Alles verandert tijdens je leven, maar 1 ding is er al zolang ik mij kan herinneren en zal er voorlopig wel blijven zolang ik financieel en fysiek gezond blijf: ik houd van fotograferen. Ik fotografeer min of meer serieus vanaf ongeveer 1986 en heb in de loop der tijd veel ervaring op gedaan met camera’s met film en camera’s met sensor. Ik heb ook veel gelezen over fotografie. En workshops gedaan. Ik heb kennis opgedaan en ik wil die graag delen want wat heb je eraan als je het allemaal in je hoofd hebt zitten en niemand weet dat.

 Ik ben geen techneut of pixeljockey. Ook geen scheikundige. Wel weet ik van alles een beetje om mijn doel te bereiken, namelijk het uitdrukken van het gevoel dat ik had op het moment dat de ontspanknop indrukte. En ik hoop dat het uitdrukken van dat gevoel ook jouw doel is of wordt. Of je dat met een Nikon of Canon D zoveel doet, met je iPhone of je sleutelhanger met lens is verder niet spannend. Als je foto later terug ziet en je bent er nog steeds blij mee dan is het een geslaagde foto. 

Wat ik wil bereiken met deze blog is dat de kans groter wordt dat je van te voren weet of je straks blij bent met het plaatje. Of niet. Als je vooraf weet dat je niet blij bent dan weet je namelijk ook waar je mee bezig bent en dat is eigenlijk waar het om gaat: het is de mens achter de camera en niet de computer in de camera die de beslissingen neemt. 

De beste camera is de camera die je bij je hebt. De camera die je kunt gebruiken als je de foto ziet. Bijgaande opname noem ik wel eens “Kat in ’t bakkie”, niet omdat het de foto omschrijft maar omdat het een uitdrukking is voor een eenvoudige klus, “a piece of cake” zoals ze in het engels wel zeggen. Het plaatje zelf is niet origineel, ik herkende de situatie van ansichtkaarten en posters maar omdat ik mijn camera bij had en niet ver afstond, de poes mij nog niet had gezien, kon ik wachten tot het “moment decisive” (waar H.Cartier-Bresson bekend om is) en afdrukken. Probeer het maar eens. Fotografeer maar een cliché zoals een schattige baby of een zonsondergang. Als je bedenkt aan wat er allemaal vooraf gaat aan het moment voor je op de knop drukt zie je in waarom die vanzelfsprekende opnames beroemd zijn geworden. 

Tot een volgende gelegenheid, zo rond 14 maart, voor mijn 2e. Misschien wil je weten waarom ik met al die kennis en ervaring geen fotograaf van beroep ben. Wel, er zijn al heel veel mensen die centjes willen verdienen met fotowerk. Ik heb voor een andere weg gekozen, kijk maar eens op www.organogold-eu.com/go/441. Voor nu, goed licht en mooie momenten, Frans.