebben wij ook mee gefeest samen met de 'jongeren'.
Ik onthou twee dingen van die avond: 1. Het tempo en hoeveelheid alcohol dat de jeugd naar binnenkapt is onvoorstelbaar! 2. Mijn 18jarige dochter heeft haar eerste kater achter de rug.....ik vergeef het haar deze uitzonderlijke keer, lol.
Voor de tweede keer op rij was het een hele korte nacht en zondag ben ik dan ook de zetel niet uitgeweest, behalve dan voor bepaalde behoeften die noodzakelijk waren. Einde feestweek/weekend....Euhh, neen hoor, volgende zondag hebben we nog is een familiefeest ter ere van haar 18de verjaardag en dan pas is het feesten echt gedaan.
Vandaag, maandag, heb ik de tijd gehad om mijn huis wat op te ruimen, de was af te werken en verder ben ik gaan brunchen met Micheline en op zoek gegaan naar verjaardagskaarten, alle verjaardagen zijn nog niet gepasseerd, kadootjes gezocht voor een vriendin die half december naar Frankrijk verhuist en met Danna op zoek geweest naar nog meer chocolade om op te sturen naar Colombia.
Ooh ja, voor ik het vergeet...we hebben een mega doos ontvangen vanuit Colombia, zie foto in bijlage. Een doos vol met chips, chips, chips, chips in alle soorten en alle smaken. Voor mij zat er een kruid in dat wordt gebruikt in de typisch Colombiaanse soep die ik een dezer ga maken.
Onze doos staat nu ook klaar om te versturen, hopelijk wordt er niets uitgehaald bij de douane controle, blijkbaar wordt alles geopend en ontbreekt er al eens iets. Vandaar dat we er een blad gaan inplakken met de volledige inhoud op. Het zal daar smullen worden !
Het was weer een gezellige woensdag want ik heb maar een half dagje gewerkt. Op de middag een lekkere lunch met Micheline en in de namiddag van winkel naar winkel getrokken voor het verjaardagsdineetje morgenavond voor Gita.
Het klinkt melig en ik kan er moeilijk over zwijgen maar het doet me heel wat dat ze morgen 18 wordt. Ik loop al een hele week super emotioneel rond en tegelijkertijd dol enthousiast.
Afgelopen zondag hadden we al de surprise fuif die heel geslaagd was. Ze wist echt van niets. Het was een geslaagde avond.
Morgenavond heb ik een menu speciaal voor haar gekozen met allemaal lekkers dat ze graag eet. Op zo een dag mag dat en zullen we er allemaal van genieten.
Ze heeft al een heel groot kado gekregen van mij en haar papa samen maar toch heb ik mij nog laten verleiden tot enkele extra's ;).
Dezer dagen is er maar één persoon belangrijk en dat is Gita !! In bijlage een foto van mij de dag voor de bevalling......
Het zijn drukke dagen, heel drukke dagen....Nee nee niet op het werk, dat is een andere drukte. November is bij ons een verjaardagsmaand waarin drie kwart van onze vrienden-en familiekring verjaren.
We hebben er al een paar achter de rug maar de belangrijkste dit jaar, is de 18de verjaardag van mijn dochter, Gita. Hoe kan dit zo snel zijn gegaan, ik snap het niet 18, nu al ! Iedereen die me kent weet dat zij het allerbelangrijkste in mijn leven is. Mijn reden van bestaan, ja dat klinkt wel heel zwaar maar eerlijk ik zou niet weten wat te doen zonder haar. Natuurlijk haalt ze soms het bloed vanonder mijn nagels, heb ik al is een slapeloze nacht door haar, ben ik soms ongelooflijk ongerust als ze vergeet te sms'en dat ze thuis is na een avondje stappen of ben ik woedend door iets dat ze mispeuterd heeft. Tegelijkertijd ben ik super super trots op de aangename jongedame die ze geworden is.
We zijn ondertussen al een kleine 16 jaar met z'n tweetjes en dat creëert een diepe, exceptionele band. Misschien zelfs een beetje een te hechte band, zo zei iemand me dat is ooit......ieder zijn mening. Het is moeilijk loslaten, ben ik volledig mee eens maar sinds enkele jaren leef ik ook mijn eigen leven en heb ik een geweldige vriendenkring waar ik voor alles bij terecht kan en dat is wederzijds.
Ik kan dus met overtuiging zeggen dat ik een goede balans heb gevonden tussen gezinsleven en eigen leven ;) .
Ik had een paar Posts geleden gezegd dat ik zelf nog een paar to do/wish for things op mijn lijstje heb. Momenteel heb ik weer eentje kunnen doorstrepen. Ik heb mijn eerste en tevens laatste tattoo. Ik wou het al een tijdje, heb er goed over nagedacht en ben er daarna voor gegaan hahahaha. Gita staat vereeuwigd op mijn pols, zie bijlage foto. Het was de pijn waard !
Gisterenavond stond er weer een surprise op stapel...verrassingsfeestje voor Gita! Missie geslaagd want ze was zo overdonderd dat ze het eerste uur rondliep alsof ze stoned was. Het is een geweldige nacht geworden en naast de nuchtere ouders was de rest allemaal dronken. De enige die zich heel de avond heeft verveeld is Danna, die in een hoekje zat en heel de nacht aan het chatten was met vriendinnen en totaal geen moeite heeft gedaan om erbij te horen, niettegenstaande dat iedereen zelfs Gita haar heeft proberen te overtuigen. Ik vond het jammer, ben toch wat teleurgesteld in haar en vond het eigenlijk een beetje onrespectvol tegenover Gita.
Om drie uur vanochtend hebben we het feestje afgerond en een uurtje later lagen we allemaal in ons bed. Blijkbaar hebben sommigen een paar keer boven de pot gehangen, ja volwassen zijn maar toch nog niet zo volwassen, lol.
Een paar uur geleden zijn de meisjes en een paar vriendinnen richting Offerandestraat, Antwerpen getrokken voor de zoektocht naar een partyjurk. Volgend weekend staan er twee party's op de verjaardagsplanning van onze jarige en dan is een nieuw jurkje nodig he.
Ik lig ontspannend in de zetel, rust rondom mij, koffietje naast mij en wachtend totdat ze terug zijn met hun aankopen.
Vandaag had ik het ongeluk te moeten werken. Aanstaande maandag zijn we gesloten dus weet je op voorhand dat het heel druk zal worden.
Onze winkelmanager, zo noemt dat in het schoon Nederlands, had voor het werkvolk lekkere koffiekoeken meegebracht. Het is echt een schat van een vrouw, altijd opgewekt en vriendelijk en voor een vraag kan je altijd bij haar terecht. Na een tas koffie en al die zoetigheid waren we klaar om er een lap op te geven
Het was gigantisch druk en dit bij alle diensten. Om 12u zaten we nog met 25 wachtenden bij ons, 30 bij bevolking II en 18 bij de vreemdelingen. We zijn open van 9u maar iedereen komt om 11u binnen, ook al zien ze en wordt er gezegd aan het onthaal dat er een wachttijd is van minstens een half uur. Een uur langer openhouden is zeker geen optie daar ze dan nog later binnenkomen.
Het enige wat wij kunnen doen is rustig blijven, vriendelijk zijn en voortdoen. Ik ben om 13.15u buiten gestapt en daarna heb je niet veel zin meer om nog iets te doen. Spijtig genoeg kan ik nadien niet altijd ontspannen, de boodschappen moeten gedaan worden en nog zoveel meer...........
