In Tonnerre ben ik op aanraden van François en Raymond naar de toeristische dienst gestapt, waar ze voor 10 euro overnachtingen aanbieden aan pelgrims. En daar, in een gebouwtje van de scouts gelegen in een prachtige wilde tuin, ontmoette ik hem: Macguiver Pelgrim! Zijn hele uitrusting was een geheel van uitvindingen tegen en voor vanalles en nog wat! Een pepervatje gemonteerd op zijn wandelstok tegen dat er een hond attakeert. Dan zou hij vlug het vatje openmaken en peper in de ogen strooien van die durfal van een hond. Ik moet er wel bijvertellen dat het nog in testfase was, de positieve werking ervan stond nog niet vast. Zijn sandalen waren in feite twee stukken fijn isomo, uitgesneden op zijn maat, met rekkers vastgemaakt aan zijn voeten. Die rekkers dienden ook om zijn broek over zijn schoenen vast te maken als het regent. Iedere tweede dag draagt hij zijn t-shirts of trui's binnenstebuiten om ze te luchten. Zijn zeep zit in een vrouwekous die hij rond zijn pols bindt om ze niet te vergeten in de douche, enz... Echt schitterend om hem bezig te zien, en een aardige vent, Lionel, 64 jaar. Zo kwam het dat we afspraken om elkaar terug te ontmoeten in Vézelay. We wandelden niet samen, omdat het moeilijk is naar ritme toe, maar ook omdat ik een andere weg wou nemen...
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
