Silverstein my heroinexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

the drugs began to peak
A smile of joy arrives in me
But sedation changes to panic and nausea
And breath starts to shorten
And heartbeats pound softer.

You wont try to save me
You just want to hurt me and leave me desperate.

You taught my heart
A sense I never knew I had
I can't forget
The times that I was lost and depressed from the awful truth
How do you do it?
You're my heroine.

You won't leave me alone
Chisel my heart out of stone
I give in everytime.

You taught my heart
A sense I never knew I had
I can't forget
The times that I was lost and depressed from the awful truth
How do you do it?
You're my heroine

I bet you laugh
At the thought of me thinking for myself (myself)
I bet you believe (bet you believe)
That I'm better off with you than someone else

Your face arrives again
All hope I had becomes surreal
But under your cover's
More torture than pleasure
And just past your lips
There's more anger than laughter
Not now or forever will I ever change you
I know that to go on I'll break you, my habit

You taught my heart
A sense I never knew I had
I can't forget
The times that I was lost and depressed from the awful truth
How do you do it?
You're my heroine

I will save myself.

Onze geest, drager van onze diepste gevoelens, gevoelens die net zoals onze geest onsterfelijk zijn. Van alle gevoelens is “de liefde” misschien wel het meest oncontroleerbare, het meest dominante. Geen enkel ander gevoel dat zoveel impact heeft als dit rare fenomeen.

De schrijver beschrijft hoe zijn geliefde in een mum van tijd al zijn slechte gevoelens, de herinneringen aan sombere tijden kan laten verdwijnen als sneeuw voor de zon, en vraagt zich dan ook af hoe ze dat in godsnaam toch doet. Liefde kan de raarste dingen met je doen. De gevoelens die ik als onverklaarbaar ervaar beschrijft hij als : ademtekort, het hart dat rapper begint te slaan,…  ‘Je leerde mijn hart te voelen zoals ik nooit had gedacht te kunnen’ ik denk dat we allen wel moeten toegeven dat verliefd zijn iets speciaals is, men zegt niet voor niets ‘ik heb vlinders in mijn buik’, liefde zit niet enkel tussen je twee oren, neen, het zit in je volledige lichaam.

Spijtig genoeg is dit niet altijd positief. In het liedje komen er verschillende kantelmomenten voor, waarin hij zegt dat ze hem kapot wil maken (hurt) en dat ze eigenlijk meer slecht is dan goed (torture). Dit geeft uitdrukking aan de “twijfel”, de “vrees” (panic) om die zo warme, beschermende liefde te verliezen. De voortdurende vraag naar bevestiging, voel jij wel evenveel voor mij als ik voor jou voel? En dan zijn er nog de vele pijnlijke momenten die iemand voelt bij breuk, bij het afscheid nemen (als een geliefde je kwetst, voelt het verschrikkelijk aan, alsof je hart herhaaldelijk doorboord en vertrappeld wordt, alsof het elk moment zou kunnen stoppen met kloppen, en je ter plekke kan doodvallen) tot wanneer iemand ,eindelijk de ‘ware’ gevonden heeft. En pas dan start de uitdaging om dat gevoel levend te houden terwijl je nog heel wat moeilijke momenten zal moeten doorworstelen.

De liefde, even oncontroleerbaar als de angst

Liefde kan verschrikkelijk zijn, ze kan je in twee scheuren. De ene kant van jou wil het uitroepen van angst of razernij, maar jouw andere kant kan niet stoppen met liefhebben. De twee zijn eigenlijk meer gelijkend dan je op het eerste zicht zou durven denken. Het gevoel kan even intens zijn, het kan je evenzeer volledig meesleuren, Ze zijn ook een reactie op elkaar. Zelfs de actie-reactiekrachten uit de fysica zijn hier dus op van toepassing. Angst en kwaadheid ontstaan door het niet willen liefhebben, maar de liefde ontstaat dan weer doordat hij juist niet bang en kwaad wil zijn.

Welke van de twee uiteindelijk de bovenhand zal nemen, hangt volledig af van onze geest, hoe onze geest in elkaar zit, welke waarden voorop worden gesteld en hoe sterk onze persoonlijkheid is.

23-05-2010 om 15:32 geschreven door Bert

thais

23-05-2010 om 14:33 geschreven door thais

Damasio : De link tussen gevoelens en geest? <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Antonio R. Damasio (Lissabon, 25 februari1944) is een Portugeesneuroloog en schrijver die al tientallen jaren in deVS woont en werkt, en die vooral bekend is geworden door zijn boek Descartes' Error: Emotion, Reason, and the Human Brain .

De algemeen aanvaarde opvatting van vandaag houdt in dat we eerst gevoelens hebben en daar vervolgens uiting aan geven, door gedrag of gelaatsuitdrukking. Damasio draait het echter om: eerst komen de uiterlijk waarneembare emoties en daarna de innerlijke gevoelens. Die volgorde vindt zijn oorsprong in de evolutietheorie: lagere diersoorten vertonen wel emoties maar voelen die niet. Hij baseert zich ook op neurologisch onderzoek: wanneer hersenen op een bepaalde plek worden geprikkeld kunnen emoties optreden en later kan er verantwoording aan gegeven worden. Wanneer de prikkels wegvallen valt ook de emotie weg.

Emoties zijn volgens Damasio geheel lichamelijk, pas bij de verinnerlijking ervan belanden ze in het domein van de geest. Gevoelens echter zijn 'mentale gebeurtenissen', altijd verbonden met het lichaam. Zo kunnen we dus verklaren dat een gevoel van verliefdheid, dat dus puur mentaal zou zijn, zich ook volledig in ons lichaam verspreidt. Emoties zijn dat de belichaming van die liefde. Emoties van angst om onze geliefde te verliezen, emoties van blijdschap op momenten in de armen van je liefje, duiden dus op de echtheid van je gevoelens. Vanaf het moment dat je emoties opneemt en erover begint na te denken, ze plaats probeert te geven, worden ze opgenomen in je geest. Ze worden dan onmisbaar en kunnen zo de naam van een drug waardig zijn. De geest heeft emoties, opgewekt door het gevoel (bijvoorbeeld liefde), nodig om niet in eenzaamheid te verzinken.

Voor zintuiglijke waarneming gaat hij ervan uit dat eerst een verandering plaats vindt in het lichaam en dat die daarna via het zenuwstelsel wordt omgezet in een mentale voorstelling. Zo stelt Damasio de geest voor als een idee of voorstelling van het lichaam.

Gevoelens hoeven echter niet gebaseerd te zijn op feitelijke toestanden in het lichaam. Ze kunnen immers ook ontstaan op grond van invloeden van buitenaf, die totstandkomen onder invloed van drugs, of dankzij het vermogen van de hersenen om bepaalde lichaamstoestanden te simuleren.

In de evolutie stimuleren gevoelens dus de wording van de geest. Gevoelens zijn veel complexer dan we op het eerste gezicht denken. De vorming van abstracte denkbeelden, die kunnen worden herleid tot een of andere toestand in het lichaam, wijst erop dat de geest zich door zijn denkactiviteit kan verzelfstandigen.

23-05-2010 om 12:56 geschreven door hanne