Henrikes 29^ste verjaardag werd heel smakelijk en vol vreugde gevierd! En zoals dat gaat bij feesten die in het geheim worden gepland, is er altijd minstens evenveel vreugde bij de voorbereiding als op de dag zelf. De kindjes versierden Henrikes ontbijtstoel met prachtige linten. Een Dominicaanse vrouw uit Loma de Cabrera toverde op vraag van Alicia een lekkere, mierzoete taart uit haar mouwen. Bakkers zijn hier niet. De aandachtige kijker ziet dat de Duitse spelling niet altijd even ingeburgerd is.

Joselito zorgde voor lekker vers fruit. En om toch niet enkel die ordinaire ananas, papaya, mango en banaan te voorzien zoals Floris had gevraagd, ging hij speciaal in de stad Dajabon op zoek naar manzanias (appels!). Een appel heeft de connotatie van ‘feestfruit’, wordt enkel gegeten bij speciale gelegenheden en kost dan ook makkelijk twaalf keer meer dan een mango J!

Uiteraard werden de nodige Spaanse, Vlaamse en Duitse liederen bovengehaald. Al bleken de Spaanse verjaardagsliederen in toch wel ruimegetale de onze te overtreffen, tot grote hilarische vreugde van de Dominicanen.

We hebben al heel wat consultaties achter de rug. Onze tweede consultatieweek zit er op. Tot op dit moment hebben Henrike en ik gynaecologische consultaties gedaan. Dat maakt deel uit van de gynaecologische missie, die volgende week ten einde loopt. Er is telkens een grote opkomst van vrouwen. Vaak hebben vrouwen vanuit naburige dorpen uren gestapt in de bergen om op consultatie te kunnen komen. De dichtstbijzijnde ziekenhuizen zijn voor de dorpen die het diepst in de bergen gelegen zijn vaak een vijf- tot zestal uur ver weg. Dat is niet evident. 

¨

Vervoer is bovendien ook duur. Benzinekosten zijn vergelijkbaar met de Europese normen. Bovendien zijn de meeste dorpen in isolement gelegen en komt daar nauwelijks een vervoersmiddel voorbij. Openbaar vervoer naar de dorpen bestaat uiteraard niet. De meeste afstanden worden te voet afgelegd of met de ezel. Je kan ook proberen te liften voor een voorbijrijdende brommer. Door de grote afstand is vaak ook een overnachting in de stad een noodzaak. Een eenvoudige consultatie gaat dus al snel met een enorme hap van het maandloon gaan lopen en wordt daarom eenvoudigweg niet uitgevoerd. Tenzij er geld voorhanden is en het heel dringend is. Wanneer medische hulp nodig lijkt, bestaat de mogelijkheid van een consultatie op gezondheidsposten die her en der verspreid liggen. Gezondheidsposten worden echter alleen bemand door perifeer uitgestuurde stagiair-artsen, enkel tijdens de week, en kampen met een enorme beperking aan materiaal en hulpverleners. Stagiair-artsen werken er zonder supervisie, hebben nauwelijks de mogelijkheid van een bijkomend onderzoek en hebben dikwijls nauwelijks of geen medicatie ter beschikking.