Op dit moment zetten we ons hoofdzakelijk in voor de pediatrische consultatie. In heel wat eerstelijnsproblematiek herkennen we het dagelijkse werk van de huisarts met kinderen. Het regenseizoen is ingezet en de vochtige warmte heeft heel wat ziektekiemen aangevoerd. Vele ondervoede kinderen consulteren dus met luchtweg- en maagdarminfecties. 

Maar het is toch ook een uitdaging om aan de horizon van de andere kant van de wereld te werken. Enerzijds is er de moeilijke toegang tot bijkomende diagnostische middelen. Anderzijds binden we niet de strijd aan met de alledaagse huis-, keuken- en tuinkiem van de sympathieke Belgische bacteriënwereld, maar wel met de bonte fauna aan één- en meercellige wormen en amoeben. Kinderen worden ook volgens een vast stramien regelmatig ‘ontwormd’ (voor de niet-dokters : probeer je hier geen beeld van te vormen). Tot slot is de dagelijkse safari-weg met de jeep naar de dorpen absoluut energie-opslorpend.

De eenzijdige en armoedige voeding brengt ook heel wat vitaminetekorten en slecht helende wonden met zich mee. Vitamine A wordt regelmatig voorgeschreven, want nachtblindheid is hier geen uitzondering.

Het warme klimaat en de slechte hygiëne brengen veel schurft- en schimmelinfecties van de huid met zich mee.

De officiële grensovergang met Haïti begin deze maand, was zoals verwacht een hele belevenis. Een logge muur van bureaucratie, corruptie en machtsmisbruik. Elke instantie plukt onbeschaamd zijn dollartje mee, van politie tot douanebeamte, aan beide landsgrenzen. Een toonbeeld van duidelijk oplopende spanningen tussen beide landen op het eiland. (Gelukkig gaan we op andere dagen bijna dagelijks via in-officiële bergwegen de grens over naar Haïti. Dat kost geen geld en je bespaart je heel wat tijd en papierwerk. De keerzijde is dat de putten in de weg gewoon nog dieper zijn.)

Ons verblijf in het gezondheisdispensarium in Carice was heel verrijkend. We deden er consultatie en werden hartverwarmend ontvangen door een Franse zuster. Creools en Frans lijken aardig op elkaar. Met goede wil kom je heel ver. We bezochten ’s ochtends vroeg te voet door de heuvels de fabriek waar Mayi-ji voor ondervoede kinderen wordt gemaakt. Mayi-ji is een calorierijke dense mengeling van mais, pindanoten, sesam, zout en suiker. Het geeft locale werkgelegenheid (in een stadje waar de werkloosheid dicht tegen de 100% ligt!) en is heel goedkoop aan te kopen (8 eurocent per zakje).  

Nadien volgde intensief werk tot ’s avonds laat in de medische dossiers van de ondervoede kinderen. Het uitpluizen van de gegevens van gewicht, armomtrek, lengte, geboortedata, gezinssamenstelling van de kinderen nam meer tijd in beslag omdat er toch wat minder overzicht en orde was dan oorspronkelijk gedacht. In elk geval hebben we een interventie-onderzoek opgezet, wat, indien er goede resultaten uit volgen, een steun kan betekenen voor het locale fabriekje en de ondervoede kinderen.

In Haïti trekken we in elk geval steeds onze ogen open. Daar is een armoede die nauwelijks te beschrijven is, badend in een schijnbaar muurvaste sfeer van politieke corruptie, analfabetisme, werkloosheid, verhongering, gebrek aan een warme opvoeding en wegtrekken van internationale hulporganisaties. En dat in een natuur en klimaat als van het aards paradijs. Je wordt er weemoedig van. Heel wat mensen leven eerder in de omstandigheden van het Neolithicum dan in de Middeleeuwen. Hoe moet dit duurzaam aangepakt worden? Een thema waar we het vaak met de Dominicanen, die trouwens ook heel wat herkennen in eigen land, over hebben. Toch enkele foto's van de rijke natuur (oefen alvast je Creools)!

Andreas is – nvdr uiteraard objectief – een plezier van een jongen, het zonnetje in huis. We maken ontelbaar veel momenten van vreugde mee. De leukste momenten zijn natuurlijk de knuffels, de Musikstunde en de kiekeboespelletjes. Dan tracteert Andreas ons op zijn smakelijke schaterlach.

In ruil wordt hij sinds enkele dagen op een al even smakelijke fruitpap getracteerd. Zijn lievelingscombinatie is duidelijk passievrucht, appelsien en banaan. Hoe kan het ook anders. Maar ook mango en papaya weet hij te smaken. Appel, peer, nectarine… worden dus een nieuwtje voor hem in juli bij meter Soetkin, patenonkel Johannes en de grootouders! Tegen het einde van deze week staan er ook groentjes op het menu. Wellicht zullen we hem de dagelijkse Dominicaanse witte rijst met bonen toch besparen J. We hebben alvast gisteren op de Haïtiaans – Dominicaanse markt in Dajabon een klein kookpotje op de kop weten te tikken om zijn stoofpotje op een veilige manier op het vuur te kunnen opwarmen als we op werkdagen in de bergdorpen zijn. Hygiëne blijft een continue alerte zorg!

Verder speelt hij nu heel graag met zijn voetjes, geniet hij van het buitenklimaat, trappelt hij graag in het zeewater en speelt hij regelmatig alleen met volle concentratie, begeleid door hoge stemklanken. Sinds twee dagen wordt er ’s nachts ook niet meer gedronken, waar de vermoeide ogen van papa en mama potentieel een goede zaak mee kunnen doen!