|
Woensdag (7 mei) vertrekken we met de jeep naar Carice (Haïti).
Daar is een dispensarium, waar de inwoners van de omliggende dorpen op
consultatie komen. Onze bedoeling is om ter plaatse 3 keer te overnachten. Ons
plan bestaat uit twee dagen gynaecologische consultaties. De twee overige dagen
gaan we data uit de medische dossiers van kinderen verzamelen voor een project
rond malnutritie. In Carice wordt Mayi-ji gemaakt, een voedzaam
voedingssupplement op basis van pindanoten, maïs, suiker en zouten. We hebben bovendien
de kans de productie en het project zelf te kunnen bezoeken. Malnutritie is in
Haïti een heel prevalent probleem. Het lijkt ons daarom nuttig om het malnutritieprobleem
ook wetenschappelijk te onderzoeken. We hopen het effect van Mayi-ji op
eenvoudige parameters als gewicht, lengte, armomtrek, WHO-graad van malnutritie
en morbiditeit na te gaan. Een gunstig resultaat kan een enorme boost geven aan
de locale productie en gebruik van Mayi-ji.
Heel benieuwd hoe de grensovergang deze keer is. We steken bijna
dagelijks in de bergen de grens met Haïti over via kleine wegen (zonder
douane-controle, enkel militaire checkposten). Maar om naar Carice te gaan
moeten we de officiële grens passeren in Dajabon, omdat de enige weg via daar
loopt. Onze laatste ervaring in Dajabon is in elk geval ahum intensief te
noemen. Door de toenemende spanningen tussen de Dominicaanse Republiek en Haïti
is er heel wat pest- en boycot gedrag aan de grens. Blanke mensen (de gringos)
hebben bovendien de handigmeegenomen neiging om geld te bezitten en betalen noodgedwongen
een steentje bij in het conflict. Eén grensovergang kost al makkelijk 45 tot 60
US Dollar per persoon (zelfs de kleine blanke Andreas wordt niet ontzien). Je
betaalt geld om de Dominicaanse Republiek uit te gaan en 100 meter verder om Haïti
binnen te gaan en vice versa.
De grensovergang is een smalle brug, die krioelt
van de mensen die allerhande spullen dragen, extreem lawaaierig, met motors,
camions en jeeps die op de smalle strook centimeter per centimeter
manoeuvrerend toeterend proberen te passeren en met douaniers die elke twee
meter met de jeep een volledige paspoortcontrole uitvoeren. Op de eigenlijke
grens in het midden van de brug richting Haïti wordt het rechter voorwiel van de
auto verplicht ontsmet om een potentiële cholera epidemie tegen te gaan. Bij
onze laatste keer was er een gewelddadige
betoging in de grensstad Ouanaminthe aan Haïtiaanse kant omwille van elektriciteitsproblemen
en zijn we uit noodzaak voorzichtigheidshalve opnieuw via dezelfde brug
teruggekeerd zonder naar Carice te gaan. Bilan van het verhaal : 3u30
gespendeerd op de brug, 4 keer teruggestuurd door een douanier wegens paspoortproblemen
en het vragen van extra geld, en een kwartier (100 meter verder) op Haïtiaans
grondgebied om daar plots het bericht te krijgen van de rellen in de stad
wegens de betoging, en dan opnieuw (mits betalen van emigratie- en
immigratiegeld) middenin het mensengekrioel teruggekeerd. Wat een belevenis.
Daar ben je echt een speelbal van het lot.
|
