|
Mijn eerste werkdag op de dienst was heel aangenaam, geen drukte aan het loket, een paar late verjaardagswensen en een hoop leuke kaartjes.....het leven kan toch mooi zijn.
Mijn lieve collega's hebben mijn werk ook bijgehouden, waarvoor dank.
Na mijn werkdag stond er een zeer drukke avond in het verschiet. In de vooravond had Danna een afspraak met de counselor van Rotary, Joke, die een hele toffe en aangename jonge vrouw bleek. Ze had afspraak in Puro een café-restaurant, een paar honderd meter van ons huis. Vermits Danna het niet kende heb ik haar gebracht en ben ik na het Joke gevraagd te hebben ook gebleven. De bedoeling was Danna te laten vertellen hoe ze zich voelde. De counselor is het aanspreekpunt bij eventuele problemen.
Nadat Danna een uiteenzetting had gegeven over hoe ze zich voelde deed mijn hart toch een sprongetje (in stilte). Ze voelt zich heel goed bij ons en vindt dat ze veel opener, volwassener en zelfstandiger is geworden sinds ze hier is. Ze voelt zich vrijer, het is hier ook veiliger en ze neemt meer initiatief. Onze tijd begint stilletjes aan te korten en binnen een dikke maand verlaat ze ons en trekt bij Rik en An in, haar tweede en laatste gastgezin.
Vooraleer het zover is gaan we nog een heleboel doen.
Maandagavond ben ik ook naar een voorstelling geweest over 'my pension-on-tour'. Een website en tools die je kan gebruiken om je loopbaan te volgen en simulaties inzake je pensioen te laten berekenen.
Het is nog vroeg dag maar ik ben toch curieus hoeveel mijn pensioen later zou zijn ;).
Later die avond kreeg ik nog een extra logé, namelijk mijn petekind Thalia die laat les had en daarom bij ons blijft slapen. Vermits er geen bussen meer waren ben ik haar op de fiets tegemoet gereden en zijn we beiden verkleumd van de kou een tiental minuten later thuis gekomen. Na een kopje thee en een babbel zijn we naar bed gegaan. Deze nacht heb ik een paar keer een stomp gekregen van haar daar ik snurkte hahahahaha. Deze avond blijf ik wel in de zetel slapen want ze heeft terug laat les, blijft slapen maar zal mij geen meer stompen geven.
|
